Καλημέρα ΚυκνεQuote:
Originally Posted by Κύκνος
Δεν ξέρω..Κοιμήθηκα αργά και γενικά ριχνω ξενύχτι με την μικρή τώρα τελευταία..Μάλλον κλαταρα, τόσο ήταν οι αντοχές μου χαχα
Printable View
Καλημέρα ΚυκνεQuote:
Originally Posted by Κύκνος
Δεν ξέρω..Κοιμήθηκα αργά και γενικά ριχνω ξενύχτι με την μικρή τώρα τελευταία..Μάλλον κλαταρα, τόσο ήταν οι αντοχές μου χαχα
Καλημέρα ΕλισάβετQuote:
Originally Posted by elisabet
Έχεις δίκιο..Εγω δεν είμαι πολύ του έξω οπότε δεν με πειράζει το ότι είμαι μέσα..Αλλά αυτό που όλα πρέπει να γίνουν από μια οθόνη με έχει τσακίσει..
Καλά κι εγώ μη φανταστείτε ότι βγαίνω συνέχεια έξω αλλά κι αυτή την απόλυτη κλεισούρα δεν την μπορώ... Να μην μπορώ να πάω για έναν καφέ και ψώνια ας πούμε...
Quote:
Originally Posted by Κύκνος
Quote:
Originally Posted by Αλεξία10
Quote:
Originally Posted by elisabet
Θα θελα να μάθω πως νιώθετε όλόι εσείς, μάλλον όλοι εμείς, που έχουμε θέμα μοναξιάς ή μη αποδοχής από τους άλλους ή κλειστού χαρακτήρα ή δυσκολίας στο συσχετισμό και γενικά κοινωνικό πρόβλημα, τώρα, με αυτά τα μέτρα τα οποία, συμφωνώ κι εγώ αφορούν ένα θέμα παράνοια, μας εξαναγκάζουν να μένουμε κλειστοί στο σπίτι. Εννοώ, αν τα μέτρα αυτα προκαλούν μέσα μας χαρά ή ανακούφιση γι αυτό που επιθυμούμε, δηλδ την κοινωνικοποίηση, την οποία λόγω χαρακτήρα δεν μπορούμε να επιτύχουμε, αφού ο εξαναγκασμός που ισχύει για όλο τον κόσμο καθιστά ανύπαρκτο αυτό που δεν μπορούμε να επιτύχουμε (δηλδ οι κοινωνικές συναναστροφές). Άμα αυτό που επιθυμώ είναι ανύπαρκτο παύω να έχω τα αρνητικά συναισθήματα που συνεπάγεται η ανυπαρξία του στη ζωή μου. Αυτή είναι η απορία μου έστω κι αν ακούγεται ως κάτι θεωρητικό, προσωρινό ή γελοίο.Quote:
Originally Posted by Sonia
Εμένα προσωπικά δεν με πειράζει καθόλου που είμαι κλεισμένη μέσα..Εννοείται με επηρεάζει η όλη κατάσταση..Γενικά είναι ένα πρόβλημα όλο αυτό που γίνεται..Αλλά το ότι μένω στο σπίτι χωρίς να βγαίνω καθόλου, δεν με πειράζει..Μη σου πω ότι μου αρέσει κιόλας..Quote:
Originally Posted by ioannis2
Αλεξια εισαι κι εσυ εσωστρεφης τυπος; 'Η απλα σπιτογατα :p
Είμαι και τα δύο :)Quote:
Originally Posted by oboro
Ναι είναι γνωστό ότι μέχρι να σε πιάσει το αντικαταθλιπτικό είσαι ακόμη χειρότερα και από ότι ήσουν πριν το ξεκινήσεις γι αυτό θες και αυτά τα μικρουλικα θαυματουργά χαπάκια για λίγο καιρό!!!Quote:
Originally Posted by blackbird
Ήπια και εγω ένα δυνατό καφέ και μπόρεσα και έβγαλα αρκετή δουλειά ,όσο με άφησαν γιατί σήμερα ήταν σαν μια κανονική μέρα......
Βγήκαν όλοι στους δρόμους σαν μην συμβαίνει τίποτα αφού όταν μηλουσα με τα κεντρικά της Αθήνας τα παιδιά απορουσαν τι γίνεται σήμερα στην πόλη μου .....
Γι αυτό λένε ότι από εδώ και πέρα οι μέρες θα είναι κρίσιμες ,αφού όσο έκατσε ο κόσμος μέσα έκατσε τώρα βοήθεια μας.....
Δεν διαφωνώ καθόλου Σόνια. Υπάρχουν πάρα πολλοί άνθρωποι που ζούσαν σε "καραντίνα" για διάφορους λόγους ή αντιμετωπίζουν θέματα υγείας πολύ σοβαρά και το γεγονός ότι γκρινιάζουμε εμείς επειδή μένουμε σπίτι τους φαίνεται απλά γελοίο. Κατανοητό.Quote:
Originally Posted by Sonia
Από την άλλη δεν μπορώ να παριστάνω πως είμαι μες στην τρελή χαρά. Το διαχειρίζομαι, έχω βρει τρόπους να περνώ τον χρόνο μου δημιουργικά παρόλα αυτά είμαι ένας άνθρωπος που μου αρέσει το έξω. Και που μισώ τις απαγορεύσεις. Κι άντε να μείνουμε μέσα όσο χρειαστεί μέχρι να εξομαλυνθεί η κατάσταση αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Είναι ο φόβος και το άγχος που έχει να διαχειριστεί ο καθένας μας για τον εαυτό του ή για δικούς του ανθρώπους, η σκέψη για το τι θα γίνει μετά από όλο αυτό και το χάος που μας περιμένει.... θέλω να πω δεν είναι ότι όλα είναι καλά και απλά πρέπει να μείνουμε μέσα ένα διάστημα και μετά θα τελειώσει και θα επανέλθουμε στην κανονικότητα που ξέραμε. Για πάρα πολλούς ανθρώπους το "μένω σπίτι" έχει δώσει ήδη την θέση του στο "τι θα φάω αν μείνω κι άλλο στο σπίτι"
Εσωστρεφής τύπος είμαι κι εγώ , πάντα ήθελα χρόνο μόνη μου και με κούραζαν οι πολλές επαφές. Αλλά σπιτόγατα δεν ήμουν ποτε.Quote:
Originally Posted by oboro
Τι αρρωστημενη ζηλια εχει αυτος ο αδερφος μου. Οταν ειχα ζητησει απο τη μανα μου λεφτα για να γραφτω στα γερμανικα ουρλιαζε και κοπανουσε τις πορτες διαμαρτυρομενος οτι θελει να μαθει γαλλικα. Τωρα που εχει καταλαβει οτι κανω καποια μαθηματα χωρις να ξερει που, τον επιασε επιθυμια να μπει στο πανεπιστημιο. Ο λογος που ορμησε η μανα μου χτες στο δωματιο και μου διεκοψε το μαθημα ηταν για να βρει το απολυτηριο λυκειου του αδερφου. Πως σας φαινονται αυτα εσας; Πενηντα χρονων ανθρωπος αντι να ασχοληθει με τη γυναικα του και τη ζωη του, ασχολειται μαζι μου και με παιρνει οπου παω απο πισω. Μεχρι τι εγραφα σε αλλο φορουμ διαβαζε. Ισως να διαβαζει τι γραφω κι εδω. Ε ρε ψυχιατρεια...... Kαλα αυτη η γυναικα του γιατι δεν τον μαζευει; Τι συμβουλες του δινει; Φαβαται μην τον "ξεπερασω" η κυρατσα;
Η μανα μου πεταξε τη ρουκετα της και πηγε και αποσυνδεσε το ιντερνετ. Εχουμε πληρη εφαρμογη σχεδιου 2012. "Τωρα που παντρευεται ο αδερφος σου θυμηθηκες εσυ να...". Πρεπει να μου κοψει καθε δραστηριοτητα για να μη ζηλευει ο μεγαλος.
Αυτα γινονται μεσα στο σπιτι. Πληρης πολεμος. Και εγω εχω κλειστει μεσα για να προστατευσω το χτηνος.
Διαθετω ηχογραφησεις του 2012 που της λεει ο αδελφος μου "να πεθανουμε εμεις να ζησει μονο αυτος" για να την τσιγγλισει να μου κανει επιθεσεις. Αυτη την ατακα μου ειπε η μανα μουν πριν λιγο. "Να πεθανουμε εμεις να ζησεις μονο εσυ"., χωρις να την ενοχλησω ή να της ζητησω κατι, και μετα ξεκινησε την επιθεση. Εχει σημειωσει μερες και ωρες μαθηματος και κανει επιτηδες σκοτωμο για να με εμποδιζει.
Μια ζωη οι ιδιες καταστασεις. Απο μικρο παιδι αυτα ζω. Μου απαγορευουν να εχω δικια μου ζωη γιατι λενε οταν εχω δικια μου ζωη βλαπτω αυτους. Τα σημερινα τα περιμενα απο χτες που μου ειπε η μανα μου οτι θα ερθει ο μεγαλος σπιτι. Ηρθε, γινανε. Ουτε ξερω ποση πιεση εχω, παει να σπασει το κεφαλι μου, εχει μουδιασει το στομα μου. Πινω βαλεριανες και χαμομηλια μπας και ηρεμησω. Καρκινο να βγαλουν ολοι τους να τιμωρηθουν γι αυτα που μου κανουν. Ερχεται και τσιγγλαει τη μανα του ο αρρωστος.
Μου δηλητηριασε την ψυχη.
Εννοω ενας λιγοτερο ευαισθητος ανθρωπος θα μπορουσε να διατηρει καποια επαφη χωρις να φορτωνεται ευθυνες που δεν του αναλογουν. Εσυ μοιαζει απο αυτα που γραφεις οτι θα παρασυρθεις. Και απλα ανελυσα οτι την αναγκη μας να βοηθαμε μπορουμε να την ικανοποιησουμε αλλιως. Κι εγω θελω να βοηθαω. Κατι συμφοιτητες που ειχα καποτε εκμεταλλευτηκαν αυτη τη συνηθεια και κλαιγοντουσαν οτι ειμαστε ομαδα κλπ. για να με κανουν να νιωσω τυψεις. Καλυτερα να βοηθουσα τα παιδια της Αφρικης και να τους ελεγα στρωθειτε δουλεψτε κοπριτες.Quote:
Originally Posted by blackbird