Τι σκέφτεστε;

Quote:

---

Originally Posted by ελεφαντακι

Φίλοι, δουλειές και λεφτά δεν υπάρχουν παρ'τε το απόφαση. Είναι ωραίο να μην σκέπτεσαι ειδικά όταν η σκέψη σου είναι σα τεθλασμένη γραμμή. Είμαι και άνεργη και σχιζοφρενής, αλλά όπως μου είπε μία πρώην φίλη μου είμαι αρνητική και πως να μην είμαι όταν από τότε που αρρώστησα έχω μια υπερβολική καχυποψία για όλα και όλους κάποτε βάσιμη και κάποτε μη, κάπου διάβασα ότι οι σχιζοφρενείς μένουν μόνοι, όχι οι άνθρωποι με άλυτα θέματα μένουν μόνοι , γιατί κυνηγάνε τα γιατί και τα πως, οι άνθρωποι που τους πείραξε η ασθένεια ή οι "εξωγήνιοι" όλο τους το είναι , η καχυποψία, η αρνητικότητα, το δύσκολα φορεμένο χαμόγελο, η συμπεριφορά η προβληματική διώχνει τους ανθρώπους, ναι ίσως κάποιοι εξαφανιστούν μόλις ακούσουν σχιζοφρένεια, αλλά αν είχαν λόγο να μείνουν θα το έκαναν. Έχω φίλους που μείναν και δίνουν που και που το παρόν, αλλά ο χαρακτήρας μου είναι φύσει και θέσει δύσκολος, φύσει εξαιτίας της σχιζοφρένειας και θέσει λόγω των μειονεκτημάτων του που προυπήρχαν της ασθένειας, με το να τα ρίχνουμε όλα στην ασθένεια μεγαλώνουμε το στίγμα μόνοι μας, κάθε άνθρωπος έχει και αρνητικά και θετικά, η σχιζοφρένεια μας κάνει απλώς πιο κουραστικούς για τους άλλους, ειδάλλως όλοι είμαστε περιπτωσάρες, η καχυποψία και η αρνητικότητα είναι αυτό που μένει μετά από ένα ψυχωσικό επεισόδιο, όσο πιο γρήγορα το καταλάβουμε και δουλέψουμε με τον εαυτό μας τόσο πιο κοντά στην ευτυχία θα είμαστε. Δεν πιστεύω ότι για όλα φταίει μια ασθένεια, αν κάποιος ήταν απαισιόδοξος πριν νοσήσει θα παραμείνει και μετά, είναι άδικο προς την ασθένεια να της καταλογίζουμε όλα τα αρνητικά μας. Απλά μας κάνει να έχουμε λίγες κοινωνικές δεξιότητες αφού μας βρίσκει συνήθως σε μικρή ηλικία. Σήμερα ήμουν χάλια γιατί είμαι άνεργη και δεν ξέρω αν θα μπορώ να παίρνω τα φάρμακα μου και τα τσιγάρα μου αν δεν βρω δουλειά, αυτό είναι όντως πρόβλημα μία αρνητικότητα όλη μέρα, αλλά ερρέτω θα την βρω την λύση μου γιατί έχω μάθει να παλεύω. 'Αρα από το να κλαιγόμαστε στον εαυτό μας καλό είναι να προσπαθούμε και ό,τι γίνει. Νίκησα μια φορά τη σχιζοφρένεια, νίκησα και ας έβλεπα παντού εχθρούς κι ας βλέπω ακόμα, μπορεί να είχα μία πανωλεθρία από τα 19 έως τα 22 μου, αλλά έμαθα να προχωρώ και να προσπαθώ, όσο λυπηρό κι αν είναι οι ρυθμοί της ζωής μου ήταν τότε αξιοζήλευτοι ακόμα και για χολιγουντιανή ταινία τρόμου, μη φοβάστε τη μοναξιά, την αφραγκιά, τα παραπανίσια κιλά μόνο ρωτήστε τον εαυτό σας... μπορώ να το αλλάξω...αν η απάντηση είναι καταφατική...τότε η προσπάθεια αξίζει...Μόνοι μένουμε μόνο αν δεν τα έχουμε βρει με τον εαυτό μας...τότε και με κόσμο αν είσαι ...μόνος σου θα σαι...μόνο και μόνοι εμείς μπορούμε να βελτιώσουμε την ποιότητα της ζωής μας...εγώ θέλω να αλλάξω κι άλλο, τότε αν τα καταφέρω θα αλλάξει και η ζωή μου...αυτά σκεφτόμουν εγώ....Σταματήστε την κλάψα και αλλάξτε...

---

Πολυ ωραιο ποστ ελεφαντακι, αληθινο και αντιπροσοπευτικο....

Quote:

---

Originally Posted by ελεφαντακι

Φίλοι, δουλειές και λεφτά δεν υπάρχουν παρ'τε το απόφαση. Είναι ωραίο να μην σκέπτεσαι ειδικά όταν η σκέψη σου είναι σα τεθλασμένη γραμμή. Είμαι και άνεργη και σχιζοφρενής, αλλά όπως μου είπε μία πρώην φίλη μου είμαι αρνητική και πως να μην είμαι όταν από τότε που αρρώστησα έχω μια υπερβολική καχυποψία για όλα και όλους κάποτε βάσιμη και κάποτε μη, κάπου διάβασα ότι οι σχιζοφρενείς μένουν μόνοι, όχι οι άνθρωποι με άλυτα θέματα μένουν μόνοι , γιατί κυνηγάνε τα γιατί και τα πως, οι άνθρωποι που τους πείραξε η ασθένεια ή οι "εξωγήνιοι" όλο τους το είναι , η καχυποψία, η αρνητικότητα, το δύσκολα φορεμένο χαμόγελο, η συμπεριφορά η προβληματική διώχνει τους ανθρώπους, ναι ίσως κάποιοι εξαφανιστούν μόλις ακούσουν σχιζοφρένεια, αλλά αν είχαν λόγο να μείνουν θα το έκαναν. Έχω φίλους που μείναν και δίνουν που και που το παρόν, αλλά ο χαρακτήρας μου είναι φύσει και θέσει δύσκολος, φύσει εξαιτίας της σχιζοφρένειας και θέσει λόγω των μειονεκτημάτων του που προυπήρχαν της ασθένειας, με το να τα ρίχνουμε όλα στην ασθένεια μεγαλώνουμε το στίγμα μόνοι μας, κάθε άνθρωπος έχει και αρνητικά και θετικά, η σχιζοφρένεια μας κάνει απλώς πιο κουραστικούς για τους άλλους, ειδάλλως όλοι είμαστε περιπτωσάρες, η καχυποψία και η αρνητικότητα είναι αυτό που μένει μετά από ένα ψυχωσικό επεισόδιο, όσο πιο γρήγορα το καταλάβουμε και δουλέψουμε με τον εαυτό μας τόσο πιο κοντά στην ευτυχία θα είμαστε. Δεν πιστεύω ότι για όλα φταίει μια ασθένεια, αν κάποιος ήταν απαισιόδοξος πριν νοσήσει θα παραμείνει και μετά, είναι άδικο προς την ασθένεια να της καταλογίζουμε όλα τα αρνητικά μας. Απλά μας κάνει να έχουμε λίγες κοινωνικές δεξιότητες αφού μας βρίσκει συνήθως σε μικρή ηλικία. Σήμερα ήμουν χάλια γιατί είμαι άνεργη και δεν ξέρω αν θα μπορώ να παίρνω τα φάρμακα μου και τα τσιγάρα μου αν δεν βρω δουλειά, αυτό είναι όντως πρόβλημα μία αρνητικότητα όλη μέρα, αλλά ερρέτω θα την βρω την λύση μου γιατί έχω μάθει να παλεύω. 'Αρα από το να κλαιγόμαστε στον εαυτό μας καλό είναι να προσπαθούμε και ό,τι γίνει. Νίκησα μια φορά τη σχιζοφρένεια, νίκησα και ας έβλεπα παντού εχθρούς κι ας βλέπω ακόμα, μπορεί να είχα μία πανωλεθρία από τα 19 έως τα 22 μου, αλλά έμαθα να προχωρώ και να προσπαθώ, όσο λυπηρό κι αν είναι οι ρυθμοί της ζωής μου ήταν τότε αξιοζήλευτοι ακόμα και για χολιγουντιανή ταινία τρόμου, μη φοβάστε τη μοναξιά, την αφραγκιά, τα παραπανίσια κιλά μόνο ρωτήστε τον εαυτό σας... μπορώ να το αλλάξω...αν η απάντηση είναι καταφατική...τότε η προσπάθεια αξίζει...Μόνοι μένουμε μόνο αν δεν τα έχουμε βρει με τον εαυτό μας...τότε και με κόσμο αν είσαι ...μόνος σου θα σαι...μόνο και μόνοι εμείς μπορούμε να βελτιώσουμε την ποιότητα της ζωής μας...εγώ θέλω να αλλάξω κι άλλο, τότε αν τα καταφέρω θα αλλάξει και η ζωή μου...αυτά σκεφτόμουν εγώ....Σταματήστε την κλάψα και αλλάξτε...

---

!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! πολλα πολλα θαυμαστικα!!!

Έχω πολλές μέρες που προς το τέλος τους σκέφτομαι οτι τελικά δεν κέρδισα και τίποτα που έμεινα ξύπνιος όλη μέρα. κακό?

Kαλημερα κ σε σενα how , δεν βαριεσαι για τον αρραβωνιαρη σου . Ειμαι βεβαιος οτι μπορεις να βρεις καλυτερο . Αυτος χανει .

Quote:

---

Originally Posted by Tomhet

Έχω πολλές μέρες που προς το τέλος τους σκέφτομαι οτι τελικά δεν κέρδισα και τίποτα που έμεινα ξύπνιος όλη μέρα. κακό?

---

γιατι το λες αυτο? εφ οσων εχεις παρατηρησει κατι τετοιο, αυριο κανε κατι για το οποιο θα πεις το βραδυ... αξιζε που εμεινα ξυπνιος!!!

Σαν τι δηλαδή?
Εσύ τι έκανες σήμερα που σε έκανε να το πεις αυτό?

Quote:

---

Originally Posted by ελεφαντακι

Φίλοι, δουλειές και λεφτά δεν υπάρχουν παρ'τε το απόφαση. Είναι ωραίο να μην σκέπτεσαι ειδικά όταν η σκέψη σου είναι σα τεθλασμένη γραμμή. Είμαι και άνεργη και σχιζοφρενής, αλλά όπως μου είπε μία πρώην φίλη μου είμαι αρνητική και πως να μην είμαι όταν από τότε που αρρώστησα έχω μια υπερβολική καχυποψία για όλα και όλους κάποτε βάσιμη και κάποτε μη, κάπου διάβασα ότι οι σχιζοφρενείς μένουν μόνοι, όχι οι άνθρωποι με άλυτα θέματα μένουν μόνοι , γιατί κυνηγάνε τα γιατί και τα πως, οι άνθρωποι που τους πείραξε η ασθένεια ή οι "εξωγήνιοι" όλο τους το είναι , η καχυποψία, η αρνητικότητα, το δύσκολα φορεμένο χαμόγελο, η συμπεριφορά η προβληματική διώχνει τους ανθρώπους, ναι ίσως κάποιοι εξαφανιστούν μόλις ακούσουν σχιζοφρένεια, αλλά αν είχαν λόγο να μείνουν θα το έκαναν. Έχω φίλους που μείναν και δίνουν που και που το παρόν, αλλά ο χαρακτήρας μου είναι φύσει και θέσει δύσκολος, φύσει εξαιτίας της σχιζοφρένειας και θέσει λόγω των μειονεκτημάτων του που προυπήρχαν της ασθένειας, με το να τα ρίχνουμε όλα στην ασθένεια μεγαλώνουμε το στίγμα μόνοι μας, κάθε άνθρωπος έχει και αρνητικά και θετικά, η σχιζοφρένεια μας κάνει απλώς πιο κουραστικούς για τους άλλους, ειδάλλως όλοι είμαστε περιπτωσάρες, η καχυποψία και η αρνητικότητα είναι αυτό που μένει μετά από ένα ψυχωσικό επεισόδιο, όσο πιο γρήγορα το καταλάβουμε και δουλέψουμε με τον εαυτό μας τόσο πιο κοντά στην ευτυχία θα είμαστε. Δεν πιστεύω ότι για όλα φταίει μια ασθένεια, αν κάποιος ήταν απαισιόδοξος πριν νοσήσει θα παραμείνει και μετά, είναι άδικο προς την ασθένεια να της καταλογίζουμε όλα τα αρνητικά μας. Απλά μας κάνει να έχουμε λίγες κοινωνικές δεξιότητες αφού μας βρίσκει συνήθως σε μικρή ηλικία. Σήμερα ήμουν χάλια γιατί είμαι άνεργη και δεν ξέρω αν θα μπορώ να παίρνω τα φάρμακα μου και τα τσιγάρα μου αν δεν βρω δουλειά, αυτό είναι όντως πρόβλημα μία αρνητικότητα όλη μέρα, αλλά ερρέτω θα την βρω την λύση μου γιατί έχω μάθει να παλεύω. 'Αρα από το να κλαιγόμαστε στον εαυτό μας καλό είναι να προσπαθούμε και ό,τι γίνει. Νίκησα μια φορά τη σχιζοφρένεια, νίκησα και ας έβλεπα παντού εχθρούς κι ας βλέπω ακόμα, μπορεί να είχα μία πανωλεθρία από τα 19 έως τα 22 μου, αλλά έμαθα να προχωρώ και να προσπαθώ, όσο λυπηρό κι αν είναι οι ρυθμοί της ζωής μου ήταν τότε αξιοζήλευτοι ακόμα και για χολιγουντιανή ταινία τρόμου, μη φοβάστε τη μοναξιά, την αφραγκιά, τα παραπανίσια κιλά μόνο ρωτήστε τον εαυτό σας... μπορώ να το αλλάξω...αν η απάντηση είναι καταφατική...τότε η προσπάθεια αξίζει...Μόνοι μένουμε μόνο αν δεν τα έχουμε βρει με τον εαυτό μας...τότε και με κόσμο αν είσαι ...μόνος σου θα σαι...μόνο και μόνοι εμείς μπορούμε να βελτιώσουμε την ποιότητα της ζωής μας...εγώ θέλω να αλλάξω κι άλλο, τότε αν τα καταφέρω θα αλλάξει και η ζωή μου...αυτά σκεφτόμουν εγώ....Σταματήστε την κλάψα και αλλάξτε...

---

Μάλιστα! Ελεφαντάκι, το κείμενό σου είναι μιά νίκη της βούλησης για ζωή επάνω στη μιζέρια.
Θέλω να επαναλάβω για πολλοστή φορά πως δεν είναι οι συνθήκες που μας καθορίζουν. Εμείς αποφασίζουμε πώς θα αντιδράσουμε, αν θα διαχειριστούμε μιά αρνητική κατάσταση με ενοχή, απελπισία, ηττοπάθεια, ή αν θα ορθώσουμε το ανάστημά μας και θα απαντήσουμε με ένα χαμόγελο...

Quote:

---

Originally Posted by Tomhet

Σαν τι δηλαδή?
Εσύ τι έκανες σήμερα που σε έκανε να το πεις αυτό?

---

μιλησα στο τηλ με ενα φιλο μου που ειχα χρονια να μιλησω.... εστω κ αυτο με χαροποιησε! επεσα για υπνο με ομορφες αναμνησεις... εφταξα κ κατι ομορφο με τα χερια μου κ περασε λιγο η μερα νιωθωντας λιγο περηφανη γι αυτο...
Σημερα θα δω τι αλλο θα βρω...

σιγουρεύτηκα...
το σύμπαν δεν θέλει να βγαίνω απ το σπίτι μου....

Quote:

---

Originally Posted by Leda

σιγουρεύτηκα...
το σύμπαν δεν θέλει να βγαίνω απ το σπίτι μου....

---

Χαχαχαχα.....κι εγω Leda!!!! Σημερα επεσα 3 φορες κατω!!!!!!! Στο δρομο...

Quote:

---

Originally Posted by howtodream8

Χαχαχαχα.....κι εγω Leda!!!! Σημερα επεσα 3 φορες κατω!!!!!!! Στο δρομο...

---

Τα πολλά ξύδια...

Quote:

---

Originally Posted by howtodream8

Χαχαχαχα.....κι εγω Leda!!!! Σημερα επεσα 3 φορες κατω!!!!!!! Στο δρομο...

---

πίνω και μεθώ..;;

Quote:

---

Originally Posted by Leda

πίνω και μεθώ..;;

---

Δώσε!!!!!!!!!!!!!!!
http://www.youtube.com/watch?v=mJOyRRtrXNo

Σκέφτομαι πως χαρίζουμε χρόνο απ τη ζωή μας σε ανθρώπους, σε σχέσεις και σε φίλους
και τις περισσότερες φορές, τελικά δεν έχουμε γνωρίσει ουσιαστικά τον άνθρωπο που έχουμε απέναντί μας.
Πόσο συχνά μιλάμε για συναισθήματα, για φόβους και για τις σκέψεις μας;
Άλλοι τις γράφουμε και τις θάβουμε στα ντουλάπια μας κι άλλοι απλά τις θάβουμε μέσα μας...
Πόσο πιο απλές θα μπορούσαν να είναι οι ανθρώπινες σχέσεις;
Και πόσο χρόνο ακόμα θα πετάξουμε μέχρι να αρχίσουμε να της ζούμε ουσιαστικά;


Και τελικά, πόσο σωστά τα λέει:

People talking without speaking
People hearing without listening
People writing songs that voices never share
And no one dared
Disturb the sound of silence

Leda, άγγιξες ευαίσθητη χορδή... Κι εγώ τα ίδια σκέφτομαι τον τελευταίο καιρό. Ακριβώς τα ίδια όμως...

και τελικά που καταλήγεις;

Quote:

---

Originally Posted by nick cave

Θέλω να επαναλάβω για πολλοστή φορά πως δεν είναι οι συνθήκες που μας καθορίζουν. Εμείς αποφασίζουμε πώς θα αντιδράσουμε, αν θα διαχειριστούμε μιά αρνητική κατάσταση με ενοχή, απελπισία, ηττοπάθεια, ή αν θα ορθώσουμε το ανάστημά μας και θα απαντήσουμε με ένα χαμόγελο...

---

συμφωνω οτι μεχρι ενα σημειο εμεις αποφασιζουμε πως θα αντιδρασουμε, αλλα το περιβαλλον παντα μας επηρεαζει γιατι δυστυχως παραμενουμε ανθρωποι. αν δε το πιστευεις δοκιμασε να βαλεις φωτια στο δωματιο που εισαι και να κατσεις με ψυχραιμια σαν να μη συνεβη τιποτα, θα δεις που στο τελος θα παθεις αναθυμιαση, αν δε καεις ολοκληρος.

αλλο παραδειγμα, μπορει να δουλευεις σε ενα ωραιοτατο γραφειο με ψηλο μισθο, ομως οι συναδερφοι να σου κανουν τη ζωη κολαση. και τελικα τη πρωτη μερα θα χαμογελασεις, τη δευτερη πιο λιγο, τη τριτη λιγοτερο, στο τελος θα παραιτηθεις ή θα σε απολυσουν γιατι δεν αποδιδες καλα.

αυτου του ειδους τα προβληματα που λεει το ελεφαντακι ειναι χρονια, δε διαρκουν μια στιγμη να πεις παει περασε. ειδικα ετσι οπως εχει γινει ο κοσμος σημερα, μπορει καποιος να τα εχει βρει με τον εαυτο του, αλλα ολοι οι υπολοιποι γυρω του να μην ειναι καλα, οποτε παλι χαμενος θα παει.

Quote:

---

Originally Posted by Leda

Σκέφτομαι πως χαρίζουμε χρόνο απ τη ζωή μας σε ανθρώπους, σε σχέσεις και σε φίλους
και τις περισσότερες φορές, τελικά δεν έχουμε γνωρίσει ουσιαστικά τον άνθρωπο που έχουμε απέναντί μας.
Πόσο συχνά μιλάμε για συναισθήματα, για φόβους και για τις σκέψεις μας;
Άλλοι τις γράφουμε και τις θάβουμε στα ντουλάπια μας κι άλλοι απλά τις θάβουμε μέσα μας...
Πόσο πιο απλές θα μπορούσαν να είναι οι ανθρώπινες σχέσεις;
Και πόσο χρόνο ακόμα θα πετάξουμε μέχρι να αρχίσουμε να της ζούμε ουσιαστικά;

---

Είναι πολύ σπάνιο να βρείς κάποιων που θα δεχτεί εσένα ακριβώς όπως είσαι.
Οποτε,γιατί να το ζορίζεις και να μην απολαμβάνεις έστω πλαστικές σχέσεις.
Αν κερδίσεις το τζόκερ και το βρείς το άτομο,θα μοιραστείς,αν όχι,όχι.

Ότι θα ήθελα να νιώθω πιο χαρούμενη...αυτή η κακοδιαθεσία μ' έχει κουράσει...

δν θελω να σκεφτομαι!!!................ αυτο σκεφτομαι

δν ειμαι στο παρον πια!!! ταξιδευω στο παρελθον κ στο μελλον!

θελω να νιωσω τν πραγματικο μου χωρο... να γειωθω!!!

πως???

Σκέφτομαι πόσο κακό μου έκανε έστω κι η τόσο μικρή παραμονή μου στο ψυχιατρείο ώστε να την βλέπω σαν εφιάλτη στον ύπνο μου...κι έχει περάσει και τόσος καιρός...νιώθω χάλια...ελπίζω κάποτε να το ξεχάσω μια για πάντα...

Σκεφτομαι οτι κουραστηκα...να τρεχω για ενα σωρο προβληματα οικογενειακα και να μην ξερει κανενας οτι πασχω απο ιδεοληπτικη διαταραχη και αποπροσωποιηση. Να θελω να βοηθηθω αλλα να μην εχω λεφτα και να μην μπορω να παρω φαρμακα γιατι σ αυτη τη φαση δε με παιρνει για παρενεργειες. Να πρεπει να παρω καποιες πολυ δυσκολες καταστασεις στους ωμους μου και να μην εχω το δικαιωμα να καταρρευσω ουτε να τις αποφυγω.

Να παλευω χρονια τωρα και να ειμαι ουσιαστικα μονος με μια ζωη χαλια και με το αγχος στο full. Νιωθω οτι μπουχτισα και δεν παει αλλο. Αυριο ισως ειναι μια αλλη μερα...

Quote:

---

Originally Posted by pigasos

Σκεφτομαι οτι κουραστηκα...να τρεχω για ενα σωρο προβληματα οικογενειακα και να μην ξερει κανενας οτι πασχω απο ιδεοληπτικη διαταραχη και αποπροσωποιηση. Να θελω να βοηθηθω αλλα να μην εχω λεφτα και να μην μπορω να παρω φαρμακα γιατι σ αυτη τη φαση δε με παιρνει για παρενεργειες. Να πρεπει να παρω καποιες πολυ δυσκολες καταστασεις στους ωμους μου και να μην εχω το δικαιωμα να καταρρευσω ουτε να τις αποφυγω.

Να παλευω χρονια τωρα και να ειμαι ουσιαστικα μονος με μια ζωη χαλια και με το αγχος στο full. Νιωθω οτι μπουχτισα και δεν παει αλλο. Αυριο ισως ειναι μια αλλη μερα...

---

Θα ειναι.....θα ειναι.

Quote:

---

Originally Posted by Antreas MpR

Είναι πολύ σπάνιο να βρείς κάποιων που θα δεχτεί εσένα ακριβώς όπως είσαι.
Οποτε,γιατί να το ζορίζεις και να μην απολαμβάνεις έστω πλαστικές σχέσεις.
Αν κερδίσεις το τζόκερ και το βρείς το άτομο,θα μοιραστείς,αν όχι,όχι.

---

Γιατί, έχεις δεχτεί εσύ αυτό που είσαι, για να έχεις την απαίτηση να το κάνει και κάποιος άλλος;;
(και με το "εσύ, βάζω και την αφεντομουτσουνάρα μου μέσα...)

Quote:

---

Originally Posted by Leda

Γιατί, έχεις δεχτεί εσύ αυτό που είσαι, για να έχεις την απαίτηση να το κάνει και κάποιος άλλος;;
(και με το "εσύ, βάζω και την αφεντομουτσουνάρα μου μέσα...)

---

Πρώτο βήμα η αυτογνωσία.
Αν δεν ψάξεις εσύ των εαυτό σου σε βάθος ώστε να μάθεις ποιος είσαι,τι ακριβώς θες και γιατί,δεν πρόκειται να το κάνει κανεις άλλος.
Οποτε φυσικά και δεν απαιτώ τίποτα από κανέναν,μιας και ακόμη δεν τα έχω βρει με των εαυτό μου σε τέτοιο σημείο που να πω πως με γνωρίζω και με συμπαθώ σαν άτομο.
Έχουμε μάθει να έχουμε μονο απαιτήσεις,ενώ έχουμε αφαιρέσει όλες της υποχρεώσεις από την εξίσωση.
Δεν γίνετε έτσι.

egw pantos to mono pou skeftomai einai oi diakopes...giati mono etsi me kanei na 3exnw ton pono m....eimai se mia ali fasi....kalokairines exodous thalasse kai alla polla....

Quote:

---

Originally Posted by Antreas MpR

Πρώτο βήμα η αυτογνωσία.
Αν δεν ψάξεις εσύ των εαυτό σου σε βάθος ώστε να μάθεις ποιος είσαι,τι ακριβώς θες και γιατί,δεν πρόκειται να το κάνει κανεις άλλος.
Οποτε φυσικά και δεν απαιτώ τίποτα από κανέναν,μιας και ακόμη δεν τα έχω βρει με των εαυτό μου σε τέτοιο σημείο που να πω πως με γνωρίζω και με συμπαθώ σαν άτομο.
Έχουμε μάθει να έχουμε μονο απαιτήσεις,ενώ έχουμε αφαιρέσει όλες της υποχρεώσεις από την εξίσωση.
Δεν γίνετε έτσι.

---

Δε διαφωνώ ούτε στο ελάχιστο μ αυτό που λες...
αλλά γιατί πρέπει να συμβιβαζόμαστε;
(για τις πλαστικές σχέσεις που έλεγες στο προηγούμενο ποστ λέω...)
και δεν εννοώ να μην μιλάς σε άνθρωπο που δεν είναι "του επιπέδου σου"
αλλά πως τελικά τις περισσότερες φορές,
οι σχέσεις μας -φιλικές κι ερωτικές- μένουν αδιάφορες γιατί εμείς δεν κάναμε το βήμα να παλέψουμε την σχέση για ένα επίπεδο παραπάνω,
όχι γιατί οι άλλοι είναι ρηχοί ή δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο μπορεί να σκεφτείς...
αλλά γιατί τελικά περιμένουμε απ τους άλλους να το κάνουν για μας...
ή να είναι οι συνθήκες ιδανικές... ή δεν ξέρω τι άλλο...

(το πρώτο πληθυντικό και πάλι είναι ευγενείας... και τα λέω για μένα πρώτα απ όλα...)

τελικά όμως, νομίζω, πως απλά το να είσαι αληθινός και ειλικρινής, με τους άλλους και με τον εαυτό σου, είναι ένα απ τα μεγαλύτερα πράγματα που μπορείς να κατακτήσεις..

“For the best is only bought at the cost of great pain.”
― Colleen McCullough, The Thorn Birds
Ίσως απλά φοβόμαστε να γνωρίσουμε κάποιον σε τέτοιο βάθος,όταν δεν έχουμε γνωρίσει των εαυτό μας.
Οποτε βρίσκουμε πάντα δικαιολογίες του είδους"αυτός είναι έτσι,η άλλη είναι αλλιώς κλπ"απλά και μονο γιατί είμαστε τρομοκρατημένοι με το τι θα ανακαλύψουμε αν τελικά αποφασίσουμε να κάνουμε την βουτιά στο κενό.

Year in and year out κι η διαπιστωση μεσα απο τις γνωμες των αλλων ότι εισαι εκει που καποτε ήσουν.
Κι υποτιθεται ολο αυτο τον καιρο παλευες ν αλλαξεις κι εισαι ακομα με τη ψευδαισθηση οτι υπηρξε αλλαγη.
Η συγκριση του τοτε με το σημερα, εκ του αποτελεσματος, δειχνει ότι αυτες οι γνωμες τελικα ειναι σωστες.
Ποσο ακομα αυτο θα συνεχισει....
Η ζωη που περναει και χανεται....

[QUOTE=Antreas MpR;453845
Ίσως απλά φοβόμαστε να γνωρίσουμε κάποιον σε τέτοιο βάθος,όταν δεν έχουμε γνωρίσει των εαυτό μας.
.[/QUOTE]

Απλα ειμαστε επιπολαιοι. Θελουμε παντα να σκεφτομαστε θετικα για τους αλλους κι ετσι την παταμε.

Ανδρέα κι εγώ, περίπου, σ'αυτό που λέει ο Ιωάννης καταλήγω ..
Ότι δηλαδή παίζει ρόλο η επιπολαιότητα που αντιμετωπίζουμε τα πράγματα!
Όχι όμως γιατί θέλουμε να σκεφτόμαστε θετικά, αλλά γιατί το μυαλό μας μπαίνει σε sleep mode και τα πράγματα μπαίνουν στον αυτόματο...
Δηλαδή, απ το να σου απαντήσω σοβαρά σε κάτι και να πρέπει να εκτεθώ ή να δεχτώ πως έκανα κάτι λάθος ή ακόμη και να δεχτώ ένα κομπλιμέντο,
προτιμάω να πω μια ρηχή βλακεία με χιουμοριστικό φόντο και να ξεφύγω απ την κουβέντα...

Για το να φοβόμαστε να γνωρίσουμε τον άλλον σε βάθος δεν είμαι σίγουρη, το μόνο που έχω εντοπίσει προσωπικά,
είναι πως έχω πρόβλημα γενικά όταν ανακαλύπτω "ελαττώματα" είτε στον εαυτό μου είτε στους άλλους,
έχω την τάση να ισοπεδώνω τα πάντα και να "ξεχνάω" όλα τα υπόλοιπα θετικά στοιχεία...
Άλλα αυτό και πάλι, το παλεύω σιγά σιγά...

Πολύ όμορφη η συζήτησή σας. Κρίμα που δεν έχω κουράγιο να σκεφτώ αυτή τη στιγμή και να σας γράψω.
Νομίζω ότι όοολα αυτά τα προβλήματα πηγάζουν από τον εγωισμό. Δεν θέλουμε να δώσουμε, να ξεδιπλωθούμε, να ανοιχτούμε, να ανακαλύψουμε. Κοιτάζουμε μόνο το "εγώ" μας.
Οι σχέσεις είναι συμβιβασμός. Αρκεί τα ελαττώματα των άλλων να μην μας δημιουργούν έντονα προβλήματα! Το θέμα είναι βέβαια πόσα μπορούμε να ανεχθούμε και να αντέξουμε. Δύσκολα τα πράγματα... :/

"In my opinion,actual heroism,like actual love,is a messy,painful,vulnerable buisness."

Κατα κάτι λυτρωμένος ....
Έφυγε επιτελους ένα μεγάλο βάρος απο πάνω μου...
Επιστροφή στον μικρόκοσμο τους και στον δικό μου ονειρόκοσμο.

Quote:

---

Originally Posted by Tomhet

Κατα κάτι λυτρωμένος ....
Έφυγε επιτελους ένα μεγάλο βάρος απο πάνω μου...
Επιστροφή στον μικρόκοσμο τους και στον δικό μου ονειρόκοσμο.

---

pragmatι κανοντας ριφρες στη σελιδα οι λαθος πληροφοριες εξαφανιζονται

Quote:

---

Originally Posted by Αλκμήνη

Νομίζω ότι όοολα αυτά τα προβλήματα πηγάζουν από τον εγωισμό. Δεν θέλουμε να δώσουμε, να ξεδιπλωθούμε, να ανοιχτούμε, να ανακαλύψουμε. Κοιτάζουμε μόνο το "εγώ" μας.

---

Δεν είμαι σίγουρη...
οκ, ίσως ισχύει για ένα κομμάτι του κόσμου το θέμα "εγωισμός" (που κι εκεί νομίζω πως άλλα προβλήματα κρύβονται από πίσω...)
κυρίως όμως βλέπω έναν παράλογο φόβο...
μη μάθει ο κόσμος τι έχουμε μέσα μας...
μη μας κακολογήσουν...
μη σκεφτούν το ένα, μη σκεφτούν το άλλο...
τι σημασία έχουν όμως όλα αυτά αν εμείς είμαστε καλά με τον εαυτό μας;;;

άρα, άντε πάλι απ την αρχή...
"bucket list: Love myself"

ουφ πολλή δουλειά.....

Σκεφτομαι οτι ηρθε επιτελους η ωρα να αποβαλλω απο τη ζωη μου ατομα που δεν τους αξιζω.

Quote:

---

Originally Posted by howtodream8

Σκεφτομαι οτι ηρθε επιτελους η ωρα να αποβαλλω απο τη ζωη μου ατομα που δεν τους αξιζω.

---

Και πολυ καλα θα κανεις . How , how haθηκες ετσι ? μουλειψαν τα καλημερουδια . ΚΑΛΗΜΕΡΑ λοπον......ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ πλεον.....ΚΑΛΗΜΕΡΑ για αυριο....ουφ...

Quote:

---

Originally Posted by Leda

......
κυρίως όμως βλέπω έναν παράλογο φόβο...
μη μάθει ο κόσμος τι έχουμε μέσα μας...
μη μας κακολογήσουν...
μη σκεφτούν το ένα, μη σκεφτούν το άλλο...
.....

---

Νομίζω ειναι θεμα αξιοπρέπειας. Αυτο που πραγματικα νιωθεις το αποκαλύπτεις μονο σε ατομα που εμπιστευεσαι που συναμα ξερεις πως μπορουν τουλαχιστο να σε καταλαβουν αν δε μπορουν να βοηθησουν. Φοβος ειναι το ότι δεν εξωτερικευσαμε σε πράξεις τα θελω μας λόγω αρρωστημενης ψυχολογιας στην οποια περιλαμβανεται κι αυτο που ονομαζεις παραλογος φοβος, και τωρα ζουμε με απογοητευσεις και απωθημενα γι αυτα που δεν καναμε πραξεις. Προσποιουμαστε ωστοσο ότι όλα μας πάνε καλα για να μην χασουμε την καλη πλαστη εικονα που εχουν οι αλλοι για μας. Οι διαπροσωπικες σχεσεις σημερα όμως ειναι τετοιες που δεν μπορουμε να κανουμε αλλιως εκτος κι αν εχουμε μπροστα μας αυτους τους λιγους... Οι υπολοιποι μην αναμενεις να σταθουν καλοπροαιρετα μπρος στον πονο σου.

Ιωαννη δεν περιμενα να το πω αυτο για αντρα, αλλα τα λες πολυ ωραια και πολυ σωστα!!!! Αυτο που παρατηρω απο πολλους εδω ειναι οτι ειναι των ακρων τυπου εκδηλωνομαι συναισθηματικα, ψυχικα, σωματικα φορα παρτιδα σε οποιον να ναι και οτι γινει γιατι ετσι ειμαι εγω! δεν ζουμε σε εναν ιδανικο κοσμο δυστυχως! βεβαια δεν θεωρω οτι πρεπει να προσποιουμαστε μια πλαστη εικονα αλλα οφειλουμε στον εαυτο μας πραγματικα να ειμαστε δυνατοι και να μην μας τσακιζει κανενας και τιποτα! Α και επισης και το να προσποιουμαστε δεν το θεωρω πια και τοσο κακο αφου ολοι αυτο κανουν προσποιουνται! το εχω πει απειρες φορες οι καλοι ανθρωποι τελος...οσο για την τελευταια προταση του ποστ σου δεν θα μπορουσα να συμφωνησω περισσοτερο