Θα προσπαθήσω να το παλέψω, δεν ξέρω τι άλλο να κάνω...Quote:
Originally Posted by george1520
Printable View
Θα προσπαθήσω να το παλέψω, δεν ξέρω τι άλλο να κάνω...Quote:
Originally Posted by george1520
Μακάρι να έχεις δίκιο και να έρθει επιτέλους αυτή η μέρα γιατί έχω κουραστεί...Quote:
Originally Posted by Άντα_Στε87
Θα προσπαθήσω...
Βοηθα λοιπόν να έρθει αυτή η μέρα. Δεν θα έρθει κανείς σπίτι σου να σε "ξυπνήσει" απ όλο αυτό. Εσύ θα σηκωθείς να βγεις.Quote:
Originally Posted by Κύκνος
Θα κάνω ότι μπορώ... Γιατί θέλω να ξυπνήσω, όταν με πιάνει ο φόβος είναι σαν εφιάλτης...Quote:
Originally Posted by Άντα_Στε87
Τι θέλεις να κάνεις όταν σε πιάνει ο φόβος; την αλήθεια όμως.Quote:
Originally Posted by Κύκνος
Παλιότερα προσπαθούσα να πεθάνω για να σταματήσει επιτέλους γιατί δεν το άντεχα και μερικές φορές ακόμα το σκέφτομαι αλλά μπορώ να συγκρατηθώ και να μην προσπαθήσω σε αντίθεση με τότε... Κάτι άλλο που θα ήθελα να μπορούσα να κάνω θα ήταν να έχω πάλι κάποιον να με κρατάει αγκαλιά ώστε να ηρεμεί ο φόβος, με βοηθούσε η αγκαλιά...Quote:
Originally Posted by Άντα_Στε87
Το να προσπαθήσεις να πεθάνεις δεν είναι λύση για σένα (δεν νομίζω να είσαι τόσο δειλή) άρα ΔΕΝ ΘΑ ΤΟ ΚΑΝΕΙΣ.Quote:
Originally Posted by Κύκνος
Για την αγκαλιά έχεις δίκιο. Δεν γράφεται η αγκαλιά για να στην γράψω εδώ. Και εμένα με βοηθούσε. Δεν την έχω και δες... Μετά από χρόνια με την έλλειψη της είμαι ακόμα εδώ. Το μαύρο μου συννεφάκι ήταν εδώ και όταν την είχα και θα ήταν πάλι εδώ και τώρα αν είχα την αγκαλιά. Αλλά δεν θα κάτσουμε τώρα να κλάψουμε γι αυτό.
Εσύ θα τη βρεις αλλά πρέπει να κουνηθείς.
Βγες γέλασε ζήσε και κάπου θα τη βρεις. Και που ξέρεις.. Μπορεί να είναι πιο δυνατή και πιο ζεστή από την προηγούμενη...
Quote:
Originally Posted by george1520
Δυστυχως δεν πηγα σε ψυχολογο , λαθος μου ηταν που πηγα σε ψυχιατρο , Τζωρτζ ........ πιστευω οτι θα τα καταφερεις αυτα που στοχευεις , δεν ξερω σε ποιον βαθμο, κρινοντας παντα απ την θετικοτητα σου ...... μα ολη η ζωη ειναι μια μαχη .....
Καλησπερα , ταχω ζησει αυτα που γραφεις , επι κτθλψεως , ετσι ειναι ακριβως ..... ημουν απλα μονος και εντελως χαμενος .....Quote:
Originally Posted by Άντα_Στε87
Δεν ξέρω αν καταφέρω να φτάσω εκεί ακριβώς που θέλω. Ξέρω ότι είμαι καλύτερα. Ξέρω τι είναι κατάθλιψη.. Τι "ζημιές" κάνει οπότε κάθε φορά που πέφτω ξέρω πως να αντιδρασω.. Το φόρουμ θεωρώ ότι με βοήθησε πάρα πολύ. Είδα πως δεν είμαι μόνος. Ότι κι άλλοι περνάνε ότι πέρασα και περνώ. Έχω την ευκαιρία να ακούσω τον τρόπο που σκέφτονται οι άλλοι ανθρωποι και οοοοοσο μπορώ να βοηθώ οποίο το έχει ανάγκη.Quote:
Originally Posted by Macgyver
Νομίζω πως είμαι δειλή αφού (τουλάχιστον εν μέρει) ο λόγος που προσπαθούσα να με βλάψω ήταν ότι δεν άντεχα τον φόβο που ένιωθα... Όμως προσπαθώ να μην το ξανακάνω...Quote:
Originally Posted by Άντα_Στε87
Προσπαθώ να ζήσω όπως λες... Και μακάρι στο τέλος να βγει κάτι καλό... Αλλά δεν σου κρύβω ότι μετά απ' αυτά φοβάμαι και τον ίδιο μου τον εαυτό...
Κοίτα δεν ξέρω τι ακριβώς έχει γίνει. Δεν γνωρίζω την ιστορία σου. Αλλά όπως λες προσπαθούσες. Όχι προσπαθείς να βλαψεις τον εαυτό σου. Οπότε πάει. Απλά όταν σε πιάνει ο φόβος κάνε κάτι άλλο. Ισοπέδωσε το εσύ αντί να σε καταβάλλει. Μην κολλάς στο τι έκανες αλλά στο τι κάνεις τώρα. Ο φόβος (αν και δεν ξέρω τι φοβάσαι ακριβώς) δεν είναι μεγαλύτερος από σένα. Εσύ του δίνεις αξία.Quote:
Originally Posted by Κύκνος
ΜΗ ΦΟΒΆΣΑΙ.
Θα προσπαθήσω, σ' ευχαριστώ για την ενθάρρυνση...Quote:
Originally Posted by Άντα_Στε87
Φοβάμαι κάποιον που είχε προσπαθήσει να μου κάνει κακό στο παρελθόν όσον αφορά το σεξουαλικό κομμάτι κι υπήρξε μια περίοδος που συνέβη κάτι που αναζωπύρωσε αυτές τις μνήμες και το έβλεπα συνέχεια στον ύπνο μου και με τρομοκρατούσε και δεν άντεξα... Μετά γνώρισα εκείνον κι υπήρξε μια περίοδος που χάρη στην παρουσία του και τη συμπαράσταση του ήμουν καλύτερα αλλά όταν χωρίσαμε άρχισε πάλι η κάτω βόλτα...
Αν θέλεις να ρωτήσεις κάτι μπορείς και θ' απαντήσω όσο δεν νιώθω να φρικάρω από τις αναμνήσεις...
Πόσο εγώ είσαι πια ;(Quote:
Originally Posted by Κύκνος
Αφού απλά προσπάθησε όπως λες. Δεν τα κατάφερε τελικά και αυτό είναι κάτι.. Τι φοβάσαι; Σε έχει ξαναενοχλησει;
Γιατί το λες αυτό;Quote:
Originally Posted by Άντα_Στε87
Όχι, δεν ξέρει που να με βρει αλλά με τρόμαξε πάρα πολύ τότε και μου έχει αφήσει φοβία, αυτός είναι ο βασικός λόγος που εμπιστεύομαι δύσκολα τους άντρες, δεν ξέρω αν με καταλαβαίνεις...
Εγώ; ναι σε καταλαβαίνω. Το έχω ζήσει (αλλά δεν έμεινε στη προσπάθεια).Quote:
Originally Posted by Κύκνος
Δεν μπορεί να σου κάνει τίποτα πλέον γιατί δεν είσαι απροετοιμαστη. Εσένα σου κάνει κακό ο φόβος και όχι αυτό το σκουπίδι (δεν θέλω να πω κάτι χειρότερο). Ίσως... Ξέρεις μόνο αν τον κοιτάξεις τον φόβο κατάματα θα το διώξεις.
Ωχ κατάλαβα... Αυτό είναι ακόμα χειρότερο... Πώς κατάφερες να το ξεπεράσεις; (όσο γίνεται βέβαια)... Αν σε κάνει να νιώθεις άβολα η ερώτηση δεν είναι "υποχρεωτικό" να απαντήσεις...Quote:
Originally Posted by Άντα_Στε87
Έχεις δίκιο σ' αυτό που λες αλλά δεν τολμάω να τον κοιτάξω κατάματα, με παραλύει... Ο γιατρός μου είπε πρόσφατα να γράψω σε χαρτί ότι δεν μπορεί να μου κάνει κακό αλλά δεν το έχω καταφέρει ακόμα λες κι αν το γράψω θα τον προκαλέσω και θα ζωντανέψουν όλα τα άσχημα συναισθήματα που με κάνει να νιώθω... Με τρομοκρατεί η ιδέα του να γράψω σχετικά, δεν ξέρω αν θα τα καταφέρω... Μερικές φορές ούτε εδώ δεν τολμάω να γράψω μερικά πράγματα, δεν ξέρω που βρήκα το θάρρος τώρα...
Πως κατάφερα να το ξεπεράσω; Ότι κατάφερα έγινε με την βοήθεια της περίφημης αγκαλιάς που λέγαμε πριν... Όταν όμως την έχασα δεν γύρισα ποτέ πίσω σε αναμνήσεις. Όσο για το φόβο... Με τον τρόπο που σου είπα. Κοιτάζοντας το στα μάτια. Αφού έκατσα 8 μήνες σε ένα κρεβάτι (χωρίς να σκεφτώ να κάνω κακό στον εαυτό μου αυτούς τους 8 μήνες) να φοβάμαι πολύ όσο δεν γίνεται, κοιμωμουν μόνο μέρα και όλη νύχτα ήμουν καθησμενη με την πλάτη στον τοίχο ε, μετά μια μέρα ξαφνικά σαν να άνοιξε ο διακόπτης σηκώθηκα απότομα. Στην πρώτη μου βόλτα ήταν που σκέφτηκα να κάνω κακό στον εαυτό μου. Τότε ξύπνησα και κατάλαβα τι μου γινόταν. Εκεί που σκεφτόμουν πως και με ποιο τρόπο να πεθάνω μου ήρθε πάλι φλασια. Του τύπου ότι εγώ επεζησα από αυτό, από το γεγονός ότι η μάνα μου με παράτησε στα 10 μου, από την ξάπλα 8 μήνες και τώρα να πεθάνω; και αυτός να ζήσει;; και πήγα και τον βρήκα (έτσι κι αλλιώς μεγαλύτερο κακό απ ότι ήδη μου είχε κάνει δεν μπορούσε να μου κάνει)... Ξέροντας τον (οικογενειακως γνωριζόμαστε) τον βρήκα κάπου που ήξερα ότι δεν υπήρχε περίπτωση να μου κάνει τίποτα. Να σου πω την αλήθεια πιο πολύ φοβήθηκε αυτός όταν κοιταχτηκαμε στα μάτια παρά εγώ. Τον θυμό μου δεν θα μπορέσω ποτέ να το εκφράσω με λόγια. Δύο πράγματα του είπα "ήρθα να σου δείξω τι κατάφερες. Αρχικά ήθελα να πεθάνεις αλλά τελικά δεν θέλω. Εύχομαι να ζήσεις 100 χρόνια και κάθε μέρα να θυμάσαι αυτό που μου έκανες" αυτά. Δεν φοβήθηκα ξανά. Σαν γεγονός δεν ξέρω αν το ξεπέρασα ποτέ γιατί τις συγκεκριμένες στιγμές αποφεύγω να τις θυμάμαι. Ξέρεις θυμάμαι το πριν και το μετά αλλά όχι το πως έγινε...Quote:
Originally Posted by Κύκνος
Σκότωσε τον αυτόν τον φόβο. Μετά θα δεις ότι τίποτα και κανένας δεν θα μπορεί να σε βλάψει.
Κατάλαβα... Το έχω σκεφτεί αυτό, ότι ίσως αν μπορούσα να τον αντιμετωπίσω με ασφάλεια (για παράδειγμα να πάω να τον βρω με κάποιον που να εμπιστεύομαι) να το ξεπερνούσα έστω ως ένα βαθμό αλλά εγώ δεν ξέρω που να τον βρω γιατί ήταν μια τυχαία γνωριμία... Εγώ θυμάμαι τι συνέβη αλλά έχω ένα κενό μνήμης για το μεσοδιάστημα μεταξύ του ότι έτρεξα να κρυφτώ στην τουαλέτα και του ότι έφυγα απ' το μαγαζί... Κι έκτοτε δυσκολεύομαι πολύ στις ερωτικές επαφές... Εν μέρει γι' αυτό κι εκείνος με άφησε...Quote:
Originally Posted by Άντα_Στε87
Απ' αυτά που λες καταλαβαίνω ότι πρέπει να γράψω αυτό που είπε ο γιατρός αλλά δεν ξέρω πως θα το καταφέρω, νιώθω να μην με υπακούει το σώμα μου και δεν πάει το χέρι μου...
Θυμό δεν έχεις; Γιατί εγώ μόνο το φόβο βλέπω.. Που είναι ο θυμός σου; Για την αδικία που ήθελε να κάνει; Για το "με ποιο δικαίωμα"; Για το "τι νόμιζε ότι είσαι"; Λες και είναι κάποιος αυτός για να τον φοβάσαι σε τέτοιο βαθμό.Quote:
Originally Posted by Κύκνος
Δεν έχω γιατί για πολύ καιρό πίστευα ότι έφταιγα εγώ, έτσι με έκαναν να νομίζω... Μάλλον γι' αυτό δεν αναπτύχθηκε... Εν μέρει χάρη σ' αυτό το φόρουμ κατάλαβα πως όχι...Quote:
Originally Posted by Άντα_Στε87
Νιώθω να με αρρωσταίνει ο φόβος που νιώθω αυτή τη στιγμή, είχα πολύ καιρό να το νιώσω τόσο έντονα... Ανακατεύεται το στομάχι μου...
Πάρε ανάσεςQuote:
Originally Posted by Κύκνος
Κανείς δεν μπορεί να σε κάνει ότι θέλει. Αυτή τη στιγμή.. Τι ακριβώς φοβάσαι;
Δεν ξέρει που μένεις, δεν μπορεί να σε βρει... Οπότε;
Με ταράζουν πολύ οι αναμνήσεις και γράφοντας σχετικά τις έφερα στο μυαλό μου... Γι' αυτό δεν τολμώ εύκολα να γράψω σχετικά... Με πιάνουν ψυχοσωματικά συμπτώματα όταν το θυμάμαι, έχουν μουδιάσει λίγο και τα χέρια μου... Είχα ξεχάσει το πόσο πολύ με φοβίζουν...Quote:
Originally Posted by Άντα_Στε87
Αυτή τη στιγμή ξέρω ότι δεν μπορεί να συμβεί κάτι κακό τώρα αλλά παλιότερα υπήρξαν κάποιες στιγμές που πίστευα ότι είναι εδώ... Μου έρχεται να μπω κάτω απ' την κουβέρτα τώρα... Λογικά θα περάσει κάποια στιγμή αλλά τώρα δεν νιώθω καλά...
Κάτι άλλο που με φοβίζει είναι ότι φοβάμαι μήπως ξανασυμβεί σε κάποια επόμενη σχέση, το φοβόμουν και με τον πρώην μέχρι που κατάφερε με την υπομονή που έκανε να τον εμπιστευτώ...
Δεν θα ξανασυμβεί.. Ηρέμησε. Δεν είναι όλοι γουρούνια και εκτός από αυτό τώρα θα ξέρεις να κρίνεις καλύτερα για το πόσο επικίνδυνος είναι κάποιος. Πίστεψε λίγο παραπάνω σε σένα...Quote:
Originally Posted by Κύκνος
Θα προσπαθήσω και να ηρεμήσω και να μου δείξω εμπιστοσύνη...Quote:
Originally Posted by Άντα_Στε87
Σ' ευχαριστώ που με άκουσες...
Γράψε αυτό που σου είπε ο γιατρός. Έστω και ένα γράμμα την ημέρα. Μέχρι να μπορέσεις να το γράψεις ολόκληρο.Quote:
Originally Posted by Κύκνος
Απο ολα τα συμβαντα που συνεβησαν μετα απο ενα μου την εδωσε πραγματικα εντελως... γιατι δεν ειναι δυνατον να βρισκομαι τερμα θεου και να ακουω και το ραδιο αρβυλα ταυτοχρονα ως ψυχολογικο πολεμο και απλως τους επεστρεψα την καλοσυνη που μου εδειξαν.φτανει που το ακουω συνεχως το ραδιο αρβυλα αλλα απ οτι φαινετε ξεπερασαν καθε οριο
λοιπόν σήμερα διασκεδάζω με τα πιτσιρίκια που έχουν προβλήματα κλαψομουνίασης
είναι διαπιστωμένο, όταν "φτύνεις" πιτσιρικάκια τρέχουν από πίσω σου
Θα προσπαθήσω αλλά όχι σήμερα γιατί νιώθω υπερβολικά κουρασμένη και δεν έχω τη δύναμη ούτε ψυχική ούτε σωματική...Quote:
Originally Posted by Άντα_Στε87
Ένα γραμματακι μόνο; ούτε αυτό μπορείς;Quote:
Originally Posted by Κύκνος
Ένα πουλί που κάθεται σε ένα δέντρο, ποτέ δεν φοβάται ότι το κλαδί θα σπάσει....
διότι η εμπιστοσύνη του δεν βρίσκεται στο κλαδί, αλλά στα φτερά του!
Πίστεψε στον εαυτό σου!!!
ΠραγματικάQuote:
Originally Posted by Navi
Οι άνθρωποι πληγώνουν...Συχνά... Σχεδόν πάντα. Χωρίς καν να τους περάσει από το μυαλό ότι μπορεί να περνάς δύσκολα αυτό τον καιρό. Χωρίς να υπολογίζουν ότι υπάρχουν και αλλού προβλήματα σαν τα δικά τους και ακόμα μεγαλύτερα. Χωρίς να βλέπουν εσένα αλλά μόνο τη μορφή σου.
Μπαίνεις πρωί πρωί στο μετρό για να πας στη δουλειά σου. Σου λένε "κάνε πιο πέρα, στραβή είσαι;" χωρίς να υπολογίζουν ότι στραβή δεν είσαι αλλά τη νύχτα δεν κοιμήθηκες επειδή έπαθες κρίση πανικού.
Πας σούπερ μάρκετ με το παιδί σου και σου λένε "μαζέψτε το λίγο" χωρίς να σκεφτούν ότι αυτό το παιδί μπορεί να έχει κάποια ιδιαιτεροτητα, και ένας θεός ξέρει πόσο πολύ εσύ θα ήθελες να είναι το παιδί σου πιο "μαζεμένο".
Σε μια παρέα σου λένε "μα πώς μπορείς όλη μέρα μέσα στο σπίτι; " χωρίς να υπολογίσουν αν εσύ το διάλεξες αυτό ή δεν έχεις επιλογή. Χωρίς να αναρωτηθούν αν στη τελική εσύ μπορείς να βγεις από το σπίτι ή ο έξω κόσμος σε διαλύει....
Όλοι έχουν κάτι να πουν έτσι επιφανειακά, χωρίς να νοιάζονται. Και σκέφτεσαι "εντάξει που να ξέρουν και αυτοί". Και στο κάτω κάτω δεν είναι κανείς αναγκασμένος να νοιάζεται.
Αν όμως είναι η "μαύρη" σου μέρα και το καταραμένο "τικ τακ" μέσα στο κεφάλι σου δεν λέει να σε αφήσει... κάπου εκεί τα κάνεις όλα που@@α....
Ότι είναι καιρός να πραγματοποιώ σιγά σιγά τα θέλω μου για να νιώσω ότι υπάρχω
Μόνο η μοναξιά δεν είναι μόνη..
Κάνει παρέα με όλους μας....
Η μοναξιά ξέρεις πως δεν θα σε προδώσει.. Ούτε θα σε πληγώσει..
Εγώ έχω κάποιες μέρες που την προτιμάω πάρα να είμαι δίπλα από κενούς ανθρώπους..
Δίπλα από κενούς ανθρώπους είναι η χειρότερη μοναξιά...Quote:
Originally Posted by george1520
Και εγώ προτιμώ την αληθινή. Χωρίς ανθρώπους....
Ειπα να αρχισω τα ξεκαθαρίσματα. Να μπει ο νέος χρόνος καθαρός, χωρίς δεύτερες σκέψεις και αρνητικά συναισθήματα. Είναι απίστευτο τι τείχος υψώνουν οι άνθρωποι όταν τολμήσεις να ξεστομίσεις όσα σε ενοχλούν. Μου άρεσα που διατήρησα την ψυχραιμία μου. Δεν μπόρεσα να πω όλα όσα ήθελα με τον τρόπο που ήθελα γιατί θα πρεπε να υψώσω την φωνή μου για να ακουστώ, αλλά μου άρεσε που όσα είπα τουλάχιστον τα είπα ήρεμα και χωρίς υστερίες ακόμα κι όταν η ψυχραιμία χάθηκε απτην άλλη πλευρά. Και μετά αποχώρηση. Γιατί να αποχωρήσεις αφήνοντας μια κουβέντα στην μέση αν θεωρείς πως έχεις δίκιο; Αν θεωρεις αβάσιμα τα παράπονα του άλλου γιατί να χάσεις την ψυχραιμία σου και να φύγεις;
Όταν αποφασίζεις να φύγεις από κάπου.. Ξεκαθαρίζεις και φεύγεις με ψηλά το κεφάλι..Quote:
Originally Posted by elisabet
Δεν αποχώρησα εγώ. Εγώ είπα είμαι εδώ όλη αυτιά να ακούσω. Αλλά θα ακούσεις κι εσύ. Δεν ήθελε να ακούσει. Όταν έχεις συνηθίσει έναν άνθρωπο ότι δεν κάνει παράπονα ο, τι κι αν γίνει, μόλις ξεστομίσει παράπονο παθαίνεις ένα σοκ, δεν ξέρεις πως να το χειριστείς. Με κατηγόρησε που μίλησα. Κ απτην άλλη πλευρά λέει μπορεί να υπάρχουν παράπονα και να μην το ξέρω. Να τα μάθω λέω. Όχι, λέει πρέπει να φιλτραριστούν πρώτα. Εγώ τα δικά μου τα θέλω αφιλτράριστα, όπως τα νιώθω. Λάθος, σωστά, να ναι όπως τα νιώθω πάντως. Δεν θέλω να κρατάω μέσα μου παράπονα, αρκετά άλλα έχω, δεν θέλω άλλα βαρίδια, να τα κρατάω μέσα μου και να τα μεγαλώνω και να τα θρέφω. Εγώ θέλω να στα πω τώρα που τα νιώθω. Και μην μου απαντήσεις, απλά σκέψου τα.Quote:
Originally Posted by george1520