Κάποια που δεν ξέρεις.Quote:
Originally Posted by george1520
Printable View
Κάποια που δεν ξέρεις.Quote:
Originally Posted by george1520
Απλά λέω μπας και ήθελες να το βάλεις αλλού.. Και το έβαλες εδώ.. Γιαυτό σχολίασα..Quote:
Originally Posted by blackbird
Βριστη να ξεθυμανεις!Quote:
Originally Posted by blackbird
Δεν είναι από το φόρουμ ρε!!Quote:
Originally Posted by george1520
Να' σαι καλά, μου έφυγαν λίγο τα νεύρα χαχαχαχα
Είδα Πάτρα εγώ και πετάγομαι. Να της το πειιις!!! :oQuote:
Originally Posted by Ορέστης
Σίγουρα θα χαμογελάσει. Στην χειρότερη αν δεν σε συμπαθεί, θα δει πως είσαι φιλικός και προσπαθείς να γίνεις κοινωνικός. Στην ακόμα χειρότερη, δεν γίνεται τίποτα και παραμένεις εκεί που ήσουν. Σιγά.
Α τα είπα και ξεθύμανα. Ήταν εύκολο. Γι' αυτό έγραψα εδώ :cool:
Μια φορα μιλησαμε. Ειχαμε σχολασει. Λεει μια αλλη κοπελα που ειναι επικοινωνιακη, παει κανεις απο δω; Λεω ολοι απο δω παμε. Οποτε προχωρησαμε τεσσερα ατομα. Καποια στιγμη φυγαν οι αλλες δυο που μιλανε πιο πολυ και εμεινα εγω με την ομορφη και ντροπαλη, οποτε βρηκα την ευκαιρια να τη ρωτησω για τις εκδρομες που πηγαινει και πως της φαινεται η Αθηνα. Μου ειπε οτι θα πηγαινε θεσσαλονικη εκδρομη. Α λεω ειναι ωραια, φημιζεται για τη νυχτερινη ζωη της. Εσυ μου λεει τι κανεις τα βραδια; Θεωρησα οτι δεν ακουσα καλα και της απαντησα οτι οι θεσσαλονικεις πηγαινουν σε κλαμπ και μπαρ, Εγω μου λεει δεν εχω τι να κανω τα βραδια και πεφτω για υπνο. Της λεω κι εγω σπιτι καθομαι και σερφαρω στο ιντερνετ, μην κοιτας που γραφω για βολτες στις εκθεσεις.Quote:
Originally Posted by blackbird
Μετα χωρισαν οι δρομοι μας. Της ειπα οτι χαρηκα που μιλησαμε. Αληθεια, με εκανε να χαμογελασω η παρεα της. Κι αυτη μου χαμογελασε και με χαιρετησε. Τα εχω ξαναγραψει αυτα;
Την ξαναδα μετα απο μια εβδομαδα και δε μου εριξε ουτε ματια. Εγραφε στο κινητο της χαρουμενη. Γενικα βεβαια ειναι ντροπαλη και δε μιλαει με αλλους. Αλλα δε μπορω να καταλαβω αν θα την εφερνα σε δυσκολη θεση, αν θα ηταν κατι σαν παρενοχληση.
Έγραψες πως περπατήσατε δίπλα δίπλα, ότι σου χαμογελούσε και ότι νόμιζες πως θέλει κάτι άλλο από σένα. Κάτι παραπάνω από την φιλία σου. Ε τώρα που έγραψες και τις λεπτομέρειες αυτό το "εγώ δεν έχω τι να κάνω τα βράδια" φώναζε πως ήθελε να της προτείνεις να βγείτε!!! Αμάν βρε Ορέστη! Αμάν! Είναι και ντροπαλή λες. Πφφ στεναχωρέθηκα που δεν της ξαναμίλησες.Quote:
Originally Posted by Ορέστης
Και σου ξαναλέω πως μόνο μια στριμμένη θα παρεξηγούσε μια φιλική κουβέντα όπως "έι, τελικά πως πέρασες στην εκδρομή που λέγαμε πως θα πας;"
Ρε συ μη φοβάσαι, χώσου! Μη σκέφτεσαι αν το ένα και αν το άλλο. Εδώ υπάρχουν εγκληματίες που δε ντρέπονται να την πέσουν σε γυναίκες και θα ντραπείς εσύ? (το λέω γιατί έχεις γράψει και κάτι άλλα για κάποια που σου άρεσε ότι θα της κάνει κακό η σχέση σας, ότι δεν την αξίζεις, κάτι τέτοιο τελοσπάντων). Εδώ εγώ που είμαι πολύ κλειστός και έχω φίλες (όχι ερωτικές βέβαια, άλλη ιστορία αυτή).Quote:
Originally Posted by Ορέστης
Νομίζω πως είναι η ίδια.Quote:
Originally Posted by Eagle guy
Συμφωνώ πάντως
Είναι άρρωστο το σκυλάκι σου;Quote:
Originally Posted by george1520
Καρκίνο.. Έκανε μετάσταση..Quote:
Originally Posted by Κύκνος
Λυπάμαι πολύ... :( Να περνάς όσο το δυνατόν περισσότερο χρόνο μαζί της και να της δείχνεις την αγάπη σου...Quote:
Originally Posted by george1520
Καταλαβαίνω πως νιώθεις, έχω χάσει πολλά ζώα... Όποτε θέλεις να μιλήσεις ελεύθερα...
Λυπάμαι Γιώργο, έχω χάσει κι εγώ σκυλάκι από καρκίνο στο παρελθόν...την είχα 15 χρόνια.Quote:
Originally Posted by george1520
Είναι δύσκολο καταλαβαίνω, αλλά κοίτα να εκμεταλευτείς όσο χρόνο έχεις ακόμα μαζί του. Δυστυχώς ο χρόνος ζωής τους είναι τέτοιος που συνήθως καλούμαστε να τα αποχαιρετήσουμε αλλά το σκυλάκι σου είναι χαρούμενο που το αγαπάς και περνάει μια όμορφη ζωή μαζί σου.
Σε ευχαριστώ για τα λόγια σου..Quote:
Originally Posted by Κύκνος
Θα της δώσω όσα πιο πολλά μπορώ. Ότι έχω μέσα μου.
Μεγαλώνεις μαζι με ένα άλλο πλασματακι.. Είναι παντού μαζί σου.. Φεύγεις 2 λεπτά από το σπίτι και όταν επιστρέψεις χαίρεται τόσο πολύ.. Ειναι ένα κομμάτι σου.. Πως θα πάρω εγώ αυτό το κομμάτι και να το βάλω μέσα στο χώμα;Quote:
Originally Posted by elisabet
Δεν ειμαι 100% σιγουρος οτι ηθελε να της προτεινω κατι. Ειναι καπως αθωα. Την ιδια μερα μου ζηταγε - πολυ ευγενικα- να της βαζω το μπουφαν στο πισω θρανιο και μετα να της το ξαναδινω και εμενα επειδη ειμαι καπως καχυποπτος μου κακοφανηκε λιγο, αλλα το εκανε πολυ αυθορμητα και γενικα τις λιγες φορες που μιλαει φαινεται να μην φιλτραρει αυτα που λεει. Ισως ειναι και η κουλτουρα της χωρας της τετοια. Επομενως ισως απλα να ανεφερε πολυ αθωα οτι δεν εχει τι να κανει το βραδυ χωρις να θελει κατι απο μενα - και να την εφερνα σε δυσκολη θεση αν της προτεινα αυτο που σκεφτηκα, γιατι οντως σκεφτηκα να τη ρωτησω αν θα θελε να βγουμε παρεα μια μερα, αλλα εκοψα τον εαυτο μου. Αλλωστε κανει παρεα με τους συμπατριωτες της, σε αυτες τις εκδρομες δεν πηγαινει μονη. Μου φαινεται περιεργο που δεν βγαινουν μαζι το βραδυ.Quote:
Originally Posted by blackbird
Δεν ξερω ρε μπλακυ, ηταν η πρωτη φορα που μιλησαμε μετα απο τοσους μηνες που ειμαστε συμμαθητες. Ηταν δυνατον με την πρωτη να της ζητησω ραντεβου; Ειμαι και πολυ μεγαλυτερος της, αυτη ειναι τριτοετης.
Μετα οταν την ειδα να γραφει μηνυματα και να χαμογελαει, θεωρησα οτι εχει τον κυκλο της. Τι δουλεια ειχα εγω να την ενοχλησω;
Ο σκυλος μου πεθανε το 17... Δεν υοαρχει παρηγορια. Δειξε της αγαπη, και φροντισε να λες καμια κουβεντα με φιλους να ξεφευγεις.Quote:
Originally Posted by george1520
Δεν έζησα ξανά θάνατο σκύλου. Γάτες αδέσποτες ταΐζω.. Έζησα πααααρα πολλούς θανάτους.. Αλλά σκύλου όχι. Και αυτός είναι σπίτι μου, στο δωμάτιο μου..Quote:
Originally Posted by Ορέστης
Θα κάνω ότι μπορώ να ζήσει όσο πιο όμορφα γίνεται μέχρι το τέλος.
Έτσι θα "φύγει" ευτυχισμένη όταν έρθει η ώρα... Κι αυτό πιστεύω πως θα σε ανακουφίσει κάπως... Εγώ παρηγοριέμαι όταν σκέφτομαι ότι τα γατάκια μου "έφυγαν" με φροντίδα γύρω τους...Quote:
Originally Posted by george1520
Σκεψου οτι κι εμεις ειναι ζητημα μεχρι ποτε θα ζησουμε και αν θα ειναι κανεις διπλα μας. Για ολα τα οντα κοινη ειναι η μοιρα.
Τα ζώα νιώθουν την αγάπη μας και είναι ευτυχισμένα. Η κτηνίατρος μας έλεγε πως δεν θα βγάλει το βράδυ και να την αφήσουμε εκεί. Όμως όλο το βράδυ την φροντίζαμε, εγώ η μαμά μου και ο μπαμπάς μου την κρατούσαμε στα χέρια μας και μας ένιωθε κοντά της. Κάθε φορά που θέλω να κλάψω για να ξεσπάσω, επίτηδες φέρνω στο μυαλό μου αυτή τη σκηνή. Σίγουρα είναι στενάχωρο αυτό που συμβαίνει, αλλά ο θάνατος κοντά σου θα είναι πιο ανώδυνος... Και θα νιώθει την αγάπη σου μέχρι το τέλος. Τι άλλο ζητάει ένας σκύλος;Quote:
Originally Posted by george1520
Με αποστόμωσες τώρα.Quote:
Originally Posted by Ορέστης
ΑΛΛΑ όσο λογικό και να είναι αυτό το σενάριο, παραμένει σενάριο. Γιατί σκεφτόμαστε τόοοσο πολύ για τα πιο απλά πράγματα; Εσύ έχεις καλό σκοπό. Θες/σκέφτεσαι κάτι και το λες. Τώρα το πώς θα το εκλάβει κάποιος άλλος εξαρτάται από τον χαρακτήρα και την αντίληψή του. Δεν θα της έλεγες κάτι τραγικό. Και δεν είναι ούτε αναγκασμένη επειδή θα της προτείνεις κάτι ή να της μιλήσεις, να ανταποδώσει.
(Προχθές μου έλεγε μια συμφοιτήτρια πως 23χρονη γνωστή της τα έχει με 40χρονο. Επίσης ένας φοιτητής γύρω στα 35 είπε σε μια από τις συμφοιτήτριες -ετών 22- να βγούνε για καφέ. Δεν κολλάνε όλοι σε ηλικίες και επίσης ο αρχικός στόχος ήταν η απλή παρέα και κοινωνικοποίηση)
Είναι ο κύκλος της ζωής Γιώργο...δεν μας αρέσει αλλά είναι.Quote:
Originally Posted by george1520
Όταν αρρώστησε η δικιά μου, είπα στον κτηνίατρο πως δεν ήθελα να υποφέρει με τίποτα. Μου είπε πως θα δεχόταν την ευθανασία μόνο όταν σταματούσε να τρώει, αλλιώς ήταν αντίθετος. Τελικά όταν σταμάτησε να τρώει, την επόμενη μέρα πέθανε από μόνη της. Ορκιζόμουν πως δεν θα ξαναέπαιρνα σκύλο ποτέ, μου φαινόταν αβάσταχτος ο πόνος της απώλειας. Μετά από έναν χρόνο περίπου βγήκα για περπάτημα μια μέρα και γύρισα σπίτι με ένα κουταβάκι το οποίο σήμερα είναι 12 χρονών κιόλας και λογικά θα πρέπει να προετοιμάζομαι πως κι αυτό ίσως χρειαστεί να το αποχαιρετήσω σύντομα.
Αν υπάρχει παράδεισος εγώ πιστεύω πως είναι γεμάτος με σκυλιά.
Ξέρω, σου φαίνεται αβάσταχτο αλλά ο σκύλος σου το μόνο που θέλει από σένα είναι να το αγαπάς και να το φροντίζεις και επειδή προφανώς το αγαπάς, είμαι σίγουρη πως έχεις έναν χαρούμενο σκύλο, ο οποίος χέστηκε για τον καρκίνο...θέλει απλά να είσαι εκεί!
Ακόμη αυτό το σενάριο δεν με ηρεμεί.. Ακόμη είμαι στο στάδιο "γιατι γαμ... το;"Quote:
Originally Posted by Κύκνος
Ναι έχεις δίκιο. Κανείς δεν ξέρει πότε θα φύγει από την ζωή. Αλλά όταν σου λένε ότι έχει τόσους μήνες ζωής.. Δεν θα σκεφτείς αυτό που λες. Που είναι η λογική σίγουρα!!Quote:
Originally Posted by Ορέστης
Αν δω από την πλευρά του σκύλου θα πω πως Ναι θα είναι ευτυχισμένη μέχρι το τέλος.. Της έδωσα όλη μου την αγάπη και τώρα που ξέρω ότι θα την χάσω σύντομα θα της δώσω κι άλλα.Quote:
Originally Posted by blackbird
Το βλέπω όμως από τη δική μου πλευρά. Δεν μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς τον σκύλο μου. Κάποιος θα σκεφτεί "ένας σκύλος είναι, πως κάνεις έτσι." Για μένα αυτή η ψυχή είναι η ωραιότερη ψυχή που υπάρχει.. Και την θέλω στην ζωή μου. Πάντα της έλεγα "να γίνω 40 χρόνων και μετά να φύγεις. Θα είμαι έτοιμος". Πρακτικά δεν γινόταν αλλά αυτό ήθελα..
Δεν θα ήσουν έτοιμος ουτε στα 40 ακόμα κι αν γινόταν. Ποτέ δεν είμαστε έτοιμοι να χάσουμε αυτούς που αγαπάμε. Είναι σκληρό μάθημα η απώλεια.Quote:
Originally Posted by george1520
Θα χεις καιρό να πενθήσεις οοοοταν έρθει η ώρα να φύγει. Προς το παρόν την έχεις ακόμα και μπορείς να την χαρείς, μην της στερείς αυτές τις στιγμές που μπορεί να έχει ακόμα μαζί σου και να σε νιώθει και σένα χαρούμενο.
Σήμερα το βράδυ καθάριζα την πληγή (άνοιξε ο όγκος) με την ξαδέλφη μου.. Μου λέει "Γιαυτό δεν ξανά έφερα σκύλο σπίτι. Γιαυτό ακριβώς τον λόγο. Συνδέεσαι και κάποια στιγμή φεύγει". Και αμέσως γύρισα και είπα "Εχεις δίκιο. Δεν θα πονουσα τώρα, δεν θα είχα αυτό το άγχος.. Δεν θα εμπαινα σε αυτή την διαδικασία γενικά". Μετά κατάλαβα τι είπα.. Εχω πάρει τόση αγάπη από αυτόν το σκύλο που αν ζούσα 1000 χρόνια από άνθρωπο δεν θα έπαιρνα ούτε τη μιση.. Εχω δει τη ζωή με άλλο μάτι. Έμαθα να σέβομαι όλα τα ζώα.. Δεν θα άλλαζα αυτά τα 12 χρόνια μαζί της για κανένα λόγο. Αλλά θεωρώ ότι μπορούσε κι άλλο..Όχι έτσι :(Quote:
Originally Posted by elisabet
Δεν θα της στερησω τίποτα.. Απλά τώρα είμαι στην φάση που θέλω τον χρόνο μου. Πάντα όταν εμφανίζεται ένα πρόβλημα, κάνω ένα βήμα πίσω. Παιρνω τον χρόνο μου και επιστρέφω... Μόνο που αυτό δεν είναι πρόβλημα. Τα προβλήματα έχουν λύση.. Είναι απλά η πραγματικότητα..Quote:
Originally Posted by elisabet
Το καταλαβαίνω γιατί είναι πολύ φρέσκα τα νέα... Κι εγώ έτσι θα ήμουν αν μου το έλεγαν αυτό τώρα για κάποιο απ' τα γατιά μου γιατί το καθένα είναι μοναδικό... Αλλά με τον καιρό θα έρθει η στιγμή που θα αυτή η σκέψη θα σε παρηγορήσει κάπως...Quote:
Originally Posted by george1520
Μην αφήνεσαι σε ανούσιους πλατειασμούς διότι το μόνο που αποκομίζεις είναι κόπο ενώ έμεινες στη στασιμότητα.
Βάλε σταθερούς στόχους και οχύρωσε τους με αυτοπεποίθηση. Όμως πριν, θα πρέπει να γνώρισες τον εαυτό σου και μέσω αυτού τις δυνατότητες σου. Έτσι, δεν θα απογοητευτείς από χίμαιρες.
Quote:
Originally Posted by elisabet
Quote:
Originally Posted by Ορέστης
Δυστυχώς κανείς δεν σε καταλαβαίνει. Θα σου πουν πάρε άλλο.Quote:
Originally Posted by Κύκνος
Αυτά παθαίνουμε εμείς που συνδεθήκαμε με τα ζώα μας. Συνήθης αιτία που ωθεί σ αυτή τη σύνδεση είναι η μη αποδοχή ή η αποτυχία συσχέτισης με ανθρώπους, κυρίως το να μην έχουμε φίλους και κοινωνικό κύκλο, σε συσχετισμό με το ευαισθητο - συναισθηματικό του χαρακτήρα μας. Θα πρέπει να διατηρούμε ίδιου και μεγαλύτερου επιπέδου ψυχικούς δεσμούς με ανθρώπους ώστε ο πόνος της απώλειας να είναι λιγότερο έντονος, αφού οι εναλλακτικοί αυτοί δεσμοί καλύπτουν ή του τουλάχιστον απαλύνουν το κενό.
Δεν ξέρω αν αιτία των ασθενειών τους που οδηγούν στο θάνατο είναι η κακή διατροφή, δηλαδή οι έτοιμες τροφές για ζώα με τις οποίες κατα κανόνα τα ταιζουμε.
Είναι το να μην συνδεθείς, το να πεις δεν θα πάρω κατοικίδιο, κυρίως το να μην το επιλέξεις, διότι το επιλέγεις με κάποια χαρακτηρολογικά γνωρίσματα όπως επιλέγεις ανθρώπους. Έπειτα υπάρχει μόνο η σύνδεση με κατάληξη τη συζήτηση μας.
Το σκυλί σου πρέπει να σε βλέπει αγαπησιάρη, αλλά και ψύχραιμο και χαρούμενο. Αν είσαι λυπημένος δίπλα της θα είναι λυπημένη κι αυτή. Δυστυχώς κανείς δεν ξέρει τι του ξημερώνει. Κι εγώ από καρκίνο τον έχασα και μάλιστα πάρα πολύ ταχίας ανάπτυξης, ούτε χημειοθεραπεία έπαιρνε, ούτε τίποτα.... Ένας σκύλαρος που δεν είχε πάθει ποτέ τίποτα, ούτε απλό κρύωμα, για την ηλικία του ήταν παλίκαρος, και ξαφνικά έφτασε να λιώνει και μην μπορεί να φάει και να αναπνεύσει... Είχε 2-3 χρόνια καλής ζωής μπροστά του αν δεν το πάθαινε αυτό κι όμως μέσα σε 2-3 μήνες γέρασε 100 χρόνια...Τις τελευταίες μέρες του ήταν χάλια μαύρα μέχρι την στιγμή που τελικά του έκανα ευθανασία και έφυγε στα χέρια μου, δεν θα άντεχε παρά δυο-τρεις μέρες το πολύ ακόμα. Μπροστά του προσπαθούσα να είμαι όσο το δυνατόν πιο ήρεμη για να είναι κι αυτός. Άλλο αν μακριά του πλάνταζα στο κλάμα....
Άϊ στο καλό συζήτηση που πιάσαμε πρωί πρωί...
Γιάννη, σε καταλαβαίνουν αυτοί που αγαπούν εξίσου τα ζώα... Άσε που όποιος πει "πάρε άλλο" είναι ανόητος γιατί 20 χρόνια κοινής ζωής με το ζωάκι σου είναι πάρα πολλά για να μπορείς να το αντικαταστήσεις έτσι ψυχρά... Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που το καταλαβαίνουν αυτό...
Κι εγώ τον πρώτο μου γάτο τον Τόμυ προσπαθούσα ν' αποφασίσω αν θα του κάνω ευθανασία γιατί είχε καρκίνο στον πνεύμονα και σαν το δικό σου δυσκολευόταν ν' αναπνεύσει αλλά την επόμενη μέρα "έφυγε" μόνος του...Quote:
Originally Posted by Sonia
Quote:
Originally Posted by Sonia
Θέλει πολλή δύναμη ψυχής για να κάνεις στο ζώο με το οποίο συνδέεσαι ευθανασία.Quote:
Originally Posted by Κύκνος
Κάποιος/α εδω παλιά είχε πολύ σωστά γράψει ότι τα ζώα δεν τα έχουμε για να τους περνάμε τα ψυχολογικά μας. Κι όντως όπως θέλουμε να βγάζουμε καλό συναίσθημα προς τους ανθρώπους το ίδιο θα πρέπει να κάνουμε και με τα ζώα.
Όντως Κύκνε, μόνο ένας που αγαπά εξίσου τα ζώα θα σε καταλάβει, όπως άλλωστε συμβαίνει και με όλα τα άλλα θέματα στη ζωή μας.
Δεν νομίζω να έρθει ποτέ αυτή η σκέψη.. Σου λένε θα την χάσεις σε τόσο καιρό.. Και λες οκ θα δώσω όλη μου την αγάπη.. Μαααα δεν μου φτάνει τόσος καιρος για να δώσω. Θέλω κι άλλο.Quote:
Originally Posted by Κύκνος
Εμένα έχει και μια ηλικία.. 12 χρόνων δεν είναι και μικρό.. Απλά ήθελα να πάμε κι άλλα χρόνια. Ακόμη 3?? Είνσι πολλά 15?Quote:
Originally Posted by ioannis2
Να ξέρεις πως όλα αυτά δεν με βοήθησαν ιδιαίτερα.. Αντιθέτως με τρόμαξαν.. Εύχομαι.. Να μην φτάσει σε τέτοιο σημείο.. Να μην ταλαιπωρηθεί τόσο. Νομίζω ότι όλο αυτό θα σε πόνεσε περισσότερο.. Άλλο να χαθεί μια ψυχή χωρίς πρώτα να τα ζήσει όλα αυτά.. Κι άλλο να τα ζήσει..Quote:
Originally Posted by Sonia
Εμένα τρέχει, παίζει.. Οπτικά είναι καλά.. Μέσα της είναι το χάος. Ρώτησα σήμερα για χημειοθεραπειες αλλά είπε πως μόνο κακό θα της κάνουν στην φάση που είναι.. Έγινε η μετάσταση..
Γιώργο αν θες να το ψάξεις υπάρχει η εναλλακτική της κάνναβης για τέτοιες περιπτώσεις. Κάποιοι θεωρούν πως ίσως έχει και θεραπευτικές δράσεις αλλά σίγουρα θα βοηθήσει στο να μην υποφέρει όσο προχωρά η ασθένεια. Αν θες να το ψάξεις πες μου να σου δώσω πληροφορίες.Quote:
Originally Posted by george1520
Δοκιμασμένο? Ή το άκουσες απλά?Quote:
Originally Posted by elisabet
Δοκιμασμένο όχι σε σκύλο, στον πατέρα μου και όντως τον βοήθησε πολύ σε πόνους, όρεξη για φαγητό και γενικότερα.Quote:
Originally Posted by george1520
Για τα ζώα δεν έχω προσωπική εμπειρία απλά έχω ακούσει. Υπάρχει αντίστοιχη ομάδα στο φβ αν σε ενδιαφέρει που εκεί σίγουρα θα ξέρουν καλύτερα να σε κατατοπίσουν.
Στείλε μου με μήνυμα ότι έχεις... Και θα το ψάξω περισσότερο.Quote:
Originally Posted by elisabet
Σκέφτομαι πως στη ζωή μου έχω ανάγκη μόνο από ανθρώπους που αν τους λείψω, θα με ψάξουν..
Αν με θέλουν στη ζωή τους, θα μου το δείξουν..
Αν τους ενόχλησε κάτι, θα μου το πουν.
Αν χαρώ, θα χαρούν..
Ανθρώπους που με κάνουν να γελάω..
Σχέσεις με σκηνή και χωρίς παρασκήνιο..
Σχέσεις καθαρές και διάφανες..
Όλα τα άλλα είναι απλώς θόρυβος..
Και μεγαλώσαμε πια για τόση φασαρία.................
Με ελλειψες μαρη...Αργησα να καταλαβω ποια εισαι μεχρι που ειδα το μοτο απο κατω...Quote:
Originally Posted by Αλεξία10