Φραντζιλ, διαβασα τα τελευταια σου μηνυματα, τις τελευταιες εξελίξεις ας πουμε, ότι θα λειπουν για μερες οι γονεις και το τι συνεπαγεται για σενα, αυτα για τη ψυχολογο κλπ. Εισαι 38 χρονων. Καταλαβαινω ότι εισαι πολύ ευαισθητος ανθρωπος. Βιωνεις εντονα με τους γονεις το, μαζι δεν κανουμε και χωρια δεν μπορουμε. Περασα παρομοια κατασταση μ αυτην που περιγραφεις και σε καταλαβαινω. Όμως εισαι σε μια ηλικια που ειτε σ αρεσει ειτε όχι, όσο σκληρο κι αν σ ακουγεται αυτο, θα πρεπει να απεξαρτητοποιηθεις από τους γονεις σου, να βρεις το δικο σου ανθρωπο, να δημιουργησεις τη δικη σου οικογενεια, να φτιαξεις επιτελους το δικο σου χωρο. Ειναι ειτε μας αρεσει ειτε όχι αυτη η απεξαρτητοποιηση και φυγη η φυσιολογικη πορεια της ζωης αλλιως κινδυνευεις στο μελλον να αντιμετωπισεις χειροτερες ψυχολογικες καταστασεις.
Νομιζω σου το ξαναπα, μετα από ενα ορισμενο χρονικο διαστημα επισκεψεων σε ψυχολογο θα πρεπει να ξεκινησεις να δουλευεις από μονη σου. Εσυ φαινεται εχεις τον ψυχολογο σαν καταφυγιο και όχι σαν αυτον που θα σου δωσει τα εφοδια τα οποια θα βαλεις αμεσως στην πραξη για να αλλαξεις τη ζωη σου και να δυναμωσεις σαν χαρακτηρας. Μεχρι τωρα, όλα αυτα τα χρονια μ αυτον τον τροπο λειτουργουσες, γι αυτο και δεν αλλαξε σε κατι η ζωη σου.
Οι δυναμεις ειναι μεσα σου. Εσυ με δικη σου πρωτοβουλια και θεληση θα τις βαλεις στην πραξη. Σκέψου ότι ο χρονος τρεχει, ήδη είσαι 38. Ξέρω ότι δεν ειναι καθολου ευκολα τα πραγματα αμα εχεις συνηθισει μ αυτο τον τροπο ζωης τοσα χρονια. Να βρεις μεσα σου τις δυναμεις, αυτες που η "ευαισθησια" σου εχει τοσα χρονια καταπιέσει. Εχεις τη συμπαρασταση των γονιων σου γι αυτο. Ειναι καιρος να κανεις κατι, να βγεις προς τα εξω, να φτιαξεις το δικο σου χωρο επιτελους, αλλιως κινδυνευεις να περασεις τα επομενα χρονια στη μοναξια.
Αν θες ξεκινα με γνωστικη συμπεριφορικη μεθοδο όπως σου ξαναπα (για να βοηθηθεις να βγαλεις προς τα εξω αυτες τις δυναμεις) σε ενα καλο ψυχολογο, νοουμενου ότι θα βαλεις σαν ορο στον εαυτο σου ότι θα τα κανεις πράξη και θα αλλάξεις αλλιως καλυτερα μην πας.