Μια περίπτωση Bullying

Προσωπικα θυμαμε ειχα σαν παιδι του δημοτικου σε μια κατασκηνωση ερθει αντιμετωπος με καμμια 20αρια ατομα που πειραζαν ακραια ενα αλλο παιδι. Το παιδι που υπερασπιστηκα πηρε ενα λαστιχο και με καταβρεξε , γιατι ειναι στη μεση και η λεγομενη υπερηφανεια ισως. Με πλησιασαν μετα απο αυτο πολυ ωριμα και σοβαρα ατομα, και συζητησαμε αυτη την κατασταση. Το θυμαμε τοσο καθαρα παρολο που ημουν ακομα παιδι.

Αργοτερα οταν ενηλικιωθηκα καπως , αντιμετωπισα και εγω εκτεταμενες παρενοχλησεις απο τους συμμαθητες μου. Τωρα εχω μια ασθενεια , αλλα ειμαι ικανοποιημενος σε γενικες γραμμες απο τον εαυτο μου και απο αυτο που εγινα.

Μπράβο ρε κηπ γτ στάση σου

Quote:

Originally Posted by keep_walking

Δεν ξερω σαν παιδι τι πρεπει να κανει, για αυτο επρεπε να υπαρχουν παιδοψυχολογοι στα σχολεια ... αν μπορουν να βοηθησουν εστω και λιγο, γιατι προκειται για παιδια ειτε θυτες ειτε θυματα.

Ναι αν το εκλογικευσεις ειναι εφικτη η συγχωρεση πιστευω. Αν ο αλλος παραμενει μαλακας και δεν νοιωθει καμμια τυψη για την συμπεριφορα του ως παιδι και παει να σε "πικρανει" , φυσικα τον γραφεις κανονικα.

Δεν ξερω την απαντηση στην τελευταια ερωτηση. Εσυ δλδ τι προτεινεις?[/COLOR]

Το θυμα ειτε αντιμετωπιζει τον θυτη ειτε φευγει. Αν φυγει χωρις να κανει τιποτα στο θυτη θα του μεινουν απωθημενα.

Δεν μπορείς να τον "γράφεις κανονικά". Αν το κάνεις όμως ενσυνείδητα επειδή αυτο σε εκφράζει τότε καλώς, αν το κανεις όμως επειδη υποσυνείδητα ακομα τον φοβάσαι ή φοβάσαι ότι θα σου ξανακάνει τα ίδια τότε αυτό είναι δυστυχία. Καποιος ψυχολογος μου ειχε προτεινει την ουδετεροποίηση ως μεθοδο, δλδ αμα σου ερχονται στο νου δυσαρεστες εμπειριες μην επιτρεπεις να σου προκαλουν αναλογα αισθηματα (αποχρωμάτιζε τις δλδ από αισθηματα)αλλα αντικριζε τις ως ενα γεγονος όπως οποιοδηποτε αλλο γεγονος απο το οποιο περαν της αναμνησης δεν σου προκυπτει καμία αλλη σκεψη επ αυτου.

Εχω την εντυπωση ότι δεν αναπτύσσουν μια φυσιολογική ζωη. Διοτι το ένα τραυμα θα φερνει το άλλο επειδη δεν ζουμε σε κοινωνια αγίων και αγγέλων. Τα πειραγματα θα τα διαδεχθούν η σωματική και ψυχολογική βια, η εκμετάλλευση, η εξαπάτηση, η περιθωριοποίηση, αναλογα με το σταδιο ζωης και τις εκει συνθήκες. Διοτι αυτος που θα τους αντικριζει θα βλεπει την προς τα εξω εικονα που εκπέμπουν και ειτε θα τους αντιμετωπίζει ως παλαβούς είτε ως καημένους. Θα υποφερουν απο ψυχολογικα προβληματα τυπου, χαμηλη αυτοεκτιμηση/αυτοπεποιθηση, φοβος/φοβίες, άγχος, καταθλιψη κι αυτα θα διαχέονται σε όλους τους τομεις της ζωης του (επαγγελματικούς, μόρφωσης, διαπροσωπικές σχέσεις και δυνατότητα να φτιαξει σχεση). Και δυστυχως θια χρειαστει να βρουν το κουραγιο να δημιουργήσουν μέσα τοςυ δυναμεις ώστε να το παλέψουν να αντεπεξέλθουν, να ζησουν δλδ μια τουλάχιστον αξιοπρεπη ζωη, αλλιως θα υποφερουν στους τομεις που σου προειπα.

Quote:

Originally Posted by keep_walking

.

Αργοτερα οταν ενηλικιωθηκα καπως , αντιμετωπισα και εγω εκτεταμενες παρενοχλησεις απο τους συμμαθητες μου. Τωρα εχω μια ασθενεια , αλλα ειμαι ικανοποιημενος σε γενικες γραμμες απο τον εαυτο μου και απο αυτο που εγινα.

Όλοι ειμαστε περιπου ικανοποιημένοι γι αυτο που ειμαστε στο σημερα. Ελπίζω η ασθένεια σου να μην σχετιζεται με αυτες σου τις εμπειριες.