Originally Posted by
Adzik
Παιδιά ευχαριστώ για τον χρόνο σας είτε συμφωνούμε είτε διαφωνούμε,
Μπήκα για να μοιραστώ κ για να νιώσω στήριξη..όχι τόσο για κάποια συμβουλή...συνήθως σε τέτοιες ακραίες σχεσιακες καταστάσεις την λύση την φέρνει η ζωή από μόνη της.
Κάποιοι ήμαστε ποιο Σουηδοί,δεν ανεχόμαστε ούτε μια πιο σηκωμένη φωνή,κάποιοι ήμαστε ποιο μεσογειακοί..
Εγώ είμαι της πρώτης σχολής,όπου ο σεβασμός κ αγάπη κ η εμπιστοσύνη και τα όρια είναι οι πυλώνες της σχέσης,αν πάψουν να υφίστανται τότε η σχέση οποία κ αν είναι φιλική.. ερωτική οποιαδήποτε καταρρέει.
Δεν είμαι ρηχή, δεν θεωρώ πως η σχέση μας με τον άντρα μου είναι επιφανειακή να πολύπλευρη κ σύνθετη, δεν θα τον κρίνω...η αν το κάνω πρώτα θα πουν προσπαθήσω να τον καταλάβω,να τον δικαιολογήσω ,είμαστε ελεύθερα πνεύματα ήταν κ είναι επιλογή μας η κοινή πορεία,κ στο σύνολο της θα την κρατήσουμε μονάχα αν κ οι δύο μας νιώθουμε καλά.
Κ στην τελική πιστεύω στην καλοσύνη,έτσι απλά.
Ο καθένας μπορεί κάποια στιγμή στην ζωή του να νιώσει πως χρειάζεται χρόνο ή χώρο,πως νιώθει υπέροχα, η να νιώσει αδικημένος,η βαθιά πικραμένος,να νιώσει μπερδεμένος η ισοπεδομενος, μόνος ,να χρειαστεί στήριξη ,αγάπη..
Αν είναι όταν ο σύντροφός μας κι εσύ μην καταλαβαινουμε το γιατί,λιώνει κ ζητάει τη ην στήριξη η την βοήθεια μας και εμείς αντί για αυτού τον εγκαταλείπουμε κ εξευτελίζουν ε... Τότε αυτό αν μη τι άλλο είναι δεν ξέρω..ίσως κακία,εγωισμός..είναι αδιαφορία..πάντως αγάπη ούτε θυμίζει ούτε είναι.
Αν δεις έναν πεσμένο άνθρωπο στον δρόμο άγνωστο να κλαίει..θα τον πλησιάσεις ..πόσο μάλλον κάποιον του οποίου λεσ καθημερινά σ αγαπώ κοιτώντας τον στα μάτια.
Δεν θα μπω σε λεπτομέρειες,ο άντρας μου είχε βίαια ξεσπασματα3,,- 4 φορές μέσα σε αυτά τα 5 χρόνια...απλώς πιο ήπια..πρόσεχε περισσότερο τα λόγια του..
Καταλαβαίνω πως αυτό είναι το μοτίβο μας..
Εγώ ανά μισό έναν χρόνο μια μέρα νιώθω να τον έχω περισσότερο ανάγκη..να μου λείπει..του το εκφράζω ζητούνται τρυφερότητα κ εκείνος κλειδώνει..θυμώνει κ με πληγωνει.
Προσπαθούμε να το σπάσουμε αυτό το μοτίβο.
Η βία ομως είτε λεκτική είτε σωματική είναι βία.
Δεν είναι μια λέξη παραπάνω.
Για μένα τουλάχιστον.
Πήρα τηλ.στην γραμμή υποστήριξης νομίζω 197..κ μίλησα με ψυχολόγο..
Μου είπε πως ο σύζυγός μου σε αυτή την φάση όντως δεν μπορεί να είναι ομάδα μου..ήμαστε περισσότερο δύο μονάδες..
Πως εκείνος αυτή την στιγμή επιβεβαιώνεται στην εργασία του καθημερινά τόσο πολύ που γυρίζει χορτασμενος Στο σπίτι, δίχως να σκεφτετε πως εγώ ούτε επιβεβαιωνομαι από κάπου σε αυτή την φάση..κ μάλιστα δεν έχω την παρουσία. Κ την τρυφερότητα το ενδιαφέρον του άντρα μου,επειδή εκείνος είναι απόλυτα συγκεντρωμένος κ αφοσιωμένος στον σκοπό της δουλειάς του.
Μου είπε πως ναι..δεν μπορεί να μπει στην θέση μου ούτε να με καταλάβει,μα πως πρέπει να έχει στο μυαλό του πως οκ πολύ καλά θα είναι όταν με το καλό έρθουν τα περισσότερα χρήματα κ θα έχουμε υλικεσ απολαβές.. αλλά οι άνθρωποι μασάζ χρειάζονται έχουν κ συναισθηματικές ανάγκες,είναι κάτι εντελώς αληθινό.Μια πραγματικότητα που δεν μπορεί παντελώς να αγνοεί.
Με συμβούλεψε να βάλω όρια,να του τα ανακοινώσω κ να βάλω μια χρονική περίοδο..3-6-12μηνων...ανάλογα πως το νιώθω για να δω αν η συμπεριφορά του παραμένει η ίδια η είναι παραβιαστικη, πως σε καμία περίπτωση δεν είναι υποχρεωμένος να είναι μαζί μου αν δεν το θέλει,
Πως θα ανεχτώ την απουσία του την τόσων μηνών..την έλλειψη τρυφερότητας,την έλλειψη κατανόησης,το να μην κάνουμε τίποτα μαζί για πολύ καιρό..γιατί έχουμε κοινό σκοπό, όραμα..γιατί περιμένουμε να καρποφορισει η κατάσταση...θα ανεχτώ την μοναξιά που όλο αυτό μου προκαλεί,η το ότι το μεγάλωμα των παιδιών μας είναι όλο πάνω μου. Για τους επόμενους 7 μήνες...
Αλλά σε καμία περίπτωση δεν θα ανεχτώ να μου μιλάει έτσι ,να με ταπεινώνει,να με βρίζει,να με υποβιβάζει, με λόγια τύπου είσαι ένα τίποτα,η με οποιονδήποτε πράξη.
Αυτά δεν θα τα ανεχτώ.
Όρια.Αυτα είναι τα όρια μου.
..
Όταν γύρισε τον αγκάλιασα κ μου ζήτησε ψυθυριστα συγνώμη.
Κάθησε κ του είπα πολύ σοβαρά όλα τα παραπάνω
Κλονίστηκε.το είδα,είδα πως κατάλαβε πως ξαναμπήκαν τα όρια στην σχέση μας,κ. Κατάλαβε πόσο σοβαρό ήταν όλο αυτό,
Μου είπε πως εμείς ήμαστε η οικογένεια του..ούτε οι γονείς του ούτε κανείς..κ πως εμασ θέλει..θέλει να ζήσουμε αυτό που δημιουργήσαμε..
Κ πως θα δω λέει,θα διαψευσουμε ακόμη κ τουσ εαυτούς μας εκείνες τις στιγμές που νιώσαμε πως δεν θα τα καταφέρουμε κ πως θα γεράσουμε μαζί..
Του είπα αστα γεράματα εκεί που είναι αγάπη μου..
Τώρα πάμε ανά 5ετια... Κ βλέπουμε..
Γέλασαν κ τα μουστάκια του..χαρηκά..
Πραγματικά καταλάβε πως θα τον άφηνα κ στα αυτιά του η 5ετια ακουστικές ονειρεμένα χαχαχαχα μου φάνηκε πολύ τρυφερό.
Κάναμε έρωτα,γιατί ήθελα να νιώσουμε πιο κοντά ο ένας τον άλλον..
Κ προχωράμε.