Πόση αχαριστία;

Quote:

---

Originally Posted by elisabet

Μπορεί να χεις δίκιο, δεν θα επιμείνω γιατί βλέπω κι άλλα εδώ που είχατε γράψει πριν καιρό και εμένα μου φαινόταν απίστευτα τότε αλλά επιβεβαιωθήκατε πλήρως.

Θεούσα κι η δικιά σου; ΟΙ περισσότεροι που κρύβουν μίσος το καμουφλάρουν με προσευχές και κομποσκοίνια και σταυρούς. Προσπαθούν να εξιλεωθούν με αυτόν τον τρόπο; Περνάνε τον Θεό για ηλίθιο και νομίζουν πως θα Τον ξεγελάσουν; Δεν ξέρω...αλλά εκεί καμουφλάρονται. Εμείς καθαρίζαμε τις δικές της βρωμιές κι αυτή έτρεχε να καθαρίζει εκκλησίες και μοναστήρια. Κάποια στιγμή είχε νοσηλευτεί ο άντρας της σε μια ψυχ. κλινική. Μας πήρε τηλ μια μέρα κλαίγοντας ότι τον παρατήσανε και δεν πηγαίνει κανείς να τον δει, σηκωθήκαμε και πήγαμε με τον πατέρα μου. Η κυρία δεν μπορούσε, είχε πάει με έναν τάχα καλόγερο και γυρνούσαν τα μοναστήρια. Όταν την εντοπίσαμε εν τέλει μας ειπε πολύ φυσιολογικά ότι δεν γινόταν να μην πάει αφού είχε έρθει ο άγιος καλόγερος και ότι το κάνε για την ψυχή της και ότι προσευχόταν για τον άντρα της. Μα δεν χρειάζεται τις προσευχές σου, την παρουσία σου χρειάζεται, της είπε ο πατέρας μου, αυτή είναι η εκκλησία για σένα, αυτός είναι ο σταυρός σου, δεν χρειάζεσαι άλλον.

---

Και πολύ καλά της είπε ο πατέρας σου. Εγώ θα της είχα σουρει πολλά, αλλά με τα παιδιά της μεγαλώσαμε στενά, σαν αδέρφια είμαστε. Πιο πολύ τα έχω μαζί της για την ζημιά που τους έχει κάνει, τα έχει γεμίσει τυψεις, προχωράνε μπροστά με αγκυρα ενώ είναι ικανότατα παιδια, μια ζωή κλάψα τι θα κανω εγώ τώρα που θα φυγετε, με παράτησαν όλοι κτλ, γκρίνια και κατηγορίες για τις γυναίκες τους κτλ.
Ναι είναι του θεού όντως.
Πάντως να σας πω σαν γυναίκες που είσαστε, επειδή έχετε μεγάλη επιρροή στα παιδιά σας, μην τα φυλακίζετε, φάνειτε δυνατές και αφήστε τα να προχωρούν στις επιλογές τους χωρίς κλάψα και τύψεις. Δεν υπάρχει πιο μεγάλο δώρο για έναν εφηβο να γνωρίζει ότι η μανα του τον αγαπάει περναει ωραια, έχει ζωή, ειναι εκει να τον βοηθησει οποτε το θελησει, να τον περιμένει με χαμόγελο και χαρά, ειναι ανεξαρτητη και δεν ειναι παθολογικά εξαρτημενη από αυτον. Εκεί θα ξεκινήσει η ευτυχία του. Μακρια απο την κλάψα, τις τυψεις, την ζητιανια και την μιζερια.

Quote:

---

Originally Posted by GeorgeGr1

Και πολύ καλά της είπε ο πατέρας σου. Εγώ θα της είχα σουρει πολλά, αλλά με τα παιδιά της μεγαλώσαμε στενά, σαν αδέρφια είμαστε. Πιο πολύ τα έχω μαζί της για την ζημιά που τους έχει κάνει, τα έχει γεμίσει τυψεις, προχωράνε μπροστά με αγκυρα ενώ είναι ικανότατα παιδια, μια ζωή κλάψα τι θα κανω εγώ τώρα που θα φυγετε, με παράτησαν όλοι κτλ, γκρίνια και κατηγορίες για τις γυναίκες τους κτλ.
Ναι είναι του θεού όντως.
Πάντως να σας πω σαν γυναίκες που είσαστε, επειδή έχετε μεγάλη επιρροή στα παιδιά σας, μην τα φυλακίζετε, φάνειτε δυνατές και αφήστε τα να προχωρούν στις επιλογές τους χωρίς κλάψα και τύψεις. Δεν υπάρχει πιο μεγάλο δώρο για έναν εφηβο να γνωρίζει ότι η μανα του τον αγαπάει περναει ωραια, έχει ζωή, ειναι εκει να τον βοηθησει οποτε το θελησει, να τον περιμένει με χαμόγελο και χαρά, ειναι ανεξαρτητη και δεν ειναι παθολογικά εξαρτημενη από αυτον. Εκεί θα ξεκινήσει η ευτυχία του. Μακρια απο την κλάψα, τις τυψεις, την ζητιανια και την μιζερια.

---

Με τον έναν της γιο και γω μεγάλωσα στενά και τον αγαπώ. Όμως δεν τον θέλω πια κοντά μου ούτε αυτόν. Καταλαβαίνω πως τον φέρνω σε δύσκολη θέση απτη μια να χει την μάνα του και απτην άλλη εμένα. Εχει περάσει πολυ δυσκολα και τον πονάω αλλά νομίζω δεν μπορεί να με καταλάβει στην θέση που είμαι τώρα κι ούτε εγώ αυτόν και αναγκαστικά οι ενέργειες οι δικές μου επηρεάζουν κι αυτόν με έμμεσο τρόπο χωρίς να φταίει όμως δεν έχω άλλον δρόμο.

Εκείνη δεν ξέρω αν τα μεγάλωσε με τύψεις, σίγουρα τα μεγάλωσε χωρίς αγάπη πάντως. Δεν ξέρω τελικά αν μπόρεσε να νιώσει ποτέ αγάπη για κάποιον στα αλήθεια, και ειλικρινά δεν μπορώ να φανταστώ χειρότερο από αυτό. Θυμάμαι κάποια στιγμή ο γιος της είχε ένα τροχαίο, είχε χτυπήσει σοβαρά, τρέξαμε φυσικά, ήμουν μικρή τότε αλλά θυμάμαι που μου χε κάνει τρομερή εντύπωση ότι δεν καθόταν μαζί του στο νοσοκομείο εκείνη αλλά η δική μου μάνα κι εκείνη πήγαινε απλά σαν επίσκεψη. Είχε το ίδιο φέρσιμο στα παιδιά της που θα είχε σε έναν ξένο εκτός από τις φορές που τα είχε ανάγκη για κάποιο λόγο. Το περισσότερο διάστημα όταν ήταν μικρά δεν μεγάλωναν καν μαζί της, μοιράζοταν σε συγγενείς. Ο συγκεκριμένος δε, έμενε σπίτι με τους δικούς μου μέχρι τα 7-10 του περίπου, δεν ήθελε να πάει σπίτι του. ¨Οταν γνώρσε την μετέπειτα γυναίκα του, στον πατέρα μου μίλησε πρώτα και την έφερε να την γνωρίσει και να του πει την γνώμη του, όχι στους δικούς του γονείς. Και γενικά για όποια απόφαση ή δυσκολία αντιμετώπιζε στον πατέρα μου πήγαινε πάντα για να μιλήσουν.

Quote:

---

Originally Posted by elisabet

Κι όσα έκανε στον πατέρα μου λίγο πριν πεθάνει, δεν μπορώ να της τα συγχωρήσω. Νιώθω οτι χρωστάω σε εκείνον να κάνω όσα δεν μπόρεσε να κάνει για να φύγει το τσιμπούρι από πάνω μας. Δεν νιώθω ότι θέλω να την εκδικηθώ, με την έννοια να πάθει κάτι κακό, αλλά με τρομάζει το πόσο σκληρή μπορώ να γίνω ώρες ώρες

---

Συμφωνω απολυτα με οσα εγραψες. Εκεινη λαμβανε χωρις να δωσει ποτε και σε κανεναν. Ειδικα οταν πληγωνουν ανθρωπο που λατρευουμε δεν παιζει ρολο η σωματικη απουσια αλλα η Ζωη που εχει μεσα σου ο Πατερας μη σε τρομαζει η "σκληροτητα". Εσενα ειναι αυθεντικη κρυσταλλινη εκεινης ηταν καμουφλαρισμενη... Ελισσαβετ εχεις παρα πολλες ευθυνες και τετοιοι ανθρωποι δεν χωρανε. Μολυνουν. Ευχομαι να προλαβεις να ολοκληρωσεις ολες σου τις υποθεσεις.

Quote:

---

Originally Posted by Constantly curious

Συμφωνω απολυτα με οσα εγραψες. Εκεινη λαμβανε χωρις να δωσει ποτε και σε κανεναν. Ειδικα οταν πληγωνουν ανθρωπο που λατρευουμε δεν παιζει ρολο η σωματικη απουσια αλλα η Ζωη που εχει μεσα σου ο Πατερας μη σε τρομαζει η "σκληροτητα". Εσενα ειναι αυθεντικη κρυσταλλινη εκεινης ηταν καμουφλαρισμενη... Ελισσαβετ εχεις παρα πολλες ευθυνες και τετοιοι ανθρωποι δεν χωρανε. Μολυνουν. Ευχομαι να προλαβεις να ολοκληρωσεις ολες σου τις υποθεσεις.

---

Είναι η δεύτερη φορά που το παθαίνω αυτό με άνθρωπο, ενώ τον αγαπούσα πολύ, να παγώνω απότομα τόσο πολύ που να τον νιώθω σαν ξένο.
Είμαι άνθρωπος που δίνω ευκαιρίες πολλές στους άλλους, ειδικά όταν κάποιον τον θεωρώ δικό μου άνθρωπο μπορώ να συγχωρήσω πολλά και να κάνω πίσω σε πολλά. Κι είναι λες και κάποια στιγμή απασφαλίζω και μετά δεν έχει γυρισμό από κει ο, τι κι αν γίνει. Δεν ξέρω αν είναι και πολύ νορμαλ αυτό. Ο ψυχολόγος κάποτε μου χε πει οτι το παθαίνω αυτό επειδή δεν φροντίζω να αποσυμπιέζομαι νωρίτερα και σταδιακά. Είναι σα να μην έχω μέση οδό. Ή που θα είμαι χαλί να με πατήσει ο άλλος ή θα γίνω σκυλί.

Αλλά δεν μπορώ ρε συ για δικούς μου ανθρώπους να αρχίζω να έχω δεύτερες σκέψεις, να αμφισβητώ τις προθέσεις τους ή να σκέφτομαι ότι μπορεί να κρύβουν κακία. Νιώθω οτι βρωμίζω την ψυχή μου με τέτοια. Άμα σε θεωρώ δικό μου άνθρωπο δεν θα κάτσω να σκεφτώ γιατί είπε αυτή την κουβέντα η cc , μήπως ζηλεύει, μήπως έχει κακία, μήπως το ένα, μήπως το άλλο... θέλω να νιώθω την ασφάλεια ότι αν την ενοχλεί κάτι την cc θα έρθει και θα μου το πει μόνη της όπως θα κάνω κι εγώ.

Θα τα προλάβω cc, έχω δρομολογήσει αυτά που πρέπει κι όταν τελειώσουν όλα δεν θέλω να αφιερώσω ούτε λεπτό παραπάνω με την υπόθεση.

Τα ιδια και εγω. Ελα ομως που οι περισσοτεροι δρουν αλλιως. Αυτη η αποσυμπιεση που σου ειπε εχω απορια αν ειναι εφικτη εαν ο απεναντι δεν εχει ενσυναισθηση. Καθεσαι να εξηγηθεις για παραδειγμα το αλλο ατομο ομως δεν "βλεπει" ποιο ειναι το θεμα. Ε εκει αναγκαστηκα θα παγωσει. Τι θα γινει δηλαδη;; Εμενα μου ειχε πει και το αλλο " συναισθημα που ξεκινα στο τωρα και το εκδηλωνεις σημαινει πως θα το κλεισεις σε σωστο χρονο". Παλι βεβαια εχω βρει εμποδια στην εφαρμογη. Καλη ξεκουραση Ελισσαβετ μου.

Quote:

---

Originally Posted by Constantly curious

Τα ιδια και εγω. Ελα ομως που οι περισσοτεροι δρουν αλλιως. Αυτη η αποσυμπιεση που σου ειπε εχω απορια αν ειναι εφικτη εαν ο απεναντι δεν εχει ενσυναισθηση. Καθεσαι να εξηγηθεις για παραδειγμα το αλλο ατομο ομως δεν "βλεπει" ποιο ειναι το θεμα. Ε εκει αναγκαστηκα θα παγωσει. Τι θα γινει δηλαδη;; Εμενα μου ειχε πει και το αλλο " συναισθημα που ξεκινα στο τωρα και το εκδηλωνεις σημαινει πως θα το κλεισεις σε σωστο χρονο". Παλι βεβαια εχω βρει εμποδια στην εφαρμογη. Καλη ξεκουραση Ελισσαβετ μου.

---

Δεν είναι ότι ενοχλούμαι και τα κρατάω μέσα μου. Τίποτα δεν κρατάω. Το χειρότερο μου είναι να μου πεις να μην δείξω πώς αισθάνομαι ή να κρύψω την ενόχληση μου για κάτι. Όταν ενοχλούμαι το δείχνω κατευθείαν. Αλλά είναι διαφορετική η ενόχληση μου προφανώς αν θεωρήσω πως η cc έκανε μια βλακεία γιατί δεν το σκέφτηκε καλά ή γιατί ήταν σε κακή διάθεση εκείνη την μέρα ή οτιδήποτε τελοσπάντων και διαφορετική αν σκεφτώ πως το έκανε με κακή πρόθεση , για να με βλάψει, για να με πληγώσει,επειδή δεν με νοιάζεται κτλ κτλ. Ε εγώ το δεύτερο ενδεχόμενο δεν το σκέφτομαι σχεδόν ποτέ για μερικούς ανθρώπους. Είναι λες και τους έχω στο απυρόβλητο.

Οπότε και με την συγκεκριμένη ο, τι με ενοχλούσε κατά καιρούς της το έλεγα, δεν το έπαιζα οτι δεν συμβαίνει τίποτα, το συζητούσα μαζί της αλλά πάντα με την σκέψη οτι δεν το έκανε επίτηδες, το έκανε από αφέλεια (αυτή ηταν η αγαπημένη μου δικαιολογία σε όλες τις χοντράδες της!) κι ότι δεν είχε κακή πρόθεση. Αυτή ήταν η βάση της συζήτησης κάθε φορά. Κι αυτό το παθαίνω γιατί αν αμφισβητήσω αυτό , τις προθέσεις κάποιου δηλαδή, τότε για μένα τελειώνει το θέμα εκεί. Δεν υπάρχει ούτε λόγος συζήτησης πια ούτε τίποτα.

Αυτο μου θυμισε μια πολυ πολυ κοντινη φιλη. Ολα ηταν υποτιθεται απο αφελεια ή την κλασσικη ατακα " αλλιως το εννοουσα". Εγω υπομονη διαλακτικη κουβεντα ξεκαθαρη και ειλικρινης ανοιχτο βιβλιο. Καποια στιγμη η απουσια οι δικαιολογιες και αυτα που της "ξεφευγαν" αρχισαν πλεον να μην μου φαινονται και τοσο αθωα. Ηρθε το πληρωμα του χρονου και αποκαλυψε τι πιστευε πραγματι για τον χαρακτηρα μου αλλα και ποσο ιδιοτελεις σκοπους ειχε για να ειναι διπλα μου. Αυτο ηταν. Μπηκε μαυρη λιστα. Ξερω πως οτι και να πει ειναι παπαγαλισμος. Δεν επιδιωκω ποτε συναντησεις και εχω συναισθηματικα παγωσει πληρως. Εκλαψα για αυτη την απωλεια οταν συνεβη για αυτο και δεν ξανα γυριζω πισω. Τοσο δυσκολη πια η γυνακεια φιλια ;; Εχω αντρα φιλο που δεν εχω βρει δολο ποτε!!! Μεγαλωνοντας εστω και εναν μονον Φιλο αν θα εχω μου ειναι αρκετο. Συγνωμη για το σεντονι αλλα ειμαι πολυ φορτισμενη σημερα. Επειδη αφορα περιουσιακα στη περιπτωση σου αν κανω λαθος συγχωρεσε με θα ειναι μεγαλος ο πολεμος απο μερους της. Σου εχουν ερθει οοολααα μαζι. Ευχομαι κοντινοι σου ανθρωποι φιλοι να βοηθησουν. Ναι μεν μπορεις μονη σου ειμαι σιγουρη αλλα καποιες φορες εστω και ενας ανθρωπος μαζι μας που κατανοει φυσικα βοηθα.