Πόση αχαριστία;

[αλεξανδρος_77]

συμφωνω και εγω οτι δεν εισαι κακος ανθρωπος ελισαβετ αλλα δυστιχως δε κανεις ενα καλο για να το αναγνωρισουν αντιθετα οσο περιμενεις αναγνωριση σιγουρα θα εκνευριστεις και θα συγχιστεις.

[Macgyver]

Ο πανσοφος Χριστος ειποε την πιο ευστοχη παραβολη , θεραπευσα 10 λεπρους , ενας ηρθε να μευχαριστησει , οι αλλοι 9 που ειναι ? ευγλωττο......

[elisabet]

Μιας και το επανεφέρατε το θέμα μετά από τόσο καιρό να πω ότι προσωπικά κατέληξα πως η συγκεκριμένη γυναίκα δεν είναι καλά πια. Δεν ξέρω τι της συνέβει, μου φαίνεται πραγματικά πολύ παράξενο αλλά μετά τα γεγονότα με μένα και την οικογένεια μου, στα οποία τελικά δεν έδωσα συνέχεια κι έμεινε εκεί το θέμα, έμαθα ότι έχει δείξει ανάλογη συμπεριφορά σε πολλούς άλλους επίσης. Συγκεκριμένα με πολύ στενά συγγενικά της πρόσωπα μάλωσε επίσης σε σημείο που οι άλλοι της ζήτησαν και πήραν πίσω πράγματα που της είχαν δώσει (ή είχε πάρει μόνη της δεν γνωρίζω ακριβώς).

Πριν λίγες μέρες εντελώς τυχαία συνάντησα μάλιστα μια γυναίκα που μένει στην γειτονιά της και με την οποία είχαν επίσης πολύ στενές επαφές και εκείνη μου μετέφερε σοκαρισμένη συμπεριφορές που δεν πίστευα στα αυτιά μου και που επιβεβαίωσαν κάπως την υποψία μου πως δεν είναι καλά. Πήγαινε και την απειλούσε πως θα ενημερώσει τον αδερφό της και τον άντρα της να την "μαζέψουν" γιατί δεν έκανε και καλά καλές παρέες. Να σημειώσω πως η γυναίκα είναι κοντά στα 45 παντρεμένη με παιδιά. Μου είπε πως στο τέλος αναγκάστηκε κι έβαλε τον άντρα της να της κόψει τον αέρα και να της πει να αφήσει την γυναίκα του ήσυχη και να μην ξανασχοληθεί μαζί τους.

Γενικά είναι πάρα πολλά που δείχνουν πια πως η ψυχική της κατάσταση δεν είναι καλή. Αυτό που δεν μπορώ να καταλάβω είναι πώς γίνεται ένας άνθρωπος με σώας τας φρένας να το πάθει αυτό ξαφνικά σε μεγάλη ηλικία χωρίς πριν να έχει δείξει τέτοια σημάδια και να αλλάξει εντελώς ο χαρακτήρας της από την μια μέρα στην άλλη. Προυπήρχε κάτι που απλά δεν διαγνώστηκε ποτέ; Γίνεται να εμφανιστεί διαταραχή ή κάτι τέτοιο σε τόσο προχωρημένη ηλικία;

[Remedy]

πιστευω οτι προυπηρχε αλλα η ζωη της ηταν πιο ευκολη/βολικη για εκεινην και δεν ξεφευγε ετσι ξεκαθαρα.
ισως στρεσαριστηκε και εκδηλωθηκε.
παντως σιγουρα δεν παει καλα, οποτε κι εσυ αστην στα προβληματα της και μην ασχολεισαι. βγαλτην απ την ζωη σου, οπως κανουν και οι αλλοι που ενοχλει.

[elisabet]

πιστευω οτι προυπηρχε αλλα η ζωη της ηταν πιο ευκολη/βολικη για εκεινην και δεν ξεφευγε ετσι ξεκαθαρα.
ισως στρεσαριστηκε και εκδηλωθηκε.
παντως σιγουρα δεν παει καλα, οποτε κι εσυ αστην στα προβληματα της και μην ασχολεισαι. βγαλτην απ την ζωη σου, οπως κανουν και οι αλλοι που ενοχλει.

Δεν στρεσαρίστηκε, το ανάποδο. Όλα ξεκίνησαν όταν αρρωβωνιάστηκε ο ένας της γιος που τον είχε καημό μη της μείνει ανύπαντρος και χάρηκε υπερβολικά με τα νέα κι άρχισε να διαφημίζει παντού την νύφη, τι καλή που είναι, τι πλούσια κτλ. Από τότε άρχισε να ξεφεύγει σιγά σιγά και να δείχνει κάπως ασυνήθιστη συμπεριφορά. Θεωρώ ότι είναι η πρώτη φορά στην ζωή της που νιώθει κάπως "δυνατή". Είναι κάπως σα να φορούσε για χρόνια μια μάσκα και να ήταν αναγκασμένη να είναι καλή με όλους γιατί μας είχε ανάγκη κι όταν ένιωσε πως τώρα πια δεν έχω κανέναν ανάγκη... έβγαλε μια απίστευτη κακία για όλους. Δεν ξέρω τι στο καλό είναι αυτό κ πώς προέκυψε, το λέω απλά όπως το καταλαβαίνω εγώ.

Δεν ασχολούμαι πια πάντως, από τότε δηλαδή μόλις μου περασαν τα νεύρα που είχα μετά το πρώτο σοκ και άρχισα να καταλαβαίνω πως κάτι δεν πάει καλά, δεν έδωσα άλλη συνέχεια κι ας με προκάλεσε ουκ ολίγες φορές αργότερα.

[αλεξανδρος_77]

παλια δεν ηταν ετσι ξαφνικα εγινε εχθρικη και αρνητικη μαλον επειδη πιστευε οτι οι αλλοι δε τη γνωριζαν και ετσι ηταν σα να μην υπαρχουν

[αλεξανδρος_77]

συνεχως δεν ειναι καλα κλπ δε βλεπω ομως να κανει καμια προσπαθεια για να ειναι καλυτερα αντιθετα συνεχως γινεται ολο και πιο αρνητικη

[elisabet]

Επαναφέρω το θέμα μήπως και διαβάζοντας το κάποιος, αποφύγει τα δικά μου λάθη.

Μετά τον θάνατο του πατέρα μου, τα πράγματα ξέφυγαν από κάθε έλεγχο. Υποθέτω πως όσο ζούσε, εκείνοι κρατούσαν κάπως τα προσχήματα και περίμεναν πώς και πώς την στιγμή που θα ελευθερωθούν. Φαντάζομαι ότι θα τους έδωσε μεγάλη χαρά ο θάνατος του. Δεν μπορώ να εξηγήσω αλλιώς τα καθημερινά γλέντια με τέρμα την μουσική (που δεν είχε γίνει ποτέ πριν) κάθε μέρα σε σημείο που ανάγκαζαν άτομα από την γειτονιά να καλούν την αστυνομία.

Δεν ξέρω αν η θεία "τρελάθηκε" ή απλά απελευθερώθηκε, τείνω να απομακρύνομαι πάντως από το σενάριο του "κάτι έπαθε" γιατί την ίδια ακριβώς συμπεριφορά έδειξε και ο γιος της. Ο τελευταίος δε, έφτασε στο σημείο να προσπαθεί να εκφοβίσει (και το πέτυχε αρχικά) πολύ κοντινό μου πρόσωπο με ειδικές ανάγκες σε τέτοιο βαθμό που με ανάγκασε να προχωρήσω σε επίσημη καταγγελία για να μην τον ξαναπλησιάσει.

Όλα αυτά μου ήταν εντελώς ανεξήγητα κι ακατανόητα και πραγματικά δεν μπορούσα να καταλάβω γιατί φέρονται έτσι και τι θέλουν. Να πω εδώ ότι από πλευράς μου, παρόλες τις προκλήσεις σε απλά καθημερινά πράγματα, δεν είχα κάνει την παραμικρή κίνηση, είχα αφήσει το θέμα στον πάγο και είχα πάψει να ασχολούμαι μιας κια η προσοχή μου και η ενέργεια μου ήταν όλα στραμμένα στο θέμα του πατέρα μου όλο αυτό τον καιρό.

Οι απορίες μου λύθηκαν εν μέρει, όταν μετά τον θάνατο του πατέρα μου και προσπαθώντας να βγάλω άκρη με τα γραφειοκρατικά έμαθα πράγματα που αγνοούσα εντελώς. Δεν θέλω να μπω σε λεπτομέρειες αλλά μου έγινε πια σαφές και επίσημα αυτό που ήξερα και τόσα χρόνια αλλά ποτέ δεν μπορούσα να φανταστώ τον βαθμό που αυτό συνέβαινε, ότι στην ουσία τους είχαμε "υιοθετήσει". Και επειδή κανείς δεν σταματά όταν αρχίζεις να του δίνεις χωρίς όριο, έτσι κι αυτοί θεώρησαν ότι θα ήμασταν πάντα υποχρεωμένοι να το συνεχίζουμε. Και δεν τους αρκούσε πια ούτε το να δίνουμε αυτά που δίναμε από μόνοι μας, θέλανε να πάρουν κι άλλα, κι άλλα, κι άλλα. Το θεωρούσαν πια δικαίωμα τους. Κι όταν είδαν πως αυτό δεν γίνεται, τότε μετατράπηκαν από στοργικοί φίλοι σε άσπονδους εχθρούς.

Αυτό που προσπαθώ να κατανοήσω είναι πώς γίνεται να μην έβλεπα ή να μην αξιολογούσα τόσα σημάδια επί τόσα χρόνια. Πώς είναι δυνατόν να μην έβλεπα τον φθόνο τους και την κακία τους; Η τάση μου να βλέπω πάντα το καλό στους άλλους, στην περίπτωση τους με τύφλωσε. Όταν ξανασκέφτομαι τώρα, εκ των υστέρων συγκεκριμένα περιστατικά, διαπιστώνω πως άκουγα και έβλεπα επιλεκτικά σε βαθμό επικίνδυνο τελικά. Δεν ξέρω γιατί έχω την τάση σε ορισμένους ανθρώπους να δικαιολογώ τόσα πολλά αλλά πρέπει να το βρω σύντομα διότι η όλη ιστορία πρέπει να μου γίνει μάθημα.

Έχω παρατηρήσει οτι αυτό μου συμβαίνει κυρίως με ανθρώπους με τους οποίους συνδέομαι μαζί τους από τα παιδικά μου χρόνια, δεν φέρομαι έτσι πχ με γνωριμίες/φιλίες/ γκόμενους που γνώρισα στην πορεία. Καταλαβαίνω οτι ως παιδί δεν μπορεί να είχα την κριτική ικανότητα να καταλάβω τι άνθρωπος είναι ο ταδέ και να "επιλέξω" αν θα τον έχω στην ζωή μου ή όχι, αλλά αυτό το φίλτρο δεν θα πρεπε να μπαίνει κάποια στιγμή μεγαλώνοντας και να αναθεωρείς; Μοιάζει σα να δυσκολεύομαι τρομερά να το κάνω αυτό.

[GeorgeGr1]

Ελισάβετ η γυναίκα αυτή, για να κατανοήσεις την συμπεριφορά της, να ξέρεις ότι σας θεωρεί αδύνατους, κατωτερους και ότι έχετε ανάγκη την ύπαρξη της, την παρέα της, γι αυτό και την δωροδωκουσατε με υλικά αγαθά, για να σας προσφέρει λίγο από την παρέα της.
Όσο κι αν σου φαίνεται παράλογο έτσι είναι, τώρα αυτή σας θεωρεί αχάριστος που δεν εκτιμήσετε τον χρόνο που σας αφιέρωσε, γι αυτό και η τόση κακία που βγαζει. Εννοειται πως αυτη διακρινει μονο την δικη σου "κακία", αυτή που βγάζεις τώρα εσύ.

[elisabet]

Ελισάβετ η γυναίκα αυτή, για να κατανοήσεις την συμπεριφορά της, να ξέρεις ότι σας θεωρεί αδύνατους, κατωτερους και ότι έχετε ανάγκη την ύπαρξη της, την παρέα της, γι αυτό και την δωροδωκουσατε με υλικά αγαθά, για να σας προσφέρει λίγο από την παρέα της.
Όσο κι αν σου φαίνεται παράλογο έτσι είναι, τώρα αυτή σας θεωρεί αχάριστος που δεν εκτιμήσετε τον χρόνο που σας αφιέρωσε, γι αυτό και η τόση κακία που βγαζει. Εννοειται πως αυτη διακρινει μονο την δικη σου "κακία", αυτή που βγάζεις τώρα εσύ.

Μα το αντίθετο συνέβαινε. Οι δικοί μου καλώς ή κακώς είχαν πάντα καλές σχέσεις με όλους σχεδόν στο σοι, είχαν πολλούς φίλους...γενικά οι γονείς μου ήταν πολύ κοινωνικοί, δεν έλειψαν ποτέ άνθρωποι από το σπίτι μας καθώς μεγάλωνα. Εκείνη είναι που κλαιγόταν πάντα ότι δεν είχε κανέναν εκτός από εμάς, εκείνη με έβαζε να ορκιστώ πως δεν θα αφήσω τους γιούς της μόνους και μου λεγε οτι εγώ έχω πολλά ξαδέρφια ενώ εκείνοι δεν έχουν άλλους. Φθόνος είναι αυτό που είχε και αδυνατούσα να αντιληφθώ. Μας θεωρούσε πάντα τυχερούς, πλούσιους, δυνατούς οτι δεν είχαμε ανάγκη τίποτα. Κι αυτή ήταν η κακομοίρα που έπρεπε πάντα να έχουμε υπό την προστασία μας. Θυμάμαι μια φορά μια κουβέντα που είχε πει στην μάνα μου και μου χτύπησε καμπανάκια. Δεν θυμάμαι ακριβώς τα λόγια της, αλλά το νόημα ήταν ότι "εσύ είσαι η τυχερή γιατί από τα δύο αδέρφια παντρεύτηκες τον καλύτερο, ενώ ο δικός μου δεν βγήκε καλός". Και παρόλα τα καμπανάκια που χτύπησαν, το παρέβλεψα κι αυτό.

Είχε φθόνο. Και θεωρούσε πως ο, τι είχαμε ήμασταν υποχρεωμένοι να της το παραχωρούμε. Δεν ξέρω πώς κατάφερνε και το έκρυβε και πόσο καταπιέζονταν κι ούτε με απασχολεί να σου πω την αλήθεια.

Με τον εαυτό μου είναι το πρόβλημα. Εγώ γιατί δεν τα είδα αυτά νωρίτερα; Πώς της επέτρεψα να τα κάνει όλα αυτά;
Πραγματικά απορώ με την βλακεία μου, τρέχω τώρα να μαζέψω τα ασυμμάζευτα και έχω μια μπει σε μια απίστευτη διαδικασία και χαρτούρα για ανθρώπους που δεν πίστευα πως θα χρειαζόταν ποτέ.

[GeorgeGr1]

καλά έχω μια θεία κι εγώ τέτοια, κλαψιαρα, μίζερη, που τρώει πίνει και τη βγάζει μια χαρά. Εννοείται ότι η οικογένεια μου κι εγώ είμαστε οι τυχεροί κτλ. Παρόμοια κατάσταση, όσο περιγράφεις τόσο μου τη θυμίζεις. Οκ όχι κάτι ακραίο, αλλά εχω αντιληφθεί ότι κρύβει πολύ μισός. Ίδωμεν. Τι να κάνω που με τα παιδιά της εχω πολυ καλες σχεσεις.
Σου ειπα σας θεωρει κατωτερους 100%

[Constantly curious]

Ελισσαβετ δύσκολο θεμα. Μεγάλη απογοήτευση για το ποιον τόσο πλησιον ανθρώπων. Δεύτερον άραγε πόσο καλοί άνθρωποι οι γονείς σου που βοηθούσαν; τρίτον ξαφνικά πως να κόψεις τους δεσμούς;;; Ίσως δεν το είδες γιατί το παιδί μέσα σου σχημάτισε σχέση θετική. Η ενήλικη Ελισσαβετ καταλάβαινε πως κάτι ήταν ύποπτο όμως η θετική πίστη που ειχαν δείξει και οι γονεις σου μπλόκαρε το ενδεχόμενο να είναι ιδιοτελείς χαρακτήρες. Εύχομαι σύντομο ξεμπερδεμα όσον αφορά το γραφειοκρατικό. Στο συναισθηματικό τώρα... Μάλλον ως απόγονος καλείσαι να κόψεις τον δεσμό που εξαρχής ειχε κολλήσει στην οικογένεια ως " αδύναμο πλάσμα ". Είναι εύκολο να τα γράφω έξω από τη κατάσταση αλλά έχει τύχει με πολύ κοντινό μου συγγενικό πρόσωπο να λάβω ενέργεια αρνητική και από τότε ναι μεν ναι μιλώ αλλά όχι έχοντας πλήρη εμπιστοσύνη και ΝΑΙ δεν μου άρεσε που ήμουν τόσο αθώα σκεπτόμενη ενώ υπήρχε δολος. Καλή δύναμη αγαπητή Ελισσαβετ.

[αλεξανδρος_77]

κατα ενα μερος ειναι κατωτεροι λογο νοημοσυνης αλλα αυτο δε φτανει απο μονο του για να τα βγαλεις περα χωρις τιποτα αλλο υπερτερει σε ενα χανοντας στα υπολυπα

[elisabet]

Ελισσαβετ δύσκολο θεμα. Μεγάλη απογοήτευση για το ποιον τόσο πλησιον ανθρώπων. Δεύτερον άραγε πόσο καλοί άνθρωποι οι γονείς σου που βοηθούσαν; τρίτον ξαφνικά πως να κόψεις τους δεσμούς;;; Ίσως δεν το είδες γιατί το παιδί μέσα σου σχημάτισε σχέση θετική. Η ενήλικη Ελισσαβετ καταλάβαινε πως κάτι ήταν ύποπτο όμως η θετική πίστη που ειχαν δείξει και οι γονεις σου μπλόκαρε το ενδεχόμενο να είναι ιδιοτελείς χαρακτήρες. Εύχομαι σύντομο ξεμπερδεμα όσον αφορά το γραφειοκρατικό. Στο συναισθηματικό τώρα... Μάλλον ως απόγονος καλείσαι να κόψεις τον δεσμό που εξαρχής ειχε κολλήσει στην οικογένεια ως " αδύναμο πλάσμα ". Είναι εύκολο να τα γράφω έξω από τη κατάσταση αλλά έχει τύχει με πολύ κοντινό μου συγγενικό πρόσωπο να λάβω ενέργεια αρνητική και από τότε ναι μεν ναι μιλώ αλλά όχι έχοντας πλήρη εμπιστοσύνη και ΝΑΙ δεν μου άρεσε που ήμουν τόσο αθώα σκεπτόμενη ενώ υπήρχε δολος. Καλή δύναμη αγαπητή Ελισσαβετ.

Οι γονείς μου είναι τρομερά δοτικοί άνθρωποι αλλά και στη δοτικότητα χρειάζεται ένα μέτρο που δεν το τήρησαν. Η μάνα μου είναι ικανή να δώσει όλο το σπίτι σε όποιον της ζητήσει. Ο πατέρας μου από την άλλη δεν ήταν τόσο, αλλά με τους συγκεκριμένους επειδή ήταν οικογένεια του αδερφού του τους είχε πάντα υπό την προστασία του. Δεν ήθελε ποτέ να δώσει το δικαίωμα σε κανέναν να πει κάτι για την οικογένεια του,είτε εμάς, είτε την πατρική του οικογένεια, ούτε ήθελε να ανακατεύει αυτά τα δύο. Δεν ξέρω πως άντεχε ενώ ήξερε πράγματα συγκεκριμένα που εμείς μάθαμε τώρα μετά τον θάνατο του, να τα κρατήσει και να μην πει κουβέντα. Ήξερα μόνο πως την συγκεκριμένη δεν την συμπαθούσε και ήθελε να κρατάει απόσταση αλλά τον λόγο δεν τον είχε πει ποτέ. Και συνέχιζε να τους βοηθάει.

Στο συναισθηματικό νομίζω πως είναι κάπως όπως τα λες cc... κρατούσα την θετική σχέση που είχε σχηματίσει το παιδί μαζί τους και αγνοούσα οποιοδήποτε αντίθετο σημάδι αντιλαμβανόνταν η ενήλικας. Είναι σα να μην ήθελα να τα πιστέψω. Με ενοχλούσε πχ η συνεχής ζητιανιά, σταμάτησα να δίνω υλικά αλλά το συναισθηματικό δέσιμο και το ψυχικό άρμεγμα συνεχιζόταν κανονικά. Κι όποιος τολμούσε να πει κάτι αρνητικό για αυτήν, την υπερασπιζόμουν μέχρι αηδίας.

Τώρα την βλέπω και νιώθω ότι βλέπω μια ξένη. Αν μου πει κάποιος ζει ή πέθανε νομίζω ότι δεν θα μου κάνει διαφορά μέσα μου, τόσο πολύ νιώθω να χω παγώσει. Κι όσα έκανε στον πατέρα μου λίγο πριν πεθάνει, δεν μπορώ να της τα συγχωρήσω. Νιώθω οτι χρωστάω σε εκείνον να κάνω όσα δεν μπόρεσε να κάνει για να φύγει το τσιμπούρι από πάνω μας. Δεν νιώθω ότι θέλω να την εκδικηθώ, με την έννοια να πάθει κάτι κακό, αλλά με τρομάζει το πόσο σκληρή μπορώ να γίνω ώρες ώρες

[elisabet]

καλά έχω μια θεία κι εγώ τέτοια, κλαψιαρα, μίζερη, που τρώει πίνει και τη βγάζει μια χαρά. Εννοείται ότι η οικογένεια μου κι εγώ είμαστε οι τυχεροί κτλ. Παρόμοια κατάσταση, όσο περιγράφεις τόσο μου τη θυμίζεις. Οκ όχι κάτι ακραίο, αλλά εχω αντιληφθεί ότι κρύβει πολύ μισός. Ίδωμεν. Τι να κάνω που με τα παιδιά της εχω πολυ καλες σχεσεις.
Σου ειπα σας θεωρει κατωτερους 100%

Μπορεί να χεις δίκιο, δεν θα επιμείνω γιατί βλέπω κι άλλα εδώ που είχατε γράψει πριν καιρό και εμένα μου φαινόταν απίστευτα τότε αλλά επιβεβαιωθήκατε πλήρως.

Θεούσα κι η δικιά σου; ΟΙ περισσότεροι που κρύβουν μίσος το καμουφλάρουν με προσευχές και κομποσκοίνια και σταυρούς. Προσπαθούν να εξιλεωθούν με αυτόν τον τρόπο; Περνάνε τον Θεό για ηλίθιο και νομίζουν πως θα Τον ξεγελάσουν; Δεν ξέρω...αλλά εκεί καμουφλάρονται. Εμείς καθαρίζαμε τις δικές της βρωμιές κι αυτή έτρεχε να καθαρίζει εκκλησίες και μοναστήρια. Κάποια στιγμή είχε νοσηλευτεί ο άντρας της σε μια ψυχ. κλινική. Μας πήρε τηλ μια μέρα κλαίγοντας ότι τον παρατήσανε και δεν πηγαίνει κανείς να τον δει, σηκωθήκαμε και πήγαμε με τον πατέρα μου. Η κυρία δεν μπορούσε, είχε πάει με έναν τάχα καλόγερο και γυρνούσαν τα μοναστήρια. Όταν την εντοπίσαμε εν τέλει μας ειπε πολύ φυσιολογικά ότι δεν γινόταν να μην πάει αφού είχε έρθει ο άγιος καλόγερος και ότι το κάνε για την ψυχή της και ότι προσευχόταν για τον άντρα της. Μα δεν χρειάζεται τις προσευχές σου, την παρουσία σου χρειάζεται, της είπε ο πατέρας μου, αυτή είναι η εκκλησία για σένα, αυτός είναι ο σταυρός σου, δεν χρειάζεσαι άλλον.