Originally Posted by
stavroulita
Καλησπέρα σε όλους. Εύχομαι να είστε καλά.
Πρώτη φορά γράφω κάπου τον προβληματισμό μου γιατί πρώτη φορ'α φτάνω σε αδιέξοδο νοητικά. Εχει κολλήσει το μυαλό μου και περιστρέφεται γύρω από 1 πράγμα.
Ας τα πάρουμε από την αρχή. Είμαι 25, εδώ και έναν χρόνο είμαι έναν άντρα που έχω ερωτευτεί πολύ και είναι η πρώτη μου φορά. Είχα στο παρελθόν 5 χρόνια σχέση, ήμουν πολύ ευτυχισμένη και ήταν υπέροχος άνθρωπος αλλά δεν ήμουν ερωτευμένη. Το κατάλαβα γιατί ένιωσα αυτο το συναίσθημα με τον άντρα που έχω τώρα δίπλα μου. ίναι μία πολύ έντονη σχέση με πολύ πάθος και σύνδεση τρομερά δυνατή.
Είμαστε πολύ διαφορετικοί άνθρωποι , είναι τρομερά μοναχικός, ρεαλιστής και εσωστρεφής και είμαι πολύ ρομαντική, αισιόδοξη και κοινωνική. Έχουμε πολλές διαφωνίες, σκηνικά έντονα αλλά νιώθουμε οτι ο ένας είναι για τον άλλον από πολύ νωρίς. Εκείνος δεν έχει κάνει άλλη σχεση στη ζωή του που να έχει επενδύσει πραγματικά και είναι 30 χρονών, οπότε μας πήρε πολύ καιρό να του μάθω τη συντροφικότητα, να εκφράζει κάπως τα συναισθήματα του και να επικοινωνούμε πραγματικά στην καθημερινότητα. Δουλεύουμε μαζί και σταδιακά περνάμε πολύ μεγάλο μερος της ζωής μας ο ένας μαζί με τον άλλον (Πρωτόγνωρο για εκείνον).
Από την αρχή της σχέσης μας, ξεκαθαρίσαμε κάτι πολύ βασικό, το μοναδικό που ζητάμε ο ένας από τον άλλον είναι η ΕΙΛΙΚΡΙΝΕΙΑ (και η απόκρυψη, είχαμε πει, ότι ισοδυναμεί με ψεμα) Το θέμα λοιπόν που με έχει φρικάρει και μας δημιουργεί συνεχώς πρόβλημα ειναι η ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ. Όταν τον γνώρισα έμενε ακόμα στο σπίτι που είχε με την πρώην του και όντας πολύ αναβλητικός σαν άνθρωπος, αν και είχε φυγει από εκει και έμενε προσωρινά με τους δικούς του, δεν είχε κλείσει την εκκρεμότητα αυτή με το να παραδώσει τα κλειδιά. Του είπα ότι με ενοχλεί, γιατί θέλω να κλείσει το θέμα με την πρώην του και το κανόνισε αμέσως. Το εκτίμησα.
Λίγο μετά, το καλοκαίρι (6 μήνες μαζι) πήγαμε στη Σύρο, όπου για μένα είναι ξεχωριστό μέρος καθώς εκεί ήθελα να πάω με τον άντρα της ζωης μου, εκείνος το ήξερε αυτό και επέλεξε συνειδητά να πάμε εκεί. 1 μέρα πριν φύγουμε, κατέβαζε τις βαλίτσες στο αυτοκίνητο και με μία απλή ενστικτώδη παρόρμηση έψαξα το κινητό του, χωρις να ξέρω γιατι (Ο πατέρας μου είχε προδώσει πολύ άσχημα τη μαμά μου και το ειχα ανακαλυψει εγώ σαν παιδί ψάχνοντας το κινητό του). Θεώρησα λοιπόν οτι θα ψάξω και δεν θα βρω κάτι, βρήκα όμως μηνύματα με την πρώην του που κανόνιζαν να συναντηθουν για να πάρει τα τελευταία πράγματα από το σπίτι, πολύ κοφτά και τυπικά. (Είχαν χωρίσει με δική του πρωτοβουλία γιατί εδώ και καιρό δεν ένιωθε πράγματα για εκείνη και το έχω επιβεβαιώσει και από αλλού.) Σοκαρίστηκα λοιπόν που δεν μου είπε για τη συνάντηση τους. Έγινα κουρέλι και δεν μπόρεσα να το κρύψω και του το είπα μόλις φτάσαμε στη Σύρο. Μου είπε ότι μπερδεύτηκαν οι επαφές του κινητού (ισχυει, το είχα δει και με τα μάτια μου ότι και άλλες ειχαν μπερδευτει και μου έδειξε και παραδείγματα), οπότε τον πίστεψα.
Περασαν πολλοί μήνες, όπου είχε τρομερές δυσκολίες με τη δουλειά και του στάθηκα πολύ, είχε πολλά ψυχολογικά ζητήματα εξαιτίας αυτού με αποκορύφωμα το επαγγελματικό του ταξίδι στο εξωτερικό όπου έλειψε 1,5 μήνα. Είχαμε γίνει 1 πια, μιλουσαμε συνέχεια, έκανα τα πάντα για εκείνον. Στο μεταξύ εκείνος με ζήλευε πολύ, προβάλλοντας τις δικές του ανασφαλειες πάνω μου και επικαλούνταν συνέχεια τον όρκο ειλικρίνειας που είχαμε δώσει. Εξέφραζε γενικά άσχημες συμπεριφορές, όντας μη εκπαιδευμένος στις σχέσεις, αλλά ζητούσε πάντα συγγνώμη, μαθαινε από τα λάθη του και μετά από άπειρες συζητήσεις, τσακωμούς και ψευτοχωρισμούς, φτάσαμε σε ένα πολύ καλό επίπεδο. Τον Νοέμβριο που γύρισε από το ταξίδι, 'ημουν μπροστά όταν τον πήρε η πρώην του στο skype για τη γιορτή του και δεν το σήκωσε. Ταράχτηκα πολύ, οπότε τον ρώτησα αμέσως αν έχουν μιλήσει και μου είπε όχι. Του υπενθύμισα τον όρκο μας και είπε πάλι όχι. Δεν ήμουν σίγουρη όμως και έψαξα το skype Του και είδα ότι είχαν μιλήσει πριν από 10 μέρες. Σοκαρίστηκα , του το έδειξα και τα αρνήθηκε στην αρχή αλλά μετα παραδεχτηκε οτι του ειχε στείλει καλή επιστροφη γιατι είχε μαθει για το ταξίδι του απο εναν κοινό τους φίλο και εκεινος δεν το θεωρησε σημαντικό και δεν μου το ειπε. Εγω δεν το ανεχτηκα, όταν είχα δεχτει απειρη ζηλεια και τσακωμους για την ειλικρινεια και του είπα να μεινουμε λιγο χωρια. Εκεινος μετα απο καποιες μερες ήρθε και μου ειπε ήταν αμέλεια, παραδεχτηκε ότι εκανε λαθος και οτι τοτε στη Συρο μου ειχε πει ψεμματα και ειχαν συναντηθει όντως για τα κλειδια του σπιτιου. Εκλαψε για πρωτη φορα στη ζωη του και ειπε πρωτη φορά νιωθω ετσι, εκανα ενα λαθος , αλλά δεν εκανα κατι πολύ μεγαλο (κερατωσα). χεις το λόγο μου οτι θα σου λέω τα παντα από εδω και περα. Λαμβάνοντας υπόψη όλα αυτα που εχει αλλάξει για να είμαστε μαζι, γιατι ειναι παρα πολλά και οτι δεν μου εχει δώσει ποτε κανενα αλλο δικαιωμα, ειπα να το δοκιμασουμε, όμως θα μου έδειχνε επίσημα το μοτιβο του κινητου του και εγω θα του εδειχνα το δικο μου.
Περασαμε 6 ακόμα ονειρικους μηνες, πραγμτικα. Ερχομαστε στο σήμερα λοιπον, μέσα στην πανδημια και τον ΚΟΡΟΝΟΙΟ.Απομονωθηκαμε σε ενα σπίτι οι δυο μας και είμαστε μαζι 24 ώρες το 24ωρο εδω και ενα μηνα. Ειναι όλα παραμυθενια εκτος απο την ανασφαλεια μου. Το κινητο του λοιπον απο πάντα , πριν κι από εμας, το είχε στο αθορυβο συνεχεια, όντας μοναχικος και με καπακι από πανω. Όσο λοιπον είμαστε εδω, με ενοχλουσε αυτο και του το ειπα μια με 2 φορες και μου εξηγησε οτι παντα ετσοι το ειχε και ειμαστε εδω οι 2 μας, τα εχουμε ολα και δεν θελει να τον ενοχλούν και όντως δεν ασχολείται καθόλου σχεδον με το κινητο του. Όμως εμένα με φρικαρε αυτό και μπροστά του το πήρα και καλά να βάλω φακό και συνειδητοποίησα οτι ειχε αλλάξει το μοτιβο του και από τοτε δεν μπορω να βγαλω απο το μυαλο μου οτι κατι κρυβει. Χωρις να εχω αλλο δειγμα και πραγματικα δεν υπαρχει κινσυνος αφου ειμαστε συνεχεια μαζι.Του ζήτησα να μου το πει και τοτε καναμε μια τεραστια συζητηση για την ελλειψη εμπιστοσυνης που εχω και οτι αυτο που του κανω ειναι ελεγχος και οχι εμπιστοσυνη. Για αυτο και όντας αντιδραστικός, δεν μου εδειξε το νεο του μοτιβο και μου ειπε οτι όπως και εγω εχω σταματησει εδω και καιρο να ζηλευω και δεν σου εχω ψαξει ή ζητησει ποτε το κινητο σου, πρεπει να με εμπιστευτεις και για το καλο μας λεει οτι δεν αντεχει αλλο να τον ελεγχω και δεν θα μου το δωσει γιατι θιγεται ετσι και η εμπιστοσυνη δεν χτιζεται με ψαξιμο κινητων. Δεν μπορούσα να το δεχτω και καναμε καβγαδες γιατι του εξηγουσα οτι εγω είμαι απολυτα διαφανης απεναντι σου με ολα ανοιχτα και κανενα ψεμα ή δικαιωμα εις βαρος σου , ενω εσυ εχεις ασχημο ιστορικο και για να κερδισεις την εμπιστοσυνη μου πρεπει να κανεις πραξεις κι οχι λογια. Και τώρα ειναι πολύ μαζεμενος, νιωθει να ειναι στο εδωλιο συνεχεια και εγω νιωθω τερμα ανασφαλης και φοβαμαι μην μου ξαναπει ψεματα και δεν το μαθω ή μου κρυψει καποιο μηνυμα ή κληση.
Πώς βγαίνω από όλο αυτο? Πώς να ξεκλειδώσω το κεφάλι μου? Γνωρίζω οτι ειναι ηθικος και πιστος στις αρχες του και πολύ ερωτευμενος αλλα δεν θελω να μου ξαναπει ψεμματα και φοβαμαι μηπως πιαστω κοροιδο παλι. Τι να κάνω ? Υπάρχει γυρισμός? Υπαρχει πολλή αγαπη και χημεια και προσπαθεια. Τα εχω κάνει μαντάρα, εγω που πάντα προσπαθούσα να τα κάνω ολα σωστα
