Καλησπέρα και σευχαριστώ για την ανταπόκριση. Είμαι πολύ μπερδεμένη μέσα μου. Από την μία έχω θυμό και πλήγωμα για την συμπεριφορά της, από την άλλη ξέρω ότι υποφέρει. Από τον Νοέμβρη που γνωριζόμαστε μέχρι και αρχές Ιούνη ήτανε πολύ σταθερή συναισθηματικά. ΜΙλούσαμε αρχικά στο φιλικό επίπεδο και Φλεβάρη συνδεθήκαμε. Αλλά δεν είχε καθόλου σκαμπανευάσματα. Ήτανε πολύ δοτική και πολύ εκεί. Απλά μου έλεγε συνεχώς ότι με νιώθει απόμακρη και ότι η ίδια είναι σταθερή και ψάχνει για σχέση ζωής. Ισχυε αυτό σε ένα βαθμό ότι εγώ έχω τους χρόνους μου όμως σταδιακά άρχιζα να πλησιάζω και πρακτικά της έδινα. ήμουν εκεί. Κάπως φρίκαρε με το παρελθόν μου και με το γεγονός ότι είμαστε πολύ διαφορετικές και απομακρύνθηκε. Της τα έσκασε σαν ζήλεια, κόμπλεξ κατωτερότητας δεν ξέρω...ειλικρινά ακούω την συμβουλή σου και θα ήθελα εάν δεν σε κουράζω να μιλήσουμε ενδεχομένως και πιο προσωπικά μιας και έχεις εμπειρία φουλ. Τελικά τα συναισθήματα αυτών των ανθρώπων είναι αληθινά; Aξίζει να το παλέψω; Eπίσης επιστρέφουν οι ίδιοι ή τους προσεγγίζεις εσύ;