οι σχεσεις σημερα...

Συμφωνώ με την claire ως προς τις παρατηρήσεις της στο αντιφατικό των διάφορων δηλώσεων σε κάποια από τα ποστς αρσενικών μελών του θρεντ.Επίσης θα ήθελα να προσθέσω ότι κοινός τόπος είναι η "μαγική λύση",όπου δίνεται στο θηλυκό η φαντασιακή δύναμη να μεταμορφώσει τη ζωή του αρσενικού, να ανατρέψει αρνητισμούς και επώδυνες συνθήκες, να παρηγορήσει, να εμπλουτίσει, να γεμίσει με νόημα, να λειτουργήσει με λίγα λόγια σαν ένα τύποις "μπάλωμα" του κάθε είδους "κενού", απ' οπουδήποτε κι αν προέρχεται αυτό και με όποιους τρόπους και συμπεριφορές ή στάση ζωής διατηρείται.

Ποια θα γούσταρε να γίνει το μπάλωμα κανενός? Και μάλιστα όταν ο ζητών το μπάλωμα δε φαίνεται να έχει την ανάλογη όρεξη να δουλέψει ώστε να μη χρειάζεται μπαλώματα?
Ναι, οι σχέσεις είναι απαραίτητες στη ζωή μας, οι ερωτικές μάλιστα αποτελούν μία πηγή ικανοποίησης ανεκτίμητη και έχουν την ιδιότητα, όταν είναι αυτό που λέμε γεμάτες και πλουραλιστικές σε στοιχεία αυθεντικότητας, πάθους, μοιράσματος αλήθειας, ενδιαφερόντων, ιδανικών, σκοπών, να μας κάνουν καλύτερους και να γινόμαστε ώριμοι κι ισορροπημένοι άνθρωποι μέσα τους. Όχι όμως να αφηνόμαστε στην φαντασίωση της αλλαξιογόνας τους δυναμικής δίχως τη δική μας ανάλογη προετοιμασία, που θα είναι η βάση για να έρθει να "κάτσει" στη ζωή μας ο κατάλληλος άνθρωπος για όσα ζητάμε να μας αφορούν. Οι σχέσεις μας αντικατοπτρίζουν εμάς και τη φάση ζωής μας και γνωριμίας με τον εαυτό μας, είναι ο καθρέφτης μας. Όταν κοιτάμε τις σχέσεις μας και είναι είτε ανύπαρκτες είτε ελλιπείς, να αναρωτιόμαστε τι δείχνει για εμάς ο καθρέφτης αυτός, τι θέλει να μας πει, τι μπορούμε να κάνουμε ΕΜΕΙΣ για να γεμίσει η εικόνα και να χαμογελάμε στη θέασή της αντί να συνοφρυωνόμαστε. Αλλιώς κανένας και καμία δεν θα πάρει το βάρος της αλλαγής μας στους δικούς του ώμους, αν εμείς πρώτοι δεν αναλάβουμε τη συναισθηματική μας ευθύνη και το δικό μας μερτικό στο τι είναι η ζωή μας σήμερα και τι ποιότητες περιέχουν οι ανθρώπινές μας επαφές.

Το πιο εύκολο είναι να μου φταίνε οι άλλοι/ες, η χώρα μου, το παρελθόν μου, το αμάξι που δεν έχω, το αμάξι που έχω, η ανεργία, το στρώμα μου που βουλιάζει, η δυσανεξία στη λακτόζη λολ
Το δύσκολο είναι να παραδεχτώ τα κενά μου, τις ελλείψεις μου, τα σφάλματα στη σκέψη, τα προσωπικά μου κενά, που θέλουν πρώτα γέμισμα με προσπάθεια ατομική, για να μπορέσει να με δει και να με εκτιμήσει ο άλλος.Τζάμπα δε θα με έρθει κανείς στη ζωή μου, αν δεν έχω να του δώσω κάτι σε αντιγύρισμα. Αυτό το κάτι πρέπει να το βρω και να το καλλιεργήσω εγώ, καθώς "εγώ" είμαι "δική μου" υπόθεση.

Quote:

---

Originally Posted by claire

(μιας και οι λεβέντες μας, δεν γουστάρουν άλλα άτομα).

---

Και καλά κάνουν;).

Tώρα τι θέλει ένας άνδρας που ενδιαφέρεται για σχέση;; επειδή τα πολλά λόγια είναι φτώχεια, θέλει μια κοπέλα που θα μπορεί να συννενοείται μαζί της και να προσέχει τον εαυτό της (εμφανισιακά), αυτό. Όλα τα υπόλοιπα καλοδεχούμενα αλλά οχι τα σημαντικότερα.

Quote:

---

Originally Posted by Paolo_1

βολεύεται με ό,τι να'ναι για να μην είναι μονος,ούτε απαιτήσεις ούτε τίποτα.

---

Όχι εγώ δεν είμαι έτσι πάντα προσεγγίζω ωραίες γκόμενες (ή με προσεγγίζουν:cool:) γιατί αυτές μου αρέσουν άσχετα αν δεν πετύχω κάτι και είμαι βαρια τραυματισμένος απο τις αποπειρές μου, το παλεύω...Δεν συμβιβάζομαι ούτε συνθηκολογώ εύκολα, προτιμώ να είμαι μόνος παρα με κάποια που δεν θα θέλω απο μόνος μου να βγω μαζί της. Διαφορετικά υποτιμώ και τον εαυτό μου.

Συμφωνώ με τα όσα γράφει η RainAndWind.
Η γυναίκα θέλει κάποιον που δε θέλει μπαλώματα, που δεν επηζητεί από την κοπέλα να μπαλώσει τα κενά του.
Η επιλογή μας από το κατάλληλο πρόσωπο προϋποθέτει να διορθώσουμε τις ελλείψεις και αδυναμίες μας, στο μέγιστο δυνατό βαθμό. Προϋποθέτει να υπερβούμε τις αδυναμίες, φοβίες κλπ ώστε να εκπέμπουμε μια πιο θετική εικόνα. Καμιά δε θα επέλεγε κάποιο ο οποίος παρουσιάζει όλο αδυναμίες, προβλήματα . Καμιά δεν κάνει σχέση με σκοπό να μπαλώνει τα κενά του συντρόφου της χωρίς αυτός να προσφέρει κάτι ή/και να φορτωθεί τα προβλήματα του.

Η βελτίωση γίνεται πρώτα ψυχικά και μετά σωματικά. Άμα δε βελτιωθείς είτε μένεις μόνος ειτε κάνεις συμβιβασμό, δηλαδή είσαι με άτομο που δε σε γεμίζει, δε βιώνεις τη χαρά του έρωτα.

Το ότι δε βρίσκουμε τα κατάλληλα πρόσωπα ή αδυνατούμε να τα προσεγγίσουμε και να φτιάξουμε κάτι μαζί τους οφείλεται σε εμάς. Και αυτό παρά το ότι δεν είμαστε αποκλειστικά οι αίτιοι για τις αρνητικές ψυχικές μας καταστάσεις, παρά το ότι τα συναισθήματα που εκπέμπουμε είναι αποτέλεσμα, αρκετές φορές, συμπεριφοράς κάποιων απέναντι μας στο παρελθόν. Εντούτοις παρά την ατυχία αυτή στη ζωή μας εμείς μόνο μπορούμε να διορθώσουμε τα πράγματα, όσο δύσκολο και να ναι. Απ εκεί και πέρα κανείς δε μας εμποδίζει να πάμε προς το κατάλληλο πρόσωπο και να ζητήσουμε να δημιουργήσουμε μαζί του μια ωραία σχέση. Και οποιαδήποτε και να ναι αυτή, όταν την πλησιάσει κάποιος τουλάχιστο θα το σκεφτεί σοβαρά πριν δώσει την απάντηση της. Πρέπει όμως αυτός να χει πρώτα κάνει την προσπάθεια για βελτίωση μέσα του ώστε η εικόνα που θα παρουσιάσει να ναι όσο πιο θετική γίνεται.

Quote:

---

Originally Posted by claire

εμένα πάντως οι άντρες του φόρουμ (όσοι βρίζουν της ελληνίδες τουλάχιστον) με έχουν μπερδέψει με αυτά που ζητάνε, παρόλο που οι ίδιοι σκίζονται να μας πείσουν ότι θέλουν απλά πράγματα. θέλουν λοιπόν μια γυναίκα να είναι μορφωμένη,με άποψη, με κουλτούρα (για να μην διαβάζει κοσμοπόλιταν, να μην κουτσομπολεύει και να μην ακούει ρουβά) αλλά από την άλλη θέλουν την άποψη της να την κρατάει για την παρτη της, γιατί θα πρέπει να είναι λιγομίλητη και υπάκουη. επίσης, πρέπει η ίδια να έχει τη δουλειά της και το σπίτι της, όμως να μην την ενδιαφέρει πολύ η καριέρα. επίσης να είναι άριστη νοικοκυρά και πάντα περιποιημένη στην τρίχα, για να έχει θηλυκότητα. θα πρέπει να μην έχει κοινωνική ζωή και φίλους, για να περνάει όλοτης τον ελεύθερο χρόνο με το γκόμενο (μιας και οι λεβέντες μας, δεν γουστάρουν άλλα άτομα).

κατά τα άλλα, οι γυναίκες έχουν τρελές απαιτήσεις! :D

---

Για να σου λύσω την απορία,τα δύο απαραίτητα σε μια γυναίκα είναι πρώτον η θηλυκότητα(με ξενερώνουν ταμάλα οι γυναίκες που το παίζουν μαγκίτισες και αντράκια) και δεύτερον να μην σε παρατάει με την πρώτη δυσκολία που θα τύχει.Τα άλλα που αναφέρεις(δουλειά,καριέρα,� �οινωνικότητα κλπ.)τα βάζω τριτοτέταρτα.Εννοείται ότι δεν θέλω με τίποτα να περνάμε όλη την ημέρα μαζί,γιατί η σχέση θα φθαρεί γρήγορα,άσχετα αν υπάρχουν παρα πολλοί ανασφαλείς που το κάνουν αυτό.Εξαρτάται και από την κοινωνικότητα του καθενός,άλλος μπορεί να έχει χαθεί με τους φίλους του και η κοινωνική του ζωή να είναι μόνο η σχέση του πλέον.

(συνέχεια) κοινωνικότητα κλπ.)τα βάζω τριτοτέταρτα.Και εννοείται ότι δεν θέλω να περνάμε όλη τη μέρα μαζί γιατί τότε η σχέση θα φθαρεί γρήγορα,άσχετα αν πολλοί ανασφαλείς το κάνουν αυτό.Βέβαια εξαρτάται και από την κοινωνικότητα του καθενός,άλλος μπορεί να έχει χαθεί με τους φίλους του ή να μην έχει καθόλου κι έτσι η κοινωνική του ζωή να είναι μόνο η σχέση του.

Quote:

---

Originally Posted by RainAndWind

Συμφωνώ με την claire ως προς τις παρατηρήσεις της στο αντιφατικό των διάφορων δηλώσεων σε κάποια από τα ποστς αρσενικών μελών του θρεντ.Επίσης θα ήθελα να προσθέσω ότι κοινός τόπος είναι η "μαγική λύση",όπου δίνεται στο θηλυκό η φαντασιακή δύναμη να μεταμορφώσει τη ζωή του αρσενικού, να ανατρέψει αρνητισμούς και επώδυνες συνθήκες, να παρηγορήσει, να εμπλουτίσει, να γεμίσει με νόημα, να λειτουργήσει με λίγα λόγια σαν ένα τύποις "μπάλωμα" του κάθε είδους "κενού", απ' οπουδήποτε κι αν
Ναι, οι σχέσεις είναι απαραίτητες στη ζωή μας, οι ερωτικές μάλιστα αποτελούν μία πηγή ικανοποίησης ανεκτίμητη και έχουν την ιδιότητα, όταν είναι αυτό που λέμε γεμάτες και πλουραλιστικές σε στοιχεία αυθεντικότητας, πάθους, μοιράσματος αλήθειας, ενδιαφερόντων, ιδανικών, σκοπών, να μας κάνουν καλύτερους και να γινόμαστε ώριμοι κι ισορροπημένοι άνθρωποι μέσα τους. Όχι όμως να αφηνόμαστε στην φαντασίωση της αλλαξιογόνας τους δυναμικής δίχως τη δική μας ανάλογη προετοιμασία, που θα είναι η βάση για να έρθει να "κάτσει" στη ζωή μας ο κατάλληλος άνθρωπος για όσα ζητάμε να μας αφορούν. Οι σχέσεις μας αντικατοπτρίζουν εμάς και τη φάση ζωής μας και γνωριμίας με τον εαυτό μας, είναι ο καθρέφτης μας. Όταν κοιτάμε τις σχέσεις μας και είναι είτε ανύπαρκτες είτε ελλιπείς, να αναρωτιόμαστε τι δείχνει για εμάς ο καθρέφτης αυτός, τι θέλει να μας πει, τι μπορούμε να κάνουμε ΕΜΕΙΣ για να γεμίσει η εικόνα και να χαμογελάμε στη θέασή της αντί να συνοφρυωνόμαστε. Αλλιώς κανένας και καμία δεν θα πάρει το βάρος της αλλαγής μας στους δικούς του ώμους, αν εμείς πρώτοι δεν αναλάβουμε τη συναισθηματική μας ευθύνη και το δικό μας μερτικό στο τι είναι η ζωή μας σήμερα και τι ποιότητες περιέχουν οι ανθρώπινές μας επαφές.

---

Δηλαδή αμφισβητείς ότι ένας έρωτας δίνει φτερά σε κάποιον και μπορεί να του αλλάξει όλη τη ζωή και την καθημερινότητα;Εφόσον κι εσύ λες ότι οι σχέσεις είναι απαραίτητες στη ζωή μας μάλλον θα συμφωνείς.Γράφεις για 'μπάλωμα' και 'κενό'.Μα συγγνώμη αλλά ο έρωτας και η συντροφικότητα δεν είναι απλά μπαλώματα σ'ένα κενό αλλά πηγή ζωής και ενέργειας.Δεν είναι τυχαίο ότι οι μόνοι είναι πιο επιρρεπείς σε κατάθλιψη και αυτοκτονίες.Εξάλλου έχουν γραφτεί τόσα και τόσα τραγούδια για το πόσο μια γυναίκα μπορεί ν'αλλάξει έναν άνδρα.Κι επειδή εμείς οι άνδρες καψουρευόμαστε και ενθουσιαζόμαστε πολύ πιο εύκολα από εσάς,μπορείς να διαπιστώσεις τις διαφορές ανάμεσα σ'έναν ερωτευμένο κι έναν μόνο.

Ωραία τα γράφεις Paolo και συμφωνώ.
Καταννοώ όσα λέει η Rain όμως in extremis αυτή η τοποθέτηση (καθαρά ψυχιατρική) οδηγεί στον υπεράνθρωπο του νίτσε. Και καθώς με τους υπεράνθρωπους δεν τα πάω καλά, ας κοιτάξουμε γύρω μας και ας δούμε πόσες είναι οι ισορροπημένες, ισότιμες σχέσεις;
Όλοι έχουμε κενά και αρκεί τα "κενά" να δένουν για να προχωρήσει κάτι.
Μακρυά από μένα η ιδέα του υπερανθρώπου, του αυτάρκη. Αυτός ο άνθρωπος δεν έχει σχέση, δεν την χρειάζεται. Είναι ή θεός ή θηρίο. Και καθ'ότι η συντριπτική πλειοψηφία των συνδετημόνων σ' αυτόν τον πλανήτη είναι απλώς θνητοί, όλοι έχουν ελλατώματα, που η αγάπη ή η σχέση μπορεί να τα υπερσκελίσει ή να τα καταργήσει ή να τα συμβιβάσει.

Δεν είναι αφοριστικά τα όσα γράφω για την τοποθέτηση της Rain αλλά θα κλείσω με μια φράση του Κιμούλη που είχα ακούσει και μου άρεσε: σε θαυμάζουν για τη δύναμη σου, σε αγαπούν για τις αδυναμίες σου.

Αλέξανδρε, μακριά κι από μένα, εξάλλου τόνισα την σημασία της σχέσης. Ωστόσο θα ήθελα κάποιος να απαντήσει στο ερώτημα, αν δεν είναι οι προσδοκίες αυτές οι "μαγικές", οι υπερβολικές από τις γυναίκες που πυροδοτούν το θυμό (και νάσου οι κατηγόριες για το γυναικείο φύλο, τα cosmopolitan, τη σήμερον ημέρα όλες θέλουν κουρσάρα ,χρήμα, και όλα όσα -κατά τη γνώμη μου τραβηγμένα απ'τα μαλλιά γράφτηκαν σε αυτό το νήμα), τότε τι είναι? Δεν είναι η επένδυση πάνω στη "σωτηρία" που ακουμπάμε πάνω σε κάτι , στην ουσία μία αυτοπαγίδευση? Δηλαδή πες ότι αυτό το άψογο θηλυκό δε βρίσκεται, (αφού βέβαια στην πραγματικότητα δεν υπάρχει κιόλας άνθρωπος που να μπορεί να σηκώσει το βάρος τόσων προσδοκιών δίχως να καταρρεύσει κάτω του), τότε τι? Φταίνε όλες μαζί και σωρηδόν επειδή εγώ είχα την ανάγκη να χρωματίσω μέσω της ανάγκης μου την ερωτική μου σχέση ως προσωπικό μου θεό? Γιατί κάτι τέτοιο κατάλαβα εγώ, μπορεί και να κατάλαβα λάθος από την άλλη, ωστόσο αυτό αντιλήφθηκα, πως περιμένω μία γυναίκα να μου"ανοίξει" το δρόμο στη ζωή, να μου δώσει φτερά, να με πάρει αγκαλιά και να πετάξουμε στο υπερπέραν.

Μετά από τέτοιες τιτάνιες προσδοκίες έρχεται η πραγματικότητα, και με τη σειρά της η απαξίωση. Γιατί είμαι βέβαιη πως όποια θα έρθει στη ζωή ενός άντρα που σκέφτεται κατ'αυτόν τον τρόπο θα βογκήξει και θα κουραστεί καθώς θα πιεστεί να "χωρέσει" σε έναν ρόλο που άλλος έχει διαλέξει πριν απ'αυτή γι αυτή? Είναι άραγε μονάχα οι εξωτερικοί παράγοντες υπεύθυνοι για τη δυστυχία ή την ευτυχία μας? Εμείς δεν διαδραματίζουμε κανέναν ρόλο? Δεν είναι θέμα αδυναμιών, είναι θέμα άρνησης ευθυνών για μένα. Το έγραψα και πριν που εγώ τουλάχιστον το εστιάζω: "η μαγική λύση" μετουσιωμένη σε μία γυναικεία μορφή και παρουσία. Αν οι ανάγκες δεν ήταν τόσο επίμονες, τόσο βιαστικές και τόσο άκαμπτες, αν η ανάγκη να σχετιστώ δεν ήταν τόσο επιτακτική και δεν οδηγούσε στη ματαίωση και στο θυμό κάθε φορά που έπεφτε έξω μία σχέση, τότε θα ερχόταν φυσικά στη ζωή του οp μία αλλαγή ΑΠΟ ΜΕΣΑ, δίχως να προσπαθεί να έρθει μόνο απέξω. Έστω να συμβάδιζε με την εξέλιξη ,όχι να στηριζόταν όλο το οικοδόμημα αυτό στην αναμονή της σούπερ γούμαν. Γιατί απλά δεν υπάρχει αυτή και θα φάει τα μούτρα του όποιος την πλάθει στο μυαλό του σαν αναγκαία συνθήκη.

θα ερθει η μερα που θα παρακαλατε εσεις οι γυναικες να βρεθει αντρας να σας κανει απογονο και δεν θα υπαρχει* ;) dont feel sorry for us. feel sorry for yourselves.

* θα εισαστε 100 γυναικες και ενας αντρας σε αναλογια κια θα βγουνουν ολες μικρες ευες.

η μικροι ακινδυνοι αδαμ. λολ. πλακιτσα κανω ετσι.

λολ, πίσω και σας φάγαμε. Να διαβάσεις Μάικλ Μουρ, να δεις τι προτείνει στους άντρες. Να τα παρατήσουν, γιατί έχουν λέει καταστρέψει τον πλανήτη με τις μαλακίες τους και να αφήσουν όλη τη δουλειά στις γυναίκες, γιατί η δική τους πορεία στον κόσμο είχε τα χάλια της μέχρι τώρα. Στο γράφω χοντρικά, αλλά αυτό το νόημα είχε. χαχααα,πωω θα φρικιάσουν μερικοί μερικοί με τις απόψεις του.;P
λες να σας παρακαλάμε ε? όμως έχεις διαβάσει πως στο μέλλον ίσως γίνει το ανθρώπινο είδος ερμαφρόδιτο ( είναι μία θεωρία) οπότε τζάμπα μαλλιάζει η γλώσσα να συζητάμε για τις σχέσεις αντρών- γυναικών?
Θα ήθελες να είχες σχέση με τον εαυτό σου? λολ, είναι ένα σενάριο όπως κι αν το κάνεις.

να διαβάσετε και το κόμικ Y:The last man


http://en.wikipedia.org/wiki/Y:_The_Last_Man

Quote:

---

Originally Posted by RainAndWind

Αλέξανδρε, μακριά κι από μένα, εξάλλου τόνισα την σημασία της σχέσης. Ωστόσο θα ήθελα κάποιος να απαντήσει στο ερώτημα, αν δεν είναι οι προσδοκίες αυτές οι "μαγικές", οι υπερβολικές από τις γυναίκες που πυροδοτούν το θυμό (και νάσου οι κατηγόριες για το γυναικείο φύλο, τα cosmopolitan, τη σήμερον ημέρα όλες θέλουν κουρσάρα ,χρήμα, και όλα όσα -κατά τη γνώμη μου τραβηγμένα απ'τα μαλλιά γράφτηκαν σε αυτό το νήμα), τότε τι είναι? Δεν είναι η επένδυση πάνω στη "σωτηρία" που ακουμπάμε πάνω σε κάτι , στην ουσία μία αυτοπαγίδευση? Δηλαδή πες ότι αυτό το άψογο θηλυκό δε βρίσκεται, (αφού βέβαια στην πραγματικότητα δεν υπάρχει κιόλας άνθρωπος που να μπορεί να σηκώσει το βάρος τόσων προσδοκιών δίχως να καταρρεύσει κάτω του), τότε τι? Φταίνε όλες μαζί και σωρηδόν επειδή εγώ είχα την ανάγκη να χρωματίσω μέσω της ανάγκης μου την ερωτική μου σχέση ως προσωπικό μου θεό? Γιατί κάτι τέτοιο κατάλαβα εγώ, μπορεί και να κατάλαβα λάθος από την άλλη, ωστόσο αυτό αντιλήφθηκα, πως περιμένω μία γυναίκα να μου"ανοίξει" το δρόμο στη ζωή, να μου δώσει φτερά, να με πάρει αγκαλιά και να πετάξουμε στο υπερπέραν.

Μετά από τέτοιες τιτάνιες προσδοκίες έρχεται η πραγματικότητα, και με τη σειρά της η απαξίωση. Γιατί είμαι βέβαιη πως όποια θα έρθει στη ζωή ενός άντρα που σκέφτεται κατ'αυτόν τον τρόπο θα βογκήξει και θα κουραστεί καθώς θα πιεστεί να "χωρέσει" σε έναν ρόλο που άλλος έχει διαλέξει πριν απ'αυτή γι αυτή? Είναι άραγε μονάχα οι εξωτερικοί παράγοντες υπεύθυνοι για τη δυστυχία ή την ευτυχία μας? Εμείς δεν διαδραματίζουμε κανέναν ρόλο? Δεν είναι θέμα αδυναμιών, είναι θέμα άρνησης ευθυνών για μένα. Το έγραψα και πριν που εγώ τουλάχιστον το εστιάζω: "η μαγική λύση" μετουσιωμένη σε μία γυναικεία μορφή και παρουσία. Αν οι ανάγκες δεν ήταν τόσο επίμονες, τόσο βιαστικές και τόσο άκαμπτες, αν η ανάγκη να σχετιστώ δεν ήταν τόσο επιτακτική και δεν οδηγούσε στη ματαίωση και στο θυμό κάθε φορά που έπεφτε έξω μία σχέση, τότε θα ερχόταν φυσικά στη ζωή του οp μία αλλαγή ΑΠΟ ΜΕΣΑ, δίχως να προσπαθεί να έρθει μόνο απέξω. Έστω να συμβάδιζε με την εξέλιξη ,όχι να στηριζόταν όλο το οικοδόμημα αυτό στην αναμονή της σούπερ γούμαν. Γιατί απλά δεν υπάρχει αυτή και θα φάει τα μούτρα του όποιος την πλάθει στο μυαλό του σαν αναγκαία συνθήκη.

---

Παγιδεύεσε λιγάκι στην υπερβολή, των άλλων ή την δική σου. Η απάντηση μου αφορούσε αποκλειστικά τα δύο τελευταία μηνύματα, το δικό σου και το εξαιρετικό του Paolo.
Προφανώς αυτός/η ο οποίος περιμένει την απόλυτη σωτηρία από τον άλλο είναι χαμένος.
Όμως όπως είπαν και στο fight club "self improvement is masturbation. Evolve".
Στη δίψα κάποιου να αποδείψει τα οφθαλμοφανή, στερεί τον έρωτα και την αγάπη από καταλυτικές και θεραπευτικές ιδιότητες που δεν βρίσκονται αλλού (κι αν βρίσκονται δεν αξίζουν), αυτή είναι η δική μου αίρεση.
Συμφωνώ με όσα λες αλλά μην ψάχνεις για υπερανθρώπους γιατί πολύ απλά δεν υπάρχουν! Και είναι σίγουρο ότι και εσύ θα δώσεις και ο άλλος.
Με λίγα λόγια, δεν χρειάζεται να φτάνουμε στην άλλη άκρη, ότι κι αν έχουμε περάσει.

Quote:

---

Originally Posted by RainAndWind

Μετά από τέτοιες τιτάνιες προσδοκίες έρχεται η πραγματικότητα, και με τη σειρά της η απαξίωση. Γιατί είμαι βέβαιη πως όποια θα έρθει στη ζωή ενός άντρα που σκέφτεται κατ'αυτόν τον τρόπο θα βογκήξει και θα κουραστεί καθώς θα πιεστεί να "χωρέσει" σε έναν ρόλο που άλλος έχει διαλέξει πριν απ'αυτή γι αυτή? Είναι άραγε μονάχα οι εξωτερικοί παράγοντες υπεύθυνοι για τη δυστυχία ή την ευτυχία μας? Εμείς δεν διαδραματίζουμε κανέναν ρόλο? Δεν είναι θέμα αδυναμιών, είναι θέμα άρνησης ευθυνών για μένα. Το έγραψα και πριν που εγώ τουλάχιστον το εστιάζω: "η μαγική λύση" μετουσιωμένη σε μία γυναικεία μορφή και παρουσία. Αν οι ανάγκες δεν ήταν τόσο επίμονες, τόσο βιαστικές και τόσο άκαμπτες, αν η ανάγκη να σχετιστώ δεν ήταν τόσο επιτακτική και δεν οδηγούσε στη ματαίωση και στο θυμό κάθε φορά που έπεφτε έξω μία σχέση, τότε θα ερχόταν φυσικά στη ζωή του οp μία αλλαγή ΑΠΟ ΜΕΣΑ, δίχως να προσπαθεί να έρθει μόνο απέξω. Έστω να συμβάδιζε με την εξέλιξη ,όχι να στηριζόταν όλο το οικοδόμημα αυτό στην αναμονή της σούπερ γούμαν. Γιατί απλά δεν υπάρχει αυτή και θα φάει τα μούτρα του όποιος την πλάθει στο μυαλό του σαν αναγκαία συνθήκη.

---

Τέλοσπάντων εγώ δεν αλλάζω την άποψή μου ότι μια ΥΓΙΗΣ σχέση είναι το κύριο συστατικό για να γλυτώνεις τα ψυχολογικά και να ζεις σαν κανονικός άνθρωπος.Δεν συγκρίνεται τίποτα με την ανθρώπινη επαφή,ούτε το χρήμα ούτε η δόξα ούτε κάτι άλλο.Και όσο περνάνε τα χρόνια γίνεται επιτακτική η ανάγκη να ανήκεις σε μια σχέση.Μεγάλο πράγμα να έχεις κάποιον να σε αγαπάει,να σε παίρνει τηλέφωνο,να σου μιλάει όμορφα,να βγαίνετε μαζί,να ταξιδεύετε,γενικά να έχεις έναν δικό σου άνθρωπο μέσα στην αδιάφορη και ψυχρή σημερινή κοινωνία που δεν νοιάζεται κανεις για κανέναν.Κοινώς ,φτιάχνεις κι εσύ έναν δικό σου μικρόκοσμο και ζεις μέσα σ'αυτόν ευτυχισμένος.Και δεν είναι ανάγκη να βρεις τον σούπερμαν ή την σούπερ γούμαν για να περνάς καλά,ποιος το είπε αυτό;

paolo,

καποιες φορες γραφεις πολυ ομορφα κ ρομαντικα:) ο ερωτας αλλαζει πραγματι τη ζωη, της δινει αλλο χρωμα. μονο που μπορει να εχει εκτος απο μοναδικη ομορφια καποιες στιγμες και πολυ δυσκολια και μοναξια. παρολα αυτα, δινει αλλη διασταση στο ειναι μας κ στη ζωη μας. γι αυτο σου ευχομαι να βρεις τη γυναικα που θα σε εμπνευσει για ολα αυτα κ θα γινει ο φαρος σου. Κι εσυ ο δικος της. Χωρις να νιωθετε εγκλωβισμενοι, αλλα ελευθερα μαζι.

Γεια σε όλους.

Συμμετέχοντας σε αυτό το νήμα στην αρχή αλλά αργότερα παρακολουθώντας απλά την εξέλιξη της συζήτησης, παρατήρησα ότι εκφράστηκαν πολύ ωραίες και ενδιαφέρουσες απόψεις και μάλιστα σε πολλές φάσεις, παρά την φαινομενική αντίθεση, συμβαίνει να συμφωνούμε.. διαφωνώντας!

Είναι σα να εστιάζουμε στο δέντρο κι έτσι να χάνουμε το δάσος.

Για παράδειγμα, Paolo 1, συμφωνώ όσον αφορά στην επίδραση που έχει ο έρωτας επάνω μας.. και μέσα μας και όπου έχει να κάνει με το σύνολό μας. Δε νομίζω πως η θέση της RainΑndWind διαφωνεί ή αντιτίθεται σε αυτό. Απλά καλύπτει ένα άλλο κομμάτι που έχει να κάνει με τις προσδοκίες και τις τρικλοποδιές που μπορεί να βάλουμε κάποια στιγμή στον εαυτό μας, κάποιες φορές χωρίς να το καταλαβαίνουμε κιόλας.

Προσωπικά δεν πιστεύω σε γενικεύσεις που θέλουν όλους τους άντρες να σκέφτονται, να συμπεριφέρονται και να λειτουργούν με ένα συγκεκριμένο τρόπο, και τις γυναίκες με έναν άλλο. Νομίζω πως η συντροφικότητα είναι επιθυμία, σημαντικό κομμάτι του παζλ, ίσως και ανάγκη για τους περισσότερους ανθρώπους (άντρες και γυναίκες). Θεωρώ όμως πως δεν πρέπει να ζητάμε ή να προσδοκούμε την απόλυτη ολοκλήρωσή μας μέσα από ένα σύντροφο.

Τόσο οι άντρες όσο και οι γυναίκες ερωτεύονται, δεσμεύονται, αγαπάνε, θυμώνουν, προσδοκούν, μαλώνουν, χωρίζουν, πονάνε. Συμβαίνει σε όλους τους ανθρώπους. Από κει και πέρα είναι θέμα του κάθε ατόμου. Μπορεί να διαμορφώνουμε σύνολα, αλλά πάνω από όλα είμαστε μονάδες. Επιμένω αρκετά σε αυτό. Με αυτό τον τρόπο δεν αποποιούμαστε των ευθυνών μας, ούτε αντιμετωπίζουμε τα πράγματα μοιρολατρικά, ούτε παραπονιόμαστε για την ατυχία να μην ανθίζει κανένας έρωτας ή σχέση στη ζωή μας.

Συμφωνώ και με τον alexandros3 σχετικά με τις αδυναμίες των άλλων, αλλά και τις δικές μας. Άλλωστε η τελειότητα δεν υπάρχει. Δεν μπορώ να καταλάβω κιόλας γιατί ψαρώνουμε φορές φορές με αυτό το παραμύθι που φροντίζουν κάποιοι να φυτεύουν όλο και πιο βαθιά στη σκέψη μας. Ίσως τελικά και να ήταν τόσο βαρετή μια ομογενής, απόλυτη και άκαμπτη τελειότητα..

Νομίζω, τέλος, πως το ζήτημα είναι να μην πιάνουμε τα άκρα, παρά την όποια απογοήτευση, να μην γινόμαστε δογματικοί ή να αναλωνόμαστε σε διαφωνίες που εστιάζουν στη χροιά και μόνο κάποιας διαφορετικής προσέγγισης.



υγ: Sofia, μου άρεσε ''ο φάρος σου''.

Quote:

---

Originally Posted by crazy_diamond

υγ: Sofia, μου άρεσε ''ο φάρος σου''.

---

Ναι!!!!.... μακαρι ολοι οι ανθρωποι να ειχαν αυτον τον φαρο στη ζωη τους ,για να μην χανουν την ροτα τους :)

αχαχαχαχ...χαχαχαχαχαχα φοβερη Ρειν μου...!!!

η αληθεια ειναι πωσ ναι οι σχεσεισ δεν ειναι ευκολεσ... γιατι πρεπει να παλευεισ , να υποχωρεισ.. να συμπωνασ.. και να καταλαβαινεισ τον συντροφο σου.. και αυτα ολα... δεν εινια ευκολα..

πιστευω πωσ περασαμε μια εποχη νεοπλουτων και αυτο επηρεασε τουσ παντεσ.. ακομη και εκεινουσ που δεν εγιεναν νεοπλουτοι.. οι ανθρωποι αρχισανε να δινουν περισοτερη σημασια στο τι ειχε ο καθενασ και πωσ ηταν..οχι πωσ τετοιο δεν ειναι λογικο.. απλωσ ξεφυγε λιγακι..

υπηρξε γενικα μια εποχη του ευκολου... ευκολο χρημα, ευκολο σεξ.. ευκολεσ γυναικεσ.. ευκολη ζωη.. ευκολεσ φιλιεσ.. ευκολεσ σχεσεισ.. ευκολεσ σκεψεισ..χωρισ εμβαθυνση..χωρισ ιδαιτερο κοπο.. συγκεντρωση.. υπομονη..... πραγματα που επηρεασαν τουσ νεουσ .. την δικη μασ γενια δηλαδη.. θα μου πεισ αληθεια πιστευεισ πωσ το οικονομικο αλλαξε την κοινωνια?...δεν ειμαι σιγουρη μα τωρα που το σκευτηκα νομιζω πωσ ναι ειχε μεγαλο ρολο...

οι ανθρωποι αρχισανε να ξεχνανε την ανθρωπια τουσ και ποσο ομορφο ειναι να μην εισαι προκατελειμενοσ.. κατι τετοι σε κανει ελευθερο.. και κανει τον κοσμο οολο δικο σου..

...το να νιωθεισ πωσ ολοι εχουν τα ιδια δικαιωματα και αξια...

αρχησανε να βλεπουνε μονο κατηγορειεσ ανθρωπων σαν υποψηφιουσ φιλουσ-σχεσεισ.. θεωρωντασ πωσ αυτοι τουσ ταιριαζουν... (εν μερη οκ.. κατανοητο και σωστο..παντα θελυομε το καλητερο για εμασ..) στην ζωη ομωσ δεν ειναι ετσι τα πραγματα... οποτε οι ανθρωποι μπερδευτηκαν.. και εκεινοι που δεν ακουσαν την καρδια τουσ.. αρχισαν να νιωθουν κενα.. και μοναξια.. ολοι αυτοι κανανε παιδια που κουβαλανε ολεσ αυτεσ τισ ιδεεσ απο τα σπιτια τουσ.. μα και την καρδια τουσ... οποτε πιστευω πωσ σιγα σιγα θα γινουν πιο ανθρωπινα τα πραγματα εκει εξω.. οι κοπελεσ θα αρχισουν να χαμογελανε και παλι οταν τισ φλερταρουν στον δρομο... και το γλερτ των αγοριων θα γινει πιο εξυπνο.. πιο ευγενικο.. πολλα πραγματα ειναι αλυσυδωτα...:):) ετσι χoντρα χoντρα τα ειπα:):)

Καλημερα!
Ο ερωτας στη ζωη μας ειναι μια ανατροπη.Πιστευω συνηθως οταν ερωτευομαστε χανουμε τον ελεγχο για αυτο φοβομαστε και θυμωνουμε να μην μας απορριψουν να μην πληγωθουμε.Οταν στην ζωη του καποιος εχει ερωτευτει και εχει πληγωθει δυσκολα αφηνεται να του ξανασυμβει γιατι υπάρχει η μνημη του πρωτου πονου και κανει τζιζ.Συνηθως μετα ερχονται οι εκλογικευσεις...Αλλα αν ζει καποιος μια μετρημενη ζωη σε ενα προγραμμα ο ερωτας ειναι ο ασταθμητος παραγοντας σε μια ντετερμινιστικη πραγματικοτητα και μαλλον ερχεται για να μας θυμισει οτι η ζωη δεν ελεγχεται αλλα κυλα και οχι παντα οπως θέλουμε εμεις...Παλι καλα..Υπάρχουν ανθρωποι που αφηνονται σ αυτο και αλλοι οχι.Ειναι δυνατον ομως να θελει καποιος να ζησει και να αντιστεκεται τοσο πολυ?Νιωθω πολυ χαρουμενος για τις φορες που ερωτευτηκα και αφησα να με ερωτευτουν γιατι νιωθω οτι το εζησα και οτι δηλωσα παρων στην ζωη....Υπηρχαν στιγμες που δεν μπορουσα να το διαχειριστω που εκανα λαθη επι λαθων οπου συγκρουστηκα με εμενα σφοδρα αλλα δεν μετανιωνω καθόλου και ας πληγωθηκα καποιες φορες.
Ναι ο ερωτας ειναι κινητηριος δυναμη και εμπνευση για ζωη και ευτυχως που υπάρχει αλλιως θα ειμαστε καταδικασμενοι σε μια μιζερη ζωη προγραμματισμενη ζωη.
Αυτο ολο νομιζω οτι ειναι η απαντηση σ ολους εκεινους που κρινουν με λογικα κριτηρια κατι που εχει να κανει αμιγως με τα συναισθηματα μας.Οταν λεμε οτι ολες οι γυναικες ειναι π...............ς και ολοι οι αντρες ειναι γ..........α προφανως αρνουμαστε στον εαυτο μας να ζησει γιατι αποκλειουμε απο τον ευατο μας την πιθανοτητα μεσα σε ενα κοσμο ζουγλα με καλους και κακους να βρουμε αυτο που μας ταιριαζει και να διεκδικησουμε καποιες στιγμες ευτυχιας.

συμφωνω καπως ετσι ειναι αρχισαμε να κοιταμε ολα τα υπολοιπα εκτος απο τους ανθρωπους που εχουμε διπλα μας.πολλες φορες εχεις καποιον ανθρωπο διπλα σου και αντι να εκτιμησεις καποια πραγματα που σου προσφερει κοιτας καποια αλλα που ειναι ασχετα και σε νομιζεις οτι θα σε κανουν να περασεις καλυτερα

Quote:

---

Originally Posted by RainAndWind

Αλέξανδρε, μακριά κι από μένα, εξάλλου τόνισα την σημασία της σχέσης. Ωστόσο θα ήθελα κάποιος να απαντήσει στο ερώτημα, αν δεν είναι οι προσδοκίες αυτές οι "μαγικές", οι υπερβολικές από τις γυναίκες που πυροδοτούν το θυμό (και νάσου οι κατηγόριες για το γυναικείο φύλο, τα cosmopolitan, τη σήμερον ημέρα όλες θέλουν κουρσάρα ,χρήμα, και όλα όσα -κατά τη γνώμη μου τραβηγμένα απ'τα μαλλιά γράφτηκαν σε αυτό το νήμα), τότε τι είναι? Δεν είναι η επένδυση πάνω στη "σωτηρία" που ακουμπάμε πάνω σε κάτι , στην ουσία μία αυτοπαγίδευση? Δηλαδή πες ότι αυτό το άψογο θηλυκό δε βρίσκεται, (αφού βέβαια στην πραγματικότητα δεν υπάρχει κιόλας άνθρωπος που να μπορεί να σηκώσει το βάρος τόσων προσδοκιών δίχως να καταρρεύσει κάτω του), τότε τι? Φταίνε όλες μαζί και σωρηδόν επειδή εγώ είχα την ανάγκη να χρωματίσω μέσω της ανάγκης μου την ερωτική μου σχέση ως προσωπικό μου θεό? Γιατί κάτι τέτοιο κατάλαβα εγώ, μπορεί και να κατάλαβα λάθος από την άλλη, ωστόσο αυτό αντιλήφθηκα, πως περιμένω μία γυναίκα να μου"ανοίξει" το δρόμο στη ζωή, να μου δώσει φτερά, να με πάρει αγκαλιά και να πετάξουμε στο υπερπέραν.

Μετά από τέτοιες τιτάνιες προσδοκίες έρχεται η πραγματικότητα, και με τη σειρά της η απαξίωση. Γιατί είμαι βέβαιη πως όποια θα έρθει στη ζωή ενός άντρα που σκέφτεται κατ'αυτόν τον τρόπο θα βογκήξει και θα κουραστεί καθώς θα πιεστεί να "χωρέσει" σε έναν ρόλο που άλλος έχει διαλέξει πριν απ'αυτή γι αυτή? Είναι άραγε μονάχα οι εξωτερικοί παράγοντες υπεύθυνοι για τη δυστυχία ή την ευτυχία μας? Εμείς δεν διαδραματίζουμε κανέναν ρόλο? Δεν είναι θέμα αδυναμιών, είναι θέμα άρνησης ευθυνών για μένα. Το έγραψα και πριν που εγώ τουλάχιστον το εστιάζω: "η μαγική λύση" μετουσιωμένη σε μία γυναικεία μορφή και παρουσία. Αν οι ανάγκες δεν ήταν τόσο επίμονες, τόσο βιαστικές και τόσο άκαμπτες, αν η ανάγκη να σχετιστώ δεν ήταν τόσο επιτακτική και δεν οδηγούσε στη ματαίωση και στο θυμό κάθε φορά που έπεφτε έξω μία σχέση, τότε θα ερχόταν φυσικά στη ζωή του οp μία αλλαγή ΑΠΟ ΜΕΣΑ, δίχως να προσπαθεί να έρθει μόνο απέξω. Έστω να συμβάδιζε με την εξέλιξη ,όχι να στηριζόταν όλο το οικοδόμημα αυτό στην αναμονή της σούπερ γούμαν. Γιατί απλά δεν υπάρχει αυτή και θα φάει τα μούτρα του όποιος την πλάθει στο μυαλό του σαν αναγκαία συνθήκη.

---

ρειν...πραγματικά θαυμάζω την ικανότητα σου να διεισδύεις τόσο πολύ στη ουσία κάθε θέματος.
Συμφωνώ απόλυτα, σε κάθε λέξη μαζί σου.
Χτες ήμουν για φαγητό με μια φίλη και δίπλα μου ήταν ένα ζευγάρι. Η κοπέλα ήταν πολύ χαμηλών τόνων, πανέμορφη πραγματικά και δίπλα της ένας τύπος μέτριος σε εμφάνιση και τρομερά πιεστικος. Όποιος τον έπαιρνε τηλ του έλεγε, "έλα πάρε και την τάδε και πες της να έρθουμε", έπαιρνε άλλος έκανε το ίδιο. Αφού τελείωσε αυτό μετα΄την τρέλαινε στις ερωτήσεις, "πες το ένα, πες το άλλο", μιλάμε την είχε πρήξει την κοπέλα. Έβγαινε τόσο έντονα η ανασφάλεια του και η φρίκη του να πάρει διαβεβαιώσεις που κάποια στιγμή ένιωσα πως αυτή θα σηκωθεί και θα αρχίσει να τρέχει.
Σε περίπτωση λοιπόν που αυτή η κοπέλα δεν αντ'έξει τον τύπο που της έχει γίνει κασκόλ, ποιος θα φταίει? Πάλι η γυναίκα που δεν εκτίμισε την αγάπη και την προσοχή του τύπου και φυσικά θα γίνει η π@##$α της ιστορίας΄.

Quote:

---

Originally Posted by ioannis2

Καμιά δεν κάνει σχέση με σκοπό να μπαλώνει τα κενά του συντρόφου της χωρίς αυτός να προσφέρει κάτι ή/και να φορτωθεί τα προβλήματα του. .

---

:) δεν συμφωνω καθολου. ειναι πολλες που διαλεγουν συντροφο κ μαλιστα κολλανε σε περιπτωσεις αντρων με πολλα ή σημαντικα προβληματα, αναλαμβανοντας τον ρολο της νοσοκομας, της μητερας τερεζας ή του διασωστη. φυσικα για τους δικους τους λογους, αναπαραγωντας κατι που εχουν μαθει να κανουν. κ νιωθωντας ασφαλεια μεσα απο αυτον τον ρολο. κ για πολλους αλλους λογους ενδεχομενως. τα παραδειγματα γυρω μας πολλα...

Η βελτίωση γίνεται πρώτα ψυχικά και μετά σωματικά. Άμα δε βελτιωθείς είτε μένεις μόνος ειτε κάνεις συμβιβασμό, δηλαδή είσαι με άτομο που δε σε γεμίζει, δε βιώνεις τη χαρά του έρωτα.

Quote:

---

Originally Posted by ioannis2

Το ότι δε βρίσκουμε τα κατάλληλα πρόσωπα ή αδυνατούμε να τα προσεγγίσουμε και να φτιάξουμε κάτι μαζί τους οφείλεται σε εμάς. Και αυτό παρά το ότι δεν είμαστε αποκλειστικά οι αίτιοι για τις αρνητικές ψυχικές μας καταστάσεις, παρά το ότι τα συναισθήματα που εκπέμπουμε είναι αποτέλεσμα, αρκετές φορές, συμπεριφοράς κάποιων απέναντι μας στο παρελθόν. Εντούτοις παρά την ατυχία αυτή στη ζωή μας εμείς μόνο μπορούμε να διορθώσουμε τα πράγματα, όσο δύσκολο και να ναι. Απ εκεί και πέρα κανείς δε μας εμποδίζει να πάμε προς το κατάλληλο πρόσωπο και να ζητήσουμε να δημιουργήσουμε μαζί του μια ωραία σχέση. Και οποιαδήποτε και να ναι αυτή, όταν την πλησιάσει κάποιος τουλάχιστο θα το σκεφτεί σοβαρά πριν δώσει την απάντηση της. Πρέπει όμως αυτός να χει πρώτα κάνει την προσπάθεια για βελτίωση μέσα του ώστε η εικόνα που θα παρουσιάσει να ναι όσο πιο θετική γίνεται.

---

Εν μερη συμφωνω. Δλδ ναι, πολλα πραγματα ειναι στο χερι μας. Οχι ομως ολα. Δεν ειμαστε παντοδυναμοι κ δεν εξαρτωνται ολα απο τον χαρακτηρα κ την συμπεριφορα μας, ειδικα σε μια σχεση 2 ατομων. Οι οποιες βελτιωσεις μας, αφορουν πρωτα εμας κ γινονται πρωτα πρωτα για μας. Ωστε να μαστε εμεις πιο αυθεντικοι κ ειλικρινεις με τον εαυτο μας. Το με ποιους κ πώς θα περασει στους αλλους, εξαρταται και απο τους αλλους φυσικα.

Τελος θελω να πω, πώς μια ομορφη σχεση δεν απαιτει 2 τελειους ανθρωπους απαλλαγμενους απο καθε προβλημα. Ειναι ομορφο να συμπορευεσαι κ να ζεις με εναν ανθρωπο επειδη θαυμαζεις αυτο που ειναι σαν συνολο, με τις αδυναμιες του (οχι, οποιες κ αν ειναι) .

Sofia
Τη σχέση με ρόλο νοσοκόμας με την ασφάλεια που προσφέρει θα την ονόμαζα αρρωστημένη σχέση.
Τώρα σε μια σχέση δε περιμένουμε να υπάρχει τελειότητα. Σίγουρα ο καθένας κουβαλά και κάτι μαζί του, τραύμα, πόνο κλπ. Τον αποδεχόμαστε όπως και ο άλλος θα πρέπει να μας αποδεχτεί. Τέλεια σχέση υπάρχει εκεί που ο καθένας αποδέχεται τον άλλο γι αυτό που είναι, στέκει δίπλα του και τον συμπληρώνει μέσα σε αγάπη.

Πολλά πράγματα είναι στο χέρι μας όντως. Άμα καταβάλουμε το άπαν των δυνάμεων μας και βελτιώσουμε τον εαυτό μας τότε θα επιτύχουμε πράγματα που μέχρι πριν φάνταζαν απίθανα. Σίγουρα δεν είμαστε παντοδύναμοι, συμφωνώ. Όμως, υπάρχουν μέσα μας πολλές αναξιοποίητες δυνάμεις με τις οποίες μπορούμε να πετύχουμε πολλά.
Πρώτα χρειάζεται βελτίωση ώστε να νοιώσουμε μέσα μας πληρότητα και γαλήνη και τότε θα ναι πιο εύκολα τα πράγματα στις ΄σχέσεις με τους άλλους.

επειδη το τοπικ εχει σαν θεμα τις σχεσεις κ το πώς δημιουργουνται, κ οχι τις ιδανικες σχεσεις γι αυτο κ ανεφερα το συγκεκριμενο παραδειγμα. αλλωστε οι περισσοτερες σχεσεις εχουν μια δοση αρρωστιας μεσα τους, κ οι λιγοτερες ειναι οι υγιεις. τα θεματα αποδοχης που αναφερεις ειναι πολυ ομορφα κ αλλο τοσο σπανια. ομως ναι υπαρχουν.

Quote:

---

Originally Posted by Sofia

paolo,

καποιες φορες γραφεις πολυ ομορφα κ ρομαντικα:) ο ερωτας αλλαζει πραγματι τη ζωη, της δινει αλλο χρωμα. μονο που μπορει να εχει εκτος απο μοναδικη ομορφια καποιες στιγμες και πολυ δυσκολια και μοναξια. παρολα αυτα, δινει αλλη διασταση στο ειναι μας κ στη ζωη μας. γι αυτο σου ευχομαι να βρεις τη γυναικα που θα σε εμπνευσει για ολα αυτα κ θα γινει ο φαρος σου. Κι εσυ ο δικος της. Χωρις να νιωθετε εγκλωβισμενοι, αλλα ελευθερα μαζι.

---

Εσύ το αποκαλείς φάρο,εγώ το λέω λιμάνι.Όλοι θέλουμε να βρούμε το λιμάνι μας για να σωθούμε από την τρικυμία της καθημερινής ζωής.Υπάρχουν πολλοί τυχεροί που το έχουν βρει,άλλοι ακόμα παλεύουν με τα κύματα,άλλοι δυστυχώς δεν θα το βρουν ποτέ.Ελπίζω να μην είμαι στην τελευταία κατηγορία.

Quote:

---

Originally Posted by Sofia

Εν μερη συμφωνω. Δλδ ναι, πολλα πραγματα ειναι στο χερι μας. Οχι ομως ολα. Δεν ειμαστε παντοδυναμοι κ δεν εξαρτωνται ολα απο τον χαρακτηρα κ την συμπεριφορα μας, ειδικα σε μια σχεση 2 ατομων. Οι οποιες βελτιωσεις μας, αφορουν πρωτα εμας κ γινονται πρωτα πρωτα για μας. Ωστε να μαστε εμεις πιο αυθεντικοι κ ειλικρινεις με τον εαυτο μας. Το με ποιους κ πώς θα περασει στους αλλους, εξαρταται και απο τους αλλους φυσικα.

Τελος θελω να πω, πώς μια ομορφη σχεση δεν απαιτει 2 τελειους ανθρωπους απαλλαγμενους απο καθε προβλημα. Ειναι ομορφο να συμπορευεσαι κ να ζεις με εναν ανθρωπο επειδη θαυμαζεις αυτο που ειναι σαν συνολο, με τις αδυναμιες του (οχι, οποιες κ αν ειναι)

---

Σίγουρα δεν υπάρχει η τέλεια σχέση αλλά στο ξεκίνημα κάθε σχέσης είναι τόσο έντονα τα συναισθήματα που όλα φαίνονται τέλεια,ειδικά αν κάποιος προέρχεται απο παρατεταμένη περίοδο μοναξιάς.Νομίζω ότι ο πρώτος καιρός σε μια σχέση δεν συγκρίνεται με τίποτα στον κόσμο.Αν κάποιος τύχει και βρει ένα άτομο που να ταιριάζει έστω και στοιχειωδώς,νομίζω μπορεί να βελτιωθεί τόσο ψυχολογικά όσο και ατομικά.Μεγάλη υπόθεση να νιώθεις ότι ανήκεις κι εσύ κάπου,δεν είσαι περιθωριακός και 'σκουπίδι' ,δεν ζηλεύεις τα ζευγάρια που βλέπεις έξω και ζεις κι εσύ σαν κανονικός άνθρωπος.