οι σχεσεις σημερα...

[Paolo_1]

Συμφωνώ με την claire ως προς τις παρατηρήσεις της στο αντιφατικό των διάφορων δηλώσεων σε κάποια από τα ποστς αρσενικών μελών του θρεντ.Επίσης θα ήθελα να προσθέσω ότι κοινός τόπος είναι η "μαγική λύση",όπου δίνεται στο θηλυκό η φαντασιακή δύναμη να μεταμορφώσει τη ζωή του αρσενικού, να ανατρέψει αρνητισμούς και επώδυνες συνθήκες, να παρηγορήσει, να εμπλουτίσει, να γεμίσει με νόημα, να λειτουργήσει με λίγα λόγια σαν ένα τύποις "μπάλωμα" του κάθε είδους "κενού", απ' οπουδήποτε κι αν
Ναι, οι σχέσεις είναι απαραίτητες στη ζωή μας, οι ερωτικές μάλιστα αποτελούν μία πηγή ικανοποίησης ανεκτίμητη και έχουν την ιδιότητα, όταν είναι αυτό που λέμε γεμάτες και πλουραλιστικές σε στοιχεία αυθεντικότητας, πάθους, μοιράσματος αλήθειας, ενδιαφερόντων, ιδανικών, σκοπών, να μας κάνουν καλύτερους και να γινόμαστε ώριμοι κι ισορροπημένοι άνθρωποι μέσα τους. Όχι όμως να αφηνόμαστε στην φαντασίωση της αλλαξιογόνας τους δυναμικής δίχως τη δική μας ανάλογη προετοιμασία, που θα είναι η βάση για να έρθει να "κάτσει" στη ζωή μας ο κατάλληλος άνθρωπος για όσα ζητάμε να μας αφορούν. Οι σχέσεις μας αντικατοπτρίζουν εμάς και τη φάση ζωής μας και γνωριμίας με τον εαυτό μας, είναι ο καθρέφτης μας. Όταν κοιτάμε τις σχέσεις μας και είναι είτε ανύπαρκτες είτε ελλιπείς, να αναρωτιόμαστε τι δείχνει για εμάς ο καθρέφτης αυτός, τι θέλει να μας πει, τι μπορούμε να κάνουμε ΕΜΕΙΣ για να γεμίσει η εικόνα και να χαμογελάμε στη θέασή της αντί να συνοφρυωνόμαστε. Αλλιώς κανένας και καμία δεν θα πάρει το βάρος της αλλαγής μας στους δικούς του ώμους, αν εμείς πρώτοι δεν αναλάβουμε τη συναισθηματική μας ευθύνη και το δικό μας μερτικό στο τι είναι η ζωή μας σήμερα και τι ποιότητες περιέχουν οι ανθρώπινές μας επαφές.

Δηλαδή αμφισβητείς ότι ένας έρωτας δίνει φτερά σε κάποιον και μπορεί να του αλλάξει όλη τη ζωή και την καθημερινότητα;Εφόσον κι εσύ λες ότι οι σχέσεις είναι απαραίτητες στη ζωή μας μάλλον θα συμφωνείς.Γράφεις για 'μπάλωμα' και 'κενό'.Μα συγγνώμη αλλά ο έρωτας και η συντροφικότητα δεν είναι απλά μπαλώματα σ'ένα κενό αλλά πηγή ζωής και ενέργειας.Δεν είναι τυχαίο ότι οι μόνοι είναι πιο επιρρεπείς σε κατάθλιψη και αυτοκτονίες.Εξάλλου έχουν γραφτεί τόσα και τόσα τραγούδια για το πόσο μια γυναίκα μπορεί ν'αλλάξει έναν άνδρα.Κι επειδή εμείς οι άνδρες καψουρευόμαστε και ενθουσιαζόμαστε πολύ πιο εύκολα από εσάς,μπορείς να διαπιστώσεις τις διαφορές ανάμεσα σ'έναν ερωτευμένο κι έναν μόνο.

[alexandros3]

Ωραία τα γράφεις Paolo και συμφωνώ.
Καταννοώ όσα λέει η Rain όμως in extremis αυτή η τοποθέτηση (καθαρά ψυχιατρική) οδηγεί στον υπεράνθρωπο του νίτσε. Και καθώς με τους υπεράνθρωπους δεν τα πάω καλά, ας κοιτάξουμε γύρω μας και ας δούμε πόσες είναι οι ισορροπημένες, ισότιμες σχέσεις;
Όλοι έχουμε κενά και αρκεί τα "κενά" να δένουν για να προχωρήσει κάτι.
Μακρυά από μένα η ιδέα του υπερανθρώπου, του αυτάρκη. Αυτός ο άνθρωπος δεν έχει σχέση, δεν την χρειάζεται. Είναι ή θεός ή θηρίο. Και καθ'ότι η συντριπτική πλειοψηφία των συνδετημόνων σ' αυτόν τον πλανήτη είναι απλώς θνητοί, όλοι έχουν ελλατώματα, που η αγάπη ή η σχέση μπορεί να τα υπερσκελίσει ή να τα καταργήσει ή να τα συμβιβάσει.

Δεν είναι αφοριστικά τα όσα γράφω για την τοποθέτηση της Rain αλλά θα κλείσω με μια φράση του Κιμούλη που είχα ακούσει και μου άρεσε: σε θαυμάζουν για τη δύναμη σου, σε αγαπούν για τις αδυναμίες σου.

[RainAndWind]

Αλέξανδρε, μακριά κι από μένα, εξάλλου τόνισα την σημασία της σχέσης. Ωστόσο θα ήθελα κάποιος να απαντήσει στο ερώτημα, αν δεν είναι οι προσδοκίες αυτές οι "μαγικές", οι υπερβολικές από τις γυναίκες που πυροδοτούν το θυμό (και νάσου οι κατηγόριες για το γυναικείο φύλο, τα cosmopolitan, τη σήμερον ημέρα όλες θέλουν κουρσάρα ,χρήμα, και όλα όσα -κατά τη γνώμη μου τραβηγμένα απ'τα μαλλιά γράφτηκαν σε αυτό το νήμα), τότε τι είναι? Δεν είναι η επένδυση πάνω στη "σωτηρία" που ακουμπάμε πάνω σε κάτι , στην ουσία μία αυτοπαγίδευση? Δηλαδή πες ότι αυτό το άψογο θηλυκό δε βρίσκεται, (αφού βέβαια στην πραγματικότητα δεν υπάρχει κιόλας άνθρωπος που να μπορεί να σηκώσει το βάρος τόσων προσδοκιών δίχως να καταρρεύσει κάτω του), τότε τι? Φταίνε όλες μαζί και σωρηδόν επειδή εγώ είχα την ανάγκη να χρωματίσω μέσω της ανάγκης μου την ερωτική μου σχέση ως προσωπικό μου θεό? Γιατί κάτι τέτοιο κατάλαβα εγώ, μπορεί και να κατάλαβα λάθος από την άλλη, ωστόσο αυτό αντιλήφθηκα, πως περιμένω μία γυναίκα να μου"ανοίξει" το δρόμο στη ζωή, να μου δώσει φτερά, να με πάρει αγκαλιά και να πετάξουμε στο υπερπέραν.

Μετά από τέτοιες τιτάνιες προσδοκίες έρχεται η πραγματικότητα, και με τη σειρά της η απαξίωση. Γιατί είμαι βέβαιη πως όποια θα έρθει στη ζωή ενός άντρα που σκέφτεται κατ'αυτόν τον τρόπο θα βογκήξει και θα κουραστεί καθώς θα πιεστεί να "χωρέσει" σε έναν ρόλο που άλλος έχει διαλέξει πριν απ'αυτή γι αυτή? Είναι άραγε μονάχα οι εξωτερικοί παράγοντες υπεύθυνοι για τη δυστυχία ή την ευτυχία μας? Εμείς δεν διαδραματίζουμε κανέναν ρόλο? Δεν είναι θέμα αδυναμιών, είναι θέμα άρνησης ευθυνών για μένα. Το έγραψα και πριν που εγώ τουλάχιστον το εστιάζω: "η μαγική λύση" μετουσιωμένη σε μία γυναικεία μορφή και παρουσία. Αν οι ανάγκες δεν ήταν τόσο επίμονες, τόσο βιαστικές και τόσο άκαμπτες, αν η ανάγκη να σχετιστώ δεν ήταν τόσο επιτακτική και δεν οδηγούσε στη ματαίωση και στο θυμό κάθε φορά που έπεφτε έξω μία σχέση, τότε θα ερχόταν φυσικά στη ζωή του οp μία αλλαγή ΑΠΟ ΜΕΣΑ, δίχως να προσπαθεί να έρθει μόνο απέξω. Έστω να συμβάδιζε με την εξέλιξη ,όχι να στηριζόταν όλο το οικοδόμημα αυτό στην αναμονή της σούπερ γούμαν. Γιατί απλά δεν υπάρχει αυτή και θα φάει τα μούτρα του όποιος την πλάθει στο μυαλό του σαν αναγκαία συνθήκη.

[carrot]

θα ερθει η μερα που θα παρακαλατε εσεις οι γυναικες να βρεθει αντρας να σας κανει απογονο και δεν θα υπαρχει* ;) dont feel sorry for us. feel sorry for yourselves.

* θα εισαστε 100 γυναικες και ενας αντρας σε αναλογια κια θα βγουνουν ολες μικρες ευες.

η μικροι ακινδυνοι αδαμ. λολ. πλακιτσα κανω ετσι.

[RainAndWind]

λολ, πίσω και σας φάγαμε. Να διαβάσεις Μάικλ Μουρ, να δεις τι προτείνει στους άντρες. Να τα παρατήσουν, γιατί έχουν λέει καταστρέψει τον πλανήτη με τις μαλακίες τους και να αφήσουν όλη τη δουλειά στις γυναίκες, γιατί η δική τους πορεία στον κόσμο είχε τα χάλια της μέχρι τώρα. Στο γράφω χοντρικά, αλλά αυτό το νόημα είχε. χαχααα,πωω θα φρικιάσουν μερικοί μερικοί με τις απόψεις του.;P
λες να σας παρακαλάμε ε? όμως έχεις διαβάσει πως στο μέλλον ίσως γίνει το ανθρώπινο είδος ερμαφρόδιτο ( είναι μία θεωρία) οπότε τζάμπα μαλλιάζει η γλώσσα να συζητάμε για τις σχέσεις αντρών- γυναικών?
Θα ήθελες να είχες σχέση με τον εαυτό σου? λολ, είναι ένα σενάριο όπως κι αν το κάνεις.

[claire]

να διαβάσετε και το κόμικ Y:The last man


http://en.wikipedia.org/wiki/Y:_The_Last_Man

[alexandros3]

Αλέξανδρε, μακριά κι από μένα, εξάλλου τόνισα την σημασία της σχέσης. Ωστόσο θα ήθελα κάποιος να απαντήσει στο ερώτημα, αν δεν είναι οι προσδοκίες αυτές οι "μαγικές", οι υπερβολικές από τις γυναίκες που πυροδοτούν το θυμό (και νάσου οι κατηγόριες για το γυναικείο φύλο, τα cosmopolitan, τη σήμερον ημέρα όλες θέλουν κουρσάρα ,χρήμα, και όλα όσα -κατά τη γνώμη μου τραβηγμένα απ'τα μαλλιά γράφτηκαν σε αυτό το νήμα), τότε τι είναι? Δεν είναι η επένδυση πάνω στη "σωτηρία" που ακουμπάμε πάνω σε κάτι , στην ουσία μία αυτοπαγίδευση? Δηλαδή πες ότι αυτό το άψογο θηλυκό δε βρίσκεται, (αφού βέβαια στην πραγματικότητα δεν υπάρχει κιόλας άνθρωπος που να μπορεί να σηκώσει το βάρος τόσων προσδοκιών δίχως να καταρρεύσει κάτω του), τότε τι? Φταίνε όλες μαζί και σωρηδόν επειδή εγώ είχα την ανάγκη να χρωματίσω μέσω της ανάγκης μου την ερωτική μου σχέση ως προσωπικό μου θεό? Γιατί κάτι τέτοιο κατάλαβα εγώ, μπορεί και να κατάλαβα λάθος από την άλλη, ωστόσο αυτό αντιλήφθηκα, πως περιμένω μία γυναίκα να μου"ανοίξει" το δρόμο στη ζωή, να μου δώσει φτερά, να με πάρει αγκαλιά και να πετάξουμε στο υπερπέραν.

Μετά από τέτοιες τιτάνιες προσδοκίες έρχεται η πραγματικότητα, και με τη σειρά της η απαξίωση. Γιατί είμαι βέβαιη πως όποια θα έρθει στη ζωή ενός άντρα που σκέφτεται κατ'αυτόν τον τρόπο θα βογκήξει και θα κουραστεί καθώς θα πιεστεί να "χωρέσει" σε έναν ρόλο που άλλος έχει διαλέξει πριν απ'αυτή γι αυτή? Είναι άραγε μονάχα οι εξωτερικοί παράγοντες υπεύθυνοι για τη δυστυχία ή την ευτυχία μας? Εμείς δεν διαδραματίζουμε κανέναν ρόλο? Δεν είναι θέμα αδυναμιών, είναι θέμα άρνησης ευθυνών για μένα. Το έγραψα και πριν που εγώ τουλάχιστον το εστιάζω: "η μαγική λύση" μετουσιωμένη σε μία γυναικεία μορφή και παρουσία. Αν οι ανάγκες δεν ήταν τόσο επίμονες, τόσο βιαστικές και τόσο άκαμπτες, αν η ανάγκη να σχετιστώ δεν ήταν τόσο επιτακτική και δεν οδηγούσε στη ματαίωση και στο θυμό κάθε φορά που έπεφτε έξω μία σχέση, τότε θα ερχόταν φυσικά στη ζωή του οp μία αλλαγή ΑΠΟ ΜΕΣΑ, δίχως να προσπαθεί να έρθει μόνο απέξω. Έστω να συμβάδιζε με την εξέλιξη ,όχι να στηριζόταν όλο το οικοδόμημα αυτό στην αναμονή της σούπερ γούμαν. Γιατί απλά δεν υπάρχει αυτή και θα φάει τα μούτρα του όποιος την πλάθει στο μυαλό του σαν αναγκαία συνθήκη.

Παγιδεύεσε λιγάκι στην υπερβολή, των άλλων ή την δική σου. Η απάντηση μου αφορούσε αποκλειστικά τα δύο τελευταία μηνύματα, το δικό σου και το εξαιρετικό του Paolo.
Προφανώς αυτός/η ο οποίος περιμένει την απόλυτη σωτηρία από τον άλλο είναι χαμένος.
Όμως όπως είπαν και στο fight club "self improvement is masturbation. Evolve".
Στη δίψα κάποιου να αποδείψει τα οφθαλμοφανή, στερεί τον έρωτα και την αγάπη από καταλυτικές και θεραπευτικές ιδιότητες που δεν βρίσκονται αλλού (κι αν βρίσκονται δεν αξίζουν), αυτή είναι η δική μου αίρεση.
Συμφωνώ με όσα λες αλλά μην ψάχνεις για υπερανθρώπους γιατί πολύ απλά δεν υπάρχουν! Και είναι σίγουρο ότι και εσύ θα δώσεις και ο άλλος.
Με λίγα λόγια, δεν χρειάζεται να φτάνουμε στην άλλη άκρη, ότι κι αν έχουμε περάσει.

[Paolo_1]

Μετά από τέτοιες τιτάνιες προσδοκίες έρχεται η πραγματικότητα, και με τη σειρά της η απαξίωση. Γιατί είμαι βέβαιη πως όποια θα έρθει στη ζωή ενός άντρα που σκέφτεται κατ'αυτόν τον τρόπο θα βογκήξει και θα κουραστεί καθώς θα πιεστεί να "χωρέσει" σε έναν ρόλο που άλλος έχει διαλέξει πριν απ'αυτή γι αυτή? Είναι άραγε μονάχα οι εξωτερικοί παράγοντες υπεύθυνοι για τη δυστυχία ή την ευτυχία μας? Εμείς δεν διαδραματίζουμε κανέναν ρόλο? Δεν είναι θέμα αδυναμιών, είναι θέμα άρνησης ευθυνών για μένα. Το έγραψα και πριν που εγώ τουλάχιστον το εστιάζω: "η μαγική λύση" μετουσιωμένη σε μία γυναικεία μορφή και παρουσία. Αν οι ανάγκες δεν ήταν τόσο επίμονες, τόσο βιαστικές και τόσο άκαμπτες, αν η ανάγκη να σχετιστώ δεν ήταν τόσο επιτακτική και δεν οδηγούσε στη ματαίωση και στο θυμό κάθε φορά που έπεφτε έξω μία σχέση, τότε θα ερχόταν φυσικά στη ζωή του οp μία αλλαγή ΑΠΟ ΜΕΣΑ, δίχως να προσπαθεί να έρθει μόνο απέξω. Έστω να συμβάδιζε με την εξέλιξη ,όχι να στηριζόταν όλο το οικοδόμημα αυτό στην αναμονή της σούπερ γούμαν. Γιατί απλά δεν υπάρχει αυτή και θα φάει τα μούτρα του όποιος την πλάθει στο μυαλό του σαν αναγκαία συνθήκη.

Τέλοσπάντων εγώ δεν αλλάζω την άποψή μου ότι μια ΥΓΙΗΣ σχέση είναι το κύριο συστατικό για να γλυτώνεις τα ψυχολογικά και να ζεις σαν κανονικός άνθρωπος.Δεν συγκρίνεται τίποτα με την ανθρώπινη επαφή,ούτε το χρήμα ούτε η δόξα ούτε κάτι άλλο.Και όσο περνάνε τα χρόνια γίνεται επιτακτική η ανάγκη να ανήκεις σε μια σχέση.Μεγάλο πράγμα να έχεις κάποιον να σε αγαπάει,να σε παίρνει τηλέφωνο,να σου μιλάει όμορφα,να βγαίνετε μαζί,να ταξιδεύετε,γενικά να έχεις έναν δικό σου άνθρωπο μέσα στην αδιάφορη και ψυχρή σημερινή κοινωνία που δεν νοιάζεται κανεις για κανέναν.Κοινώς ,φτιάχνεις κι εσύ έναν δικό σου μικρόκοσμο και ζεις μέσα σ'αυτόν ευτυχισμένος.Και δεν είναι ανάγκη να βρεις τον σούπερμαν ή την σούπερ γούμαν για να περνάς καλά,ποιος το είπε αυτό;

[Sofia]

paolo,

καποιες φορες γραφεις πολυ ομορφα κ ρομαντικα:) ο ερωτας αλλαζει πραγματι τη ζωη, της δινει αλλο χρωμα. μονο που μπορει να εχει εκτος απο μοναδικη ομορφια καποιες στιγμες και πολυ δυσκολια και μοναξια. παρολα αυτα, δινει αλλη διασταση στο ειναι μας κ στη ζωη μας. γι αυτο σου ευχομαι να βρεις τη γυναικα που θα σε εμπνευσει για ολα αυτα κ θα γινει ο φαρος σου. Κι εσυ ο δικος της. Χωρις να νιωθετε εγκλωβισμενοι, αλλα ελευθερα μαζι.

[crazy_diamond]

Γεια σε όλους.

Συμμετέχοντας σε αυτό το νήμα στην αρχή αλλά αργότερα παρακολουθώντας απλά την εξέλιξη της συζήτησης, παρατήρησα ότι εκφράστηκαν πολύ ωραίες και ενδιαφέρουσες απόψεις και μάλιστα σε πολλές φάσεις, παρά την φαινομενική αντίθεση, συμβαίνει να συμφωνούμε.. διαφωνώντας!

Είναι σα να εστιάζουμε στο δέντρο κι έτσι να χάνουμε το δάσος.

Για παράδειγμα, Paolo 1, συμφωνώ όσον αφορά στην επίδραση που έχει ο έρωτας επάνω μας.. και μέσα μας και όπου έχει να κάνει με το σύνολό μας. Δε νομίζω πως η θέση της RainΑndWind διαφωνεί ή αντιτίθεται σε αυτό. Απλά καλύπτει ένα άλλο κομμάτι που έχει να κάνει με τις προσδοκίες και τις τρικλοποδιές που μπορεί να βάλουμε κάποια στιγμή στον εαυτό μας, κάποιες φορές χωρίς να το καταλαβαίνουμε κιόλας.

Προσωπικά δεν πιστεύω σε γενικεύσεις που θέλουν όλους τους άντρες να σκέφτονται, να συμπεριφέρονται και να λειτουργούν με ένα συγκεκριμένο τρόπο, και τις γυναίκες με έναν άλλο. Νομίζω πως η συντροφικότητα είναι επιθυμία, σημαντικό κομμάτι του παζλ, ίσως και ανάγκη για τους περισσότερους ανθρώπους (άντρες και γυναίκες). Θεωρώ όμως πως δεν πρέπει να ζητάμε ή να προσδοκούμε την απόλυτη ολοκλήρωσή μας μέσα από ένα σύντροφο.

Τόσο οι άντρες όσο και οι γυναίκες ερωτεύονται, δεσμεύονται, αγαπάνε, θυμώνουν, προσδοκούν, μαλώνουν, χωρίζουν, πονάνε. Συμβαίνει σε όλους τους ανθρώπους. Από κει και πέρα είναι θέμα του κάθε ατόμου. Μπορεί να διαμορφώνουμε σύνολα, αλλά πάνω από όλα είμαστε μονάδες. Επιμένω αρκετά σε αυτό. Με αυτό τον τρόπο δεν αποποιούμαστε των ευθυνών μας, ούτε αντιμετωπίζουμε τα πράγματα μοιρολατρικά, ούτε παραπονιόμαστε για την ατυχία να μην ανθίζει κανένας έρωτας ή σχέση στη ζωή μας.

Συμφωνώ και με τον alexandros3 σχετικά με τις αδυναμίες των άλλων, αλλά και τις δικές μας. Άλλωστε η τελειότητα δεν υπάρχει. Δεν μπορώ να καταλάβω κιόλας γιατί ψαρώνουμε φορές φορές με αυτό το παραμύθι που φροντίζουν κάποιοι να φυτεύουν όλο και πιο βαθιά στη σκέψη μας. Ίσως τελικά και να ήταν τόσο βαρετή μια ομογενής, απόλυτη και άκαμπτη τελειότητα..

Νομίζω, τέλος, πως το ζήτημα είναι να μην πιάνουμε τα άκρα, παρά την όποια απογοήτευση, να μην γινόμαστε δογματικοί ή να αναλωνόμαστε σε διαφωνίες που εστιάζουν στη χροιά και μόνο κάποιας διαφορετικής προσέγγισης.



υγ: Sofia, μου άρεσε ''ο φάρος σου''.

[soft]

υγ: Sofia, μου άρεσε ''ο φάρος σου''.

Ναι!!!!.... μακαρι ολοι οι ανθρωποι να ειχαν αυτον τον φαρο στη ζωη τους ,για να μην χανουν την ροτα τους :)

[Adzik]

αχαχαχαχ...χαχαχαχαχαχα φοβερη Ρειν μου...!!!

[Adzik]

η αληθεια ειναι πωσ ναι οι σχεσεισ δεν ειναι ευκολεσ... γιατι πρεπει να παλευεισ , να υποχωρεισ.. να συμπωνασ.. και να καταλαβαινεισ τον συντροφο σου.. και αυτα ολα... δεν εινια ευκολα..

πιστευω πωσ περασαμε μια εποχη νεοπλουτων και αυτο επηρεασε τουσ παντεσ.. ακομη και εκεινουσ που δεν εγιεναν νεοπλουτοι.. οι ανθρωποι αρχισανε να δινουν περισοτερη σημασια στο τι ειχε ο καθενασ και πωσ ηταν..οχι πωσ τετοιο δεν ειναι λογικο.. απλωσ ξεφυγε λιγακι..

υπηρξε γενικα μια εποχη του ευκολου... ευκολο χρημα, ευκολο σεξ.. ευκολεσ γυναικεσ.. ευκολη ζωη.. ευκολεσ φιλιεσ.. ευκολεσ σχεσεισ.. ευκολεσ σκεψεισ..χωρισ εμβαθυνση..χωρισ ιδαιτερο κοπο.. συγκεντρωση.. υπομονη..... πραγματα που επηρεασαν τουσ νεουσ .. την δικη μασ γενια δηλαδη.. θα μου πεισ αληθεια πιστευεισ πωσ το οικονομικο αλλαξε την κοινωνια?...δεν ειμαι σιγουρη μα τωρα που το σκευτηκα νομιζω πωσ ναι ειχε μεγαλο ρολο...

οι ανθρωποι αρχισανε να ξεχνανε την ανθρωπια τουσ και ποσο ομορφο ειναι να μην εισαι προκατελειμενοσ.. κατι τετοι σε κανει ελευθερο.. και κανει τον κοσμο οολο δικο σου..

...το να νιωθεισ πωσ ολοι εχουν τα ιδια δικαιωματα και αξια...

αρχησανε να βλεπουνε μονο κατηγορειεσ ανθρωπων σαν υποψηφιουσ φιλουσ-σχεσεισ.. θεωρωντασ πωσ αυτοι τουσ ταιριαζουν... (εν μερη οκ.. κατανοητο και σωστο..παντα θελυομε το καλητερο για εμασ..) στην ζωη ομωσ δεν ειναι ετσι τα πραγματα... οποτε οι ανθρωποι μπερδευτηκαν.. και εκεινοι που δεν ακουσαν την καρδια τουσ.. αρχισαν να νιωθουν κενα.. και μοναξια.. ολοι αυτοι κανανε παιδια που κουβαλανε ολεσ αυτεσ τισ ιδεεσ απο τα σπιτια τουσ.. μα και την καρδια τουσ... οποτε πιστευω πωσ σιγα σιγα θα γινουν πιο ανθρωπινα τα πραγματα εκει εξω.. οι κοπελεσ θα αρχισουν να χαμογελανε και παλι οταν τισ φλερταρουν στον δρομο... και το γλερτ των αγοριων θα γινει πιο εξυπνο.. πιο ευγενικο.. πολλα πραγματα ειναι αλυσυδωτα...:):) ετσι χoντρα χoντρα τα ειπα:):)

[ανεμος]

Καλημερα!
Ο ερωτας στη ζωη μας ειναι μια ανατροπη.Πιστευω συνηθως οταν ερωτευομαστε χανουμε τον ελεγχο για αυτο φοβομαστε και θυμωνουμε να μην μας απορριψουν να μην πληγωθουμε.Οταν στην ζωη του καποιος εχει ερωτευτει και εχει πληγωθει δυσκολα αφηνεται να του ξανασυμβει γιατι υπάρχει η μνημη του πρωτου πονου και κανει τζιζ.Συνηθως μετα ερχονται οι εκλογικευσεις...Αλλα αν ζει καποιος μια μετρημενη ζωη σε ενα προγραμμα ο ερωτας ειναι ο ασταθμητος παραγοντας σε μια ντετερμινιστικη πραγματικοτητα και μαλλον ερχεται για να μας θυμισει οτι η ζωη δεν ελεγχεται αλλα κυλα και οχι παντα οπως θέλουμε εμεις...Παλι καλα..Υπάρχουν ανθρωποι που αφηνονται σ αυτο και αλλοι οχι.Ειναι δυνατον ομως να θελει καποιος να ζησει και να αντιστεκεται τοσο πολυ?Νιωθω πολυ χαρουμενος για τις φορες που ερωτευτηκα και αφησα να με ερωτευτουν γιατι νιωθω οτι το εζησα και οτι δηλωσα παρων στην ζωη....Υπηρχαν στιγμες που δεν μπορουσα να το διαχειριστω που εκανα λαθη επι λαθων οπου συγκρουστηκα με εμενα σφοδρα αλλα δεν μετανιωνω καθόλου και ας πληγωθηκα καποιες φορες.
Ναι ο ερωτας ειναι κινητηριος δυναμη και εμπνευση για ζωη και ευτυχως που υπάρχει αλλιως θα ειμαστε καταδικασμενοι σε μια μιζερη ζωη προγραμματισμενη ζωη.
Αυτο ολο νομιζω οτι ειναι η απαντηση σ ολους εκεινους που κρινουν με λογικα κριτηρια κατι που εχει να κανει αμιγως με τα συναισθηματα μας.Οταν λεμε οτι ολες οι γυναικες ειναι π...............ς και ολοι οι αντρες ειναι γ..........α προφανως αρνουμαστε στον εαυτο μας να ζησει γιατι αποκλειουμε απο τον ευατο μας την πιθανοτητα μεσα σε ενα κοσμο ζουγλα με καλους και κακους να βρουμε αυτο που μας ταιριαζει και να διεκδικησουμε καποιες στιγμες ευτυχιας.

[nik5]

συμφωνω καπως ετσι ειναι αρχισαμε να κοιταμε ολα τα υπολοιπα εκτος απο τους ανθρωπους που εχουμε διπλα μας.πολλες φορες εχεις καποιον ανθρωπο διπλα σου και αντι να εκτιμησεις καποια πραγματα που σου προσφερει κοιτας καποια αλλα που ειναι ασχετα και σε νομιζεις οτι θα σε κανουν να περασεις καλυτερα