Originally Posted by
nick cave
Ότι δεν αλλάζει, χορταριάζει.
Η αλλαγή είναι ο τρόπος της Φύσης.
Προσωπικά, αντί του όρου «αλλαγή» θα προτιμούσα τον όρο «εξέλιξη».
Εξελίσσομαι = Αλλάζω προς κάποιον στόχο/σκοπό που έχω ορίσει ως προορισμό. Ο προορισμός του καθενός εξαρτάται από το νόημα που έχει δώσει στη ζωή. Κάποιος θα μπορούσε για παράδειγμα να βάλει σκοπό της ζωής του να γίνει καλύτερος άνθρωπος, ή να γνωρίσει τον εαυτό του και τις δυνατότητές του, ή να ενωθεί με τη συμπαντική ψυχή (δύσκολο, εκτός αν είσαι ο Βούδας), ή να βοηθήσει την ανθρωπότητα. Ο σκοπός καθορίζει την πορεία της εξέλιξης. Βέβαια, μπορεί κάποιοι να βάλουν για σκοπό της ζωής απλά να περνάνε καλά. Αυτοί μάλλον δεν θα πάνε μακριά…
Ο προορισμός δεν είναι το μόνο που έχει αξία. Ο Οδυσσέας είχε συνεχώς στο μυαλό και στην καρδιά του την Ιθάκη, αλλά μάζεψε εμπειρίες στην πορεία. Το ταξίδι είναι εξίσου σημαντικό με τον προορισμό (ο οποίος μπορεί και να αλλάξει ακόμα στην πορεία).
Όπως πολύ σωστά παρατήρησαν κάποιοι εδώ, η μεγαλύτερη δυσκολία του ταξιδιού είναι ο αποχωρισμός των άχρηστων για μας αποσκευών. Είναι ανθρώπινο να δυσκολευόμαστε όταν πρέπει να αφήσουμε πίσω ένα κομμάτι της ζωής μας. Αν όμως δεν το κάνουμε, το κομμάτι αυτό θα γίνει σιδερένια μπάλα δεμένη στο πόδι μας και δε θα μπορέσουμε να προχωρήσουμε. Στην ουσία, η αξία του ταξιδιού μετριέται από αυτά που αφήνουμε πίσω μας και όχι τόσο από αυτά που κατακτάμε…
Με ποια ταχύτητα εξελισσόμαστε? Υπάρχει ο δρόμος της χελώνας, σταδιακά και βήμα βήμα. Υπάρχει και ο δρόμος του Φοίνικα (του μυθικού πουλιού που αναγεννήθηκε από τις στάχτες του), δηλαδή οι ξαφνικές ανατροπές. Συνήθως επιλέγουμε τον πρώτο δρόμο, αν και πολλοί έχουν κάνει σε μερικές περιπτώσεις ριζικές μεταβολές στη ζωή τους, π.χ. μια αλλαγή καριέρας ή έναν χωρισμό.
Με αφορμή τον προβληματισμό που έβαλε η Φωτεινή και οι φίλοι που συμμετείχαν στο θέμα της: Δεν είναι κακό να προσαρμοζόμαστε, ακόμα και να συμβιβαζόμαστε με κάποιες καταστάσεις για ένα διάστημα, αρκεί να το βλέπουμε σαν τακτικό ελιγμό και να μην αλλοιώνεται η προσωπικότητά μας. Αλλάζουμε εφ’ όσον και όποτε εμείς το αποφασίζουμε, όχι επειδή μας το επιβάλλουν άλλοι. Όταν είμαστε αληθινοί («ο εαυτός μας», όπως λέμε), όταν δε χρειάζεται να φορέσουμε διαφορετική «μάσκα» ανάλογα αν απευθυνόμαστε στο φίλο μας, στον εργοδότη μας, στη μητέρα μας, όταν η αλήθεια μας είναι «παντός καιρού», τότε είμαστε σε καλό δρόμο…
Ζητώ συγνώμη για την έκταση που έχει το σχόλιό μου. Μου βγήκε κάτι σε πραγματεία...:)
