ελπιζω να προλαβες να διαβασεις!
οσο κι αν προσπαθω το ποστ μου κοβεται.:(
Printable View
ελπιζω να προλαβες να διαβασεις!
οσο κι αν προσπαθω το ποστ μου κοβεται.:(
Το σπουδαιότερο είναι ότι μπορέσατε με τ'αστεία σας να με κάνετε να σκάσω το χειλάκι, που ήμουν η προσωποποίηση της μουρτζουφλιάς. Όμπορο, λολ για το Manipulator of Justice, χαχαα
Φωτεινή, έχεις μια πλατιά πλατιά αγκαλιά κι από μένα. Προσπάθησε να μη στεναχωριέσαι και να ζεις καλά, promise me!
Μπορει να ειμαι αυτο που μισω ομως αντιστεκομαι γιατι δεν το επελεξα να ειμαι σαν αυτους αλλα θα κανω οτι περναει απο τον ελαχιστα υγιη εγκεφαλο μου να βελτιωθω..
Ετσι βρισκω μεσα μου την δυναμη να συχωρεσω και να λυτρωθω..τους βαζω στη θεση μου και βλεπω οτι ουτε αυτοι το επελεξαν να ειναι ετσι..και μη μου πεις γιατι δεν εκαναν κατι..γιατι ΔΕΝ εβλεπαν..γιατι αυτοι ειναι αυτοι και εγω ειμαι εγω..
Ετσι και εσυ αγαπουλα μου..μη φοβηθεις τις αποκαλυψεις,ξερω τι γυριζει μεσα στο κεφαλι σου,ξερω πως βλεπεις σε σενα συμπεριφορες που σου θυμιζουν αυτη και σου ερχεται ναυτια..ηρθε η ωρα να το αντιμετωπισεις..
Κατα την γνωμη μου ειναι τοση η δουλεια που εχεις κανει μεσα σου,που πραγματικα πιστευω οτι η ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΤΗΤΑ σου θα υπερισχυσει..
το γμν το ποστ κοβεται..
άστο, δε σε θέλει σήμερα, πρόλαβα να το διαβάσω όμως Φωτεινούλα. Ναι, με τρομάζει ακόμη η γυναίκα αυτή, με άλλον τρόπο. Όλα όσα έγραψα θα τα αναφέρω και στον ψυχολόγο μου, θα τα συζητήσω. Νιώθω πιο ξαλαφρωμένη, και το κλάμα έκανε τη δουλειά του. Ξέσπασα. (αλλά η μύτη μου είναι σαν μελιτζάνα από το φύσα φύσα, χαχαα) άιντε να σας κάνω να γελάσετε κι εσείς, να το ανταποδώσω το δώρο σας.:)
τι να κανω?να στεναχωριεμαι?ΑΝΤΕ ΓΕΙΑ ΚΑΙ ΧΑΡΑ..Quote:
Originally Posted by RainAndWind
εγω ειμαι εγω και τα χω βρει με την δικη μου φατσα κι ας ειμαι αδεσποτο σκυλι και μπερδεμενη ρατσα...
αν ημουν ΟΛΟΙΔΙΑ δεν θα με απασχολουσε και εμενα τπτ!!
αχ μωρε μελιτζανακι μου..
κανε ενα ζεστο μπανακι,βαλε τα ρουχα που σε κανουν να μοιαζεις πυρκαγια (κοιτα μη βγεις με κοκκινο φουστανι πρωινιατικο αχαχαχ) και πηγαινε να απολαυσεις ενα καφεδακι..
Έχεις δίκιο. Ούτε τη μητέρα μου την απασχολεί. Ποτέ δεν σκέφτεται τέτοια, ποτέ όμως. Πιστεύει πως είναι η καλύτερη μάνα όλων των εποχών. Το λέει κιόλας συνέχεια. Μπας και το πιστέψει νομίζω. Κι εγώ ψάχνω όλη μέρα να βρω πού δεν είμαι καλή μάνα για να με βαρέσω. Έλεος!
Αυτη ειναι η ΔΙΑΦΟΡΑ των διαφορων..στο λεω γιατι το βλεπω κι εγω στους δικους μου!!
Μιλαμε για ζομπι οι ανθρωποι,μην σκας ειναι σαν να μιλας στο τσιμεντο..αν αυτοι καταλαβαιναν τι εχουν κανει θα προσπαθουσαν να μαζεψουν κατι,οπως κανουμε εμεις!!
χεχε να σου πω τι τους κανω εγω και το βουλωνουν οταν φουσκωνουν σαν παγωνια ????(ναι ναι νομιζουν οτι τους πρεπει και βραβειο)
τους ζηταω να δουν τα αποτελεσματα τους..κι απο αυτα να κρινουν..αμ πως!
http://www.youtube.com/watch?v=U0cyx...eature=related
Rainoύλα, είσαι καλύτερα, ναι; :)
Επιτελους ξεσπασες!! Εγω αυτο σκεφτομαι. Οπως επισης σκεφτομαι ότι πρεπει να καταλαβεις οτι οπως δεν θα τα εβαζες με/δε θα μισουσες την μανα σου επειδη γεννηθηκε ή εμεινε αναπηρη στην πορεια, ετσι δεν πρεπει να ταβζεις τωρα μαζι της. Θα καθοσουν να μισεις εναν κουτσο ανθρωπο επειδη ειναι κουτσος?Quote:
Originally Posted by RainAndWind
Η μανα σου ειναι αρρωστη, και ετσι μπορεις μονο να την αντιμετωπιζεις. Δεν υπαρχει γιατρεια για τον ναρκισσισμο, δεν το καταλαβαινουν ουτε οι ιδιοι. Εσυ το εχεις πει, και το ξερω κι εγω γιατι πρωτον τα εζησα απο πρωτο χερι με ναρκισσιστη πατερα, και δευτερον εχω διαβασει πολλα για τον ναρκισσισμο και την αντικοινωνικη συμπεριφορα, και πολλα αλλα που ειχε ο φαδερ μου, υποχονδριαση, μετεπειτα εκδηλωσε και ψυχωτικα επεισοδια κ.α. Σε καταλαβαινω οτι νιωθεις σαν survivor, ετσι νιωθω κι εγω. Κι εχω ευχαριστησει απειρες φορες το Θεο που δεν κανανε αλλα παιδια οι γονεις μου να τραβηξουνε τα ζορια που περασα εγω, γιατι δεν ξερω αν αλλος ανθρωπος θα αντιμετωπιζε αυτα τα πραγματα που εζησα χωρις να κλεινοταν στο ψυχιατρειο.
Αλλα, μετα πο πολυ διαβασμα και εσωτερικο ψαξιμο, καταλαβα οτι ηταν αρρωστος, οτι δε μπορουσε να αλλαξει, οτι δεν το εκανε επιτηδες, οτι ηταν κ ο ιδιος παγιδευμενος σε αυτη την αρρωστια.. Αυτα μπορει να τα ξερεις κι εσυ αλλα θελω να στα πω.Αλλα θελω να σου πω επισης κι οτι κι εγω φοβομουν κι ακομα καμια φορα (πολυ σπανια ομως) φοβαμαι ότι θα γινω ή οτι ειμαι σαν τον πατερα μου. Αυτο που καταλαβα είναι ότι το οτι το σκεφτομουν αυτο σημαινε οτι δεν ημουν καλα ψυχολογικα, και δεν ημουν καλα με τον πατερα μου. Κι εσυ δεν εισαι καθολου καλα με την μητερα σου. Αντι να κοιτας να φτιαξεις αυτο το πραγμα, κοιτας οοοοολους τους τριγυρω. Ισως γιατι πιστευεις οτι ποτε δε θα συμφιλιωθεις με αυτην, οτι εχεις καθε λογο και ζητω και μπραβο και γιουπι που την μισεις. Δεν φταιει αυτη που ειναι ετσι.
βρε ψυχή, τί έπαθες?Quote:
Originally Posted by RainAndWind
στις 4:30 το πρωϊ έφαγες κόλλημα πως είσαι διπολική?
τί είναι αυτά που λες?
τί συμβαίνει?
τώρα θα σε δείρω εγώ!
επειδή σου είπε η γειτόνισσα πως μοιάζεις με τη μάνα σου φυσιογνωμικά?
ρέιν μου, επειδή υπάρχουν αυτά τα προβλήματα, δν σημαίνει πως πάσχεις από διπολική κ είσαι ναρκισσίστρια.Quote:
Originally Posted by RainAndWind
έχεις κάποια συμπτώματα διπολικής κ επιμένεις σε κάτι τέτοιο?
κοίτα αν είσαι διπολική θα συτοκτονήσουμε παρέα!Quote:
Originally Posted by RainAndWind
αυτό δν το έχω δοκιμάσει...
ΡΕΕΕΕΕ, ΘΑ ΣΕ ΠΛΑΚΩΣΩ!!!!!
άρκτε, ναι, νομίζω πως έχω συμπτώματα διπολικής. Της 2. Δηλαδή περνάω από κάτι κουλές αισιοδοξίες σε κάτι δυσθυμίες. Μπορεί όμως και να κάνω τις αυτοδιαγνώσεις μου και να μου βρίσκω διάφορα. Γιατί χτες πίστευα ότι είμαι διπολική, ναρκισσίστρια και σήμερα δουλεύω το να έχω και ιδεοψυχαναγκαστική. λολ, άι στον κόρακα η μαλάκω.
Carrie, ευχαριστώ για το tough love μήνυμά σου. Έχεις δίκιο κι εσύ. Πρέπει να ξανασταθώ στα πόδια μου και να ξαναγυρίσω στον πυρήνα μου(αυτό με τον πυρήνα μου το λέει ο ψυχολόγος, κλεμμένο είναι, λολ)
Έφαγα την φρίκη μου κι εγώ, πάμε γι άλλα. Σήμερα θα βγούμε το βράδυ, θα ανασκουμπωθώ και από βδομάδα θα πάω ψυχολόγο να δω τι θα μου σούρει.
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΟΛΟΥΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ, δημόσια και ιδιωτική.:)
Αν πίστευα στο θεό θα σας έλεγα να σας έχει ο θεός καλά. Αντί γι αυτό σας λέω να σας έχετε καλά εσείς και να σας φροντίζετε. Όχι υπερβολικά, γιατί φοβάμαι το ναρκισσισμό, λολ. Ξαναγύρισε το χιούμορ μου παρατηρώ, έστω και βλαμένο.Καλό σημάδι.
Με αφορμή σκέφτομαι 1,5 χρόνο πριν...Quote:
Originally Posted by RainAndWind
Όταν η ψυχολόγος μου, μου ζήτησε να ζωγραφίσω την πορεία μου. Ξεκίνησα με 2 γραμμές, έναν απλό δρόμο. Δε μου άρεσε κι έτσι
άρχισα να τον 'στολίζω' . Ωσπου προέκυψε ποτάμι.
' Αυτός είναι ο δρόμος σου, ένα ποτάμι δακρύων και είναι ο μόνος τρόπος να βγεις. Να το διασχίσεις.', μου είπε και συμπλήρωσε
το σχέδιο με μια βάρκα, εμένα (καλά δεν ήμουν και ολόιδια :P) και αέρα στα πανιά μου.
' Μη φοβηθείς, από δύσοσμα συναισθήματα και μνήμες που πιθανόν να ανασυρθούν, να θυμάσαι πως είναι μέρος της διαδικασίας.
Έρχονται μεγάλες αλλαγές.'
Ήταν η πρώτη φορά που με προειδοποιούσε για κάτι, που έδειχνε έντονα δείγματα προστασίας.
Η πρώτη και η τελευταία ως τώρα.
Δεν ξέρω αν το διέσχισα αλλά έχω κάνει μεγάλη διαδρομή η αλήθεια...
Ώρες ώρες ένιωθα ήρωας πολέμου χαχα, με δεμένο χέρι, σκευρωμένη, άνεργη, σπίτι με τους γονείς, χωρισμένη, και
προπάντων καταταλαιπωρημένη ψυχολογικά! οημέ εφιάλτης στο δρόμο με τις λεύκες :P,
και εγώ να συνεχίζω ακάθεκτη να πηγαίνω ψυχοθεραπείες και να το φιλοσοφώ.
Τίποτα δεν ήταν τυχαίο.
Μιάζει σαν κατά ένα τρόπο να κατεδαφίστηκα για να ανασυγκροτηθώ. (κι εδώ κολάει και η υπογραφή ''πως θα ξαναγεννηθείς αν δεν καείς πρώτα?''
της αγαπημένης μου ανώνυμης που επί ευκαιρίας μου έλειψε ο λόγος της στο φόρουμ .. άσχετο λολ)
Ή είναι η αισιοδοξία μου πάλι:D, τελευταία έχω παρατηρήσει την αισιόδοξη ερμηνεία που δίνω στα γεγονότα αλλά το διασκεδάζω
ακόμα κι όταν διαψεύδομαι (ουκ ολίγες φορές χαχα).
Ή απλά ήταν συναισθήματα απογορευμένα που ήθελαν να αναπνεύσουν με τον ένα ή άλλο τρόπο (πχ σωματοποιώντας τα) και αποφάσησα
να δώσω το ok.
Ένα απλό δεν είμαι καλά, έχω ανάγκες, είμαι πληγωμένη.
Σκέφτομαι πως τόσα χρόνια είχα ζήσει τόσο πόνο άπατο. Είναι σαν να μου έσπασε κάποιος το πόδι κι αντί να κλαίω για τον πόνο
του ποδιού έκλαιγα στην ουσία ''γιατί μου το κάναν αυτό?''
Τρελή αντίφαση, τρελή πίεση, τόση έλλειψη χώρου για μένα, για τον ΔΙΚΟ μου πόνο...
Τελευταία νιώθω καλά :) (εδώ και καιρό :) η αλήθεια) .. μια παράξενη και όμορφη αίσθηση.
Γαλήνια, σταθερή, ανάλαφρη :)
Είδα και ένα όνειρο (που είσαι κάρυ, νομίζω πως είσαι η ονειροκρίτα του φόρουμ αν θυμάμαι καλά! :P) ,
ήμουν με ένα μικρό κορίτσι και παίζαμε ατελείωτα! ήταν απερίγραπτα όμορφα !
Νομίζω πως ήταν η μικρή άρσι που έπαιζε χεχε ;)
Είμαι σίγουρη πια πως αυτό το τελευταίο ταξίδι στο ποτάμι των δακρύων ήταν (είναι ίσως ακόμη..) το πιο σημαντικό της ζωής μου :)
*Ρέιν καλή συνέχεια ...
όταν διάβασα το μήνυμά σου χαμογέλασα τόσο πηγαία! αναγνώρισα κάποια κοινή μορφή του δρόμου που διέσχισα και διασχίζω και
ξέρω πως είναι απ'τις πιο ουσιαστικές και σημαντικές φάσεις, τουλάχιστον για μένα.
*το μνμ είναι χθεσινό, το έγραψα στο πισι πρώτα μετά το χθεσινό στραπάτσο και έχω να συμπληρώσω.
Ρέιν μου όσα είπες σήμερα μου φαίνονται τόσο γνωστά !!!! πέρασα τον εφιάλτη να μιάζω τον πατέρα μου, τις ανησυχίες μου για τη
διπολικότητα κι ας μην πάσχει κανείς δικός μου (μιας κ τα συναισθήματα είχαν μεγάλη ένταση κ πεταγόμουν απ τη μια κατάσταση στην άλλη γρήγορα συν 1 μοναδική σοβαρή φάση με τάσεις αυτοκτονίας μετά τα 15)
και φυσικά όλη αυτή την ανακατοσούρα που φέρνει η συνάντηση με τα 'πνιγμένα' θέματα.
Επιμένω πως είναι μια φουρτούνα στην πορεία του καραβιού και μέρος της διαδικασίας. Ζήστο, ο εαυτός σου θα επεξεργαστεί,
ξαναβιώσει, ξαναπροσδιορίσει.
...η επώδυνη πλευρά της ψυχοθεραπείας.. αλλά αξίζει.
Σε φιλώ κι εγώ λέω πως είσαι καλύτερα από ποτέ! μην ανησυχείς.