Printable View
Quote:
Originally Posted by Idkwhattosaytho
Μα λες ότι δεν υπάρχει χρόνος πλεον ενω είσαι τόσο μικρή και ζητάς από εμάς να σου δώσουμε συμβουλές να αποδεχτείς κάτι που εμείς δεν πιστεύουμε.
Σου έδωσα τόσες συμβουλές και έδειξα να μην καταλαβαίνω? Δεν έκανα πλάκα με το "πρόβλημα σου" αλλά με το γεγονός ότι θες να αποδεχτείς ότι δεν θα βρεις ποτέ. Ενώ πχ δεν έδωσες χρόνο στη ψυχοθεραπεία, δεν βρήκες κάποια δραστηριότητα για να γνωρίσεις κόσμο.
Αυτό δεν ισχύει. Πολλοί άνθρωποι έχουν φίλους και δεν έχουν σχέση. Μπορεί να μην έκαναν και ποτέ σχέση. Να το θέλουν πολύ και να μην μπορούν.Quote:
Originally Posted by Idkwhattosaytho
σοβαρα τωρα;Quote:
Originally Posted by Idkwhattosaytho
εχεις μια ερωτικη σχεση, πολυ ικανοποιητικη απ οτι λες, αλλα δεν σταματας να την ακυρωνεις, παρολο που περιστασιακα ζητας συγνωμη γι αυτο.
δεν μπορω να εννοησω να νοιωθεις τετοια εγκαταλειψη και απελπισια ενω εχεις ΚΑΛΗ ερωτικη σχεση. ειναι πολυ περιεργο.
η ψυχ σου τι λεει για το θεμα;.
νομιζω οτι ειναι εμμονη δικη σου κι οχι αληθινο προβλημα.
δεν ειπα οτι αν εχεις συντροφο δεν μπορει να εχεις/ θελεις φιλους, αλλα να νοιωθεις ΜΟΝΟΣ , ΕΓΚΑΤΕΛΕΙΜΕΝΟΣ κενος, αποτυχημενος (λες και διαγωνιζομαστε ποιος θα κανει φιλους) και απελπισμενος , δεν κολλαει. κατι δεν παει καλα εδω, ΟΧΙ στο γιατι δεν κανεις φιλους. πολλοι δεν κανουν φιλους. το περιεργο ειναι που νοιωθεις τοσο ακραια ασχημα που δεν κανεις φιλους ενω εχεις ΣΧΕΣΗ (ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΩ).
Μα ειστε μεγαλυτεροι. Τοτε αλλαζαν οι παρεες πιο ευκολα. Η μαλλον οχι πιο ευκολα. Πιο συχνα. Τωρα τα παιδια εχουν παρεες απο το σχολειο και τις διατηρουν. Δεν ενδιαφερονται καν για νεες γνωριμιες και μου το εχουν πει και 2-3 ατομα. Αυτο με τη δραστηριοτητα ναι οκ λαθος μου, για την ψυχοθεραπεια δεν εχω κατι να πω μαλλον δεν μου εκανε η ψυχολογος (για λογους που δεν μπορω να αναφερω προφανως αλλα δεν εχουν να κανουν μονο με εμενα)Quote:
Originally Posted by george1520
Ωραια ναι εχεις δικιο απλα εμενα μου ειναι δυσκολο να βρω παρεα και κολλαω εκει. Αλλα ποσοι χωριζουν και βρισκουν σχεση αργοτερα; Στη σχεση θεωρω οτι ειναι λιγο πιο ευκολο γιατι εχεις να κανεις μονο με ενα ατομο και επικεντρωνεσαι εκει. Δεν ειναι παρεα που μπορει να ειναι και 3-4 ατομα. Συνηθως παιρνεις χρονο απο τις υπολοιπες υποχρεωσεις σου για να κατσεις να γνωριστεις με τον αλλο. Στις παρεες δεν συμβαινει αυτο. Ειναι πιο κλειστες. Επισης η πλειοψηφια δεν εχει σχεση η φιλους; Σχεση. Μπορει η πλειοψηφια να ειναι ελευθερη αλλα φιλους εχουν ολοι. Και πολλες φορες χωρις καν προσπαθεια.Quote:
Originally Posted by george1520
Ειναι ικανοποιητικη η σχεση μου αλλα γενικα στις σχεσεις μου (ανθρωπινες εννοω οχι συγκεκριμενα ερωτικη, φιλικη κλπ) θελω και να βλεπω τον αλλο. Οταν δεν τον βλεπω και μου λειπει νιωθω καπως αδεια. Επισης οταν τα παιρνεις ολα προσωπικα και κατακαρδα οπως εγω δεν μπορεις να χωνεψεις τοσες αποτυχιες. Ζηταω συγγνωμη γιατι πραγματικα εκτιμω τη σχεση μου και σιχαινομαι που δεν μου γεμιζει το κενο της φιλιας (μονο οταν ειμαστε μαζι). Επισης αν θελεις φιλους φιλους οτι αλλο και να εχεις καταφερει θα σου λειπει. Ειναι πολλοι που βαζουν τη φιλια πολυ ψηλα και λενε οτι ειτε με σχεση ειτε χωρις δεν θα μπορουσαν χωρις φιλους. Ειναι διαφορετικα πραγματα γιατι δεν το καταλαβαινετε; Ειμαι πραγματικα ευγνωμων για τη σχεση μου αλλα δεν μπορω να χωνεψω το πως μου φερθηκαν καποια ατομα χωρις να τους κανω τιποτα. Δικο μου προβλημα αλλα δεν μπορω να το δεχτω.Quote:
Originally Posted by Remedy
Επιπλεον το αγορι μου ειναι απο τη διπλανη πολη και σπουδαζει και δουλευει. Τωρα θα ξεκινησουν και κατι εργασιες στο σπιτι τους οποτε μπορει να μην εχει χρονο και χρηματα να ερθει. Δεν ειναι ολα οσο ευκολα φαινονται. Θελει να ξεκινησει και διπλωμα οδηγησης. Που χρονος; Εννοειται οτι θελω να τα κανει ολα αυτα γιατι ειναι επενδυσεις χρησιμες για το μελλον του αλλα θα μου στοιχησει να μην τον βλεπω. Εγω τωρα νιωθω οτι χρειαζομαι φιλους για να ειμαι ευτυχισμενη. Παντα ειχα τη φιλια ψηλα στις αξιες μου και στενοχωριομουν που δεν μπορουσα να τα καταφερω. Οποια επιτυχια και να ερθει αν συνεχισω να το εχω τοσο ψηλα και δεν τα καταφερνω παλι ετσι θα νιωθω. Ειναι σαν να θελεις παρα πολυ μια δουλεια να προσπαθεις να την παρεις και να μην τα καταφερνεις οσο και να προσπαθεις. Αν το θελεις πολυ δεν θα στενοχωρηθεις. Ειναι ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΕΣ ΑΝΑΓΚΕΣ.
Η ψυχολογος μου λεει να ψαξω το τι θελω απο τις συναναστροφες και μετα να ψαχτω. Πχ αν θελω πολυ κοσμο απλα για να βγαινω να ψαξω αυτο. Αν θελω πραγματικη φιλια να ψαξω λιγα ατομα και να ειμαι πολυ επιλεκτικη. Εχω καταλαβει οτι θελω 2-3 ατομα κοντα μου (σαν κολλητους ας πουμε) αλλα και στις εποφανειακες παρεες να ειναι πιο νορμαλ ατομα απο αυτα που συνανταω (λεω πιο νορμαλ γιατι συνανταω ατομα η με ακραιες αποψεις η με καθολου αποψεις)
Θα μας τρελάνεις εσύ. Κολλημένη στο "δεν ευδοκιμεί καμία γνωριμία". Λες και το δοκιμάζεις δεκαετίες και δεν πιάνει! Κι εγώ στα 21 ελάχιστους είχα. Με τον καιρό γνωρίζεις κι άλλους. Όσο για το "ένα τίντερ ανοίγεις και βρίσκεις", τι να πω? Είσαι σε άλλο, παράλληλο σύμπαν, αν νομίζεις ότι ο εσωστρεφής άντρας βρίσκει κοπέλα εύκολα μέσω τίντερ.Quote:
Originally Posted by Idkwhattosaytho
Το δοκιμαζω απο το δημοτικο βασικα. Ειχα "παρεα" μονο στο σχολειο. Κανεις δεν ηταν διπλα μου πραγματικα. Με καποια ατομα που μιλουσα λιγο παραπανω η χαθηκα η μου εκαναν κατι μετεπειτα και η παρεα μας δεν μπορουσε να συνεχισει. Επισης δεν μπορουσα σχεδον καθολου να κανω παρεα με παιδια της ηλικιας μου και μιλουσα πιο πολυ με παιδια 1-2 χρονια μικροτερα. Και ολοι με κοροϊδευαν για αυτο. Και εμενα μου φαινεται λιγο περιεργο να σας πω την αληθεια αλλα το προσπερναω.Quote:
Originally Posted by Eagle guy
Με τον καιρο γνωριζεις κοσμο φυσικα αλλα πως γινονται φιλοι; Εχουν αλλες 100 παρεες οπως ολοι και δεν νοιαζονταν καν. Επισης για το τιντερ ειπα να δωσω μια λυση. Δεν θεωρω οτι ειναι οτι πιο ευκολο. Ειναι ενας τροπος ομως γιατι ξερεις πανω κατω τι ψαχνει ο αλλος. Επισης αντικειμενικα μιλωντας οι περισσοτεροι ειναι πιο ευχαριστημενοι με τις φιλιες τους παρα με τις σχεσεις τους. Για καποιο λογο φαινεται φουλ ευκολο να βρεις φιλους. Για τη σχεση δεν λενε κατι γιατι ολοι λενε οτι ειναι δυσκολο. Αλλα αν πεις οτι δεν εχεις φιλους και παρεες σε κοιτανε σαν εξωγηινο.
Γενικεύεις πάλι. Πολλοί είναι ευχαριστημένοι με τις σχέσεις που είχαν γενικά και όχι με τις φιλίες τους..Quote:
Originally Posted by Idkwhattosaytho
Δεν θα έπρεπε να σε νοιάζει που όταν λες ότι δεν έχεις φίλους σε κοιτάνε κάποιοι σαν εξωγήινο. Συνήθως οι άνθρωποι που τους νοιάζει τι κάνει ο άλλος στη ζωή του, είναι αυτοί που θα βρουν τι δεν έχεις και θα σε κοιτάξουν "έτσι". Μπορεί να έχεις σύντροφο και να μην έχεις φίλους. Μπορεί να είσαι παντρεμένη και να μην έχεις παιδί. Μπορεί να έχεις παιδί και να θεωρούν λάθος που δεν κάνεις κι δευτερο. Μπορεί να είσαι κοντή και να σε θέλουν ψηλοί.. Χίλια δυο. Το θέμα είναι ότι έχεις κολλήσει σε κάτι που δεν είναι το βασικό σου πρόβλημα. Όπως είπε ο Eagle guy εκανε φιλους μετα τα 21. Εσύ πιστεύεις πως οι άνθρωποι που έχουν φίλους δεν μπορούν να κάνουν καινούργιους.
Τη ψυχοθεραπεία την σταμάτησες? Δεν κατάλαβα τι εννοούσες πιο πάνω.
εμ βρε πουλακι μου, αν λογω των ασχολιων και των φιλων του και της αποστασης σου λειπει ο δικος σου, και ενω νοιωθεις τελεια οταν ειστε μαζι και δεν ψαχνεσαι, αλλα νοιωθεις μονη οταν δεν ειστε, τοτε το προβλημα ειναι οι συνθηκες της σχεσης σου κι οχι οι φιλοι που δεν εχεις...Quote:
Originally Posted by Idkwhattosaytho
μηπως δεν τολμας να παραδεχτεις οτι εχεις προβλημα με την σχεση σου και ριχνεις την δυστυχια σου στους ανυπαρκτους φιλους;
οταν δεν μπορεις να χωνεψεις το πως σου φερθηκαν καποιοι φιλοι στο παρελθον και γι αυτο νοιωθεις μονη και αδεια, το προβλημα ειναι το τι εγινε με αυτους και οχι το οτι δεν εχεις φιλους.
βρες πρωτα το προβλημα και μετα την λυση.
αν θελεις φιλους και δεν εχεις, ναι θα το επιδιωκεις, αλλα δεν θα νοιωθεις και κενη, δυστυχης , απελπισμενη και ολα αυτα τα τραγικα που νοιωθεις εσυ!
κατ αρχας, ο,τι και να συμβαινει , ΚΕΝΗ δεν νοιωθεις ποτε γιατι εχεις παντα τονε αυτο σου. Ο,ΤΙ ΚΑΙ ΝΑ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ. ΜΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ. Ο ΚΟΣΜΟΣ ΝΑ ΓΚΡΕΜΙΣΤΕΙ.
επομενως ξεκινα απο εκει...
για αλλους λογους νοιωθεις κενη. οχι επειδη δεν εχεις φιλους...
και ναι, καταλαβαινω οτι αν θελεις φιλους, τους θελεις και δεν σταματας να τους θελεις. αυτα τα ακραια βασανιστικα που αισθανεσαι ομως, δεν ειναι απο την ελλειψη φιλων . αυτα ειναι που δεν δικαιολογουνται και οχι το οτι θελεις φιλους.
αφου εχεις ψυχ, ψαξε να βρεις γιατι νοιωθεις τοσο χαλια που δεν βρισκεις φιλους.
Δεν θα επρεπε να με νοιαζει οντως αλλα αυτο ειναι θεμα αυτοπεποιθησης (που δεν εχω τοσο). Οι περισσοτεροι απο οσο ξερω ειναι ευχαριστημενοι απο τις φιλιες τους και τις παρεες τους και οχι απο τις σχεσεις τους. Το γενικευω αλλα λεω αυτο που εχω δει εγω. Δεν λεω οτι δεν υπαρχουν και οι εξαιρεσεις. Οι περισσοτεροι κρινουν βασικα. Κατι θα βρουν να πουν. Οποτε δεν πρεπει να μας νοιαζει. Αλλα αυτο θελει δουλεια για να γινει. Εγω νιωθω οτι παντα πρεπει κατι να αποδειξω.Quote:
Originally Posted by george1520
Δεν πιστευω οτι δεν μπορω να κανω φιλους και τωρα αλλα δεν ξερω πως να γινω ενδιαφερον για τον αλλο που εχει ηδη παρεες και δεν με "χρειαζεται" απαραιτητα. Αν ειμαι ενδιαφερουσα μπορει ολος ο κοσμος να θελει να με κανει παρεα (που δεν ειναι το ζητουμενο μου εγω θελω καποια ατομα πιο κοντα μου, οχι την ευνοια ολου του κοσμου. Οσο και αν ανησυχω για την αποψη των αλλων για μενα). Εχω δει οτι ατομα μεγαλυτερης ηλικιας (πχ ατομα στην ηλικια των γονιων μου 50+) εκαναν κολλητες παρεες σε μεγαλυτερη ηλικια. Στα παιδια της ηλικιας μου δεν το βλεπω. Βλεπω οτι τους κολλητους τους τους εχουν και δεν ενδιαφερονται για αλλες σχεσεις. Αυτο με αγχωνει. Δεν πιστευω οτι χαθηκαν οι γνωριμιες και οι καλοι ανθρωποι. Απλα με εχει φοβισει αυτο το θεμα.
Την ψυχοθεραπεια μαλλον θα τη σταματησω γιατι αν το μυαλο μου ειναι κολλημενο ειναι τζαμπα λεφτα. Παω εκει και συζηταω τα ιδια και τα ιδια οποτε δεν εχει νοημα. Επισης νιωθω οτι η συγκεκριμενη ψυχολογος δεν μπορει να με βοηθησει για αλλους λογους (που δεν μπορω να αναφερω εδω αλλα τους θεωρω valid). Μου το ειπε και η ιδια η ψυχολογος οποτε δεν ξερω αν εχει νοημα να πηγαινω. Θα προσπαθησω αλλιως. Δεν μπορω να πεταω τα 50αρικα ετσι δεν ειμαι εκατομμυριουχος.
Ξαναλεω δεν πιστευω οτι οι ανθρωποι δεν μπορουν να κανουν καινουριους φιλους. Απλα βλεπω οτι δεν θα φτασω ποτε το δεσιμο των παλιων μακροχρονιων φιλων. Αυτο με φοβιζει. Παρεα μπορει να βρω και στο καπη που λεει ο λογος.
Ειναι και οι συνθηκες σιγουρα. Απλα ο χαρακτηρας μου (φουλ κλειστη και ντροπαλη) δεν με αφηνει να δημιουργησω σχεσεις που δεν θα αγχωνομαι αν βλεπω τον κοσμο η οχι. Επισης στις αρχες πρεπει και να βρισκεσαι με τους αλλους. Οποτε αν γνωρισεις καποιον και δεν εχεις χρονο δεν θα δεθειτε ποτε. Αυτα φοβαμαι. Οχι οτι δεν θα γνωρισω κανεναν. Δεν εχω κανενα προβλημα με τη σχεση μου ισα ισα. Απλα με πληγωνει που δεν τον βλεπω. Ξερω ομως οτι δεν θα κρατησει για παντα αυτο.Quote:
Originally Posted by Remedy
Ισχυει η 2η παραγραφος. Με εχουν απογοητευσει και φοβαμαι ακομα περισσοτερο. Το ειχα που το ειχα στο χαρακτηρα μου τωρα παει χαχα. Μου λειπει το να νιωθω ανετα με καποιον (το ειχα μονο με την ξαδερφη μου ολα αυτα τα χρονια αλλα μου φερθηκε σκατα)
Κανονικα θα επρεπε να μην νιωθω κενη και να μου αρκει η παρεα του εαυτου μου μεχρι να βρω τους σωστους ανθρωπους (σε ολες τις ηλικιες). Αλλα εδω μιλαμε για μενα που ειμαι ενα ατομο που επιζητα παρα παρα πολυ την αγαπη και την αποδοχη των αλλων. Πολυ λαθος μου αλλα δεν εχω την αυτοπεποιθηση που χρειαζεται για να μην το κανω. Αρα λογικα μπορω να νιωθω κενη νομιζω. Δεν λεω οτι ειναι ωραιο προσπαθω να το δικαιολογησω. Οταν εβγαινα με την ξαδερφη μου και τους φιλους της (για κανα χρονο εγινε μονο και ηταν ολα τα παιδια μικροτερα μου μη νομιζετε οτι γιναμε παρεα) ενιωθα γεματη. Και ενιωθα οτι "εφτιαξα" καπως το θεμα με τις παρεες μου. Αρα μαλλον αυτο ειναι που με κανει να νιωθω το κενο. Τιποτα αλλο δεν εχει αλλαξει ριζικα στη ζωη μου απο τοτε.
Δικαιολογουνται ολα απο τη στιγμη που βασιζω οριακα ολη μου την υπαρξη σε αυτο. Ο περισσοτερος κοσμος δεν το καταλαβαινει καθως παντα θα εχει μια κοινωνικη συναναστροφη εστω με γνωστους που ισως τον γεμισει και δεν θελει αλλες επαφες για εκεινη τη μερα (μπορει και βδομαδα χαχα). Εγω δεν ειμαι ατομο που κανει παρεες ευκολα. Ουτε για εναν απλο καφε. Αυτο που ηθελα παντα ηταν να εχω τους σωστους ανθρωπους γυρω μου. Δεν τους εχω ακομα (μονο το αγορι μου εχω) οποτε ακομα νιωθω περιεργα
Καλησπέρα. Το θέμα είναι πιο απλό από όσο φαίνεται και έχει πάρει αρκετα μεγάλη έκταση για αυτό που είναι. Δεν κρίνω κάτι απλά λέω.
Είναι ξεκάθαρα θέμα αυτοπεποίθησης δηλαδή ναι μεν δεν έχεις ξεπεράσει όσα έγιναν και σε πλήγωσαν τα έχεις εσωτερικεύσει και κάπως προσπαθείς να προστατέψεις τον εαυτό σου από μελλοντικές γνωριμίες και ενδεχόμενα φιλίες.
Το main πρόβλημά σου είναι η αυτοπεποίθηση αυτό βλέπω εγώ γιατί πάνω από όλα είναι η εικόνα που έχεις για τον εαυτό σου λίγο σαμποτάρεις τις γνωριμίες σου
Πρώτα πρώτα να πω ότι είναι απολύτως φυσιολογικό στην ηλικία αυτή να βιώνεις κάτι τέτοιο οπότε να μη νιώθεις περίεργη
Είσαι σε μία φάση που ψάχνεις ακόμα ποια είσαι και τι θέλεις να κάνεις και σε έχει πιάσει λίγο η στεναχώρια
Προσπάθησε να ξεχάσεις ό,τι έγινε ή τουλάχιστον να μη σε επηρεάζει σε καθημερινή βάση. Το πιο σημαντικό είναι πρώτα να αγαπήσεις τον εαυτό σου και ο τρόπος είναι να κάνεις πράγματα που σε ευχαριστούνε είναι πολύ κλισέ αλλά αυτή είναι η λύση
Θα δεις ότι μέσα από χόμπι και δραστηριότητες και γενικά πράγματα και συνήθειες που σου αρέσει να κάνεις θα αρχίσεις σιγά-σιγά να τη βρίσκεις με τον εαυτό σου να περνάς καλά και τουλάχιστον να μην νιώθεις ότι δεν σε θέλουν να μη νιώθεις ανεπιθύμητη ή αυτή που δεν έχει κάποιο ενδιαφέρον για να τραβήξει παρέες. Αυτό πρέπει να επιλυθεί με τις δραστηριότητες και τα χόμπυ που είπαμε. Διάλεξε ό,τι τραβάει η όρεξή σου και προσπάθησε να μείνεις σε αυτό για μερικούς μήνες μην τα παρατήσεις πρέπει να βρεις τον ενδιαφέρον μέσα από πράγματα
Αυτό δεν σου εγγυάται ότι θα βρεις παρέα μέσα από χόμπι αλλά το πιο σημαντικό είναι αυτό που είπα πιο πριν να τη βρεις με τον εαυτό σου. Να περνάς καλά μερικές ώρες με αυτό που εσύ διάλεξες να κάνεις να παίρνεις τη σκέψη σου από τα αρνητικά και να την βάζεις σε κάτι θετικό.
Μόλις αρχίσεις να νιώθεις μία ανάκαμψη τότε θα σου ανέβει η διάθεση και θα θέλεις να βγαίνεις έξω βέβαια ούτε και τότε θα είναι ιδανικά τα πράγματα αλλά αυτό θα πάρει αρκετό καιρό για να μπορέσεις να αρχίσεις να εμπιστεύεσαι σιγά-σιγά. Μόλις δεις ενδιαφέρον από κάποιους ανθρώπους όλα τα άλλα θα κυλήσουν απλά πρώτα πρέπει να βρεις εσύ το ενδιαφέρον στη δική σου παρέα. Όχι να πιέζεσαι με το να φαίνεσαι ενδιαφέρουσα γιατί αυτό θα είναι απλά μία καταπίεση.
Πρέπει να θυμάσαι ότι το χιούμορ είναι πολύ δυνατό εργαλείο για να ξεπεράσεις δύσκολες στιγμές και επίσης πρέπει να σκεφτείς και το ενδεχόμενο ότι οι παρέες δεν είναι μόνο παίρνω αλλά και δίνω. Αυτό το λέω γιατί όταν θα βρεις παρέες θα πρέπει να έχεις και όπλα για να τις διατηρήσεις και αυτό είναι ένα πολύ δυνατό όπλο να δίνεις την απαραίτητη σημασία και εν συναίσθηση στον άλλον το επόμενο level. Ουσιαστικές φιλίες και κολλητιλίκια απαιτούν την απαραίτητη προσοχή σου.
Οπότε κράτα αυτό πρώτο βήμα είναι να τα βρεις με τον εαυτό σου να σκέφτεσαι θετικά να βρεις χόμπι να περνάς καλά θα γνωρίσεις άτομα και μετά έπεται η συνέχεια
Το θεμα σιγουρα δεν ειναι τραγικο. Τραγικο ειναι που δεν βρισκονται οι σωστοι ανθρωποι. Οποιος ερχεται κοντα μου η τον γνωριζω "αναγκαστικα" (χωριο, σχολη κλπ) εχει ακραιες αποψεις τις οποιες δεν μπορω να αποδεχτω η να συγχωρεσω (πχ σεξισμος, ομοφοβια). Νομιζουμε οτι αυτα τα λενε μονο κατι 50αρηδες θειοι αλλα δυστυχως υπαρχουν πολλα μικρα παιδια με αυτες τις αποψεις. Αυτο με δυσκολευει περισσοτερο νομιζω στις φιλιες. Που ολοι οσοι βρισκω ειναι ετσι. Οι υπολοιποι που απαντησαν στο θρεντ μαλλον πιστεψαν οτι ειναι πανευκολες οι γνωριμιες οποτε απο εκει κατι θα προκυψει μαλλον. Αλλα δεν ειναι ετσι.Quote:
Originally Posted by Here
Δεν ξερω αν ειναι μονο θεμα αυτοπεποιθησης. Ναι αν ειχα περισσκτερη θα ειχα ξεπερασει πολλες καταστασεις. Αλλα γιατι ολοι οι "προβληματικοι" ερχονται σε εμενα. Ο ενας μετα τον αλλο ετσι καταληγει. Αν ερχοταν και καποιος πιο σωστος ισως με διευκολυνε. Με στενοχωρει που δεν εχω εξελιχθει με τον ιδιο τροπο με παλιους γνωστους για να τους προσεγγισω εστω και τωρα αφου παλια δυσκολευομουν. Αλλα δεν θα μπορεσω να συνυπαρξω με ατομα που δεν μπορουν να κανουν μια συζητηση η με ατομα με ακραιες πεποιθησεις.
Τα χομπυ και να μη μου δωσουν παρεες, θα μου δωσουν κατι να ασχολουμαι. Τουλαχιστον να μη σκεφτομαι για εκεινο το διαστημα. Φυσικα και οι παρεες δεν ειναι μονο παιρνω. Νομιζω οτι ειμαι δοτικη οταν χρειαζεται οποτε δεν υπαρχει θεμα. Δεν μου φαινεται γιατι ειμαι κλειστη αλλα αν μου ζητησεις βοηθεια θα κατσω να σπασω το κεφαλι μου για να σου βρω λυση και ας μη σε ξερω καλα. Θελω οι αλλοι να νιωθουν καλα μαζι μου και να μη τους κανω να αισθανονται αβολα με το ποσο κλειστη ειμαι. Οποτε προσπαθω να ειμαι με χαμογελο. Για να βλεπουν οτι τουλαχιστον χαιρομαι που τους ειδα.
Σε ευχαριστω πολυ για την απαντηση!
αυτο λεω κι εγω. οτι εχεις προβλημα που δεν τον βλεπεις. δεν ειπα οτι δεν τον γουσταρεις.Quote:
Originally Posted by Idkwhattosaytho
αν εχεις προβλημα που δεν τον βλεπεις, βρες τροπους να τον βλεπεις, μην το ριχνεις στο "δεν εχω φιλους", ριξτο στο "δεν βλεπομαστε αρκετα"...
αν γνωρισεις καποιον μεσα σε μια δραστηριοτητα, θα εχεις χρονο να τον βλεπεις μεχρι να δειτε αν ταιριαζετε για παρεα, γιατι θα συναντιεστε σητν δραστηριοτητα. βεβαια, οπου και να συναντησεις καποιον, αν δεν ταιριαζετε, δεν γινεται τιποτε...
φυσικα και υπαρχει λογος που νοιωθεις κενη και μονη. δεν ειπα οτι δεν υπαρχει λογος.
ειπα οτι ο λογος δεν ειναι το οτι δεν εχεις φιλους οπως φωναζεις εδω και μερες, αλλα ΔΙΚΑ ΣΟΥ ΘΕΜΑΤΑ, εντελως ασχετα με το αν εχεις φιλους η δεν εχεις.
αυτοπεποιθηση μπορεις να χτισεις και εμ αλλους τροπους εκτος απο το να κανεις φιλους. μμπορεις να το κανεις με την επαγγελματικη η την ακαδημαικη επιτυχια.
στρεψε και σε αλλους τομεις τις προσπαθειες σου για να αποκτησεις αναγνωριση και επιτυχια. δεν εισαι στο δημοτικο να ψαχνεις "φιλεναδα"...
εσυ εχεις μεινει στον καιρο του δημοτικου σε επιδιωξεις...