Originally Posted by
ioannis2
Η φοβία πάντα ξεκινάει από ενα περιστατικό το οποίο εκείνη τη στιγμή βιώνεται απο τον παθόντα με έντονα αρνητικά συναισθήματα τα οποία, πέραν της απογοήτευσης και της ψυχολογικής κατάπτωσης, έχουν ως πυρήνα και οδό πουθενά αλλού παρα στο πως θα το αποφυγω στο μέλλον. Το ατομο γίνεται πια πιο επιφυλακτικό με οτιδήποτε του φαίνεται πως σχετίζεται ή ειναι συναφες και δύναται να ξαναοδηγησει σε τέτοιο ή παρόμοιας φύσης συμβάν. Σιγά σιγα όλα αυτά τα σχετικά και παρόμοια ή που θεωρεί πως οδηγούν σ αυτα τα αποφεύγει πάση θυσια. Το αποτέλεσμα μια γενικευμένη κατάσταση φοβιας για πολλά πια πράγματα.
Μονο με εκλογίκευση, αναγνώριση της διαστρεβλωσης δηλαδή τοποθέτηση των πραγμάτων μεσα στη σκέψη στις αντικειμενικες τους διαστάσεις και ως επέκταση αυτού εκθεση ολοένα και περισσότερο σ αυτά που μας φοβιζουν, είναι η λυση. Η συνειδητοποίηση και ως απόρροια της η εκθεση πρέπει να γίνονται το συντομότερο δυνατό πριν δηλαδή το ατομο έχει ηδη χασει πολλες καλες ευκαιρίες στη ζωή του λόγω του φόβου. Καθε φορα που εκτιθεσαι σε κάτι που σε φοβιζει ανακαλυπτεις ποσο ευκολο ηταν να το κανεις και ποσο δύσκολο σου το εμφανιζε ο φόβος.