Σκέφτομαι πόσο δύσκολο είναι να καταλάβουμε καμιά φορά τι μας κάνει κακό και τι μας κάνει καλό...
Μα καλά, αυτό το ένστικτο της αυτοσυντήρησης κοιμάται;
Printable View
Σκέφτομαι πόσο δύσκολο είναι να καταλάβουμε καμιά φορά τι μας κάνει κακό και τι μας κάνει καλό...
Μα καλά, αυτό το ένστικτο της αυτοσυντήρησης κοιμάται;
πως ειναι στιγμες που δεν θελω κανενα διπλα μου,οταν αισθανομαι διαφορετικη..
σκεφτομαι οτι οντως ηταν πολυ δυσκολη μερα σημερα. απ'το πρωι με αυτοκαταστροφικες τασεις, τελικα χτυπησα το γονατο μου αλλα ευτυχως δεν ειναι σοβαρο, γλυτωνω το νοσοκομειο. εψαχνα παλι να βρω καποιο site/forum για οσους ψαχνονται να φυγουν εξωτερικο, βρηκα κατι αλλα δε μου φανηκαν και τοσο ευχαριστα τα οσα διαβασα κι αγχωνομαι γιατι δε θελω να ρθει ο σεπτεμβριος και να ειμαι ακομα εδω...
Γιατί δεν πας στην γείτονα (Ιταλία) που έχει και ωραία κορίτσια;
δε μου αρεσει η Ιταλια, θυμιζει Ελλαδα. Γαλλια ηθελα λογο κουλτουρας και τεχνης, αλλα πρωτον δε μιλαω γαλλικα, και δευτερον καταντησε κι εκει σκατα. οποτε Ολλανδια ή Σουηδια σκεφτομαι...
Έχουν και ωραίο κλίμα εκεί. Θα στρώσεις ψυχολογία! Άσχετο, αυτή την εποχή είναι καλύτερη επιλογή η Σουηδία. Είναι τα πράγματα ακόμα πιο χαλαρά. Όσο περνάει ο καιρός, θα αλλάζουν και εκεί.
Ωστόσο, σε έχουν χαλάσει οι Έλληνες… Η Ελλάδα… Η ζωή σου… Θες να φύγεις από όλα και να ρίξεις πίσω σου μαύρη πέτρα. Το καταλαβαίνω, αλλά ξέρεις τι είπε ο ποιητής ε; «…Ετσι που τη ζωή σου ρήμαξες εδώ
στην κώχη τούτη την μικρή, σ' όλην την γή την χάλασες….» Στο μυαλό και στην ψυχή τα κουβαλάμε όλα και αυτός είναι τόπος μας!
...σκέφτομαι πως πέρασα μια ΠΟΛΥ κουραστική μέρα.............:(
νομιζω πως οπουδηποτε κι αν παω θα στρωσω ψυχολογια. βεβαια σ'αυτο το φορουμ παλιοτερα μου γραψαν το αντιθετο, οτι τα προβληματα μου θα με κυνηγανε! οποτε τοτε δε βρισκω λογο να συνεχισω τη ζωη μου, αυτοκτονω να τελειωνω μια ωρα αρχυτερα...
οταν εισαι μονος σου και δεν εχεις υποστηριξη απο ΠΟΥΘΕΝΑ, τα πραγματα παντου σου μοιαζουν δυσκολα κι οτι οι πιθανοτητες να βολευτεις ειναι εις βαρος σου. ειδικα οταν στις περισσοτερες χωρες δε ξερω ΚΑΝ τη γλωσσα και τι κωλοχαρτα χρειαζονται.
συγκεκριμενα για Σουηδια ομως πριν λιγο διαβαζα οτι κι εκει ενα σωρο χαρτια θελουν, μεχρι και δηλωση οτι μπορεις να εχεις 800-900 τουλαχιστον τον μηνα χωρις δουλεια (οταν οι μισθοι με δουλεια στην Ελλαδα πλεον ειναι 500 ή δε ξερω αν πεσαν κι αλλο). μιλαμε τραγικη κατασταση, απελπιζομαι!
Σκέφτομαι πως αν πάρω στα σοβαρά αυτά που γίνονται γύρω μου, θα πάρω τα βουνά!! Πραγματικά μοιάζει με ταινία όλο αυτό που ζω αυτές τις μέρες και όχι κωμωδία φυσικά.. Θα περάσει και αυτό το χάος.. Πάντα περνά και έρχεται κτ άλλο μετά.. ΥΠΟΜΟΝΗ!
δε με βοηθαει αυτο ομως (φορουμ ψυχολογικης υποστηριξης υποτιθεται). μενωντας εδω οδηγουμε στη τρελα και την αυτοκτονια. ηδη κανω κακο στον εαυτο μου...
Να μας γεμίσεις ενοχές βραδιάτικο το πας φιρί-φιρί; Τι να σου πούμε μάτια μου; Δεν βλέπεις τι γίνεται σε όλο τον κόσμο; Από πού να το σκάσουμε και που να πάμε; Δυστυχώς αυτή είναι η αλήθεια και το θέμα δεν είναι να σου χρυσώσουμε το χάπι…
Το θέμα είναι να βρεις τρόπους να φύγεις από την εσωτερική σου κατρακύλα, εδώ που βρίσκεσαι! Ανάμεσά μας! Αν το κερδίσεις εδώ, σ’ όλη τη γη το κέρδισες!
Σκέφτομαι ότι παντού το ίδιο είναι. Από την καλή η ζωή ένα ταξίδι που όταν φτάσει στο τέλος του δεν θέλεις να τελειώσει, από την ανάποδη μια λαμπερή γκλαμουράτη κοινωνία με σκοτεινές πτυχές, απο παιδάκια που απαγαγονται και πωλούνται τα όργανα τους εως τον φθόνο και τις κόντρες, με ανεργία και ανθρώπους ανήμπορους να αντιδράσουν και άλλους ανήμπορους να βοηθήσουν, πιθανώς επειδή η πραγματικότητα είναι πιο περίεργη και από το περίεργο, σαν το κλάμα που με το πάτημα ενός κουμπιού σταματάει.
Σκέφτομαι πως σήμερα τα νεύρα μου πήγαν στο διάστημα. Και οργή και θυμός και όλα τα σχετικά. Το παράδοξο είναι πως ρίχνοντάς το στο χαβαλέ(με άλλα άτομα εννοείται κ εκτός θέματος) ... φφφφφ ... εξαφανιζόλ!
Και αναρρωτιέμαι.Τι είναι το συναίσθημα? Ενέργεια απλά?
Όντως. Το'χω παρατηρήσει.πχ κ με τρέξιμο, με σωματική κούραση, με εκτόνωση ενέργειας γενικώς, σχεδόν όλα τα συναισθήματα αποδυναμώνονται, τα έντονα ιδιαίτερα... σαν να επέρχεται μια καθαρότητα.
Θελω να σταματησω τη σκεψη μου, να παγωσω τα συναισθηματα μου, να μη νιωθω ουτε να σκεφτομαι, γινεται οεο ????
Ορίστε, στο κάνω δώρο!
http://www.bradfitzpatrick.com/store...magic-wand.jpg
σκεφτομαι μια τουρκοποιημενη Ελλαδα, οπως κοντευει να γινει πανω στη Κομοτηνη, Ξανθη, Αλεξανδρουπολη, Εβρο κλπ (στα 3 πρωτα εχω παει κι ολας). τη κοκκινη σημαια με το μισοφεγγαρο και το αστερι να κυματιζει περηφανη παντου, τα καναλια να παιζουν τουρκικα προγραμματα (οπως κανει ο ΑΝΤ1 και το Mega ηδη), με τις τουρκαλες που φορουν μαντηλες να κυκλοφοραν ακομα και μεστις τραπεζες, τα παιδακια να παιζουν ξυπολιτα απ'τη φτωχεια, τη βλαχικη προφορα και συμπεριφορα των τουρκων και λοιπα. το μονο καλο που μπορω να δω σε ολα αυτα ειναι το βρωμικο σεξ με τις τουρκαλες και τπτ αλλο! τωρα μετα τις εκλογες που θα βγει η Νεα Δημοκρατια παλι, κι οταν διαλυθει επισημα και η χωρα μας, προβλεπεται να γυρισουμε σε λιγο προϊστορικες καταστασεις, να ξαναγινομαστε πραγματικα βυζαντιο. αλλα ακομα κι αν δεν εκτουρκοποιηθουμε και μας σωσει δηθεν η Ρωσια με τον Πουτιν, παλι βυζαντιο θα γινουμε. οτι και να λετε ΔΕΝ σωζεται η χωρα. μονο οι μαλακες καθονται εδω...
Σκέφτομαι πόσο κουρασμένη είμαι..πάω να κοιμηθώ!
σκέφτομαι πως σήμερα ήταν μια από τις πιο δύσκολες και πιο όμορφες μέρες της ζωής μου....ταυτόχρονα.....(αυτή η ισοροπία του σύμπαντος τα φταίει όλα..:ρ)
Σκέφτομαι ότι πέρασε μια από της πιο μονότονες και ίδιες μέρες της ζωής μου και ότι με έχει φάει η περιέργεια τι να είναι αυτό που έκανε την μέρα της Θεοφανίας να είναι μία από τις ωραιότερες. Για κάποιο λόγο χάρηκα που το διάβασα. Παίρνω κουράγιο ότι έρχεται και η δικιά μου!
έγινε κατι που περίμενα πολύ καιρό και είχα σταματήσει να το περιμένω, κάτι που ήθελα πολύ και δεν πίστευα πως θα γίνει.....:)
Έχει να κάνει με τη δουλειά μου και με πολυυυυυυυυυ κούραση, αλλά παρόλα αυτά δεν τολμούσα ούτε να το ονειρευτώ.
(ελπίζω μόνο να μη στραβώσει..:ρ)
Σκεφτομαι οτι θα ηθελα κατι να μου κλεισει ολα τα αισθητηρια, να μην αισθανομαι, να μην υπαρχουν ερεθισματα, να μη σκεφτομαι τιποτα απολυτως, ενα γλυκο κενο, να ξαπλωσω διπλα στα κυμματα να με καιει ο ηλιος και να κλεινουν σιγα σιγα τα ματια μου να αδειαζω απο ολα, τιποτα, σαν την ησυχια του βυθου, επιτελους γαληνη
Σκέφτομαι πως έχω ανάγκη από ένα 24ωρο απόλυτης ησυχίας και χαλάρωσης. Ούτε σύντροφος, ούτε παιδιά, ούτε φίλοι, ούτε δουλειά. Σκέφτομαι επίσης πόσο αντιπαθητικοί είναι οι τάχα σούπερ-φιλικοί άνθρωποι που προσπαθούν να σε στριμώξουν να κάνεις αυτά που θέλουν.. πόσο κουράστηκα που αναγκάστηκα να συναναστραφώ έναν τέτοιο σμρ...
Σκέφτομαι ότι παρόλο που μπορώ πλέον και ξυπνάω εύ-κολα τα πρωινά η ώρα που θα πέσω για ύπνο έχει μεταφερθεί ακόμα πιο αργά. Τρείς και να καίει λέμε.
2.35 τα ξημερώματα, βλέπω ρόμποκοπ και τρώω καρπούζι..
Σκέφτομαι πως όταν έρθει η μέρα η κακιά , η πραγματικά κακιά μέρα, και φαίνεται πως θα έρθει σύντομα, θα κάνω κάτι κακό, δεν μπορεί. Είναι αρρωστημένη η κατάσταση.
σκεφτομαι φαντασματα να μας κοιτανε, να περπατανε μαζι μας, και να μας κοροϊδευουν που δε μπορουμε να περασουμε μεσα απο τοιχους. ειναι 4 η ωρα και δεν εχω υπνο.
Δεν νιωθω, δεν σκεφτομαι, mood apathetic......
σκεφτομαι καφε κι αλκοολ με τη Νικολ. κοιμηθηκα 5 τελικα εχθες, σημερα ξυπνησα 11 και ψιλοσερνομαι, δεν εχω διαθεση να κανω πολλα πραγματα (οχι οτι ειχα ποτε μου)...
skeftomai apo pou na arxisw...ela na kanoume mia arxh mazi!!
Έχω σαλτάρει. Αυτή τη στιγμή έχω πάρει ένα πιρούνι και τσιμπάω με μανία τα χέρια μου, χαρακώνω το κορμί μου και βαράω το κεφάλι μου στον τοίχο, βλέπω οράματα μπροστά μου, βλέπω δαίμονες με τρομακτικά πρόσωπα, τους πιάνω όμως και δεν υπάρχει τίποτα εκεί άραγε το έχει κάνει κανείς άλλος αυτό; Να δοκιμάσει να επιβεβαιώσει τις παραισθήσεις του με την όραση η την αφή; Γιατί αν μπορείς να βλάψεις κάποιον δεν είσαι άρρωστος αυτό να το βάλεις καλά στο φτωχό σου μυαλό.
Ότι δεν θα προσπαθούσα ποτέ να πεθάνω , αλλά αν υπήρχε ο θεός, θα με είχε λυπηθεί και θα μου έκανε το χατίρι. Αισθάνομαι πως αν ξαφνικά σταματήσω να υπάρχω, δεν θα χάσω και τίποτα σπουδαίο. Για την ακρίβεια, δεν θα χάσω τίποτα! Τίποτα! Δεν θα μου έλειπε τίποτα! Τίποτα! Κουράστηκα….
Κι αν το κάποτε είναι πολύ μακριά; Κουράστηκα ήδη να το περιμένω. Μερικά πράγματα έχουν αξία όταν έρθουν στην ώρα τους. Μετά είναι πολύ αργά… Μπορεί και να μην τα θέλεις πια. Όταν κρυώνεις τον χειμώνα και σου έρθει το παλτό τον Αύγουστο, είναι φάρσα και όχι εκπλήρωση.
Ουφ, καλά είμαι τώρα! Πήρα μια χούφτα φάρμακα και μου βουτήξανε το κεφάλι σε κρύο νερό και συνήλθα :p