Originally Posted by
agnostix
Ουυυυ αν καταλαβα λεει,γιατι εγω τι κανω τωρα???
Ειμαι στην ιδια φαση,παντα μου αρεσε να βοηθω κ να ακουω τα προβληματα των αλλων,για μενα ηταν κ ειναι τροπος εκτονωσης της δικης μου αρνητικης ενεργειας με κανει να νιωθω ομορφα κ με εμενα.Ρε συ Ρεα μου ειπε η ψυχολογος πως θελει να το συζητησουμε κ αυτο το κομματι του εαυτου μου.Ποιος ξερει μπορει να οφειλεται κ σε κατι πιο βαθυ.
Με τον καλο μου θα ελεγα πως ειχαμε ενα τετοιου ειδους ψυχοθεραπειας μεταξυ μας,(του το πα κιολας πως μου χει λειψει αυτο)το λεγαμε κ γελαγαμε κιολας πως καναμε παλι το γκρουπ θεραπι οι δυο μας τις περισσοτερες φορες.και εκεινες τις περισσοτερες φορες ηταν που με επιαναν εμενα οι φοβιες μου,θυμαμαι εκεινον να με πειραζει να γελαει κ να με ηρεμει,οταν ομως σκαλιζα την ψυχη του(γιατι με τρωγε) τον θυμαμαι να γινεται πιο ευαλωτος,πιο μοιρολατρης πιο αρνητικος...τωρα καταλαβαινω βεβαια.
οποτε η επομενη κινηση αν δεν δω κινητοποιηση θα ειναι καμια κρισαρα δικη μου,τουλαχιστον τωρα που νομιζω πως εχει απαλλαγει απο τις τυψεις κ ενοχες που ενιωθε στην αρχη για εμενα,και ειχα πολυ δουλεια να κανω κ μ'αυτο.Σ'ευχαριστω πολυ ρε φιλη που με ξεμπλοκαρες εισαι γκουρου τελικα!Και θα θελα πολυ μια μερα να σε γνωρισω κ εξω απο εδω,ειμαι θαυμαστρια των "μυαλων" στο χω πει κ αλλη φορα