Οικογενειακο προβλημα..

Quote:

---

Originally Posted by agnostix

Kαλημερα σε ολους,Ρεα μου τι κανεις?
Εισαι τοσο περιγραφικη που ηταν σαν να το ζω εγω,βεβαια καμια σχεση τα της ζωης σου κ της Λιζας με την δικη μου,ωστοσο μεγαλωσα κ εγω με εναν προβληματικο πατερα,οξυθυμος,εκρηκτικος ,επικριτικος κ καποιεσ λιγεσ φορεσ ασκουσε κ βια στην μανα μου αλλα η λεκτικη βια προς ολους στην οικογενεια εμοιαζε να ειναι μεροσ τησ καθημερινοτητασ μασ.
Δεν λεω μας αγαπαει το ξερω αυτο κ τον αγαπαμε κ εμεισ γιατι εχουμε κ τισ καλεσ μασ μολισ του δινουμε σημασια γινεται κουταβι,αλλα βγαινουν κ εκεινου τα ασχημα παιδικα του χρονια,τον ειχε βαλει η γιαγια μου στο ορφανοτροφειο μεχρι τα 14 του κ εκει την εποχη εκεινη τα χτυπουσαν πολυ ασχημα τα παιδακια,σιγουρα ολα βγηκαν με ψυχολογικα,οπως κ τα αδερφια του που ηταν κ αυτα κλεισμενα αλλα ο καθενας ειναι "φευγατος" με διαφορετικο τροπο.
Στην δικη μου περιπτωση λειτουργει θετικα ο συναισθηματικος εκβιασμος..
Το χειροτερο του ειναι να τον αγνοω,να ξερει οτι μια μαλακια να πει κ μπορει να μην με ξαναδει ποτε ή οτι μπορει να αρρωστησω ψυχικα εξαιτιας του.
Βεβαια ολα αυτα τα εχει δει απο μενα...και στα 16 εφυγα(με μαζεψαν συγγενεις,εκανα 1 μηνα να του μιλησω κ 1 χρονο να ξαναπατησω στο σπιτι κ με πηρε κ μου ζητησε συγνωμη)
Μια αλλη φορα παλι κοντεψα να παθω νευρικο κλονισμο εκανα σαν λυσσασμενο σκυλι κ χτυπησα ενα ζαναξ(απο τα δικα του) κ του δημιουργησα απιστευτεσ ενοχες και γενικοτερα με αυτα κ με εκεινα ας πουμε οτι εχω καπως κερδισει τον σεβασμο του κ αυτο ηταν που ηθελα,οσο σε νιωθουν υποχειριο τους δυσκολα παιρνουν χαμπαρι καποια πραγματα..δεν χρειαζεται να κανεισ ακραιοτητες απλα βρες τον τροπο να ανεξαρτητοποιηθεις κ χτυπα τους στα τρωτα τους σημεια,αν δεν αλλαξεισ εσυ μην περιμενεις να αλλαξουν εκεινοι...

---

για την μητερα σου δεν μιλας ποτε .. μονο για τον πατερα σου.. τι σχεσεις εχετε?

Quote:

---

Originally Posted by Adzik

respect Κοριτσι...ποναω για τον πονο σου καιενα μεγαααλο μπραβο σου στελνω που διεκδικησεσ την ζωη σου πισω.. κι ενα χαμογελο...θα τον βρεισ τον ερωτα και την αγαπη..μην το εγκαταλείπεις..οι καλοι ανθρωποι και οι πονεμενοι βρισκουν τον δρομο τουσ...πιστεψε το.

---

σε ευχαριστω adzik ... ναι το πιστευω και το βλέπω που συμβαινει καθημερινα ...μακαρι για όλους μας!!!!

Αν και λιγο καιρο μετα θα θελα να απαντησω και εγω στη Λιζα , οπως διαβασα και τη ρεα ετσι και εγω θυμηθηκα τη Βικυ 10-15 χρονια πριν . Μονο στις λεπτομερειες αλλαζει λιγο η ιστορια κατα αλλα ειναι ιδια . Και οπως ειναι τελικα φυσιολογικο (αν υπαρχει κατι φυσιολογικο σε ολο αυτο ) κατεληξα με ψυχολογικα προβληματα . Εσυ Λιζακι μου ομως εισαι πιο δυνατη , ειχες την δυναμη να μιλησεις για το προβλημα σου , ειχες τη δυναμη να κατσεις και να αποδειξεις την αξια σου εκει μεσα , σε εκεινη τη δουλεια που την κρατας οπως ειπες στα χερια σου , και σε πιστευω . Μεγαλωσες και φροντιζεις την αδελφουλα σου και εισαι ενα πλασμα γεματο αγαπη , μακαρι να σου εμοιαζα στο ελαχιστο . Εμενα παλι με κατεστρεψαν , μου εκλεψαν την ικανοτητα να εμπιστευομαι και να αγαπαω αληθινα , γιατι περα απο τα παιδια μου για τα οποια ζω και αναπνεω , δεν αγαπαω κανενα αλλο , ισως ουτε καν τον εαυτο μου . Τωρα τελευταια αρχησα να κανω καποια ενθαρρυντικα βηματα .
Δεν χρειαζεται να σου πω οτι συμφωνω απολυτα στο να φυγεις απο την επιχειρηση , επισης καλο θα ηταν να μαζεψεις καποια χρηματα και μετα να ανοιξεις τα φτερα σου και να πεταξεις, εισαι νεα και εχεις ολες τις δυνανατοτητες του κοσμου στα χερια σου . Μην τον φοβασαι , δεν μπορει να σου κανει κακο πλεον , εισαι ενηλικη , σε δικαιωνει καθε νομος . Στην πρωτη του απειλη μπορεις να του κανεις περιοριστικα μετρα και να φοβαται εκεινος μετα . Καταλαβαινω ποσο πληγωμενη εισαι που η μανα σου εχει αυτη τη ψυχρη συμπεριφορα , ομως δυστηχως αυτη ειναι , δεν προκειτε να αλλαξει ποτε , μην φθιρεις τον εαυτο σου να σκεφτεσαι ποσο διαφορετικα θα ηταν τα πραγματα αμα ειχε αλλη συμπεριφορα . Το αξιοσημειωτο ειναι οτι εμενα προσωπικα μου εχει πει πολλες φορες την κουβεντα που σου ξεστομισε "αμα παθει τιποτα ο πατερας σου θα σε διωξω απο εδω μεσα " , ποσες φορες την ακουσα και να με κοιταει με εκεινο το γεματο μισος βλεμμα , μην χασει τον αντρα της , το παιδι της χεσμενο , εχει σημασια που δεν ειμαι αιμα της ?που δεν με γεννησε ? ισως οχι , ισως ναι , δεν ξερω , δεν θελω να ξερω καν . Εχω κακοποιηθει με ξυλλο ακομα και με ζωνη με εχει χτυπησει ο πατερας μου και με χαρακα . Και σημειωτεων , ηταν ηρεμος ανθρωπος . Θεος σχωρεστον . Εμενα λοιπον τους σταματησαν τα γεραματα , η μανα μου δεν σταματησε , ηθελε να κανει εντυπωσιακη εξοδο , και πριν καταληξει σε γεροντολογικη κλινικη και ηρεμησει και συμφιλιωθουμε , με σκυλοβρησε εμενα την κακια που παντα εφταιγα για ολα .
Φυγε κοριτσι μου , και μην ξανακοιταξεις πισω , μονο τις αδελφες σου εχε απο κοντα , να ειστε αγαπημενες , να εχετε η μια την αλλη ειναι και αυτο μια μεγαλη παρηγορια

Quote:

---

Originally Posted by viki38

Αν και λιγο καιρο μετα θα θελα να απαντησω και εγω στη Λιζα , οπως διαβασα και τη ρεα ετσι και εγω θυμηθηκα τη Βικυ 10-15 χρονια πριν . Μονο στις λεπτομερειες αλλαζει λιγο η ιστορια κατα αλλα ειναι ιδια . Και οπως ειναι τελικα φυσιολογικο (αν υπαρχει κατι φυσιολογικο σε ολο αυτο ) κατεληξα με ψυχολογικα προβληματα . Εσυ Λιζακι μου ομως εισαι πιο δυνατη , ειχες την δυναμη να μιλησεις για το προβλημα σου , ειχες τη δυναμη να κατσεις και να αποδειξεις την αξια σου εκει μεσα , σε εκεινη τη δουλεια που την κρατας οπως ειπες στα χερια σου , και σε πιστευω . Μεγαλωσες και φροντιζεις την αδελφουλα σου και εισαι ενα πλασμα γεματο αγαπη , μακαρι να σου εμοιαζα στο ελαχιστο . Εμενα παλι με κατεστρεψαν , μου εκλεψαν την ικανοτητα να εμπιστευομαι και να αγαπαω αληθινα , γιατι περα απο τα παιδια μου για τα οποια ζω και αναπνεω , δεν αγαπαω κανενα αλλο , ισως ουτε καν τον εαυτο μου . Τωρα τελευταια αρχησα να κανω καποια ενθαρρυντικα βηματα .
Δεν χρειαζεται να σου πω οτι συμφωνω απολυτα στο να φυγεις απο την επιχειρηση , επισης καλο θα ηταν να μαζεψεις καποια χρηματα και μετα να ανοιξεις τα φτερα σου και να πεταξεις, εισαι νεα και εχεις ολες τις δυνανατοτητες του κοσμου στα χερια σου . Μην τον φοβασαι , δεν μπορει να σου κανει κακο πλεον , εισαι ενηλικη , σε δικαιωνει καθε νομος . Στην πρωτη του απειλη μπορεις να του κανεις περιοριστικα μετρα και να φοβαται εκεινος μετα . Καταλαβαινω ποσο πληγωμενη εισαι που η μανα σου εχει αυτη τη ψυχρη συμπεριφορα , ομως δυστηχως αυτη ειναι , δεν προκειτε να αλλαξει ποτε , μην φθιρεις τον εαυτο σου να σκεφτεσαι ποσο διαφορετικα θα ηταν τα πραγματα αμα ειχε αλλη συμπεριφορα . Το αξιοσημειωτο ειναι οτι εμενα προσωπικα μου εχει πει πολλες φορες την κουβεντα που σου ξεστομισε "αμα παθει τιποτα ο πατερας σου θα σε διωξω απο εδω μεσα " , ποσες φορες την ακουσα και να με κοιταει με εκεινο το γεματο μισος βλεμμα , μην χασει τον αντρα της , το παιδι της χεσμενο , εχει σημασια που δεν ειμαι αιμα της ?που δεν με γεννησε ? ισως οχι , ισως ναι , δεν ξερω , δεν θελω να ξερω καν . Εχω κακοποιηθει με ξυλλο ακομα και με ζωνη με εχει χτυπησει ο πατερας μου και με χαρακα . Και σημειωτεων , ηταν ηρεμος ανθρωπος . Θεος σχωρεστον . Εμενα λοιπον τους σταματησαν τα γεραματα , η μανα μου δεν σταματησε , ηθελε να κανει εντυπωσιακη εξοδο , και πριν καταληξει σε γεροντολογικη κλινικη και ηρεμησει και συμφιλιωθουμε , με σκυλοβρησε εμενα την κακια που παντα εφταιγα για ολα .
Φυγε κοριτσι μου , και μην ξανακοιταξεις πισω , μονο τις αδελφες σου εχε απο κοντα , να ειστε αγαπημενες , να εχετε η μια την αλλη ειναι και αυτο μια μεγαλη παρηγορια

---

ειμαστε ακομα εδω βικη μου... δυνατες!...θα τα καταφέρουμε ;)

Λυπάμαι πολύ για τις ιστορίες σας ρεα, μαριπόζα, λίζα και βίκυ, χαίρομαι όμως που δεν είμαι μόνη... Εμένα δεν μου κάνει καθόλου εντύπωση που μία μάνα φέρεται έτσι στο παιδί της, ειδικά αν είναι κορίτσι... έχω καταλάβει πως με εμάς τις κόρες παίζει και μια ζήλια που πυροδοτεί την κατάσταση... Έχω γράψει κι εγώ αρκετές φορές στο παρελθόν για τα θέματα που είχα και δυστυχώς εξακολουθώ να έχω με την μητέρα μου...
Κι εγώ το 2010ή 11 που έμεινα χωρίς δουλειά αναγκάστηκα να γυρίσω στο σπίτι της μητέρας μου (οι γονείς μου είναι χωρίσμενοι). Πριν πάρω αυτή την απόφαση έμεινα στον δρόμο... τόσο χάλια είναι στο σπίτι της μάνας μου... υποτροπίασα στην ηρωίνη μετά απο 7-8 χρόνια που ήμουνα καθαρή... Στην αρχή ούτε να φάω δεν είχα σ' αυτό το σπίτι... κλείδωνε τα τρόφιμα στο δωμάτιο της.... Και χέρι πάνω μου σήκωνε μέχρι πριν ένα χρόνο που την απείλησα... τρέμω όμως την στιγμή που ελπίζω να μην έρθει και το ξανακάνει... φοβάμαι πως θα κολλώσω να ανταποδώσω... πάντως πλέον έχει σταματήσει την βία... την σωματική... Γιατί η υποτίμηση, η απαξίωση, καλά κρατούν...
Τον τελευταίο καιρό μάλιστα που έχει γίνει λίγο πιο "καλή" και "βοηθητική" νιώθω ενοχές... νιώθω ενοχές γιατί σκοπεύω να βρω δουλειά και να φύγω από δω μέσα... ίσως το καταλαβαίνει κι αυτή και γι αυτό έχει αλλάξει ο τρόπος της... Το κακό είναι όμως πως πάντα λέω δεν θα εμπιστευθω ξανά και πάντα πατάω την μπανανόφλουδα γιατί ακομα και τώρα, στα 33 μου, μου λείπει η μητέρα που ποτέ δεν είχα...
Η μητέρα μου χειριστικότατη και δολοπλόκα μας είχε καταστρέψει και την σχέση μας με τον πατέρα μας... άφηνε βέβαια κι αυτός βέβαια χώρο για να συμβεί αυτό... Τι άνθρωπος είναι ο πατέρας μου καταλαβα αφού χώρισε με την μητέρα μου και ουσιαστικά από τότε έχουμε και σχέσεις.... Αυτό που δεν θα ξεχάσω ποτέ είναι την ψυχοθεραπεύτρια μου να μου φωνάζει "Είσαι ορφανή πάρτο απόφαση, όσο αργείς να το καταλάβεις τόσο περισσότερο θα πληγώνεσαι" δεν την άκουσα δυστυχώς και πάτησα την μπανανόφλουδα..
Πράγμα που φοβάμαι πως και τώρα θα συμβεί... Η μάνα μου πάντα όταν προσφέρει κάτι το κάνει για να έρθει κοντά και παίρνοντας πίσω αυτό που προσέφερε να πάρει κι ότι άλλο μπορει... Και τώρα φοβάμαι που ερχομαστε κοντα... Κοντά βέβαια με τα δικά μας κριτήρια... Το να δεχτεί να μου δανείσει η μάνα μου λεφτά που θα της βάλει ο πατέρας μου στον λογαριασμό την επόμενη μέρα είναι πολύ μεγάλο θέμα... και αυτό ακόμα με κάνει να νιώθω υποχρέωση απέναντι της...
Λίζα επειδή κι εγω ειχα θέμα με το σπίτι που η μητέρα μου έχει γράψει τελικά και μας έλεγε ψέματα 10 χρονια πως εχει ειδικό συμβόλαιο που δεν μπορούμε να το πουλήσουμε και κάτι τέτοια... Αύτο απ' ότι καταλαβαίνεις το έκανε μόνο για λόγους εφορίας και όχι επειδή θέλησε να μας δώσει κάτι... Το έψαξα όμως και το σπίτι ειναι τελείως στο όνομα μας... Στο λέω αυτό επειδή κάπου λες πως το χαρατσι έρχεται στην δικιά σου εφορία... Κοίταξε το μόνη σου, αν δεν το έχεις ήδη κάνει και ελπίζω να έχεις φάει παραμύθι κι εσύ...

Αγγελε συγνώμη που σε άφησα απ' έξω... συμπονώ και την δικιά σου κατάσταση... αλλά δεν ξέρω γιατί όπως είπα νομίζω πως οι κόρες το βιώνουμε πιο σκληρά και... δεν ξέρω... ισως επειδή είμαι γυναίκα να τις καταλαβαίνω περισσότερο. Το ocd τι είναι?

μακαρι να βρεις γρηγορα δουλεια και να φυγεις απο εκει μεσα συντομα κοριτσι μου!!!... πρεπει να πιεσεις τον εαυτο σου να κανει αυτο που λεει η λογικη σου και οχι η καρδια σου... τα ξερεις αυτα τα μονοπάτια με τις ενοχες...μολις βγεις απο εκει μεσα θα περασουν αυτα!

δυστυχως ειναι πολυ σκληρο αυτο που θα πω αλλα νομιζω ειναι η καταλληλη λυση..ισως ο πατερας σου θα επρεπε να παρει ενα μαθημα...1ον για να καταλαβει οτι το να βαραει μικρα κοριτσακια και ποσο μαλλον τις κορες του ειναι λαθος και 2ον να σε αφησει ησυχη να κανεις οτι θελεις στη ζωη σου..το ξερω οτι η βια δεν ειναι η σωστη τροπος διαχειρησης μιας καταστασης κατα 99% αλλα μην ξεχναμε υπαρχει και αυτο το 1% που ειναι η δικη σου ...εγω αυτο θα εκανα αμα ημουν στη θεση σου παντως..