Δε ξέρω βρε συ, το σκέφτηκα κάποια στιγμή η αλήθεια είναι, αλλά δεν μου πολυκολλαει. Εγώ ήμουν από την αρχή διστακτική για αυτή τη σχέση λόγω απόστασης, εκείνος ήταν πολύ διαχυτικός και ανοιχτός και ενθουσιώδης. Εκείνος επέμενε και στο να μείνουμε μαζί, προσπαθουσε να μου βρει λύσεις για την δουλειά για όταν θα μετακόμιζα, γενικά έδειχνε ενθουσιασμένος με την σχέση μας. Και μετά τον χωρισμό όπως σου είπα, ακόμα έκανε πισωγυρίσματα κτλ.Quote:
Originally Posted by Remedy
Πάντως αν το δω πιο αποστασιοποιημένα, ακόμα και αν δε το έκανε συνειδητά, πιστεύω οτι η βαθύτερη αιτία ήταν κάπως σαν αυτό που λες. Πέρα από ασθένειες δηλαδή και ταμπέλες που απεχθάνομαι έτσι κι αλλιώς, θεωρώ οτι το πρόβλημα του ήταν ο φόβος. Οτι φοβόταν να εμπιστευτεί. Ε όλοι λίγο πολύ όταν φοβόμαστε βάζουμε εμπόδια στον εαυτό μας προκειμένου να μην αποκαλυφθεί ο φόβος μας ή να μην χρειαστεί να τον αντιμετωπίσουμε. Το χω κάνει και εγώ ουκ ολίγες φορές. Εγώ στη σχέση μας πχ του εξέφραζα αυτόν τον φόβο πολλές φορές. Μετά από χρόνια αυτοπαρατήρησης το ξέρω πια οτι τον έχω και προσπαθώ να τον αντιμετωπίζω κάθε φορά χωρίς να το βάζω στα πόδια. Εκείνος ας πούμε, δεν δεχόταν οτι ένιωθε ποτέ φόβο! Οπότε όταν κάποιος αρνείται τόσο πολύ να δει τον φόβο του, ίσως αυτό να είναι τελικά που τον κάνει να φτάνει στα άκρα και να αρρωσταίνει. Με απλά λόγια και με συγχωρείτε αν λέω βλακείες, εγώ κάπως έτσι το καταλαβαίνω.
