υπαρχει μια πιθανοτητα να ειναι αυτο δικη σου εκτιμηση οτι εισουν στην εξορια φαντασου πχ ολα αυτα να τα εκαναν ετσι για να σου δειξουν οτι αυτοι ειναι το γκρουπ και εσυ η μοναδα που τους κυνηγαQuote:
Originally Posted by PositiveWave
Printable View
υπαρχει μια πιθανοτητα να ειναι αυτο δικη σου εκτιμηση οτι εισουν στην εξορια φαντασου πχ ολα αυτα να τα εκαναν ετσι για να σου δειξουν οτι αυτοι ειναι το γκρουπ και εσυ η μοναδα που τους κυνηγαQuote:
Originally Posted by PositiveWave
Είσαι ολόσωστη.Quote:
Originally Posted by Miliva21
Σήμερα είμαι καλύτερα γιατί βγήκε η αλήθεια στη φόρα και γιατί δεν έχω πια ψεύτικες προσδοκίες από αυτά τα ψεύτικα άτομα.
Άλλαξαν λιγάκι οι προτεραιότητες μου και έχω τη συνείδησή μου ήσυχη, πως δεν έκανα κάτι κακό σε εκείνους. Αντίθετα το καλό που τους έκανα, το πλήρωσα ακριβά, για να δω κατάμουτρα τον πραγματικό τους χαρακτήρα.
μα τι έγινε τελικά;Quote:
Originally Posted by PositiveWave
για ποιό λόγο όλη αυτή η αναστάτωση και η στεναχώρια;
όλο αυτό έγινε επειδή εσύ ήθελες συχνότερη επικοινωνία απ ότι άλλοι, ή έγινε κάποιο συγκεκριμένο περιστατικό;
μπορείς να πεις;
Καλημέρα Ρέμεντυ.Quote:
Originally Posted by Remedy
Νομίζω ότι ήταν ένα μείγμα πολλών πραγμάτων. Το γυαλί άρχισε να ραγίζει όταν δε μου εύχηθηκαν στα γενέθλιά μου και για δυο εβδομάδες δεν μου μιλούσαν καν. Μετά από λίγο καιρό, ήμουν αρκετά δυσαρεστημένος και εκείνοι άρχισαν από μόνοι τους τις συγγνώμες, ότι είμαστε φίλοι, μπλαμπλα, κλπ.
Μετά τα ξαναείπαμε, αλλά έβλεπα πως με αγνοούσαν επιδεικτικά. Λέω καλόπιστα: ΟΚ, εξεταστική έχουμε, θα θέλουν ησυχία.
Όταν τελείωσε η εξεταστική, τους έστελνα μηνύματα, δεν απαντούσαν... Λέω: Γιατί; Τι στο καλό;
Σίγουρα θα ήθελα να μιλούσαμε πιο συχνά. Εκείνοι όμως, καθόλου. Ανάμεσα στο συχνά και στο καθόλου, δεν υπάρχει μέσος όρος. Υπερισχύει το καθόλου.
Άλλο πράγμα είναι να μην έχεις το παραμικρό ανθρώπινο ενδιαφέρον-σεβασμό για τον άλλον και να μην υπάρχει χρόνος για μένα και άλλο να είσαι απασχολημένος όλη μέρα και να μη μπορείς για κανένα. Στη δεύτερη περίπτωση, σηκώνεις απαντάς στο μήνυμα, από στοιχειώδη σεβασμό απέναντι στο φίλο σου και του λες: "Τα λέμε την τάδε μέρα, δεν μπορώ τώρα".
Κάθε φορά που τους έστελνα μήνυμα και δεν μου απαντούσαν, πέρα ότι στεναχωριόμουν, ένιωθα και σαν έκεινους τους πλασιέ που χτυπάνε πόρτες, κουδούνια και οι ένοικοι μέσα από την πόρτα κάνουν πως δεν ακούνε και δεν είναι μέσα.
Ήθελαν να φτάσουμε στα άκρα για να φύγω από μόνος μου και να μην ξαναγυρίσω. Πολύ ύπουλο σχέδιο. Και αυτό με σόκαρε και έκανε να αναστατωθώ. Δεν το χωρούσε ο νους μου.
Αυτοί είχαν χρόνο, απλά εγώ περίσσευα...
Εχθές αναστατώθηκα και στεναχωρέθηκα, γιατί είχα δει αλλιώς τη φιλία αυτή και το ρόλο μου μέσα σε αυτή τη φιλία.
Όπως και να' χει, από εδώ και μπρος ανταποδίδω το (μηδενικό) σεβασμό και ενδιαφέρον τους για μένα.
Εγώ πραγματικά κάτι δεν πιάνω στην ιστορία...ίσως δεν έχω καταλάβει καλά εγώ.
Ήσασταν χρόνια φίλοι, ήταν κολλητοί σου ας πούμε όλοι αυτοί ή ήταν απλά άτομα που κάνατε παρέα τον τελευταίο καιρό; Αν θες πες μας κάτι παραπάνω για την ιστορία γιατί δεν έχω καταλάβει. Υποπτεύεσαι οτι μεσολάβησε κάτι πχ, ότι κάτι έμαθαν, δυσαρεστήθηκαν;
Βασικά, λίγο καιρό. Δεν γνωριζόμασταν χρόνια, αλλά η καθημερινή επαφή που είχαμε στην αρχή και λέγαμε ο ένας στον άλλον πολύ προσωπικά πράγματα, έδιναν διαφορετική εντύπωση. Εάν μεσολάβησε κάτι και δυσαρεστήθηκαν; Δεν το ξέρω ούτε και εγώ.Quote:
Originally Posted by elisabet
Πιθανολογώ ότι απλά βαρέθηκαν, αλλά ο τρόπος που ξεκόψανε, που με έκαναν να αντιδράσω ήταν προκλητικότατος, αγενέστατος και δειλός για μένα.
Λιγο καιρο και λεγατε πολυ προσωπικα πραγματα?Quote:
Originally Posted by PositiveWave
Ναι... Επειδή συνέβη ένα δυσάρεστο περιστατικό στις αρχές, που με αφορμή αυτό ήρθαμε κοντά και κάναμε παρέα, κουβέντα στην κουβέντα ειπώθηκαν πάρα πολλλα...Quote:
Originally Posted by ftatl
Ωραια, γιατι προς στιγμη μπερδευτηκα λιγο. Είσαι φοιτητής αν δεν κάνω λάθος, οπότε υποθέτω οτι αυτοί ήταν φίλοι από την σχολή.Quote:
Originally Posted by PositiveWave
Δεν είναι τίποτα παράξενο αυτό που σου συνέβει positive, σε αυτές τις ηλικίες αλλάζουμε παρέες μέχρι να βρούμε αυτούς που μας ταιριάζουν. Μπορεί να τύχει να έχουμε καθημερινή επαφή με άτομα γιατί έχουμε κοινές ασχολίες, την σχολή πχ αλλά αυτό δεν σημαίνει πως είμαστε κολλητοί ή οτι ταιριάζουμε. Δοκιμάζουμε και δοκιμαζόμαστε στις σχέσεις συνεχώς. Το οτι δεν ταίριαζες μαζί τους δεν σημαίνει πως εσύ κάνεις κάτι λάθος αλλά ούτε πως αυτοί είναι κακοί χαρακτήρες.
Άλλους φίλους έχεις τώρα; Όχι απαραίτητα κολλητούς, άτομα για να βγείτε μια βόλτα πχ υπάρχουν;
Βασικά ήταν από άλλη σχολή, αλλά τέλος πάντων.Quote:
Originally Posted by elisabet
Υπάρχουν παλιοί φίλοι, αλλά με αυτούς υπάρχει μια σιωπηρή ομερτά... "Δεν με ενοχλείς, δε σε ενοχλώ. Τα λέμε στις γιορτές ή αν σε δω τυχαία σε κάποια καφετέρια." Με αυτούς, για ένα περιέργο λόγο συμβιβάστηκα σιωπηρά και δεν χρειάστηκαν παρατράγουδα όπως εδώ. Η ζωή τα έφερε έτσι και τραβήξαμε τους δρόμους μας. Μερικούς τους γνωρίζω από το νηπιαγωγείο και μια φορά στο τόσο τα λέμε και χαίρομαι που τους ακούω, άλλους τους γνώρισα στο Γυμνάσιο, κοκ.
Ποτέ μα ποτέ, με κανέναν από αυτούς τους παλιούς φίλους όμως, δεν είχα θέματα και τσακωμούς.
Ίσως γιατί ξετυλίχθηκε διαχρονικά το κουβάρι των χαρακτήρων μας και και όχι στο τσακ μπαμ, όπως στη συγκεκριμένη περίπτωση. Έτσι, ξέρουμε καλά τι είναι ο καθένας μας, με τα καλά του και τα κακά του και συνεχίζουμε.
Ελισάβετ, δίκιο έχεις σε αυτό που λες. Απλά εγώ ίσως από τον ενθουσιασμό μου να εξιδανίκευσα την κατάσταση και να τους θεωρούσα υπερ του δέοντος καλούς και αξιόπιστους. Γνωρίζουμε νέο κόσμο και προχωράμε.
παρατηρώ ότι τοποθετείς τον εαυτό σου στην θέση κάποιου που πάντα εκείνος ζητάει (ή έστω ελπίζει) και οι άλλοι δεν ανταποκρίνονται.Quote:
Originally Posted by PositiveWave
αναρωτιέμαι αν με όσους ζητάς ή θέλεις χωρίς να ζητάς, συχνότερη επαφή, ή μία σταθερή και μεγάλη συχνότητα, ταιριάζετε ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ή απλά ωθείσαι απο μια ανασφάλεια για την μοναξιά και επιζητάς συναναστροφή χωρίς ιδιαίτερο ταίριασμα.
όταν ταιριάζεις ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ με κάποιον, το καταλαβαίνουν και το επιδιώκουν και οι δύο, δεν υπάρχει περίπτωση ο ένας να το επιδιώκει και ο άλλος να το αποφεύγει.
εμένα μου κάνει σαν κάτι που έχει να κανει με 'αγχος' όλο αυτό που νοιώθεις και στην συνέχεια οδηγείστε σε παρεξηγήσεις.
παρά σε πραγματική παρέα ταιριαστή που εσύ είσαι ο καλος και αξιόπιστος και οι άλλοι κακοί κι αναξιόπιστοι.
το λες και μόνος σου οτι ήταν πρόσφατη γνωριμία.
μια πρόσφατη γνωριμία και μάλιστα στο πανεπιστήμιο (όπου γινεται το ΕΛΑ ΝΑ ΔΕΙΣ απο προσκαιρες γνωριμίες) δεν την παντρευόμαστε κιόλας, έχουμε πολύ κόσμο ακόμα να δούμε στον διαθέσιμο χρόνο μας.
ούτε υπάρχει συγκεκριμένη ατζέντα συχνότητας πέρα απο την οποία είμαστε γαιδούρια αν δεν επικοινωνήσουμε.
δεν είναι κακος κι αναξιόπιστος κάποιος που γνωρίζεις, αν θέλει λιγότερη επικοινωνία μαζί σου απ οτι εσύ.
ισως αν αφουγκραζόσουν τις πραγματικές ανάγκες σου κι εσύ το ίδιο να ήθελες.
όσο για την άποψη σου να είναι πιο ξεκάθαροι η να ενημερώνουν, ξανασκέψου το , καλύτερα.
αν η αλήθεια είναι οτι γνωρίζοντάς σε καλύτερα, δεν βρίσκουν να είστε και τόσο ταιριαστοι, τι να σου πουν χωρίς να πληγωθείς, δηλαδη? δεν λέγονται αυτά τα πράγματα.
την διάθεση σου για παρέα την δείχνεις με την στάση σου. δεν εξηγείς οτι δεν γουσταρεις, που βρισκομαστε?
οι δικοί μου συμφοιτητές που είμασταν παρέα, ούτε ήξεραν τα γενέθλια μου και 2 χρόνια κάναμε καθημερινή παρέα, εκδρομές, ξενύχτια, όλα μαζί τα κάναμε.Quote:
Originally Posted by PositiveWave
ποτέ δεν το σκέφτηκα. το συνειδητοποιώ τώρα που το λες. Ε ΚΑΙ????
μηπως δραματοποιεις ασημαντα γεγονοτα, χωρις να υπαρχει δραμα?
θεωρώ ότι ο πληθυντικός αριθμός των μηνυμάτων ήταν ένα από τα προβλήματα.
γιατί πληθυντικός? στέλνεις ένα μήνυμα, ΑΝΤΕ ΔΥΟ. Μετά, ΤΕΛΟΣ. Αν συνεχίσεις να στέλνεις, ΔΕΝ ΤΟ ΚΑΝΕΙΣ ΑΠΟ ΑΝΗΣΥΧΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ ΤΟΥ ΑΛΛΟΥ, ΚΙ ΟΠΟΙΟΣ ΤΟ ΠΕΙ, ΛΕΕΙ ΨΕΜΑΤΑ. ΤΟ ΚΑΝΕΙΣ ΓΙΑ ΝΑ ΕΚΒΙΑΣΕΙΣ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ. Κι αυτή η πίεση είναι απωθητική.
θες να το καταλάβεις? καταλαβέ το για να σου χρησιμεύσει μια επόμενη φορά.
η παρουσία μέσω μνμτων, τηλ μειλ κλπ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΛΥΤΑ ΑΜΟΙΒΑΙΑ.
στέλνεις, στέλνει.
αν στέλνεις και δεν στέλνει, ΤΕΛΟΣ!.
Δεν συνεχίζεις μέχρι να σβήσει ο ήλιος η να σε βρίσουν.
εσύ λες ότι προσπαθούσαν να σε ωθήσουν να φύγεις μόνος σου κι εγώ σου λέω ότι εσύ προσπαθούσες να τους ωθήσεις να στα πουν έξω απ τα δόντια και κοινώς να τους αναγκάσεις να σε διώξουν.
σκέψου το, έτσι είναι, είμαι βέβαιη.
θα μου πεις "μα είναι δυνατόν? γιατί να κάνω κάτι τέτοιο? εγώ την παρέα τους ήθελα".
κι απαντώ" το κάνεις γιατί δεν θεωρείς ότι είσαι αξιόλογη παρέα, και με τον τρόπο αυτό ωθείς τους γύρω σου να στο επιβεβαιώσουν, κάνοντας σε πέρα"
αυτοεκπληρούμενη προφητεία, λέγεται.
όταν θα εκτιμάς τον εαυτό σου, όλως περιέργως θα δεις ότι οι άλλοι θα σε κυνηγάνε για την παρέα σου, δεν θα ξανακυνηγήσεις κανέναν.
υ.γ. τα περί σεβασμού που λες, είναι άτοπα.. αν δεν ενδιαφέρεσαι για την παρέα κάποιου δεν είναι έλλειψη σεβασμού, είναι έλλειψη ενδιαφέροντος. Εσύ θέλεις στο όνομα του "σεβασμού", να κάνουμε παρέες που δεν επιλέξαμε.
Ισα- ίσα , σεβασμός είναι να σου δείχνω τι θέλω να κάνω και να μην υποκρίνομαι ενώ από πίσω κακοπερνάω.
απο την άλλη, ΣΕΒΑΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΤΟ ΝΑ ΑΠΟΔΕΧΟΜΑΙ ΤΑ ΟΡΙΑ ΤΟΥ ΑΛΛΟΥ ΚΑΙ ΤΙΣ ΕΠΙΘΥΜΙΕΣ ΤΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΕΠΙΜΕΝΩ, ΟΤΑΝ Ο ΑΛΛΟΣ ΑΠΟΣΥΡΕΤΑΙ.
Βρε καλο μου σε βλέπω να το λες και να το ξαναλες και δεν μπορώ να κρατηθώ. Δεν είναι θέμα καλού ή κακού. Μπορεί να ναι κωλοπαιδα δεν τους ξέρω, αλλά από μόνο το γεγονός του τι έγινε με σένα δεν σημαίνει πως είναι κακοί χαρακτήρες. Εσύ τώρα έχεις πληγωθεί από το τι έγινε και δεν τα βλέπεις καθαρά τα πράγματα αλλά σε παρακαλώ μην μείνεις εκεί γιατί αν μείνεις με την αίσθηση οτι α αυτοί ήταν παλιοχαρακτήρες θα καταλήξεις πάλι να σου συμβεί το ίδιο μόλις γνωρίσεις κάποιον που δεν θεωρείς παλιοχαρακτήρα.Quote:
Originally Posted by PositiveWave
Σκέψου το λίγο...είδες τι λες για τους παλιούς σου φίλους; Όλα κύλισαν πιο ομαλά, έχετε μια σχέση του να βρίσκεστε μια στο τόσο, δεν κόλλησες εκεί οπότε δεν έγιναν ποτέ καβγάδες. Αυτό είναι το ιδανικό σενάριο. Με τους παιδικούς μας φίλους πχ συνήθως οι περισσότεροι χανόμαστε με τα χρόνια γιατί αλλάζουμε, αλλάζουν οι συνθήκες ζωής μας, οι προτεραιότητες μας, οι απόψεις μας, αλλάζουμε γενικά σαν άνθρωποι. Κι έτσι μπορεί να τύχει με άτομα που ήμασταν όλη μέρα μαζί και περάσαμε τα παιδικά μας χρόνια, μετά να μην έχουμε τίποτα κοινό. Να βρισκόμαστε μια στο τόσο κατά τύχη και να χαιρόμαστε που βλέπουμε τον άλλον ή να νιώθουμε και μια νοσταλγία αλλά να μην θέλουμε κάτι παραπάνω από αυτό γιατί πλέον είμαστε άλλοι άνθρωποι. Για σκέψου σε αυτή τη πορεία ο ένας από τους δύο να μην αποδεχόταν την αλλαγή και να επέμενε να τηλεφωνεί στον άλλον και να διεκδικεί μια πιο στενή σχέση; Τι πιστεύεις πως θα γινόταν; Το πιο πιθανό είναι ο άλλος να προσπαθούσε να τον αποφύγει διακριτικά. Αν ο πρώτος επέμενε, ο άλλος θα γινόταν ακόμα πιο "γαιδούρι" και στο τέλος τι θα είχαμε; Καβγάδες! Και θα είχαμε δύο δυσαρεστημένα μέρη. Ο πρώτος θα ένιωθε ριγμένος "εγώ είμαι ο καλός που πάντα νοιαζόμουν κτλ" και ο άλλος θα ένιωθε θυμό που δεν έγιναν σεβαστά τα όρια του και που "αναγκάστηκε" να γίνει σκληρός.
Και εσύ ακόμα και σε αυτή τη περίπτωση πρόσεξα οτι χρησιμοποίησες το ρήμα "συμβιβάστηκα". Όχι δεν συμβιβάστηκες. Απλά σεβάστηκες τα όρια του άλλου και ακολούθησες την αλλαγή. Αυτή ήταν μια πολύ υγιής αντίδραση. Και φαντάζομαι οτι σε αυτή θα έπαιξε ρόλο και το γεγονός οτι βρήκες καινούργιες παρέες κι έτσι δεν κόλλησες στις παλιές.
Πώς νομίζεις οτι θα φερόσουν εσύ αν ήσουν στη θέση των φίλων σου πχ; Δεν σου έχει τύχει ποτέ να μην θες κάποιον για παρέα χωρίς να σου έχει κάνει κάτι κακό κι ενώ τον θεωρείς καλό άτομο; Εμένα μου έχει τύχει! Στο είπα και σε προηγούμενο ποστ. Κι έφτασα κι εγώ σε σημείο να γίνω σκληρή και "κακιά" γιατί ένιωθα πως ο άλλος δεν με σεβόταν. ΜΕ την συνεχή επιμονή της για επαφή ένιωθα οτι εισβάλλει στον προσωπικό μου χώρο, ότι δεν σέβεται τα όρια μου, ότι κάνει την χαζή και δεν θέλει να καταλάβει τα μη λεκτικά σημάδια που της έδινα ώστε να κρατηθεί σε απόσταση. Δεν μπορείς να πας στον άλλον και με την μια να του πεις κατάμουτρα "δεν σε θέλω για παρέα", προσπαθείς να το δείξεις αυτό στην αρχή ώστε ο άλλος να απομακρυνθεί μόνος του. Λες "δεν έχω πολύ χρόνο για εξόδους ή βαριέμαι", βρίσκεις ηλίθιες δικαιολογίες για να τον αποφύγεις. Εκεί ο άλλος πρέπει να σταματήσει. Πρέπει να σταματήσει και να περιμένει την δικιά σου κίνηση και ανταπόκριση. Κι αν αυτή δεν έρθει, οφείλει να απομακρυνθεί. Αν δεν το κάνει μετά προχωράς σε πιο γελοίες δικαιολογίες, σε ακόμα πιο φανερά σημάδια ότι δεν θες κι όσο συνεχίζει αυτό στο τέλος καταλήγεις να το πεις κατάμουτρα.
Τι πιστεύεις πως θα γινόταν με τους φίλους σου πχ αν εσύ δεν επέμενες τόσο; Εγώ νομίζω πως θα είχατε αποφύγει τους καβγάδες κι απλά θα είχατε κρατήσει μια πιο αραιή επαφή του μια στο τόσο. Δεν είναι κακό αυτό. Με μερικούς ανθρώπους τόση επαφή θέλουμε. Δεν μπορούμε να είμαστε κολλητοί με όλους.
Τι θέλω να πω με όλο αυτό το κατεβατό; Ξεκόλλα από το καλός- κακός, αυτός που νοιάζεται- αυτός που με γράφει κτλ! Γιατί αν μείνεις κολλημένος σε αυτούς τους διαχωρισμούς θα δεις το σκηνικό να επαναλαμβάνεται στην ζωή σου και θα απορείς γιατί πέφτεις συνεχώς σε κακούς ανθρώπους!
Καταλαβαίνω πως έχεις ανάγκη μια πιο στενή επαφή, έχεις ανάγκη από ανθρώπους δικούς σου να μοιραστείς πράγματα κτλ κι αυτό είναι απόλυτα κατανοητό και φυσιολογικό! Όμως δεν μπορείς να εκβιάζεις τους ανθρώπους για να πάρεις αυτό που θες. Αυτό θα έρθει σιγά σιγά, δεν χτίζονται οι σχέσεις σε δυο βδομάδες ή σε μερικούς μήνες. Θα πρέπει να έχεις στον νου σου οτι ο καθένας μας έχει τα όρια του κι αυτά τα όρια πρέπει να γίνονται σεβαστά αν θες να χτίσεις σχέσεις εμπιστοσύνης. Όσο καλός άνθρωπος και να είσαι πχ αν εγώ σου γίνω ξαφνικά τσιμπούρι και με νιώθεις σαν θηλιά στον λαιμό σου, θα επαναστατήσεις! Πρέπει να αφήνεις τον άλλον να σε θελήσει και λίγο μόνος του, να ζητήσει την παρέα σου στο κάτω κάτω πρέπει να του δώσεις αυτή την ευκαιρία.
Το πρόβλημα σου δεν πιστεύω πως είναι οτι ενθουσιάζεσαι εύκολα και δίνεις πολλά. Το πρόβλημα μοιάζει να είναι πως θεωρείς οτι δεν αξίζεις πολλά και προσπαθείς να τα πάρεις αυτά με το ζόρι. Νομίζω οτι κατα βάθος δεν πιστεύεις πως κάποιος μπορεί να θελήσει από μόνος του την παρέα σου γιαυτό προσπαθείς να τον πείσεις συνεχώς. Αν αφήσεις λίγο χρόνο όμως θα εκπλαγείς γιατί θα δεις οτι θα βρεθούν άνθρωποι που θα σε ζητήσουν χωρίς να χρειαστεί να παρακαλέσεις γιαυτό.
Δίκιο έχετε και οι δυο.
Αφού ξεπέρασα τη χθεσινή αναστάτωση και οργή σήμερα πρέπει να αρχίσω να κάνω έναν απολογισμό και μια αυτοκριτική πριν να συνεχίσω.
Έγραφα μαι ώρα και δεν πρόλαβα να δω το δικό σου. Συμφωνώ σε όλα!Quote:
Originally Posted by Remedy
Μπορώ να πω, μιας κι έχω βρεθεί στην αντίθετη πλεύρα (σ αυτή που προσπαθούσα να αποφύγω κάποια) ότι ένιωθα ακριβώς έτσι. Σα να ήθελε να με κάνει να της το πω κατάμουτρα ώστε να έχει την δικαιολογία ότι εγώ είμαι ο παλιοχαρακτήρας που δεν την θέλει κι εκείνη η καλή που νοιαζόταν κτλ.
Έφτασα δε σε σημείο, και δεν είμαι καθόλου περήφανη για αυτό γιατί δεν έχω ξαναφερθεί σε άνθρωπο με περισσότερη αγένεια, να έρχεται σπίτι μου, να βλέπει οτι είμαι μέσα (γιατί ακουγόταν μουσική απτο παράθυρο πχ ή φως μιας κι εμενα στον πρώτο όροφο τότε) και να μην της ανοίγω! Γιατί καταλάβαινα οτι αυτό το έκανε για να με "εκβιάσει" επειδή δεν της απαντούσα στα τηλέφωνα οπότε από ένα σημείο και μετά τα είχε κόψει και περνούσε απτο σπίτι χωρίς καν τηλέφωνο πριν. Δεν υπήρχε περίπτωση να μην είχε καταλάβει. Απλά επέμενε για να φτάσει το πράγμα στα άκρα. Και μετά ήρθε να μου κάνει παράπονα ότι δεν της ανοίγω ενώ ξέρει πως είμαι μέσα και εκεί αναγκάστηκα να της πω κατάμουτρα ότι ναι όντως το έκανα αυτό γιατί δεν άντεχα τόση πίεση.