Πως αλλαξε(και αλλαζει) η ζωή μας μετά την επέμβαση!

Δεν το εγραψα για να σας στενοχωρησω αγαπημενες και αγαπημενοι μου συνταξιωδες στο ασχημο ταξιδι που λεγεται παχυσαρκια και ελπιζω πιστευω και ευχομαι για ολους μας και στην ομορφη επιστροφη που λεγεται απωλεια,αλλα απλα και μονο για να τα βγαλω απο μεσα μου και να τα πω,να τα πω, να τα πω καπου!!!
Ξενυχτισσα αστα ναπανε Ναταλακι μου,προχθες ειδικα ημουνα χαλια πονουσανε δοντια,αυτια και θωρακας φουλ κρωμα μαζι με πονοδοντο,που να ξαπλωσω?
Γιαννα μας,οπως και να το πεις το θεματακι ειναι τελειο και μας εχει αγγιξει,ασε που το χρειαζομασταν.Φιλια!!!:roll::rol l:

Αδαμαντια μου σιγουρα δε το εγραψες για να μας στενοχωρησεις απλα με αγγιξε... ετυχε κ περναω κ ασχημες μερες... χιχι μη μου δινεις σημασια! το κλαμα τελευταια το εχω σαν κ το χαμογελο! δε τα αποχωριζομαι...περαστικουλ� �α σου! κ πραγματικα ειναι ωραιο θεμα! ευχομαι σε ολους νια βιωσουν αυτην την αλλαγη κ τα καλυτερα σε σας που την ζητε! κ την μοιραζεστε μαζι μας

Quote:

---

Originally posted by Αδαμαντια
Καλα ειναι τελειο το θεμα μπραβο Γιαννα μας!!!:roll:
Τι να προτοπω δεν εχω χασει τα κιλα μου,αλλα ποση δυναμη μου εχετε δωσει και ελπιδες με ολα αυτα που λετε.Καταρχας δεν θα φοβαμαι πως θα πεθανω καποια στιγμη μονο και μονο απο το παχος μου,θα αγοραζω φτηνα ρουχαλακια κι εγω γιατι τωρα που θελω να παρω το σκεφτομαι,γιατι ειναι απλησιαστα:sniff:Θα καθομαι σε οποια καφετερια να ΄ναι και οχι σε αυτη που εχει μεγαλες καρεκλες ήκαναπεδες,θα παιζω και θα χορευω ακομα πιο πολυ με το παιδακι μου,δεν θα νομιζοει οποιος μαθαινει πως εχει νεανικο διαβητη,οτι τον εχει επειδη ειμαι εγω παχυα,οσοι την βλεπουν με μαγουλακια(αν εχει μεχρι τοτε)θα λενε ειναι μικρουλα θα ψηλωσει και δεν θα νομιζουν πως εγω την μπουκωνω,δεν θα την κοροιδεψουν ποτε ταπαιδακια για την μαμα της,που χοντρηή αδυνατη η Αννα την λατρευει,γιατι να πληγωθει?Τα αστεια μου εν θα ειναι πια για το παχος μου,που ολοι γελανε και λενε πως ειμαι φοβερη που αυτοσαρκαζομαι,τι να κανω?
Θα μπορω κι εγω να παιξω στις νεροτσουληθρες και οχι μονο να κοιταω και θα κανω μπανιο,οχι μονο με μπικινι,αλλα και με ολοσωμο και με μεγαλη μου χαρα,εφου τωρα με το ζορι κανω μπανιο και μολις βγω ντυνομαι,θα βγαινω με τον αντρα μου και δεν θα σκεφτομαι πως μπορει να τον κοροιδευουν και να λενε πωςειναι ετσι αυτος με αυτηκαι τα γνωστα,πολλα πολλα πολλα ακομη που ολοι ξερετε και που μπυ δωσατε δυναμη πως καποια στιγμη στη ζωη μου ισως και να τα ζησω.Ευχομαι να μην σας χαλασατο θεμα,αλλα ειχα την αναγκη να τα πω καπου.Και παλι σας ευχαρισττω!!!

---

κοριτσακι μου σου ευχομαι να τα ζησεις οοοοοοολα αυτα πολυ πολυ συντομα!!!!!!! πολυ με αγγιξαν οσα εγραψες, αλλα γιατι τα εζησα...αλλα γιατι ηταν οι φοβοι μου για χρονια...σου ευχομαι τα καλυτερα!!!!!!!!

gillieμου σε ευχαριστω πολυυ!!!

Προχτές έκανα κούνια στην παιδική χαρά με το παιδί μου!!!! Χώραγα επιτέλους. Και ο μικρός με κοίταζε λες και ήμουν εξωγήινη!!! Εκανε μεγάλη χαρά που κάναμε μαζί κούνια!!!
Α και μετά από 7 χρόνια ξαναέκανα κατακόρηφο και τώρα" μαμά μάθε μου κα μένα"!!! Οπως καταλαβαίνετε χοροπηδάω από τη χαρά μου! Το παιδάκι μου απολαμβάνει μαζί μου την απώλεια και το χαιρεται περισσότερο και απο εμένα. Και κάτι που διαπίστωσα μετα λύπης μου , αισθανότανε ασχημα για μένα πριν και δεν το έλεγε. Όσο κι αν είχα προσπαθήσει να τον κάνω να καταλαβει ότι τα κιλά δεν κάνουν τον ανθρωπο προφανώς τα πειράγματα από τα άλλα παιδακια τον έκαναν να αισθάνεται άσχημα για μένα. Εξακολουθώ βέβαια να του λέω πως η μαμά μόνο κιλά έχασε και η αγαπη μου είναι ίδια με πριν....αλλά ....Και εκεί θυμώνω με τον κόσμο που μόλις δει κάποιον στο δρόμο θα τον σχολιασει μπροστά στα παιδιά του. Είτε ο σχολιασμός έχει να κάνει με το παχος είτε με οποιαδήποτε διαφορετικότητα του άλλου. Ωραία πρώτυπα δινουμε στα παιδιά μας....

Και εγώ το Σάββατο είχα πάει στον παιδότοπο με τον μικρό μου και παίζαμε μαζί μέσα στα παιχνίδια!

Αχ κοριτσακια μου σας ζηλευω και χαιρομαι πολυ πολυ με αυτη σας την χαρα,σας καταλαβαινω απολυτα!!!!

MMMμμμ άλλη μια διαφορά που με εξιτάρει, είναι η ευκολία με την οποία κάνω πλέον τις δοουλειες του σπιτιου! Εκανα γενική το σπίτι(μέχρι και τα ταβάνια) και ανεβαινα τη σκαλα χωρις φόβο(το κέντρο βάρους μου είναι φυσιολογικό και είχα καλήτερη ισοροπία), παταγα στους πάγκους και δεν φοβόμουν μην σπάσουν, δεν έκανα δια΄λειμμα κάθε 10 λεπτά.... Φοβερο σας λέω! Αλλή μια διαφορά με την καταπίεση του βάρους που μου είχε δυσκολεψει τη ζωη και που με ανεβάζει...

Χαίρομαι πολύ για όλους σας!!! πραγματικά έχετε αγγιξει τα συναισθηματα μου, σας ευχαριστώ!!!Μέχρι πριν λίγο νομιζα πως ήμουν μοναδική στον κόσμο που τα νιώθω όλα αυτά, έλεγα και αυτοί παχουλοί είναι όπως και εγώ αλλά δεν αισθάνονται σαν εμένα..... τώρα ξέρω πώς δεν κατοικώ στον πλανήτη Αρη!!!!! Α!!!το πρώτο πράγμα που θα κάνω ΟΤΑΝ αδυνατίσω θα είναι να πάω στην παλιά μου δουλειά που ήμουν 7 χρόνια και με απωλήσανε γιατι έκανε κουμάντο πια μια ξανθιά λιγεροκορμη κοκκάλο.... δεν την έχω ζήσει αυτή την αίσθηση αλλά νομίζω πώς μπορώ να την περιγράψω, << απίστευτη αίσθηση>>.

Kι αλλο.... Σήμερα έκανα το πρώτο μου μπάνιο ως σλιβάτη. Στην αρχή είχα ένα θέμα με το κρυο(ναι ακόμα κρυώνω κυρίως σε στιγμές χαλάρωσης). Θες το γυμναστήριο, θες η απώλεια 38 κιλών... όπως θες πέστο... έκατσα μέσα σχεδόν 2 ώρες με κολύμπι πανω κάτω, βουτιές από μώλο 2 μέτρων, μακροβούτια κλπ κλπ κλπ! Δεν το πίστευα! Εχω να απολαύσω τη θάλασσα έτσι πολλά χρόνια! Αρπαξα και λιγάκι....

Παρόλο που δεν έχει περάσει μεγάλο διάστημα από το δικό μου χειρουργείο, 7 βδομάδες ακριβώς, θα γράψω και εγώ πρώτη φορά σε αυτό το τόπικ..
Καταρχήν έχουν μειωθεί κατακόρυφα οι καυγάδες με την οικογένειά μου σχετικά με την παχυσαρκία, έχει φύγει η λύπη από τα μάτια της μαμάς μου σχετικά με αυτό το θέμα και με κοιτάζει με ελπίδα πια..
Δεύτερον, παρόλες τις δυσκολίες αυτών των πρώτων μηνών, αισθάνομαι ότι η επέμβαση με βοηθάει να έχω έλεγχο πάνω στην πρόσληψη τροφής, πράγμα το οποίο δεν είχα καθόλου και με πλήγωνε..
Τρίτον, και λίγο αρνητικό, έχω μια σχετική πτώση της ψυχολογίας, η οποία είχε ανέβει κατακόρυφα πριν χειρουργηθώ, αλλά κάνει "κοιλιά" τώρα, συμβαίνει αυτό απ' ό,τι ακούω και κάνω υπομονή...

Καλημέρα σε όλους!:grin:

Ωραίο το θεματάκι αν και θα έπρεπε να είναι γενικό "πως άλλαξε ή αλλάζει η ζωή σας όσο χάνατε ή χάνετε βάρος". Εγώ θα αναφέρω για την εμπειρία μου όταν κάποτε για πρώτη και μοναδική φορά στην ζωή μου έφτασα τα 64 κιλά. Έχω τέτοιο σωματότυπο με 1,68 ύψος που τα 64 κιλά έδειχναν απίστευτα λίγα επάνω μου. Όλοι μου έλεγαν έπρεπε να διατηρήσω το βάρος αυτό αλλά στην πορεία δεν το κατάφερα. Φτάνοντας λοιπόν σε αυτό το βάρος (αφού παχουλή ήμουν ανέκαθεν): 1. μου άρεσε η νέα μου εμφάνιση, 2. ντυνόμουν όμορφα, 3. περπατούσα και κυκλοφορούσα με ένα ποδήλατο παντού, 4. η ψυχολογία μου είχε γίνει χάλια, 5. φάνηκαν ποιοί ήταν οι σωστοί φίλοι και συγγενείς, 6. ξαφνικά εκεί που με παραγκώνιζαν έγινα το επίκεντρο, 7. υποστηρικτής στην προσπάθεια μου ήταν ΜΟΝΟ ο αδερφός μου και 8. ο "διάολος" στην προσπάθεια ήταν η μάνα μου που όσο κράτησε η προσπάθεια, μονίμως ήθελε να μου προσφέρει πιάτο με τους δικούς της πειρασμούς.

Ορμώμενη από τη Μαρία, που βρίσκεται σε διαδικασία αδυνατίσματος (μια που κι εγώ στην ίδια φάση είμαι), θα'θελα κι εγώ να σας πω πως αυτό που χαιρόμουν ιδιαίτερα όταν ήμουν στα 66 κιλά (πριν μία αιωνιότητα...) ήταν τα ρούχα!!! Φουστανάκια σε όλα τα μήκη και σχέδια! Ατελείωτα ψώνια μιλάμε!!! Και τα τακούνια, που τώρα πια δεν αντέχουν ούτε τα γονατάκια μου, ούτε τα πατουσάκια μου... Επίσης ο χορός! Μπορούσα να χορεύω ένα βράδυ ολόκληρο, χωρίς κούραση, χωρίς κόψιμο αναπνοής... Η άνετη φυσική δραστηριότητα που μπορούσα να έχω γενικά. Και τέλος, τα βλέμματα θαυμασμού (φτου μου το ψώνιο!) γιατί τώρα πια συνήθως συγκεντρώνω επικριτικά βλέμματα παρέα με διακριτικά ή μη γελάκια...
Τί άλλο να πρωτοπώ: οι έξοδοι, το μπάνιο, το άνετο σεξ (ελπίζω όλοι να είμαστε ενήλικες :P ) ... Για να μην αναφέρω και την έλλειψη νεύρων. Τότε όλα ήταν μια χαρά, τώρα όλα μου φαίνονται στραβά...
Αχ, είναι τόσα πολλά τα πράγματα (μικρά ή μεγάλα) που έκαναν τη ζωή μου πιο ευχάριστη, που πια το'χω βάλει πείσμα να τα καταφέρω να ξαναχάσω τα κιλά, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο!
Καλή συνέχεια σε όλους μας!

Quote:

---

Originally posted by Irene_K
θα'θελα κι εγώ να σας πω πως αυτό που χαιρόμουν ιδιαίτερα όταν ήμουν στα 66 κιλά (πριν μία αιωνιότητα...) ήταν τα ρούχα!!! Φουστανάκια σε όλα τα μήκη και σχέδια! Ατελείωτα ψώνια μιλάμε!!!

---

Αχ, το απωθημένο μου, τα φουστανάκια!
Ειρήνη, είμαι σίγουρη ότι θα τα χάσεις τα κιλά σου και θα επιστρέψεις στον εαυτό που σου αρέσει να είσαι. Και επειδή κάνουμε και το ίδιο επάγγελμα, να σου πω ότι παρόλη τη δυσκολία με τη ζέστη και τη δίψα, στη δική μας περίπτωση βολεύει ο Μάιος -Ιούνιος που είμαστε πιο λάσκα και χαλαρές, έχουμε όλο το καλοκαίρι μπροστά μας για να ανασυγκροτηθούμε και να μαζέψουμε δυνάμεις και να επιστρέψουμε στους μαθητές μας ανανεωμένες και πανέτοιμες για θετικά σχόλια! Ούτε κατά διάνοια δεν θα μπορούσα να μπω σε τάξη τον πρωτο μήνα!

Quote:

---

Originally posted by Μαρία.
Ωραίο το θεματάκι αν και θα έπρεπε να είναι γενικό "πως άλλαξε ή αλλάζει η ζωή σας όσο χάνατε ή χάνετε βάρος".

---

Kαλή μου ολοι ευπρόσδεκτοι ειναι να γράψουν την δική τους σκέψη για αποιονδήποτε τρόπο και αν έχουν χασει βάρος. Καποια στιγμή το σκέφτηκα αλλά αναθεώρησα μιας και η ίδια έχω κάνει επέμβαση και υπάρχουν άτομα που τα αποτελέσματα των επεμβασεων τους δεν ήταν και τοσο θετικά σε εξέλιξη όπως εμένα.
Και για να επανέλθω μετα δυο εβδομάδες διακοπων να πω και ορισμενα αρνητικα (μάλλον αρνητικες σκεψεις πιο πολύ). Αν και σε διακοπες η ζυγαρια έμεινε σταθερη(οχι οτι τρελαθηκα και στις δραστηριοτητες) ήλπιζα πως θα είχα χασει έστω και 1 κιλό. Δεν είμαι αχαριστη αλλα μετα λύπης μου διαπιστωσα πως 6 μήνες μετά την επέμβαση πολλά έχουν αλλάξει εκτός από την μεγαλη απώλεια βάρους.
-39κιλα
από 62 νουμερο παντελόνι σε 48
σουτιεν απο 100d σε 85b
Mεγάλη διαφορά στις αντοχές μου
πολύ καλύτερη ψυχολογιά σχεδόν στα πάντα
Από θέμα διατροφής τώρα διαπίστωσα πως οι ποσότητες έχουν μεγαλώσει αλλα δεν ισχυει για όλες τις τροφες. Πχ μπορώ να φαω πάνω από μισο τοστ αλλά δεν μπορώ να φαω πάνω από ενα μπωλ μακαρόνια με κιμα΄. Και επείδη μέσα μου υπάρχει ο φοβος και δεν θέλω να ξαναρχίσω τις παλιε΄ς μου συνήθειες, αν και μορώ να φαω παραπάνω απλά δεν τρώω. Είτε είναι φαγητό που μπορω΄είτε όχι. Απο αυριο ξαναπάω γυμναστήριο και έχω σκοπό να χάσω και τα επομενα 12 κιλά μέχρι τα Χριστούγεννα.
Οι αρνητικές μου σκέψεις έχουν να κάνουν με το ότι διαπιστώνω ολα αυτά που λέγαμε περι ποσοτήτων είναι αλήθεια και θέλει εγκράτεια από μέρους μας για να μην ξαναρχίσουμε τα ιδια.Ο φόβος μου ο μεγάλος έχει να κάνει με το αν θα καταφέρω τελικά να κρατήσω σύμμαχο με το στομάχι μου και τον εαυτό μου. Γιατί μετά από όλα αυτά (τα τελευταία 7 χρόνια) με τίποτα δεν θέλω να ξαναπάρω βάρος. Γιατί μου στοιχισε πολλά, έχασα πολλά και δεν θέλω να ξαναβρεθώ ποτέ σε αυτη την θέση. Συνεχίζω λοιπόν με προσπάθεια που πριν δεν ήταν και τόσο αναγκαια. (είπαμε είναι εργαλειο και όχι η απολυτη λύση)....