Originally Posted by
apostolis1318
7 χρόνια σχέση- 5 και 2 χρόνια συγκατοίκηση. Μια ολόκληρη φοιτητική ζωή μεσα σε παρεες, ταξίδια, ποτα. Όλα τα χρόνια μαζί, συνήθως εμεινε σε μένα και ερχόταν και στη πατρίδα μου. Στο 6 έτος παω για πρώτη φορά σε δικό τους γάμο, οι γονείς λόγω ότι ήταν σε μεγάλη ηλικία με ήξεραν ελαφρώς. Τέλος Ιουνίου μου λεει παμε ντου κανονικό στους δικούς μου, όλοι λένε τα καλύτερα για σένα. Η σχέση μας τη τελευταία χρόνια είχε χάσει λίγο το συντονισμό της, εγώ φουλ δουλειά, εκείνη το έψαχνε (ψάχνοταν Γενικά φαινοταν), επιστρέφουμε από τους δικούς της. Περνάει μια εβδομάδα και κάποια στιγμή μου λεει τελευταία δε νιώθω καλά, σκέφτομαι να χωρίσουμε... πάει στο χωριό της, μου ανακοινώνει ότι χωρίζουμε. Έρχεται μου αφήνει ένα γράμμα ότι ειμαι ο καλύτερος, με αγαπάει πολύ Αλλά θέλει να μείνει μόνη. Βρισκόμαστε, της λεω θες σίγουρα; Μου λέει, δε ξερω Ναι, αλλά... λεω καλά γκομενο βρήκες. Μου λέει όχι δεν είναι αυτό. Της λέω οκ χωρίζουμε, αν και δε θέλω. Περναμε ένα μήνα χωριστά ο που προσπαθούσα , και τη βρίσκω με γκομενο. Τόσο απλά, τόσο πολιτισμένα.