στο κατω κατω της γραφης στο τελος εγω εφαγα το ξυλο!!!....τα σκατομυρμηγκα μεσ'την μεση του δρομου μυρμηγκοφωλια...χαχαχαχαQuote:
Originally Posted by Remedy
ΥΣ
εχω αλλαξει μυαλα παντως.... τωρα σκοτωνω κουνουπια...
Printable View
στο κατω κατω της γραφης στο τελος εγω εφαγα το ξυλο!!!....τα σκατομυρμηγκα μεσ'την μεση του δρομου μυρμηγκοφωλια...χαχαχαχαQuote:
Originally Posted by Remedy
ΥΣ
εχω αλλαξει μυαλα παντως.... τωρα σκοτωνω κουνουπια...
τα κουνουπια ειναι ηλιθια κι επιβλαβηQuote:
Originally Posted by pythagoras23
μυρμηγκια rulez!
εγω σκοτωνα βρωμουσες......
Εγω θυμαμαι το σωμα μου γεματο μελανιες μαυρες και κιτρινες, σκισμενα γονατα γεματο πληγες...
τωρα απλα προχωρησαν πιο μεσα...
Mπορω να θυμηθω και εγω κατι στιγμες που πραγματικα , ακομα και μετα απο τοσα χρονια καταλαβαινω γιατι μου τις εβρεχε ο πατερας μου. Ειχα παρει ενα κουτακι σπιρτα και επεζα πισω απο την οικοδομη μου οπου υπηρχε μια αλανα . Αποτελεσμα ? εβαλα φωτια την μιση και παραπανω πλευρα επειδη ειχε ξερα χορτα. Παιζαμε πολεμο γειτονια με γειτονια και σκαρφαλωσα σε ενα τοιχακι που εφτανε στο 1ο οροφο , οι αντιπαλοι " και καλα " με ειχαν περικυκλωσει . Σωτηρια μου? ενα σακι κρεμυδια απο το μπαλκονι της θειας που εμενε στον 1ο , αποτελεσμα ενα δρομος γεματο κρεμυδια και η φατσα μου μετα γεματη δακρυα απο τις ξυλιες. Φασαρια παλι με τις γειτονιες , ενα παιδακι με χτυπαει και παει κρυβεται μεσα στην οικοδομη του . Νευρα εγω με αποτελεσμα να σπασω την τζαμαρια της πορτας για να μπω μεσα να τον δειρω.Ειμουν στο χωριο και απεναντι απο το σπιτι της γιαγιας μου ειχε ενα μικρο ποταμακι και μετα ξεκινουσαν χωραφια με καλαμποκια .. Πηγα μεσα στο χωραφη εσπασα οσα καλαμποκια μπορουσα αλλα επειδη ειμουν κοντος δεν προσεξα οτι Ο ιδιοκτητης ηταν μεσα στο χωραφι... Εμπρος καλα μου ποδαρακιααααααααα
χαχα εγω θα αναφερω ενα χαζο μεν περιστατικο,το οποιο ομως με κανει κ ξερενομαι στα γελια(ενω ταυτοχρονα νιωθω κ τυψεις για να ειμαι ειλικρινης). Θυμαμαι πρεπει να ημουν γυρω στα 6-το πολυ,μπορει κ πιο μικρη λιγο..ε που λετε ειχαμε παει στο σπιτι κατι οικογενειακων φιλων κ εγω ειχα βγει στον κηπο με τις δυδιμες κορουλες τους. Παιζαμε(εγω ημουν η μαμα-καθως ημουν μεγαλυτερη απο εκεινες,κ οπως ειναι αυτονοητο τα κοριτσακια ηταν τα παιδια μου).Σε καποια φαση λοιπον γυρνανε κ μου κανουν(πανω στο παιχνιδι εννοειται)''Μαμα πειναμε''..κ τοτε,εγω παρα πολυ φυσικα πιανω ενα κουταλακι που ειχαμε(απο τα κουζινικα τους),το χωνω στο εδαφος,πιανω χωμα ,τις πιανω τις μαγωνω κ τους κανω''Ανοιχτε το στομα,ωρα για μαμ''κ ΤΙΣ ΤΑΙΣΑ ΧΩΜΑ χαχαχα!!το πιο γελοιο/τραγικο ειναι οτι τα αμοιρα τα δυδιμακια ΚΑΤΑΠΙΑΝ ΤΟ ΧΩΜΑ ΑΔΙΑΜΑΡΤΥΡΗΤΑ κ ειπαν μαλιστα''μμμ τι νοστιμο μαμα''χαχαχαχα !!Βεβαια την ολη σκηνη την ειχαν δει οι γονεις τους κ οταν με ρωτησαν(ολο νευρα)''μα καλα τι πηγες κ εκανες βρε Νεφελη''??η απαντηση μου ηταν''Δε φταιω εγω που οι κορες σας ειναι χαζες κ τρωνε ο,τι τους δινουν''!!!χαχαχα απο τοτε φαινοταν οτι επροκειτο να γινω γλωσσου:P:P
φανταστειτε οτι τα αδερφια μου ακομα το θυμουνται κ το συζητανε!! Αληθεια νιωθω ασχημα γι'αυτο..αλλα τωρα που το ξανασκεφτομαι,μηπως τους εκανα χαρη??τι αργυλος στη μασκα προσωπου,τι χωματακι απο τη μητερα Γη!!χαχαχα
θυμηθηκα κ αλλα τωρα.απο ιστοριες αλλο τιποτα.Θυμαμαι (καπου στα 8 μου)ειχαμε πιασει μια γατα με τον αδερφο μου,τη βαψαμε με σπρευ κ μετα θυμαμαι οτι προσπαθησα να την πιασω κ να τη στριφογυρισω απο την ουρα,πηγα να το κανω αλλα με καταγδαρε(μιλαμε παρα πολυ οχι αστεια) η ατιμη(καλα μου εκανε)!!!απο τοτε βλεπω γατα κ στριβω χαχα.
η' το αλλο,μικρη φοβομουν τα κοκορια κ τις κοτες..θυμαμαι ημασταν στις ξαδερφης μου το σπιτι(ειχαν κοτες),παιζαμε κυνηγητο κ καπου σκονταψα επεσα,κ τοτε νιωθω κατι να με τσιμπαει,αρχιζω να ουρλιαζω,γυρναω κοιταω πισω κ τι να δω???ενα κοκορι να μου τσιμπαει τα μπουτακια μου(τα θεικα μου μπουτακια)!!!!!!!!χαχαχαχα ευτυχως δεν μου αφησε σημαδια!!!τυχη βουνο ε??:P
Νεφελη πολυ πλακα με τα διδυμακια, τη γατουλα τη λυπηθηκα, κοκορι με εχει τσιμπησει κι εμενα!!
Εγω σπανια γυριζω στο παρελθον, και αν ειναι να γυρισω γυριζω μονο για τα ευχαριστα πλεον. Αλλα ειδικα ως παιδι δε θυμαμαι κανενα καλο αξιομνημονευτο σκηνικο. ΟΙ καλες αναμνησεις αρχιζουν απο τα 16 και μετα.. Πιανει αυτο για παιδικη ηλικια να προσπαθησω να θυμηθω τπτ να αναφερω? :P
χεχε αμε,πιανεται γιατι οχι?ουσιαστικα παιδια δεν ειμαστε στα 16?Quote:
Originally Posted by λιλιουμ
Μαλλον ειμαστε εφηβοι!!
Οποτε αλλες οι χαρες της εφηβειας αλλες της παιδικης ηλικιας!!
εξαρταται πως το βιωνει ο καθενας.. αλλοι σε αυτη την ηλικια ζουν την εφηβεια τους κ αλλοι παιζουν ακομα με κουκλες που λεει ο λογος(ενταξει ακραιο παραδειγμα)..Quote:
Originally Posted by λιλιουμ
εμείς περνάμε κροτίδες και προσπαθούσαμε να τις πετάξουμε τέτοια στιγμή ώστε να σκάνε όταν πετυχεναμε βατραχια.
Λοιπον θυμηθηκα κατι, κατι που με ειχε αφησει ξερη, ειναι ομως εφηβικης φυσεως, χαχα!!
Λοιπον ειχα αλλαξει 6-7 σπιτια ως παιδι. Στα 13 μετακομισα οριστικα στην τωρινη μου γειτονια. ΕΚει την ιδια περιοδο μετακομισε και μια οικογενεια που ειχε δυο γιους. Με τον εναν εφαγα κολλημα λοιπον....... Ρομαντικο, πλατωνικο.. Παιδακι ημουν τοτε. Πως τα φερνει η μοιρα, 3χρονια μετα, βρισκομασστε στο ιδιο σχολειο, ιδια ταξη, και ιδιο τμημα!! Δεν ειχα τολμησει ποτε να του μιλησω, ακομα και μες στην ιδια ταξη που ημασταν, ουτε στη γειτονια οταν τον συναντουσα! Εμενα παγωτο..
Ερχεται λοιπον μια ωραια μερα στο διαλλειμα, παιρνει μια καρεκλα και καθεται διπλα μου στο θρανιο, μενω καγκελο.. Μιλαγα με τη διπλανη μου θυμαμαι, και μπαινει λοιπον και αυτος στην κουβεντα, και το πρωτο πραγμα που λεει απευθυνομενος σε μενα ηταν το εξης: Εμενες ποτε στην ταδε γειτονια? Λεω ναι.. Μου λεει σε θυμαμαι, και εγω εμενα εκει πιο κατω. Και μιλαμε για ηλικια οταν ημασταν 5-6 χρονων!! Εε αυτα..!
χαχα ειδες?του εμεινες αξεχαστη βρε!!πωπω ποσο πισω με πηγες τωρα..πωπωωω..θυμηθηκα τον Δημητρη..(ο πρωτος μου ερωτας,παιδικος εννοειται)..ειχα φαει κολλημα μαζι του απο το νηπιαγωγειο μεχρι την 4η δημοτικου..βεβαια αυτος ηταν κολλημενος με μια συμμαθητρια μας(την Αννα),κ ουτε να με φτυσει!!!ελα ομως που στην 5η δημοτικου ο Δημητρακης εφυγε απο το σχολειο μας(πηγε σε ιδιωτικο)κ θυμαμαι την ωρα της γλωσσας(καθοταν μπροστα μου)γυρναει,μου δινει ενα χαρτακι το οποιο ελεγε(το θυμαμαι κατα λεξη φαντασου)''Θελω να μου δωσεις τον αριθμο σου(βλεπεις απο τοτε ειχα κινητο εγω το νουμερο :P)να τα λεμε να μη χαθουμε.Γιατι ειμαι κολλημενος μαζι σου εδω κ 3χρονια κ τα εφτιαξα με την Αννα για να σου τη σπασω επειδη συνεχεια μιλας με τον Νικο κ εμενα με εχεις γραμμενο''!:PQuote:
Originally Posted by λιλιουμ
του εδωσα λοιπον τον αριθμο μου,βεβαια δε με πηρε/εστειλε ποτε(οσο ειχα εκεινον το αριθμο τουλαχιστον χεχε)..τον ξαναειδα πριν δυο χρονια περιπου(επαθα πλακα!!ΑΚΟΜΑ ΠΙΟ ΚΟΥΚΛΟΣ απ'οτι τον θυμομουν),ε κ για να μην τα πολυλογω(γιατι σας επρηξα ξερω)μιλαμε μεχρι τωρα,βγαινουμε,ολα οκ:)
Ειδες τι συμβαινει στη ζωη??
Οπως κι εσυ εγω ειχα το κολλημα νομιζα και αυτος με θυμοταν απο δεκα χρονια πριν, εγω τοτε ουτε καν.. βεβαια σκεφτομαι μηπως με αναγνωρισε απο καποιο αλλο στοιχειο, πχ θυμοταν τη μαμα μου η τον μπαμπα μου και τους ξαναειδε μετα στη νεα γειτονια και οχι εμενα, δεν το εχω ρωτησει ποτε αυτο..
Χμ εγω για να γραψω τη συνεχεια της ιστοριας θα μου παρει δυο τομους..