Originally Posted by
Lou!
αμελι, ισως να ειναι αυτο που λεει η κλαιρ.
εγω με αγχος δεν εχω ιδιαιτερο προβλημα, πιο πολυ με συναισθηματα θλιψης. παντως προχτες ημουν στο μετρο κ πηγαινα σε ενα ραντεβου, αλλα τα εκανα σκατα με το χρονο κ την εστησα την κοπελα μιση ωρα. τεσπα, με επιασε ενα καταθλιπτικο στο μετρο κ σε ολη τη διαδρομη ειχα βαλει τα κλαματα. καθομουν σε μια θεση κ ειχα καποιον διπλα κ 2 απεναντι μου. σε καποια φαση γυρισα απο περιεργεια να δω αν κανεις με κοιτουσε ετσι κλαμμενη, κ δεν ειδα τπτ. ολοι ηταν στην κοσμαρα τους. βεβαια κ εγω το εχω απομυθοποιησει μεσα μου. δηλ κ να ασχοληθουν αν εγω κλαιω, κ τι εγινε? προβλημα μου αν κλαιω, μιση ντροπη δικη τους κ μιση δικη μου. βεβαια τα κοινωνικα θεματα κ τις πεποιθησεις που ειχα πιο παλια, προσπαθω κ σιγα σιγα τα εχω αναθεωρησει (κ τα αναθεωρω) απο το 2007. δηλαδη εδω κ 4 χρονια πανω κατω δουλευω με τον εαυτο μου σε κοινωνικα θεματα! εχω κανει κ καποιες συνεδριες, το 2008, κ φετος, εχω διαβασει κ πολλα βιβλια αυτοβοηθειας σχετικα με τις κοινωνικες σχεσεις, κ σιγα σιγα βλεπω αλλαγες στον εαυτο μου. αλλα σε βαθος χρονου, οπως καταλαβαινεις! :p
καλα εκανες κ πηγες για ψωνια, κ οσο μπορεις να βγαινεις! η αρχη ειναι το πιο δυσκολο, σιγα σιγα θα εξοικειωνεσαι κ θα αισθανεσαι πιο ανετα!
καλη συνεχεια ευχομαι! :)