Originally Posted by
Mystic
Να μπορούσα να έχω μια μεγάλη αγκαλιά, να μπω μέσα και να κρυφτώ μέχρι να ξεκουραστεί το μυαλό μου. Να μπορούσα να αγκαλιάσω τον εαυτό μου, να τον φροντίσω, να τον παρηγορήσω.
Με αγαπάνε τόσοι άνθρωποι κι εγώ όλο και τους πληγώνω. "Από πέντε χρονών σε βλέπω να πονάς", μου είπε ο πατέρας μου όταν με πήγαινε στο νοσοκομείο. Και το ξέρω, το θυμάμαι. Πάντα, τα έβαφα όλα μαύρα. Τις αιτίες τις ψάχνω, κάποιες τις έχω βρει. Σίγουρα είναι ενδογενές. Γεννήθηκα με αυτή την τάση. Είναι δύσκολο να κουβαλάς έναν πόνο στη ψυχή σου και να απολογείσαι συγχρόνως που τον έχεις. ΔΕΝ ΦΤΑΙΩ ΠΟΥ ΠΟΝΑΩ. ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΟΝΑΩ.