aeοlous74 πάντως αν δεν τα καταφέρεις με την οριακή σου αγάπη-γίνε συγγραφέας...
Είμαι σίγουρη ότι θα πετυχεις!
Printable View
aeοlous74 πάντως αν δεν τα καταφέρεις με την οριακή σου αγάπη-γίνε συγγραφέας...
Είμαι σίγουρη ότι θα πετυχεις!
Λες Diana... δεν το είχα σκεφτεί! :-PQuote:
Originally Posted by Diana1982
Σε ευχαριστώ πάντως.
Όσο για τις οριακές αγάπες... αρκετά. Νομίζω ότι πλέον έχω αναπτύξει αρκετά ευαίσθητες κεραίες για να τις αναγνωρίζω και να τις αποφεύγω.
Διαβαζω το συγκεκριμενο φορουμ αρκετα χρονια...δεν διαβαζω ολα τα θεματα ,απλα ισως καποια που απο τον τιτλο μου κανουν το κλικ...το συγκεκριμενο θεμα δεν το ειχα διαβασει ποτε αν και παντα επεφτε το βλεμμα μου στον τιτλο...σημερα μπηκα στην διαδικασια να το διαβασω...ομολογω οτι ειμαι σοκαρισμενη (για δικους μου λογους)..δεν γνωριζα για τις "οριακες προσωπικοτητες"...ισως κατι εμαθα σημερα...σιγουρα εμαθα!!!Ενα ερωτημα μου γενναται μονο...τελικα ποιοι εχουν το προβλημα?οι οριακοι η εμεις που δεχομαστε κατι τετοιο?η και οι 2 πλευρες??
Απλα τα πραγματα , ο ενας ειναι ο θυτης , ο αλλος το θυμα.Quote:
Originally Posted by kramel36
Το θυμα ως γνωστον δεν φταιει ποτε.
εγω, αλλο εχω σκεφτει επανειλλημενα κιολας, διαβαζοντας το συγκεκριμενο θεμα...
πιθανολογω οτι πολλοι και πολλες προσπαθουν να ριξουν σε καποιες διαταραχες την απορριψη τους απο καποια ατομα για να μην προβληματιστουν περαιτερω, η να μην αναζητησουν τις δικες τους ευθυνες ειτε στην σχεση, ειτε που επιμενουν με καποιον που τους απορριπτει..
Πως γινεται το θυμα να μην φταιει ποτε??οταν βιωνει μια τετοια κατασταση και την δεχεται?δεν εχει ευθυνη?ο οριακος φταιει μονο?Quote:
Originally Posted by betelgeuse
το πρόβλημα kramel36 το έχουν και οι δυο. Οι μεν γιατί τίποτα δεν τους διώχνει την θλίψη, μερικές μόνο σποραδικές καταστάσεις και αντιλαμβάνονται και οι ίδιοι οτι είναι <<κακά>> άτομα, άλλο αμα δεν μπορούν να το ελέγξουν και έπειτα εμείς που πιστεύουμε οτι είμαστε οι εκλεκτοί που μπορούν να τους κάνουν να δούν τα πράγματα από άλλο πρίσμα. Και στην αρχή επειδή υπάρχει η φάση της εξιδανίκευσης και της πλήρους προσκόλησης, νομίζεις οτι όλα αυτά τα προβλήματα που έχουν τα άτομα με αυτή την διαταραχή δεν θα τα αντιμετωπίσεις εσύ καθώς σε αγαπάει και είσαι ο ένας.Το θύμα φταίει γιατί πιστεύει οτι τα υπέροχα λόγια που του έχει πει ο οριακός είναι αληθινα(ενώ δεν είναι) και επειδή νομίζει οτι μπορεί να βοηθήσει το εκάστοτε άτομο κάνοντας τα πάντα, ενώ στην τελική ο οριακός άμα έρθει η φάση της υποτίμησης, και τον κόσμο ανάποδα να φέρεις, στα αρ@@@@α του.Είμαστε και εμείς υπεύθηνοι για το πακέτο μας, το δέχομαι. Και υπάρχει και η ανθρωπιά, καθώς το 90% των οριακών μένουν μόνοι τους στο τέλος και λές και εσύ, οχι μωρέ ας του σταθώ εγώ, ίσως το καταλάβει(άσχετο που δεν θα το καταλάβει ποτέ).Remedy τι να σου πώ, το πέτυχες. Τι να κάνουμε, δεν βγάζουμε τον άλλο οριακό έτσι για να περνάει η ώρα; οτι να ναι. Όποιος είναι έξω απο το χορο...
https://www.youtube.com/watch?v=JYMlgNoiilc
Για αυτό κάθεσαι μαζί τους και παλεύεις...
Διαβαζω το συγκεκριμενο φορουμ αρκετα χρονια...δεν διαβαζω ολα τα θεματα ,απλα ισως καποια που απο τον τιτλο μου κανουν το κλικ...το συγκεκριμενο θεμα δεν το ειχα διαβασει ποτε αν και παντα επεφτε το βλεμμα μου στον τιτλο...σημερα μπηκα στην διαδικασια να το διαβασω...ομολογω οτι ειμαι σοκαρισμενη (για δικους μου λογους)..δεν γνωριζα για τις "οριακες προσωπικοτητες"...ισως κατι εμαθα σημερα...σιγουρα εμαθα!!!Ενα ερωτημα μου γενναται μονο...τελικα ποιοι εχουν το προβλημα?οι οριακοι η εμεις που δεχομαστε κατι τετοιο?η και οι 2 πλευρες??
kramel36 είτε φταίνε αυτοί, είτε εμείς, στο τέλος κερδισμένοι βγαίνουμε εμείς, τα "θύματα". αν ξαναβρούμε τον εαυτό μας, που δυστυχώς τον χάνουμε με αυτά τα άτομα, θα συνεχίσουμε τη ζωή μας, τουλάχιστον πιο σοφοί. Οι οριακοί όμως θα είναι πάντα έτσι και πάντα θα βασανίζουν τους άλλους χωρίς να τους αγαπούν...πρόκειται για πραγματική ασθένεια.
Γιατι θεωρεις τον εαυτο σου θυμα αυτο δεν μπορω να καταλαβω...οταν ο ανθρωπος που εισαι μαζι του και τον θεωρεις "οριακο" ειναι δικη σου επιλογη?Quote:
Originally Posted by galarina
Και στο τέλος θα τους μισήσουν κιόλας. Ααααααααχχχχχ καλή λευτεριά παιδιά!Quote:
Originally Posted by galarina
δεν ξερεις ποσο βασανιζεται ο αλλος, που ΔΕΝ ΤΟ ΕΧΕΙ ΕΠΙΛΕΞΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΟΡΙΑΚΟΣ!! Αυτος ΠΟΥ ΕΠΙΛΕΓΕΙ να ειναι με εναν οριακο, και ας μην ηξερε τη διαγνωση εξαρχης, οι οριακοι δεν μπορουν να κρυφτουν για πολυ, να παει να κοιταχτει και αυτος!!!!!!! Αυτα εχω να δηλωσω εγω. Που ειμαι ενας πολυποικιλος ανθρωπος, με την κυκλοθυμια μου, την εποχικη μου καταθλιψη, το προεμμηνοριακο δυσθυμικο συνδρομο, τα οριακα μου στοιχεια, τα αποφευκτικα μου και τα εξαρτητικα μου αγκαλια ολα. Παραναλωμα του πυρος. Συνοθυλευμα τρελας. Κοιταξτε λοιπον και εσεις τη δικια σας, και αφηστε τους αλλους στη δικη τους.
καταπληκτικος οδηγος, το νουμερο 2 να το κανουμε κορνιζα.
https://scontent-b-mxp.xx.fbcdn.net/...87&oe=54C11B99
Mην αγριευεις λιλιουμ,εμεις οπως θα δεις αν διαβασεις το νημα,οσοι μπλεξαμε με οριακα ατομα πηγαμε/παμε σε ψυχολογο τωρα!
Εισαι οκ λοιπον?Εισαι ευχαριστημενη αν αυτο ειναι τελος παντων το προβλημα?
ναι αμε! λυστε τα θεματα σας για να μην ξαναμπλεξετε με οριακο/η!! δε γινεται να εισαι οκ και να πας να μπλεξεις με τετοιο ατομο. Το λεω εκ πειρας. Ναι κι εγω δεν ειμαι καλα, αλλα με εναν νορμαλ, με εναν που να ηταν ΚΑΛΑ δεν εχω κανει σχεση ΠΟΤΕ. Τυχαιο?? Δε νομιζω.. Μπορει να ηταν σε καλυτερη φαση απο μενα, αλλα δεν ηταν καλα!! Πραγματικα μπορει να νομιζεις οτι ειμαι τρελη, αλλα το χειροτερο αισθημα που εχω νιωσει στη ζωη μου ειναι οτι πληγωσα ανθρωπους που αγαπουσα. Δεν ειμαστε σαδιστες, ουτε αναισθητοι, τουλαχιστον οχι ολοι μας. Και ναι μακρια απο μας.. Και εμεις στο γιατρο μας.
Το δικο μου συμπερασμα απο αυτα που λεει η λιλιουμ
"να δεις που κ στο τελος θα μας πουνε κ μ@λ@κες" .... που λεει κ ενα τραγουδι!
Δεν υπάρχει τίποτε στον οδηγό που ανήρτησες που να μην το εφάρμοσα σ΄αυτον τον άνθρωπο, διότι εκ φύσεως δείχνω μεγάλη κατανόηση στους γύρω μου. Εγώ τουλάχιστον εισέπραξα σαδισμό και αναισθησία και τώρα που μιλάμε εξακολουθώ να το εισπράττω.Quote:
Originally Posted by λιλιουμ
καλησπέρα και απο μενα. πάνω σ αυτό το θέμα να προσθέσω οτι όλα είναι στο μυαλό μας τελικά.... όταν ξέρεις ποιος εισαι , τι είσαι και τι έχεις προσφέρει σ ενα τετοιο άτομο , όταν εχεις εξαντλήσει καθε δυνατή προσπάθεια για να βοηθήσεις, όταν έχεις φτάσει πάτο και έχεις αδειάσει απο ενέργεια, (γιατι αυτα τα ατομα σου παίρνουν την θετικη ενεργεία που έχεις,τρέφονται απ αυτη ! )
Απο κει και πέρα όλα ειναι να πάρεις την απόφαση να αποχωρίσεις και να μείνεις σε αυτή την απόφαση σου....
Καλησπέρα ntaiana33.Καλά τα λες, απλά αυτό που αφήνει πικρία και ας έχεις αποχωρήσει, είναι το συναίσθημα οτι εσύ κάνεις τα πάντα για έναν άνθρωπο, βάζοντας τον εαυτό σου τον ίδιο σε δεύτερη μοίρα και ο άλλος οχι απλά δεν το εκτιμάει, αλλά σ δείχνει κιόλας, οτι σιγά, δεν έκανες και κάτι. Και αυτό είναι το λάθος το δικό μας, οχι των οριακών. Οτι περιμένουμε να κατανοήσουν κάποια πράγματα που η ίδια η φύση της ασθένειας δεν τους αφήνει.
Λυπαμαι που το λεω κ συγνωμη αν θιγω καποιους αλλα ατομα με τετοιου τυπου διαταραχες (διπολικη,οριακη) δεν αξιζει να τους παιρνεις σοβαρα τελικα!
Κ κατι που εχει αναφερθει κ παλιοτερα!Το οριο της διαταραχης με αυτο του παλιοχαρακτηρα σ αυτα τα ατομα ειναι πολυ λεπτο.Κ δεν θελω να το μαθω πια!
Ατομα παρτακηδες/καβατζακηδες δεν ηθελα ποτε να ειναι γυρω μου κ νομιζω κανενας μας!
ntaiana33 καλησπέρα. Νομίζω το πιο δύσκολο είναι να μείνεις σταθερός στην απόφασή σου.
mnlg συμφωνώ ότι δεν μπορείς να πάρεις τα λόγια τους στα σοβαρά, ωστόσο πάντα σκέφτομαι ότι είναι κάτι σαν αθώοι που τους έχουν φυλακίσει. Και αυτή τους η μοίρα είναι πολύ βαριά.
Είτε θύτης είτε θύμα, οι περισσότεροι κουβαλάμε τα θεματάκια μας και οι οριακές προσωπικότητες λίγο περισσότερο. Και αυτοί εξάλλου υπήρξαν καποτε θύματα κάποιων άλλων. Η διαφορά έγκειται στο αν έχεις τα κότσια να στήσεις τον εαυτό σου στον τοίχο -με τη βοήθεια των ειδικών-, να διώξεις το φόβο και τελικά να βελτιώσεις τη ζωή σου. Γιατί ειμαστε αυτό που κάνουμε και όχι αυτά που σκεφτόμαστε ή νοιώθουμε. Από την άλλη, νομίζω ότι για μια οριακή προσωπικότητα, που συνειδητά ξέρει ότι κάτι δεν πάει καλά, μάλλον είναι πιο εύκολο να θυματοποιεί κόσμο και να δραματοποιεί τις κατεστραμμένες σχέσεις της για πάντα, παρά να παλέψει με τους δαίμονες μέσα της.
Από την άλλη, νομίζω ότι για μια οριακή προσωπικότητα, που συνειδητά ξέρει ότι κάτι δεν πάει καλά, μάλλον είναι πιο εύκολο να θυματοποιεί κόσμο και να δραματοποιεί τις κατεστραμμένες σχέσεις της για πάντα, παρά να παλέψει με τους δαίμονες μέσα της.
Μπράβο ρε μπλέ, ήρθες και έγραψες κάτι που γύρναγε στο μυαλό μ τόσο καιρό. Σαν να τα έχουν παρατήσει και να πορεύονται με την φύση της ασθένειας.Καμία προσπάθεια για βελτίωση η να πιστέψουν πως ένας άνθρωπος θα τους βοηθήσει. Οτι και να τους πεις, όπως και να συμπεριφερθούν, ότι και αν κάνουν, στο τέλος ακούς ένα είμαι άρρωστος και οριακός και ότι κ αν γίνει κ όποιος κ αν είσαι, θα καταστραφεί η σχέση μας. Καμία απόπειρα να προσπαθήσουν για κάτι καλό
Σημερα για μενα ειναι απο τις μερες που ειμαι χαλια...
Για κατι που εχω μετανιωσει σε σχεση με αυτη τη σχεση που ειχα ειναι οταν μου ειχε πει πολλες φορες την φραση "οταν καταλαβεις ποια πραγματικα ειμαι,θα φυγεις τρεχοντας" που δεν ρωτησα "πες μου,ποια εισαι?"
Δεν ειχα ρωτησει γιατι νομιζα οτι εννουσε το οτι πολλες φορες δεν εχει διαθεση κ ειναι πεσμενη γιαυτο κ της απαντουσα οτι εγω δεν εχω κανενα θεμα με αυτο που εισαι!
Αν γυριζα τον χρονο πισω θα την ρωτουσα σιγουρα να μου πει ποια ειναι?Να δω τι θα μου ελεγε...
mnlg, μην νιώθεις έτσι. Για να σε παρηγορήσω χθες είχα μια πρώτη συνεδρία με ψυχοθεραπεύτρια που επισκέφτηκα για πρώτη φορά. Επισκεπτόμουν, αν θυμάσαι τον ίδιο ψυχοθεραπευτή με τον οριακό. Καταλογίζω ευθύνες στον συγκεκριμένο γιατρό γιατί με δέχτηκε σαν πελάτισσα ενώ ήξερε την περίπτωση. Πήγαινα και καταλάβαινα, βρε παιδί μου, ότι δεν με βοηθάει αυτός ο γιατρός.Quote:
Originally Posted by mnlg
θα ήθελα να σου πω, λοιπόν, ότι νιώθουμε τα ίδια. Όμως, σύμφωνα και με την ψυχοθεραπεύτρια, η κατάσταση που νιώθουμε μας είναι οικεία και φοβόμαστε να προσπαθήσουμε να φύγουμε απο αυτή γιατί θα είναι κάτι καινούριο για μας, κάτι άγνωστο. Επιλέγουμε, λοιπόν, να καθόμαστε να στενοχωριόμαστε για όλα αυτά, παρά να καταβάλουμε προσπάθεια να κάνουμε πράγματα που θα έκαναν καλό σε μας: να προσπαθήσουμε να αγαπήσουμε τον εαυτό μας περισσότερο απο τους άλλους, να μάθουμε να λέμε όχι, να μην θυμώνουμε με τον εαυτό μας για αυτό που μας συνέβη.
Επίσης, μου είπε χαρακτηριστικά ότι "ήμουν άτυχη που γνώρισα οριακό" και να σταματήσω να ρίχνω ευθύνες στον εαυτό μου γιατί ποτέ δεν θα μπορούσε να με εκτιμήσει αυτός ο άνθρωπος ακόμη και αν ήμουν ο Θεός. ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΚΤΙΜΗΣΕΙ. δεν χρειάζεται,λοιπόν, να προσπαθούμε να "φτιάξουμε" τέτοιους ανθρώπους γιατί θα κουβαλάμε μια ζωή ένα βαρίδιο. Ο ΟΡΙΑΚΟΣ ΔΕΝ ΑΛΛΑΖΕΙ. Ας αγαπήσουμε τον εαυτό μας περισσότερο απο την οριακή μας αγάπη!
Kαταλαβαινω τι λες galarina κ ολα αυτα τα εχω σκεφτει κ εγω!Κ ενω τα σκεφτομαι κ την ξερω την θεωρια στην πραξη εχω προβλημα...να τα εφαρμοσω ολα αυτα στην πραξη κ να μην στεναχωριεμαι.Καποιες φορες τα καταφερνω,καποιες αλλες οχι κ πεφτω ψυχολογικα...
Κ εγω εχω κ το αλλο θεμα,υπαρχει κοινη παρεα στη μεση κ σκανε νεα καμια φορα απο εκει που δεν το περιμενω κ αυτο με παει πισω...μεχρι που εχω σκεφτει να κανω στην ακρη ατομα απο αυτη την παρεα αν κ μερικοι ειναι χρονια φιλοι μου....δεν ξερω...
Κουραστηκα ρε παιδια......κουραστηκα να στεναχωριεμαι,να σκεφτομαι συνεχεια κ να μην χαλαρωνω,να μην εχω ορεξη να παω στη δουλεια κ γενικα να μην εχω ορεξη για τιποτα....
Είναι και για μένα μια σκατά μέρα, όσες μέρες και να περνάνε και να μην σκέφτομαι, έρχεται μια στο τόσο μια μέρα, που καταντάω να σκέφτομαι τα ίδια και τα ίδια. mnlg σε καταλαβαίνω απόλυτα. Φθορά, μόνο αυτό...
Ksefyga χαίρομαι που αντίστοιχες σκέψεις περνάνε και από εσένα. galarina, καλή αρχή να έχεις. mnlg όσο και αν φαίνεται μακρυνό, το τραύμα θα κλείσει και με την κατάλληλη υποστήριξη ακόμη πιο γρήγορα. Είναι επίπονη και χρονοβόρα διαδικασία, την έχω βιώσει και την βιώνω ακόμη. Επειδή είναι βαθύ μπορεί να αφήσει ουλή, αλλά αυτό δεν σημαίνει τίποτα. Όπως λέει και ένας φίλος με αντίστοιχη εμπειρία, οι άνθρωποι με διαταραχές προσωπικότητας έχουν την ικανότητα να σε στιγματίζουν.
Εμενα παντως η οριακη μου αγαπη μ εδιωξε πριν ενα μηνα μ ενα μην.στο φεις και οταν ειπα να βρεθουμε μου ειπε οτι φοβαται μην επηρεαστει και ξαναειναι μαζι μου..δεν θελει να ξαναπερασει τα ιδια και μισει τον εαυτο του που μου φερθηκε ετσι..
Μεσα σ ενα λεπτο αλλαξε δεκα φορες αποψη μια ευθυνομουν εγω μια εκεινος πνιγοτανε ..
Το καλο ειναι οτι ξεκινησε με ψυχολογο υποτιθεται γιατι ηθελε να σωσει την σχεση μας.
Βρεθηκαμε τυχαια και ηταν μες την ευτυχια και στη τρελη χαρα !!σαν να μην εγινε τιποτα ..
Εχει περασει μια βδομαδα απο τοτε και δεν ειχαμε καμια επικοινωνια
Ελπιζω κι ευχομαι να μην επιχειρησει να ερθει σε επαφη γιατι ολο το καιρο αυτο βρηκα τον εαυτο μου και αρχιζω να γεμιζω ..ξανα!!!με ειχε αδειασει εντελως..
Καντε πραγματα που σας αρεσουν και να ειστε με θετικους ανθρωπους αυτο δεν ειναι αγαπη για μενα ειναι λυπη ,γιατι αυτα τα ατομα ποτε δεν ικανοποιουνται,και θα ναι παντα δυστυχισμενα ..και θα κανουν και τους γυρω τους..
Προχωρηστε χωρις να κοιταξε τε πισω..το ζησαμε το νιωσαμε !!!παμε παρακατω.
Ποσο καιρο ntaiana33 ειχες σχεση με αυτο το παιδι?
Ειχα περιπου 3 χρονια
Κ μεσα σε ενα μηνα καταφερες κ εισαι τοσο καλυτερα κ ας ηταν ο τροπος τοσο ασχημος (μηνυμα απο fb)?
Tι σε βοηθησε κ προχωρησες γιατι εγω εχω κλεισει 2μηνο κ δεν εχω δει μεγαλη βελτιωση...
Δεχτηκα πολλες ασχημες αντιδρασεις και συμπεριφορες,ακομα και σωματικη βια.
Μ εδιωξε απειρες φορες.και μετα μ επαιρνε τηλ.οτι ειναι χαλια κανει εμετο και οτι μ εχει αναγκη.
Γυρνουσα παντα και τον μαζευα. Ωσπου καποια στιγμη σ ενα καυγα απ το τιποτα (ετσι οπως το φερε η κουβεντα μιλουσαμε για την εξυπναδα.και με ρωτησε για αν τον θεωρω εξυπνο. Η απαντηση μου ηταν :μπορεις να μου πεις τον ορισμο της εξυπναδας?γιατι εγω δεν μπορω.) Τι ηταν να πω μ εβρισε με εδιωξε απ το σπιτι.και εκει πηρα την αποφαση να φυγω γιατι εχανα εμενα και αν χασω εμενα τοτε δεν θα μπορουσα να τον βοηθησω.και βρηκα σπιτι και νοικιασα.
Η σχεση ομώς δεν σταματησε ειπαμε να προσπαθησουμε ετσι,αλλα η συμπεριφορα του ηταν χειροτερη οπου και αν ημουν μ εκανε να νιωθω ασχημα ειτε ημουν στη ξαδερφη μου ειτε στη κουμπαρα μου ,απ το τιποτα μ εκανε να νιωθω τυψεις που περνουσα χρονο με τους δικους μου ανθρωπους,επειδη εκεινος δουλευε.,δεν ηθελε.να περναω ομορφα!
Αυτο που με βοηθησε ηταν η αυτογνωσια, ηξερα τι εδωσα ..εξαντλησα καθε δυνατη προσπαθεια,και μονο που ξεκινησε ψυχοθεραπεια ειναι κατι για μενα..απο κει και περα θεωρω εγω οτι για καποιο λογο γινονται ολα..διαχειριστηκα στο μυαλο μου το οτι μ εκανε να νιωθω ετσι,βρηκα απαντηση στο γιατι,ειχα διπλα μου θετικα ατομα.και πλεον δεν αφηνω να μ επηρεασει,βεβαια δεν εχει παρακαλεσει.αλλα θεωρω οτι δεν θα μπορεσει πλεον ..χαμογελαω κανω πραγματα που μου αρεσουν και που δεν μπορουσα να κανω με ανεση και χώρις επικριση,βγαινω με φιλους που δεν μπορουσα πριν,γιατι εκρινε και κατεκρινε τους παντες και δεν εχω το φοβο τι θα πω και πως θα το πω!
ο ψυχοθεραπευτης του εβγαλε την ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗ διαγνωση που συζητιεται, η ειναι μια δικη σου εκτιμηση?Quote:
Originally Posted by ntaiana33
θεωρω οτι κι ενας δυσλειτουργικος χαρακτηρας (η και παλιοχαρακτηρας αν θες) που χαλαει τις σχεσεις του, η δεν μπορει να σταυρωσει σχεση γιατι ειναι κακοηθης, η βασανιστικος- εγωιστης-παρτακιας- αγενης, εχει να ωφεληθει απο ψυχοθεραπεια, χωρις να εχει καποια διαγνωση..
Ρεμεντι Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου και με το σημερινο και με ενα άλλο ποστ που εγραψες τις προαλλες.. Πραγματικα νομιζω έχει καταντήσει ενα νήμα πληγωμενων που έχουν ταυτιστεί απο την ιστορία του θεματοθετη προφανώς βρήκαν κάποια κοινά με αποτέλεσμα να καθιστούν τους πρωην τους ως οριακούς.. Αν δεν είναι έτσι τα πράγματα ας μας μιλήσουν για την ψυχοθεραπευτική πορεία αυτών των ασθενών μιας και θα επιβλέπονται απο κάποιον επιστήμονα..εκτός αν είναι αεροδιαγνωση μιας πληγωμενης καρδιάς.
Εντάξει νομίζω οτι είναι ακραίο και ανώριμο να βγάλει κάποιος τον σύντροφο του οριακό, απο μόνος του, για να ρίξει σε αστάθμητους παράγοντες τον χωρισμό του. Τότε αυτό το άτομο έχει το πρόβλημα και όχι ο "οριακός". Στην περίπτωση την δική μου κ του ατόμου που ήμουν μαζί, η ψυχοθεραπευτική πορεία πήγαινε ενα βήμα εμπρός-δυο βήματα πίσω.Την εναλλαγή απόψεων, την είχε και με τους ψυχιάτρους, με αποτέλεσμα να τους αλλάζει και αυτούς σαν τα πουκάμισα(3-4 σε ένα χρόνο μέσα).Οσο για τα χάπια (σταθεροποιητές, αντικαταθλιπτικά), δεν μπόρεσα ποτέ να καταλάβω αν τα έπαιρνε σωστά. Πλήρη άρνηση συνεργασίας με τους ειδικούς και ειδικά τον πρώτο καιρό π ήμασταν μαζί και δεν είχα αντιληφθεί ακριβώς την φύση της πάθησης, νόμιζα οτι είχε δίκαιο που τους άλλαζε και οτι φταίνε οι "κακοί" γιατροί π θέλουν να κάνουν πειραματόζωο την κοπέλα μου. Μετά σκέφτηκα, δεν είναι δυνατόν όλοι οι γιατροί να είναι κακοί, κάτι πάει πολύ λάθος.
δε ξερω αν ποτε αναρωτηθηκες αν εχουν καπια σχεση οι καλοι γιατροι με τους κακους γιατρους αλλα θα πρεπει να ιδρωσει πολυ το μυαλουδακι σου για να βρεις τι ακριβως ενοω....
μιλας με γριφους, γεροντα :pQuote:
Originally Posted by αλεξανδρος_77
δε ξερω αν ποτε αναρωτηθηκες αν εχουν καπια σχεση οι καλοι γιατροι με τους κακους γιατρους αλλα θα πρεπει να ιδρωσει πολυ το μυαλουδακι σου για να βρεις τι ακριβως ενοω....
Ρε παιδί μου, θα καθόμαστε να γράφουμε αινίγματα; τόσο δύσκολο είναι να μ πείς αυτο π σκέφτεσαι και εννοείς κατευθείαν;μυαλό λέγεται φίλε, οχι μυαλουδάκι
Μεταιχμιακη,Ναρκισσιστικη, δραματικη διαταραχη,ο ιδιος μου το ειπε οταν ξεκινησε την ψυχοθεραπεια μετα απο κανα διμηνο .μαλιστα καποια στιγμη κατηγορουσε την μανα του επειδη εξαιτιας της (θεωρουσε ο ιδιος, ) ειναι επιθετικος.
"Μισω τη μανα μου γιατι εξ αιτιας της σε χανω"
Χρησιμοποιουσε πολυ συχνα τη λεξη μισω.
Οταν του ζητησα καποια στιγμη να παμε μαζι,μου ειπε οτι η ψυχολος δεν το θελει.
Τυχαινει μια πολυ καλη μου φικθ να ειναι ψυχολογος και της ειπα καποια πραγματα ,εκεινο που μου ειπε ειναι οτι γλιτωσα.
Οσο για τους καλους και τους κακους ειναι οπως ενας αρθενης μπαινει για χειρουργειο εξαρταται και απ το γιατρο η εγχειρηση.
Και οταν οι ψυχολογοι εχουν τετοιο ασθενη,ειναι δυσκολο και για εκεινους