!! Κουτσουνι, σπουδαιο σχολιο εκανες. Ποσο δικιο εχεις!
Ελπιζω ο αυγερης να το εκτιμησει δεοντως και να βοηθηθει.
Printable View
!! Κουτσουνι, σπουδαιο σχολιο εκανες. Ποσο δικιο εχεις!
Ελπιζω ο αυγερης να το εκτιμησει δεοντως και να βοηθηθει.
Διαβάζω με μεγάλη προσοχή, ρουφάω κυριολεκτικά, κάθε σχόλιό σας, κάθε μικρή ή μεγάλη πρόταση, κάθε παρατήρηση.
Ήδη, δυο βδομάδες αφότου έβαλα ένα STOP σε μια ιστορία που λίγο έλειψε να μου τινάξει τη ζωή στον αέρα, όλα έχουν πάρει το δρόμο τους. Η δουλειά μου έχει ξαναβρεί τους κανονικούς ρυθμούς της, χωρίς να χρειάζεται πια να την αφήνω στη μέση για να παρηγορώ, να συμπαρίσταμαι, να στηρίζω απρόσωπες φωνές στην άλλη άκρη ενός κινητού. Έχω ξεκινήσει μια σχέση με μια πραγματικά όμορφη γυναίκα που τη γνώρισα με ένα απόλυτα "υγιή" και "φυσιολογικό" τρόπο, πλησιάζοντάς την, φλερτάροντάς την, τετ-α-τετ, σε ένα από τα στέκια μου. Όλα όσα έχουν γίνει μου φαίνονται πια σαν μια μακρινή ιστορία που ομολογώ ότι ακόμα δεν μπορώ να πιστέψω πως βρέθηκα μπλεγμένος σ' αυτήν. Πραγματικά νιώθω πολύ όμορφα για την απόφασή μου να μπω και να γράψω την εμπειρία μου εδώ μέσα, αφού από από εκεί και πέρα ξεκίνησε ουσιαστικά η διαδικασία απεμπλοκής μου.
Κάθε μέρα που περνάει, με απομακρύνει όλο και περισσότερο από μια υπόθεση που σε λίγο καιρό θα μου φαίνεται σχεδόν απίστευτο ότι πραγματικά συνέβη.
Αυτά έχω να γράψω απόψε δηλώνοντας "παρών". Εξαιρετικό το σχόλιο από Kutchunie. Πραγματικά εξαιρετικό. Σχεδόν πλήρης ταύτιση με τις δικές μου σκέψεις.
Θα συνεχίσω να γράφω και τις επόμενες μέρες. Νιώθω ότι έχω ακόμα να μοιραστώ πολλά. Και νιώθω ότι έχω ακόμα να μάθω πολλά.
Για άλλη μια φορά, ευχαριστώ όλες και όλους εσάς που μου ανοίξατε και μου ανοίγετε τα μάτια. Η συνεισφορά σας στη σωτηρία μου ήταν ανεκτίμητη.
Σε ένα πράγμα θα διαφωνήσω μόνο. Ολοι έχουμε ανοιχτά μάτια. Ίσως οι άνθρωποι που νοσούν να έχουν μπροστά στα μάτια τους καποια κατοπτρα λιγο περιεργα και να χρειάζονται περισσοτερη προσπαθεια στο να δουν, αλλα ολοι ειμαστε εφοδιασμένοι στο να αντιλαμβανομαστε και να βλέπουμε. Το θεμα ειναι προς τα που επιλέγουμε να δουμε Αυγερη και αυτο ισχυει ειτε είσαι υγειης ψυχικά είτε όχι. Θελω να πω με αλλα λόγια πως η επιτυχία, η οποια επιτυχία είναι αποκλειστικά αποτέλεσμα προσωπικής προσπάθειας. Το άτι ο καθενας εχει την εμπειρια του κ την καταθετει δε τον κάνει καλό ή κακό.Quote:
Originally Posted by avgeris
Απο την αλλη χθες συζητουσα με τον αντρα μου το πως ενοιωθε οταν του εκανα τα διαφορα κι εγω στην αρχη. Εγω τον εδιωχνα και εξαφανιζομουν κιολας. Αυτο που μου ειπε ηταν πως θα εγκατέλειπε κι ο ιδιος αν οταν μιλησαμε ανοιχτα και μου εδωσε να καταλαβω γιατι ημουν "λαθος"συνέχιζε να βλέπει βουλιαγμα και καμιά προσπαθεια. Και μου ειπε επίσης πως ειναι περιφανος για μένα γιατι είχε πολλές αμφιβολίες για το αν θα τα καταφερνα να εχω τελικά ένα αποτέλεσμα σε μια μάχη με τον εαυτό μου στην ουσία ειδικά στην κατάσταση που ήμουν τότε. Επίσης ήταν η πρώτη φορα μετά απο πολλά χρονια που μου ειπε ακριβώς πως ενοιωθε τότε ο ιδιος. Μου ειπε αρκετα πραγματα που εχεις πει.
Με την ιστορια σου μου εδωσες την ευκαιρια τωρα που ειμαι καλά να καταλαβω τον συζυγο κ να τον εκτιμήσω πολυ περισσοτερο και να νοιωσω για αλλη μια φορά ευλογημένη πραγματικά που τον εχω δίπλα μου. Δεν μπορεσα ποτε να νοιωσω την θεση του οταν του την εφερνα ας πουμε. Ηταν σα να ειμασταν σε δυο αντικριστους γκρεμους και στη μεση το χάος και ομως η στηριξη του στην προσπαθεια μου κατέλυσε το χάος αυτο και ποτέ δεν ειχα υποψιαστεί ότι ήταν και για τον ιδιο τετοιος Γολγοθάς. Νομιζα πως εγω υπέφερα και αυτός απλά με ανεχόταν. Εκανα μεγάλο λάθος. Ηταν τοσο δυνατός που για να με στηρίξει δε μου έδειξε ποτε το δικό του φορτίο.
Ευχαριστώ που το μοιραστηκες αυγέρη, ηταν μεγαλο δωρο
Respect! Σε σένα για την προσπάθεια που έκανες και την δύναμη που βρίσκεις να μπορείς να βλέπεις και την άλλη πλευρά και στον άντρα σου φυσικά για την αφοσίωση του και την πίστη του σε σένα.Quote:
Originally Posted by kutchunie
Έδειξες οτι το άξιζες γιατί ΗΘΕΛΕΣ να σωθείς κι ήσουν έτοιμη να παλέψεις για αυτό, δεν έψαχνες σανίδα για να μείνεις εκεί, έψαχνες σανίδα για να βγεις και βγήκες.
Κουτσουνι οποίος θέλει να σωθεί θα βρει τρόπο εκτός από τους κωλοφαρδουσ που τους βγάζει ο γιατρός γτ είναι ευσυνείδητος αλλά κι αυτούς πιστεύω βλέπουν την αξία τους οπότε αν σωθηκεσ σημαίνει ότι κάποιος είδε την αξία σου
Είχα γράψει πριν λίγο καιροί ότι θα συνεχίσω, σιγά-σιγά έστω, να δίνω περισσότερες λεπτομέρειες της ιστορίας που έζησα για να μπορέσουν όσοι πιθανόν έζησαν παρόμοιες καταστάσεις να καταλάβουν κάποια πράγματα. Χαίρομαι πραγματικά που τα όσα έγραψα σε βοήθησαν να καταλάβεις αρκετά. Και μπράβο σε σένα που κατάφερες να βρεις το δρόμο προς τη διέξοδο., μπράβο και στον άντρα σου που σε στήριξε ως το τέλος.Quote:
Originally Posted by kutchunie
Σε διαβαζω,ταυτιζομαι,συγκινο υμαι,ξαναφερνω στη μνημη μου οσα εζησα,τα ξαναζω.
Λίγες ακόμα σκόρπιες σκέψεις μου, έτσι όπως μου έρχονται στο μυαλό.
Η κοπέλα κλείστηκε εντελώς μέσα, χωρίς να κατεβαίνει ούτε καν στο πεζοδρόμιο μπροστά στο σπίτι της, περί τα μέσα με τέλη του Οκτώβρη. Ως τότε, ίσως έβγαινε δειλά-δειλά για μερικά μέτρα (ίσως μέχρι να μπει σε κάποιο αυτοκίνητο) με συνοδεία κάποιο στενό συγγενκό της πρόσωπο. Αρχές με μέσα Οκτώβρη, μου μιλάει για ένα περιστατικό επίθεσης που δέχτηκε στις τουαλέτες το προηγούμενο βράδυ, το περιστατικό αυτό που ουσιαστικά αποτέλεσε την αιτία των κρίσεων πανικού και της απομόνωσής της. Κανείς δεν ξέρει αν είναι αλήθεια ή ψέματα, κανείς δεν ξέρει πότε ακριβώς έγινε (ή πότε ακριβώς το βίωσε ως ψευδαίσθηση). Προς τα μέσα Οκτώβρη αρχίζει τα πρώτα σεξουαλικά υπονοούμενα για εμάς τους δυο, προς τα τέλη Οκτώβρη αρχίζουν τα πρώτα της "άκυρα", οι πρώτες της "εξαφανίσεις", οι πρώτες της παράξενες συμπεριφορές απέναντί μου τουλάχιστον. Τότε, τέλη Οκτώβρη, στην εποχή της παρέλασης, μου μιλάει για το "ταξίδι" της στην πόλη που βρήκε τους φίλους της και κόπηκε απότομα από την παρέμβαση του πατέρα της που τη ζήτησε πίσω.
Δεν ξέρω πως συνδέονται το γεγονός της πλήρους απομόνωσής της και οι περίεργες συμπεριφορές της προς εμένα, με τα συνεχόμενα "κρύο-ζέστη" που μου δημιουργεί, τα οποία κάποιιες φορές σχολίαζε και η ίδια ("πρέπει να είμαι πιο σωστή απέναντί σου, δε γίνεται τη μια να σε ανάβω και μετά να χάνομαι για μέρες", μου είχε πει). Ως τότε, δεν τα έδινα και πολλή σημασία, πιστεύοντας ότι έτσι κι αλλιώς θα την έβλεπα σε λίγες μέρες και εκεί θα μπορούσαμε να ξεκαθαρίσουμε κάποια πράγματα. Κάποια στιγμή πάντως, λίγες μέρες πριν βρεθούμε, της ζήτησα να μου εξηγήσει τι της συμβαίνει και τότε μου είπε για το πόσο άσχημα ένιωσε που γύρισε πίσω με παρέμβαση του πατέρα της που έχει καρκίνο και την χρειάζεται κλπ. κλπ. Οι εξηγήσεις μου φάνηκαν εντελώς "μια στο καρφί και μια στο πέταλο", τι σχέση είχε αυτό με το ότι μου φερόταν παράξενα, αλλά θεώρησα ότι ίσως να υπήρχε μια γενικότερη προβληματική κατάσταση στο σπίτι της που την αποδιοργάνωνε. Και βέβαια, δεν μπορούσα να διανοηθώ ότι ο πατέρας της ήταν υγιέστατος (τις προάλλες μάλιστα, ο άνθρωπος είχε γενέθλια και ο τοίχος του στο facebook είχε γεμίσει με ευχές για "χρόνια πολλά" και "να χαίρεσαι την οικογένειά σου" ακόμα και από συγγενείς του, ευχές που δεν κολλάνε έτσι κι αλλιώς με ένα άνθρωπο που έκανε χημειοθεραπείες, ακτινοθεραπείες και συνεχείς αιμοπτύσεις, ήταν δε στα τελευταία του σύμφωνα με τα λεγόμενά της!!!!). Κάπου εκεί, μέσα Νοέμβρη, έρχεται και η ματαίωση της συνάντησής μας, η πρώτη στη σειρά που σε συνδυασμό με τις παράξενες συμπεριφορές της ως τότε, ήταν κάτι που δεν μπορούσα να δεχτώ τόσο εύκολα, το βίωσα σαν μια απόρριψη από μέρους της.
Υποθέτω ότι τότε ξεκινάει μια περίοδος μεγάλης ψυχικής της ανισορροπίας, Νοέμβριο μήνα είχε γίνει μια απόπειρα νοσηλείας της που απέτυχε πριν καν ξεκινήσει (όπως θα γινόταν και δυο μήνες μετά) και η ίδια προσπαθεί να βρει στηρίγματα στο "παιχνίδι" της, αφού ήδη έχει αρχίσει να καταλαβαίνει ότι μένει καιρό κλεισμένη στο σπίτι και νιώθει την ανάγκη να δημιουργήσει μια virtual ζωή μέσω facebook. Πιθανόν ήδη να έχει φάει κάποια κραξίματα και μπλοκαρίσματα για τις περίεργες συμπεριφορές της από κάποιους που προσπαθούσαν καιρό να την προσεγγίσουν και γι αυτό, όταν εγώ της μίλησα ήρεμα και συγκαταβατικά μετά την πρώτη ακύρωση της συνάντησής μας, να με θεώρησε "ξεχωριστό" και να άρχισε να "δένεται" μαζί μου. Από εκεί, ξεκινάει, δειλά-δειλά στην αρχή, να μου λέει ότι ίσως θα έπρεπε να μην το ψάχνω και πολύ μαζί της, αλλά αυτοαναιρούνταν συνέχεια, αφού έδειχνε ότι προαπαθούσε να βρεθεί όλο και πιο κοντά μου. Ειδικά όταν εγώ, προβληματισμένος από τις ολοένα και πιο μυστήριες συμπεριφορές της, έδειχνα να απομακρύνομαι, εκείνη έκανε πιο αισθητή την παρουσία της σε μένα.
Μέχρι το μυστηριώδες ταξίδι της στην πόλη μου που δεν έγινε ποτέ και το οποίο αποτέλεσε την αφορμή να φτάσω στα όρια των ψυχικών μου αντοχών και να αρχίσω να συλλέγω πληροφορίες για το ποιόν της.
Από εκεί και μετά, τα γεγονότα κυλάνε γρήγορα, το ταξίδι μου στην πόλη της που ουσιαστικά της ανάβει "πράσινο φως" στο να αρχίσει να ασχολείται αποκλειστικά με μένα, το "δεν έχεις γλυτώσει από μένα" που σήμαινε πολλά περισσότερα απ' όσα πίστευα εκείνη τη στιγμή και τα όσα ακολούθησαν μέχρι το τέλος.
Σκέψεις, συνέχεια σκέψεις....τώρα, με νηφάλιο και αποστασιοποιημένο μυαλό, όλα φαίνονται να αποκτούν κάποιο νόημα.....
Να σημειώσω απλώς ότι μόλις τώρα, σήμερα, 4 Απριλίου, είδα μια δημόσια ανάρτηση στον τοίχο της που έγινε πριν 4 ώρες. Να θυμίσω ότι η υποτιθέμενη εισαγωγή της για θεραπεία, τότε που μου ζητούσε να την στηρίξω μέχρι να μπει, είχε προγραμματιστί για τις....2 Απριλίου !!!! Μια ημερομηνία που αποκλείεται να θυμόταν λάθος, αφού την είχε συνδυάσει με ένα γεγονός υπεράνω αμφισβήτησης: τα γενέθλια του πατέρα της......
Λυπάμαι, λυπάμαι στ' αλήθεια που μια τόσο νέα κοπέλα, όμορφη, μορφωμένη και ταλαντούχα, πάει χαμένη. Λυπάμαι.......κρίμα.....
Δεν ήθελε να σωθεί αυγέρη...
Αν η τόση στήριξη που της έδωσες δεν μπόρεσε να την τραβήξει, να αποτελέσει κίνητρο για να θελήσει να βγει απο κει μέσα τότε έχεις δίκιο που λυπάσαι...είναι κρίμα γιατί κανείς δεν αξίζει να ζει έτσι, αλλά και κανείς δεν μπορεί να σώσει κανέναν με το ζόρι.
Απ' οτι φαίνεται η κοπέλα έχει πολύ δρόμο ακόμα μπροστά της για να μπορέσει να κάνει κάποια βήματα προς την σωτήρια της αν τα κάνει ποτέ.
Δε λυπάμαι για κείνη. όσο κι αν φαίνεται παράξενο, μετά από τόσο καιρό που προσπαθούσα να τη βγάλω από το λούκι, δε νιώθω καμιά λύπηση για κείνη. Τους γονείς της λυπάμαι κυρίως που μέσα από μια σειρά από λάθη τους (δε γίνεται τόσα χρόνια να μην είχαν δει ότι κάτι δεν πήγαινε καλά με την κόρη τους, δε γίνεται τόσες φορές να δέχτηκαν να την βγάλουν από τις κλινικές με δική τους ευθύνη), υποφέρουν περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον. Τα καινούργια αλλά και τα παλιά "θύματά" της λυπάμαι, που δεν θα έχουν και δεν είχαν την επιμονή, το κουράγιο και την τύχη να μάθουν τι έγινε με την κοπέλα που μάταια προσπάθησαν να γνωρίσουν από κοντά και συνέχεια τους έκανε να νιώθουν ανεπαρκείς. Τον εαυτό μου λυπάμαι που πίστεψε ότι αρκούσε η καλή θέληση και ο.....Κοέλιο για να πάνε καλά τα πράγματα (η ίδια αποκαλούσε τον Κοέλιο "μεγάλο μ@λ@κ@", που να ήξερε ότι ίσως αυτή να ήταν η μοναδική της αλήθεια στα όσα μου έλεγε).Quote:
Originally Posted by elisabet
Ήμουν σίγουρος ότι δεν θα έκανε τίποτα στις 2 Απριλίου. Και μόνο ότι η ημερομηνία έπεφτε Κυριακή, έδειχνε το μέγεθος του ψέματός της. Απλώς, έτυχε να δω την ανάρτησή της μέσα από τα like κοινών φίλων και επιβεβαιώθηκα και έμπρακτα. Αναρωτιέμαι τι δικαιολογία θα έβρισκε αν είχα δεχτεί να υποκύψω ακόμα μια φορά στο "παιχνίδι" της. στην απαίτησή τη; να τη στηρίζω μέχρι τη συγκεκριμένη ημερομηνία. Εκτός κι αν ήταν σίγουρη ότι θα αρνιόμουν πριν καν μου το ζητήσει, αν είχε καταλάβει ότι ακόμα ένας θα της γύριζε οριστικά την πλάτη. Δεν ξέρω. Αναρωτιέμαι επίσης τι σκοπεύουν να κάνουν οι γονείς της, οι οποίοι αποδεδειγμένα δεν έχουν δείξει διάθεση να τραβήξουν το σκοινί στα άκρα. Όχι όμως ότι με νοιάζει κιόλας.
νομιζω οτι βρηκε πολυ χαζες δικαιολογιες για πολυ πιο σοβαρες αντιφασεις και ψεματα, σε αυτο θα κολλουσε?Quote:
Originally Posted by avgeris
εγω βρηκα ηδη μια πολυ καλη :
"ο γιατρος οτι ηθελε, ελεγε. η μερα που μου προτεινε ηταν τελικα κυριακη και δεν το ειχε προσεξει. το αναβαλαμε"
και ποοοοσες αλλες. ορεξη να εχεις.
οσο για τα "Θυματα" της, εχω την αντιθετη αποψη απο σενα . ΕΥΤΥΧΩΣ και δεν ασχοληθηκαν παραπανω ουτε τους ενοιαξε αν εχει κατι η τους δουλευει και δεν το εψαξαν παραπανω, να χανουν χρονο απο την ζωη τους, ενεργεια και ψυχολογια.
τους αρκουσε οτι αυτη η νεα γνωριμια δεν ηταν του γουστου τους , δεν τους ταιριαζε, τους υποτιμουσε (η απορριψη ας πουμε) και εφευγαν. αυτη ειναι η υγιης αντιδραση κατα την γνωμη μου.
Συμφωνώ με ρεμεντυ, σίγουρα θα έβρισκε κάποια ηλίθια δικαιολογία όπως βρήκε και για τα υπόλοιπα.
Οφείλω να σου πω πάντως ότι ακόμα διακρίνω πολύ θυμό στα γραπτά σου.
Συμφωνώ με τα "θύματα" που λες, τα προηγούμενα και τα επόμενα, με τους γονείς της που πέρα από τυχόν ευθύνες τους βασανίζονται σίγουρα πολύ, όμως θεωρώ "θύμα" και την ίδια. Είναι δυστυχισμένη και αυτή η ζωή που κάνει δεν αξίζει σε κανέναν.
Και κρατώ οτι κανείς μας δεν είναι μόνο θύμα ποτέ, συνήθως είμαστε θύματα και θύτες ταυτόχρονα με το μερίδιο ευθύνης του ο καθένας. Αναρωτήθηκες ήδη για την ευθύνη των δικών της που με την άδεια τους παρατάει τις θεραπείες τόσο εύκολα, ούτε εκείνοι είναι μόνο θύματα. Έχουν ευθύνη στην εξέλιξη του παιδιού τους.
Αλλά και τα υπόλοιπα "θύματα" της, τα πριν από εσένα ή τα μετά ή εσύ ο ίδιος. Κι εσύ είχες ευθύνη. Όταν έμαθες για την κατάσταση της θα μπορούσες να απομακρυνθείς ή και νωρίτερα όταν απλά έβλεπες μια αλλόκοτη συμπεριφορά. Επέλεξες να μείνεις και να προσπαθήσεις να βοηθήσεις. Δεν το βρίσκω μη υγιές αυτό, το βρίσκω ανθρώπινο, είναι ανθρώπινο να θέλουμε να βοηθήσουμε κάποιον που βλέπουμε οτι χρειάζεται βοήθεια. Είναι σα να βλέπω κάποιον στο δρόμο μπροστά μου να σκοντάφτει και να πέφτει. Δεν θα περιμένω να μου ζητήσει βοήθεια, θα τρέξω να τον βοηθήσω να σηκωθεί. Αν αυτός ο κάποιος είναι 100 κιλά και εμένα με πιάσει η μέση μου από την προσπάθεια να τον σηκώσω, αυτό είναι δικό μου θέμα. Αν αυτος επιπλέον έχει σπασμένα κόκαλα και δεν μπορώ να τον σηκώσω χωρίς να πέσω κι εγώ, ή αν φοβάται να σηκωθεί, πάλι είναι δική μου ευθύνη κι επιλογή το πόσο θα μείνω εκεί να προσπαθώ.
Καταλαβαίνω οτι βρίσκεσαι στην φάση που έχεις κι ανάγκη ίσως να λυπηθείς τον εαυτό σου όπως λες για όσα πέρασες. Αν θες την γνώμη μου όμως, μην μείνεις πολύ εκεί, δεν σε βοηθάει να σκέφτεσαι τον εαυτό σου ως θύμα. Κάτι έπαιρνες και συ απο αυτή την ιστορία, κάποια ανάγκη σου ικανοποιούνταν, κάτι κέρδιζες. Πληρώνοντας ακριβό το τίμημα βέβαια, αλλά κάτι κέρδιζες. Όταν το βρεις αυτό, πίστεψε με θα είναι λυτρωτικό.
Πίστεψέ με, θυμό δεν νιώθω. Είναι ο τρόπος μου γενικά να βγάζω ένταση και πάθος στα όσα γράφω (αλλά και στον προφορικό μου λόγο) που εύκολα μπορεί να εκληφθεί ως θυμός. Και είναι δεδομένο ότι συνεχίζω να θεωρώ βασικό υπεύθυνο τον εαυτό μου για όσα έγιναν. Στο μόνο για το οποίο τον λυπάμαι είναι αυτό που ανέφερα, στο ότι πίστεψα πως αρκούσε η δική μου ισχυρή θέληση για να αλλάξουν όλα. Ο μόνος λόγος που έμενα ήταν αυτός, η πίστη ότι έστω και με τρόπους μη "ορθόδοξους" θα τα κατάφερνα. Αυτό έπαιρνα από την ιστορία, την επένδυσή μου σε ένα μέλλον που θεωρούσα βέβαιο, βασισμένος σε δικές της υποσχέσεις και δεσμεύσεις. Όταν κατάλαβα το μέγεθος των ψεμάτων που κρύβονταν πίσω από τα λόγια της, έφυγα αμέσως. Όχι ότι θεωρώ "φυσιολογική" την εμμονή μου, αυτή τη στιγμή που μιλάμε, αναρωτιέμαι αν όντως έγιναν όλα αυτά ή αν τα ονειρεύτηκα σε ένα εφιάλτη. Δεν αναγνωρίζω τον εαυτό μου εκείνης της περιόδου, με λίγα λόγια.Quote:
Originally Posted by elisabet
Ήδη έχω αρχίσει να λυτρώνομαι. Και η μετάβασή μου σε αυτό που λέμε "φυσιολογική" ζωή γίνεται με τρόπο αρκετά πιο εύκολο απ' όσα φανταζόμουν. Με κάποια μικρά "απόνερα" βέβαια. Όπως στο ότι με την κοπέλα που έχω σχέση αυτή τη στιγμή, όταν μιλάμε μέσω fb, πιάνω τον εαυτό μου να βιώνει μεγάλο άγχος στο τι θα της πω, πως θα της το πω, πως θα αντιδράσει σε όσα πω. Ξεχνώντας ότι είναι μια κοπέλα που την έχω δει, την έχω αγκαλιάσει, την έχω φιλήσει, έχω περάσει ώρες ατελείωτες στο πλάι της, έχουμε κοιταχτεί στα μάτια. Ευτυχώς αυτό το άγχος του fb, περνάει σε δευτερόλεπτα.
Quote:
Originally Posted by Remedy
Ναι, το ότι είχε ολόκληρο "οπλοστάσιο" από δικαιολογίες και ψέματα, είναι δεδομένο. Απλώς, θα είχε πλάκα ακόμα μία. Όχι ότι θα ήθελα να μάθω, βέβαια.
Πολλά "θύματά" της μπορεί να ασχολήθηκαν λίγο παραπάνω, όχι στο βαθμό της δικής μου εμμονής, πάντως στο βαθμό να βριστούν μαζί της πριν ξεκόψουν. Στο σημείο δηλαδή που βρέθηκα κι εγώ ελάχιστα πριν μάθω την αλήθεια. Και είχα ήδη χαλαστεί αφάνταστα μαζί της από τότε. Είχα ήδη χάσει χρόνο, ενέργεια και ψυχολογία όπως σωστά έγραψες. Με αυτή τη λογική είπα ότι τους "λυπάμαι".
Εγώ μια χαρά "φυσιολογική" βρίσκω την συμπεριφορά σου. Θέλησες για κάποιους λόγους (αυτοί είναι δικοί σου και προς διερεύνηση) να βοηθήσεις και να πιστέψεις οτι αρκούσε η καλή διάθεση όπως λες και όταν είδες οτι δεν αλλάζει κάτι έφυγες και συνεχίζεις την ζωή σου.Quote:
Originally Posted by avgeris
Το οτι έπαιξες λίγο και με τα δικά σου όρια (η εμμονή που λες) είναι γεγονός, αλλά δεν το βρίσκω απαραίτητα κακό, δεν "γλίτωσες" τυχαία, ούτε επειδή βρήκες το φόρουμ και άκουσες άλλες απόψεις. Ακόμα και το γεγονός οτι αναζήτησες το φόρουμ ή αναζήτησες άλλη βοήθεια (ψυχολόγο πχ) δείχνει ότι είχες το ένστικτο της αυτοσυντήρησης, αυτοπροστασίας και θα έφευγες έτσι κι αλλιώς. Πρόβλημα θα έβλεπα αν δεν αντιλαμβανόσουν καν τον κίνδυνο για τον εαυτό σου και συνέχιζες να μένεις στον πάτο μαζί της.
Και τα απόνερα που λες, λογικά τα βρίσκω, είναι νωρίς ακόμα και είναι φυσικό να είσαι επηρεασμένος όμως το γεγονός οτι προχωράς παραμένει και θα βρεις τις ισορροπίες σου πιο γρήγορα από όσο φαντάζεσαι.
Εγώ τα ερωτήματα που θα μου έθετα και μου έθεσα σε ανάλογη περίπτωση ήταν : γιατί ήθελα τόσο πολύ να βοηθήσω; Μήπως μ αρέσει να είμαι σωτήρας; Το κάνω και σε άλλες περιπτώσεις στην ζωή μου; Τι μου έδινε αυτή η σχέση; Ποια στοιχεία ήταν αυτά που με κανουν τώρα να μην αναγνωρίζω τον εαυτό μου και γιατί τα είχα σε αυτή την περίπτωση συγκεκριμένα; Ακουσα το ένστικτο μου κι αν όχι γιατί; Σε ποια ακριβώς στοιχεία δικά μου πάτησε για να με χειριστεί; Γιατί πήρα τόσο "προσωπικά" την συμπεριφορά του άλλου κι ένιωσα αδικία, θύμα κτλ; Έμαθα κάτι τελικά από αυτή την ιστορία;
Μπορεί να τα έχεις απαντήσει ήδη αυτά τα ερωτήματα στον εαυτό σου, δεν στα λέω για να τα πεις εδώ, στα λέω μήπως βοηθήσω να δεις μια άλλη οπτική. Αν η απάντηση πάντως στην τελευταία ερώτηση είναι καταφατική (στη δική μου περίπτωση ήταν ) τότε θεωρώ πως δεν βρέθηκε τυχαία στον δρόμο σου η κοπέλα αυτή. Ίσως ήταν η ευκαιρία να δεις και τα δικά σου όρια και στοιχεία από σένα που δεν θα έβλεπες αλλιώς.
Quote:
Originally Posted by elisabet
Τα ερωτήματά σου καίρια. Και η απάντηση σε πολλά δεν είναι εύκολα και απλή. Το γιατί θέλησα να βοηθήσω, νομίζω το είχα αναφέρει πιο παλιά, ήταν τη μέρα που έμαθα την αλήθεια γι αυτήν, χωρίς όμως να ξέρω ακόμα τον ακριβή λόγο που μένει κλεισμένη μέσα (τις κρίσεις πανικού), και εκεί που ήμουν μπερδεμένος και δεν ήξερα τι να κάνω, πιάσαμε κουβέντα στο fb και κάναμε απίστευτο χαβαλέ επί 3 ώρες, οπότε αμέσως σκέφτηκα ότι πρέπει να τη βοηθήσω, να βοηθήσω "το φιλαράκι μου". Σχεδόν την ένιωσα δικό μου άνθρωπο. Αν δεν υπήρχε εκείνο το απόγευμα, ίσως και να είχα απομακρυνθεί. Και φυσικά, ακόμα δεν μπορούσα ναδιανοηθώ το μέγεθος και τη βαρύτητα του προβλήματός της, πίστευα ότι απλώς περνάει μια φάση κατάθλιψης και τίποτα άλλο, ούτε μπορούσα να διανοηθώ ότι τα ψέματά της ήταν σχεδιασμένα.
Σωτήρας δεν ήθελα να γίνω, ούτε το κάνω στη ζωή μου. Είπαμε, ήταν μια σειρά από συγκυρίες που με έβαλαν σ' αυτή την ιστορία, χωρίς να μπορώ να το ελέγξω από ένα σημείο και μετά. Αυτό που μου έδινε αυτή η σχέση ήτσν η ελπίδα μιας γνωριμίας με μια κοπέλα που μου άρεσε και που πίστευα ότι το πρόβλημά της ήταν διαχειρίσιμο και απλό. Επένδυα στο μέλλον, ας το πω κι έτσι, καταστρέφοντας όμως το παρόν μου και μάλιστα με πολύ άσχημο τρόπο. Πολλά είναι αυτά που δεν αναγνωρίζω στον εαυτό μου. Πολλά και διάφορα. Θα χρειαζόταν ολόκληρες παράγραφοι να τα αναλύσω. Όσο για το ένστικτό μου, δεν ξέρω τι ακριβώς θα μπορούσε να μου πει. Όταν το ίδιο το μυαλό μου, το οποίο γενικά εμπιστεύομαι, ήταν τόσο θολωμένο και μπερδεμένο, δεν ξέρω τι να περίμενα από το ένστικτό μου (που δεν μου είναι και ιδιαίτερα δυνατό). Και τα στοιχεία στα οποία πάτησε για να με χειριστεί ήταν ακριβώς η τεράστια αδυναμία που της έδειχνα, το ότι παρέβλεπα κάθε άσχημη συμπεριφορά της, κάθε άσχημα κουβέντα της, και συνέχιζα να θέλω να βρίσκομαι κοντά της. Με δεδομένο ότι κανείς άλλος προφανώς δεν το είχε κάνει, τουλάχιστον διαδικτυακά, δεν είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς το πόσο εύκολο ήταν να ακουμπήσει πάνω μου και να εκμεταλλευτεί τη σχεδόν σιωπηρή αποδοχή από μέρους μου των όσων έκανε και έλεγε. Για το τι έμαθα, κι εδώ θα μπορούσα να γράψω παραγράφους. Ίσως κάποια στιγμή, να αναφερθώ και στο με δίδαξε αυτή η ιστορία.
και το βρισιμο μια χαρα αντιδραση ειναι προς καποιον που νομιζει οτι σε δουλευει ψιλο- γαζι και δεν ξερει την τυφλα του;) ειτε ειναι διαταραγμενος, ειτε κακοηθης, ειτε οτιδηποτε.Quote:
Originally Posted by avgeris
και σε αποφορτιζει να νοιωσεις δικαιωση, να πας παρακατω και δειχνει στον αλλο οτι ο χαζος ειναι ο ιδιος που φερεται σαν λαμογιο κι οχι εσυ που αποφασισε να κοροιδεψει.
Χτες, Τετάρτη 5 Απριλίου το απόγευμα, ξαναέκανε την εμφάνισή της σε μένα, δυναμικά μάλιστα. Με αίτημα φιλίας που δεν έχει αποσύρει ακόμα και μήνυμα το οποίο δεν έχω ανοίξει να διαβάσω, αλλά ξεκινάει ως εξής: "Συνήλθαμε, αποτοξινωθήκαμε κι οι δυο, ο καθένας με τον τρόπο του....." μέχρι εκεί μπόρεσα να διαβάσω χωρίς να το ανοίξω. Προφανή όμως τα όσα θέλει να πει και να μου ζητήσει. Συνήλθαμε και αποτοξινωθήκαμε, λες και ήμασταν στα ίδια !!! Λες και ξεκινάμε από την ίδια αφετηρία !!! Τέλος πάντων, ματαιοπονεί έτσι κι αλλιώς. Ανέβασε φωτογραφία της στο μπαλκόνι της από το.....2013 (!!!!) για να δείξει στον κόσμο ότι όλα πάνε καλά. Πιθανό να μην της έκατσε η δουλειά και με κανέναν άλλο, οπότε γύρισε στην παλιά, δοκιμασμένη λύση. Το μόνο που καταφέρνει είναι να με ταράξει λίγο, δεν το κρύβω, αλλά αμέσως συνέρχομαι και συνεχίζω. Πισωγυρίσματα πλέον δεν κάνω και δεν ξέρω κι αν με ενδιαφέρει να διαβάσω τι μου γράφει. Το αίτημα φιλίας δείχνει καθαρά τους σκοπούς της, για την ώρα δεν έχω διάθεση να τη μπλοκάρω, δεν το έχω κάνει για κανέναν. Αν συνεχίσει όμως, ναι, θα φτάσω μέχρι εκεί. Τον εαυτό μου πλέον πρέπει να τον προστατεύσω πάσει θυσία.
Θα την αφήσω να ζει στον κόσμο της. Και μόνο η συγκεκριμένη της κίνηση φανερώνει ότι δεν έχει καμιά διάθεση να ασχοληθεί με το πρόβλημά της, μου το δηλώνει σχεδόν ξεκάθαρα. "Συνήλθαμε, αποτοξινωθήκαμε κι οι δυο ο καθένας με τον τρόπο του", χωρίς να έχει κάνει ΤΙΠΟΤΑ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ως τώρα, χωρίς να έχει αλλάξει ούτε στο ελάχιστο την εικονική πραγματικότητα της καθημερινότητάς της και συνεχίζοντας να πλασάρει εικόνες από το παρελθόν της ως σημερινές. Και βάζει και εμένα στο ίδιο πλαίσιο μ' αυτήν, ότι και καλά είχα κάποιο πρόβλημα που μου ήρθε "εξ ουρανού" και το ξεπέρασα, με φανερό στόχο να με ξαναρίξει στην παγίδα της ίδιας ιστορίας, τώρα που γίναμε καλά και οι δυο !!!! Ελπίζω να καταλάβει γρήγορα ότι δεν θέλω πια να ασχοληθώ μαζί της. Και αυτός είναι και ο λόγος που δεν θέλω καν να διαβάσω τι μου γράφει. Τι να μου γράφει άλλωστε. και μόνο αυτό που διάβασα, αρκεί να μπω στο νόημα. Μου πλασάρει ένα εαυτό διαφορετικό, αποτοξινωμένο. Με κάποιο μαγικό ραβδί προφανώς. Με το παρασύνθημα που ανοίγει μονομιάς τις πόρτες της ίασης. 2 Απριλίου θα έμπαινε για 25 μέρες, στις 5 Απριλίου αποτοξινώθηκε. Και πάνω που αναρωτιόμουν ποοι θα ήταν το ψέμα της για να μην ξεκινήσει θεραπεία "Τι να την κάνω την εισαγωγή μου σε κλινική, συνήλθα και αποτοξινώθηκα". Ακόμα και σ' αυτό, φρόντισε να απαντήσει.
Όσο περνάν οι μέρες, τόσο καταλαβαίνω το μέγεθος της δικής μου αρρωστημένης εμμονής, της δικής μου αρρωστημένης συμμετοχής. Και φεύγω όσο πιο μακριά γίνεται.
Κι ομως, οσο εισασταν και οι δυο δεμενοι στη ιδια ιστορια, εκεινη για τους γνωστους λογους που ανακαλυψες κι εσυ για τους λογους σου, εισασταν ακριβως στα ιδια...Quote:
Originally Posted by avgeris
ΕΑΝ δεν αποφασιζες να ξεκοψεις εντελως, θα εξακολουθουσατε να ειστε στα ιδια. αυτη το λεει σαν διαπιστωση, αλλα στην πραγματικοτητα εκφραζει ευχη.
να ειστε στα ιδια, να συνεχισεις στο παιχνιδι.
το οτι θα συνεχιζε τις επανεμφανισεις ηταν το μονο σιγουρο.
εκεινη δεν εχει να χασει τπτ.
Το μήνυμα το άνοιξα και το διάβασα τελικά. Στο κάτω-κάτω, δεν θέλω να της δείξω ότι την αγνοώ, αλλά ότι την αποφεύγω. Μεταφέρω ακριβώς τα όσα γράφει, copy-paste.
"Συνηλθαμε, αποτοξινωθηκαμε και οι δυο, ο καθεις με τον τροπο του, καταλαβαμε οτι γιγαντωσαμε μια κατασταση υπερβολικα!Ειδικα εγω! Ομως προχωρησαμε! Ειναι στην ευχερεια σου αν θελεις να με κανεις "φιλη" σου ξανα! Ευχομαι να εισαι καλα! Σε καθε επιπεδο! καλησπερα."
Μάλιστα. Ουσιαστικά μου λέει ότι το μοναδικό της πρόβλημα ήταν ότι γιγάντωσε μια κατάσταση υπερβολικά (ποια κατάσταση αλήθεια; ), με δική μου "συνενοχή", και τώρα που συνήλθε και αποτοξινώθηκε, όλα καλά, δεν υπάρχει κανένα θέμα, καμιά διαταραχή, κανένα πρόβλημα με αυτήν και μπορούμε να ξαναγίνουμς "φίλοι". Έτσι απλά. Ουδεμία κουβέντα για τη νοσηλεία της, που την είχα θέσει ως όρο για να συνεχίσουμε τις όποιες επαφές μας, που θα ξεκινούσε στις 2 Απριλίου και που, άλλωστε, αποτέλεσε και την αιτία να μαλώσουμε, να με διαγράψει από φίλο και να φτάσει μάλιστα κάποια στιγμή να μου μπλοκάρει τη δυνατότητα να της κάνω add. Τίποτα απολύτως.
Από κει και πέρα, γενικεύσεις και λόγια που μόνο το δικό της μυαλό μπορεί να αποκρυπτογραφήσει. Πως ακριβώς εννοεί το ότι "αποτοξινώθηκε"; Από τι, με ποιο τρόπο και πότε; Ποια ακριβώς είναι η κατάσταση που γιγαντώσαμε υπερβολικά και πως ακριβώς εννοεί ότι τη γιγαντώσαμε; Δεν είναι τόσο προφανές ότι μιλάει για τη "σχέση" μας, θα μπορούσε να αναφέρεται στο πρόβλημα του "αλκοολισμού" της που δεν ήταν τελικά και τόσο σημαντικό ώστε να χρειαστεί να θεραπευτεί και να το ξεπεράσει. Τι ακριβώς εννοεί ότι "προχωρήσαμε"; Πως ακριβώς προχώρησε, με το να μην ξεκινήσει θεραπεία; Και τι ακριβώς έχει κατά νου όταν μου ζητάει να ξαναγίνουμε "φίλοι", αφήνοντάς μου, καλοσύνη της, τη διακριτική ευχέρεια να αποφασίσω;
Διαβάζω και ξαναδιαβάζω το μήνυμα. Σαφέστατη η προαπάθειά της να με "καλοπιάσει", να με "χειριστεί", να με βάλει στο "φιλότιμο". Σαφέστατο και το υπονοούμενο που περνάει περί μη-νοσηλείας και περί μη-σκέψης για νοσηλεία (αναμενόμενα άλλωστε).
Το μόνο μήνυμα που προσωπικά θα λάμβανα σοβαρά υπ' όψι μου απ' αυτήν θα ήταν "είμαι στην πόλη σου, πάρε με τώρα τηλέφωνο να κανονίσουμε να βρεθούμε άμεσα". Τίποτα άλλο. Και αυτό, για ένα καφέ, μέχρι εκεί. Και αν. Ας στέλνει όσα θέλει, βαρέθηκα τα ψέματά της. Μετά και τη σημερινή άρνησή μου να ασχοληθώ μαζί της, ούτε καν να με ταράξει δεν μπορεί πλέον.
Κοίτα τι κάνει : Θα το χεις προσέξει ήδη αλλά το τονίζω γιατί εγώ όταν το πρόσεξα σε συμπεριφορές άλλων χειριστικών μου έκανε πολύ εντύπωση. Μαλώσατε επειδή εσύ της έθεσες ως ορο την νοσηλεία της και την θεραπεία της για να συνεχίσετε. Εκείνη πήρε το θέμα από κει και τπ πήγε αλλού έχοντας μια έντονη αντίδραση κι έτσι αντί να είναι εσύ θυμωμένος, βρέθηκε εκείνη θυμωμένη μαζί σου, σε διέγραψε από φίλο κτλ λες και δεν ήσουν εσύ αυτός που έβαλε το τέλος αλλά εκείνη. Κι έτσι μπορεί τώρα να έρχεται και να σου λέει "το γιγαντώσαμε" και επειδή έχει μεγάλη καρδιά, ουσιαστικά σε "συγχωρεί" και σου ξανακάνει αίτημα φιλίας.Quote:
Originally Posted by avgeris
Το έχω παρατηρήσει αυτό γενικά με χειριστικά άτομα. Είναι σα να μη σου αφήνουν τον χρόνο να σκεφτείς εσύ την βλακεία που κάνανε γιατί προλαβαίνουν και βγαίνουν από πάνω περνώντας στην επίθεση οτι και καλά αυτοί αποχωρούν. Και μετά επιστρέφουν επειδή έχουν και μεγάλη καρδιά.
Δε νομίζω οτι μιλά για την θεραπεία της πάντως. Μάλλον για την σχέση σας μιλά και γιαυτο ο πληθυντικός.
Το ωραίο είναι οτι προσπαθεί τόσο πολύ να σε προκαταβάλει που μιλά και για σένα κανονικά "καταλάβαμε οτι γιγαντώσαμε, προχωρήσαμε,...".
Η μόνη αναφορά στην θεραπεία της θα μπορούσε να είναι το "ο καθείς με τον τρόπο του".
Δεν θα μου κάνε καμιά εντύπωση αν υποστήριζε οτι θεραπεύτηκε (απτον αλκοολισμο) μόνη της.
ετσι ακριβως.Quote:
Originally Posted by elisabet
αλλα ο κυριος λογος ειναι οτι επειδη δεν αντεχουν την εγκαταλειψη, σκηνοθετουν ολη αυτη την παρωδια για να παραστησυν στον αλλον αλλα και στον ιδιο τους τν εαυτο, οτι εφυγαν και δεν εγκαταλειφθηκαν.
επιπλεον, εφοσον ¨εφυγαν" εκεινοι, διατηρουν παντα το δικαιωμα να ξαναγυρισουν,.
ΑΚΥΡΩΝΟΥΝ ΤΗΝ ΑΠΟΧΩΡΗΣΗ ΣΟΥ ΔΛΔ, ΜΕ ΤΟ ΕΤΣΙ ΘΕΛΩ!!! τερμα χειριστικο...
συμφωνωQuote:
Originally Posted by elisabet
κι επιπλεον μαλλον το αφηνει επιτηδες διφορουμενο για να του δωσει ελπιδες οτι ισως μπηκε σε θεραπεια και να ξανατσιμπησει το δολωματακι και να επικοινωνησει για διευκρινισεις...
ο ηττοπαθης χαρακτήρας, ο μαζοχιστικός, αντλεί ικανοποίηση απο αυτό που λες μαγικό ραβδί. Θελει να συμβαίνουν πραγματα κ όχι να τα επιδιώκει εμπρακτα. Απο εκει ξεκινα ολο το δραμα κ τα χτυπηματα της μοιρας, που κ να μην υπαρχουν (βλ. ετοιμοθανατο πατερα) τα δημιουργεί για να σου ξυπνήσει αισθημα οικτου, αναγκη να προστατευσεις κ να δικαιολογησεις κτλ. Δημιουργεί συνθηκες ανεκτικοτητας για να μπορει να σε αδειαζει χωρις να αντιδρας εντοναQuote:
Originally Posted by avgeris
Εγω κόβω το κεφαλι μ πως το χει ηδη ως σεναριο κ θα του φορτωνε ευθυνες που την πιεζε να βρεθουν, να μπει στην κλινική κτλ αλλά η απόσταση την πεισμωσε κ εκανε restart μονη κ χωρις αυτον δε θα τα ειχε καταφερει.Quote:
Originally Posted by elisabet
δε νομιζω Remedy. ζαν ντ'αρκ 'η ουλρικε μάινχοφ θα την εχει δει για αλλη μια φορα, τυπου ειμαι αλάνι κι εγινα καλά κ σε συγχωρω κ εσενα που με πιεζες. Νοιωσε τυχερος που σε γουσταρω ακομα γιατι εμενα με κυνηγούν ολοι οι αντρακλες της πέρα ραχούλας. Το νου σου λοιπον, ανεξου με, γιατι είμαι το αλάνι που εχει @@ κ σου κανω την τιμη να σου δωσω μια ακομη ευκαιρια, να κερδισεις το επαθλο.Quote:
Originally Posted by Remedy
Η αληθεια της ομως ειναι αλλη. Λέει δωσε μου να πιω το όπιο της σημαντικοτητας μεχρι να βρω νεο ντιλερ να νοιωθω ανθρωπος στο παραλληλο συμπαν μ μεχρι να αλλαξουν (απο μονα τους) όλα
τα παραπάνω δεν τα λέω για να χλευασω. Η κοπέλα αρνήται ουσιαστικά πως εχει προβλημα, αφου ουτε το εθιξε απο την αρχη ουτε κανει κατι γι αυτο, και ενδεχομενως να βρισκει μη φυσιολογικό λογακι το οτι λέει ψεμματα κ απλώς προγραμματιζει "διαιτα" ψευδους κ το σερβιρει ως "ηρεμησαμε", που προφανεστατα δε θα οδηγησει καπου αφου το προβλημα ειναι βαθυτερο και η λυση δεν ειναι να σκεπασει τα ψεμματα που εχει πει με ενα νεο κ να προσπαθησει να μην πει καινουρια, αλλά να αντιμετωπίσει την πραγματικοτητα, να εκθεσει και να αποδεχτει την αλήθεια
Χαχαχα. Δεν απέχει και πολύ αυτό που γράφεις από την πραγματικότητα. Ουσιαστικά αυτό έκανε. Η ίδια μάλιστα παραδεχόταν ότι αυτοί που μου παρουσίαζε ως "αντίπαλο δέος" δεν έπιαναν μία μπροστά μου. Για κάποιους απ' αυτούς μάλιστα είχε πει σε ανύποπτο χρόνο ότι της την έδιναν στα νεύρα ή τους αποκαλούσε "άκυρους". Εξακολουθούσε όμως να τους ρίχνει στο τραπέζι ως "μπαλαντέρ" κάθε φορά που έβλεπε ότι ζοριζόταν ή ότι της πήγαινα κόντρα.Quote:
Originally Posted by kutchunie
Ακριβώς. Ακόμα και τώρα, που είχε γίνει τόσος ντόρος με το πρόβλημά της (έστω, τον αλκοολισμό), που ΥΠΟΤΙΘΕΤΑΙ πέρασε από επιτροπή για να τη δεχτούν σε θεραπεία, δεν αναφέρει ούτε λέξη για το το τι έγινε ή τι θα γίνει.Quote:
Originally Posted by kutchunie
Quote:
Originally Posted by Remedy
Το έκανε πολλές φορές αυτό. Το πιο χαρακτηριστικό το έχω αναφέρει ήδη. Κάποιο μεσημέρι άρχισε να με αποκαλεί με διάφορους τρόπους στα καλά καθούμενα και της το έκλεισα με ένα "άντε γεια". Δεν της μίλησα για ολόκληρη την υπόλοιπη μέρα. Την επόμενη που της μίλησα για αυτό, είπε ότι δε θυμόταν τίποτα και είχε την απαίτηση να της δώσω εγώ εξηγήσεις (!!!!!) για το τι ακριβώς είχε γίνει και μάλιστα, ενώ της το είχα αναφέρει το πρωί, εκείνη θυμήθηκε να μου ζητήσει τις εξηγήσεις στις 10 το βράδυ !!! Επειδή μάλιστα αρνήθηκα να το κάνω και της είπα ότι θα της τα πω όλα το επόμενο πρωί, μου κρατούσε μούτρα λες και ήταν εκείνη η θυμωμένη και όχι εγώ !!!!
Άλλες φορές, της έδειχνα έντονα τη δυσαρέσκειά μου για κάτι που είπε (να ήταν μόνο ένα και δυο τα "ακυρά" της) και της το έκλεινα με τρόπο που καταλάβαινε ότι με είχε εκνευρίσει. Η επόμενη κίνησή της ήταν να μου λέει ότι "δεν πειράζει που της το έκλεισα στα μούτρα, δεν θέλει να είμαστε μαλωμένοι κλπ.", λες και το πρόβλημα δεν ήταν τα λόγια της και οι συμπεριφορές της αλλά το ότι της το έκλεισα απότομα !!!!
Πολλά τέτοια έχω να θυμηθώ. Παλιά της τέχνη κόσκινο.
Μα το έλεγε κιόλας επί ένα-ενάμιση μήνα σχεδόν. "Οι γιατροί (πολλοί γιατροί, για να δείξει ότι και καλά το έχει ψάξει) μου λένε για κάτι που θα κρατήσει ένα-δυο μήνες, εγώ μπορώ να το κάνω με τον δικό μου τρόπο και μάλλον έτσι θα κάνω."Quote:
Originally Posted by elisabet
Και όταν τη ρωτούσα πότε τέλος πάντων σκοπεύει να κάνει κάτι, έστω με τον τρόπο της, η απάντηση ήταν "το σκέφτομαι, σε λίγες μέρες μάλλον". Και έτσι πέρασε ένας μήνας μέχρι να αποφασίσω να της δώσω το "τελεσίγραφο" και να την πιέσω να κάνει αυτό που της λένε οι "γιατροί".
Αυτο το " με τον τροπο της" συνηγορει στο οτι υπαρχει ΚΑΙ θεμα με ουσιες. Διαφορετικα τι να κανει με τον τροπο της;Quote:
Originally Posted by avgeris
Οχι οτι εχει σημασια αν ειναι με η χωρις ουσιες, αλλα μιας και σε εχει απασχολησει...
Είναι χαρακτηριστικό αυτό των χειριστικών ανθρώπων και όπως σωστά είπε και η ρεμεντυ δεν θα παραδεχτεί ποτέ οτι την εγκατέλειψες αλλά οτι εκείνη το διάλεξε. Ήδη από το μνμ της φαίνεται ξεκάθαρα πως το παρουσιάζει σαν εκείνη να σε άφησε για κάτι που "μεγαλοποίησε' κιόλας, οπότε τώρα που σε συγχώρεσε μπορεί να επιστρέψει και να σου κάνει την χάρη να είσαι ξανά φίλος της.Quote:
Originally Posted by avgeris
Όταν εγώ είπα στον πρώην μου να χωρίσουμε μετά από καναδυό μέρες μου τηλεφώνησε κι έκανε σα να μην είχε ειπωθεί ποτέ αυτό κι ότι ο ίδιος ήταν θυμωμένος μαζί μου και μου ζητούσε διαβεβαιώσεις για να μου δώσει άλλη μια ευκαιρία!
Και για να σου κάνω και μια πρόβλεψη, πάω στοίχημα ότι μετά την αδιαφορία που της έδειξες σε αυτό θα γίνει έξαλλη όταν δει οτι η χειριστικότητα της δεν πιάνει πια, οπότε τις επόμενες μέρες να είσαι προετοιμασμένος για μια "έκρηξη αγάπης" από μέρους της για την οποία βέβαια μετά πάλι θα ζητήσει συγνώμη.
Όχι απαραίτητα. Μπορεί απλώς να ήθελε να αποφύγει οποιαδήποτε συζήτηση για πιθανή νοσηλεία της και να μου έλεγε ότι μπορεί να το κάνει και μόνη της, ώστε μετά να ερχόταν και να μου έλεγε "κοίτα, αποτοξινώθηκα μόνη μου", καλή ώρα.Quote:
Originally Posted by Remedy
Το μόνο που μπορώ να υποθέσω σίγουρα είναι αυτό. Το ότι θα γίνει έξαλλη. Για το πως θα αντιδράσει δεν ξέρω. Όπως ανεφερα πιο πάνω, πλέον ούτε να με ταράξει δεν μπορεί από τη στιγμή που έχω πάρει τις αποφάσεις μου. Το δύσκολο ήταν να πάρω αυτές τις αποφάσεις, όχι να τις τηρήσω. Το μόνο μήνυμα που θα μπορούσε ίσως να μου κινήσει κάποιο ενδιαφέρον θα ήταν, όπως επίσης έχω πει, το "είμαι στην πόλη σου, θέλω να βρεθούμε", κι αυτό ακόμα για ένα καφέ και τίποτα περισσότερο. Και αν.Quote:
Originally Posted by elisabet
Επισης, το "ο καθενας με τον τροπο του" δεν αποκλυει το να ξερει για την νεα κοπελα σου. Ή οχι;
Δεν το αποκλείω. Παρόλο που οι φωτογραφίες και οι δημοσιεύσεις μου είναι μόνο για τους φίλους μου, δεν αποκλείω να το έμαθε από ένα κοινό φίλο που έχουμε και τον οποίο γνωρίζει προσωπικά (μου τον είχε χαρακτηρίσει "κολλητό" της) ενώ εγώ όχι. Είχα ανεβάσει φωτογραφίες μου από μια έξοδό μας με την κοπέλα μου το περασμένο Σάββατο στο μαγαζί που συχνάζω (εκεί που τη γνώρισα κιόλας).Quote:
Originally Posted by kutchunie
Έχω δύο λόγους για τους οποίους πιστεύω ότι με κάποιο τρόπο ενημερώνεται για το τι δημοσιεύω. Ο ένας, ήταν τότε που με είχε διαγράψει και μπλοκάρει, για μια μέρα έστω, αρχές Μαρτίου, λίγο πριν της θέσω το τελεσίγραφο. Την είχα σε λίστα με συγκεκριμένους φίλους (αυτοί που μπορούν να βλέπουν οτιδήποτε ανεβάζω) και σβήστηκε αυτόματα όταν με μπλόκαρε. Με το που με ξαναέκανε φίλο της, δεν μπήκε αυτόματα στη λίστα αυτή και δεν μπορούσε να δει κάποιες ιδιαίτερες δημοσιεύσεις που έκανα. Έξαλλη, με πήρε τηλέφωνο ένα απόγευμα και απαιτούσε να της εξηγήσω πως ανέβασα πράγμτα στο προφίλ μου τα οποία εκείνη δεν έβλεπε !!! Όταν τη ρώτησα πως τα είδε, μου απάντησε με μισόλογα. Να σημειώσω ότι οι δημοσιεύσεις που αποτέλεσαν την "πέτρα του σκανδάλου" ήταν τρία κομμάτια Hard Rock και Heavy Metal, που απευθύνονταν μόνο στους πολύ καλούς φίλους, τίποτα δηλαδή που να της δίνουν το δικαίωμα να με αποκαλεί "ψεύτικο" και "φθηνό" !!! Ούτε ποτέ μου εξήγησε πως είδε τις δημοσιεύσεις αυτές, όσο δεν ήταν στη λίστα αυτών των φίλων. Είπε κάτι για το λογαριασμό του πατέρα της που μπήκε σ' αυτόν (με τον πατέρα της ΔΕΝ είμαστε φίλοι !!!), μετά κάτι για ένα φίλο της που μπήκε και σε αυτού το προφίλ (μόνο ΚΑΙ δικός μου φίλος θα μπορούσε να τα δει). Μόλις την πρόσθεσα στη λίστα, αμέσως τα είδε. Ποτέ δεν μου έδωσε πειστική εξήγηση πως είδε τα "φοβερά και τρομερά" που είχα ανεβάσει και την είχαν κάνει έξω φρενών.
Ο δεύτερος λόγος που με κάνει να πιστεύω ότι μαθαίνει τι δημοσιεύω ήταν το μήνυμά της 2-3 μέρες αφότου ουσιαστικά τελείωσε το παραμύθι. Με είχε διαγράψει και μου είχε μπλοκάρει τη δυνατότητασ να της κάνω add. Μου ζήτησε να μην κάνω ορατά σε αυτήν όσα δημοσιεύω ούτε να έχω παρτίδες με τον κοινό μας φίλο (επειδή υποστηρίζουμε την ίδια ομάδα με αυτόν, του είχα γράψει κατά καιρούς σχόλια στον τοίχο του για κάποια παιχνίδια, χωρίς να τον ξέρω προσωπικά, εκείνος με είχε κάνει add). Έτσι κι αλλιώς, αυτό που μου ζητούσε δεν είχε νόημα αφού μόνο οι φίλοι μου μπορούσαν να δουν τι ανέβαζα. Για μια βδομάδα, είχα αποκλείσει και τον κοινό μας φίλο από το "κοινό" των δημοσιεύσεων, μετά σκέφτηκα ότι δε γίνεται αυτή η δουλειά συνέχεια και τον ξαναέβαλα στη λίστα. Έτσι κι αλλιώς, πέρα από την ομάδα, δεν είχαμε άλλα πάρε-δώσε με αυτόν ώστε να γίνομαι "ορατός" σε αυτήν μέσω κάποιου σχολίου που θα μου έκανε εκείνος. Τώρα, αν από εκείνον, με κάποιον τρόπο, μάθαινε χαρτί και καλαμάρι τι κάνω στο facebook, δεν είναι κάτι που με αφορά.
Μια άλλη πιθανότητα που μου ήρθε στο μυαλό ήταν ένας μυστηριώδης τύπος, με παράξενο ονοματεπώνυμο που έμοιαζε σαν συνθηματικό (δύο δισύλλαβες λέξεις, κακόηχες, που δεν έβγαζαν κανένα απολύτως νόημα), που μου είχε κάνει αίτημα φιλίας λίγο καιρό μετά απ' αυτήν (υπενθυμίζω, Μάιο του '15 με "βρήκε" αυτή). Η κοπέλα ήταν ο μόνος κοινός μας φίλος. Ο τύπος αυτός δεν δημοσίευσε ποτέ φωτογραφία προφίλ, δεν έγραψε το παραμικρό για το ποιος είναι, δε φαινόταν αν είναι άντρας ή γυναίκα, ούτε ηλικία, ούτε καν αν ήταν Έλληνας ή ξένος. Γενικά, έδειχνε να μην είναι καθόλου ενεργός στο fb. Δεν θυμάμαι να έκανε ποτέ του κάποια ανάρτηση, να μου έκανε κάποιο like, να εμφανιζόταν οπουδήποτε στις ενημερώσεις μου. Κάποιο καιρό μετά, έκανε τους φίλους του "αόρατους" οπότε δε φαινόταν ότι εκείνη ήταν ουσιαστικά ο κοινός "σύνδεσμος". Τον είχα στη λίστα των ατόμων που έβλεπε κάθε μου δημιοσίευση, έτσι κι αλλιώς δε φαινόταν να ασχολείται και ιδιαίτερα με το facebook. Πριν λίγες μέρες, διαπίστωσα ότι απενεργοποίησε το προφίλ του και τον έσβησα από φίλο. Ποτέ μου δεν έμαθα οτιδήποτε γι αυτόν, ποια η σχέση του με την κοπέλα (αν υπήρχε), ούτε φυσικά μπορώ να ξέρω τι ρόλο έπαιξε, αν έπαιξε, στο θέμα των δημοσιεύσεών μου.
Κυριακή βράδυ και διαπίστωσα ότι το αίτημα φιλίας της είχε εξαφανιστεί (μέχρι το μεσημέρι, ήταν ακόμα εκεί). Χωρίς κάποια άλλη κίνηση από μέρους της. Μέχρι στιγμής, τουλάχιστον.