201

Γιατί είμαι επεμβασιολάγνα κατά Άκη! :starhit:

Το ένα ήταν γυναικολογικής φύσης. Τέσσερα ήταν τα βαριατρικά.
Η παράκαμψη που έκανα τώρα ήταν κάτι που πάντα με έβρισκε αρνητική.
Ήδη μου ήταν δύσκολο να αποφασίσω να επέμβει ανθρώπου χέρι στη φύση των οργάνων μέσα μου,
οπότε ήθελα να είναι όσο το δυνατόν λιγότερο παρεμβατική. Τότε η λέξη "αναστρέψιμη" βάρυνε πολύ μέσα μου.
Μετά ακολούθησε ο δεύτερος δακτύλιος για να διορθώσει τα βάσανα του πρώτου. Μετά έπαθε κροκίδωση
(αχρηστεύτηκε δηλ) κι έπρεπε να βγει. Τότε είχε γίνει γνωστή η sleeve,η οποία έδειχνε να είναι η μόνη εναλλακτική
αφού και πάλι δεν ήμουν έτοιμη για παράκαμψη,η οποία όμως δε λειτούργησε γιατί όπως διαπίστωσα αργότερα,
ο γιατρός έβγαλε τον δακτύλιο αλλά δε μου μίκρυνε όπως έπρεπε το στομάχι. Κι έτσι ήρθε το αναπόφευκτο,
που ωστόσο πάλι δε δείχνει να πηγαίνει όσο καλά πηγαίνει στους άλλους και δεν ξέρω αν θα ζήσω αρκετά
για να εφεύρουν το επόμενό μου χειρουργείο (πλάκα κάνω φυσικά!). Ένας λόγος που ήθελα τη μικρότερη δυνατή
παρέμβαση είναι οι επιπλοκές. Επειδή συνήθως συμβαίνουν όλα τα κουλά σε μένα δεν ήθελα να ρισκάρω υπέρμετρα.
Για παράδειγμα δεν ξέρω άλλον χειρουργημένο που πονάει όταν τρώει και πίνει και είναι κάτι που ποτέ κανένας γιατρός
δε μου εξήγησε γιατί συμβαίνει. Ούτε που πνίγομαι στον εμετό λίγο μετά που ξαπλώνω,κάτι που είχα στον πρώτο δακτύλιο
και επανήλθε 7 μήνες τώρα με το που έκανα την παράκαμψη,μου έχει πει κάτι σχετικά κανείς. Αυτά,μαντάμ παπαντάμ!

Λαγνεία μήτηρ πάσης (ανεξι)κακίας...Χαχαχαχα...Να ταλία...επτά αναστάσιμοθανάσιμα αμαρτήματα...Κι εγώ πέρασα πραγματικά δια πυρός και σιδήρου μέχρι να αποφασίσω για την επέμβαση, ομολογώ όμως με πλήρη ειλικρίνεια ότι ο χρόνος και όλο αυτό που ονομάζουμε "προετοιμασία" δεν έπαιξε κανέναν ρόλο ή μάλλον επέλεξα να μην τον βάλω καθόλου στο παιχνίδι γιατί στη νοσογόνο κακοήθη παχυσαρκία όπως την δική μου και της Μέδουσας "χρόνος" σημαίνει αδράνεια, κίνδυνος για τη ζωή και κιλά...πολλά επιπλέον κιλά και κάθε άλλο παρά ψυχοσκάλισμα και δηθενοκαταστάσεις εσωτερισμού και διάφορα άλλα φαιδρά που μας κάνουν να πιστεύουμε ότι δήθεν εξελισσόμαστε ενώ αυτοκοροϊδευόμαστε παρέα με χιλιάδες θερμίδες να χορεύουν γύρω μας. Επομένως, τώρα, μετά την επέμβαση, με το θέμα της ενοχής και του πανικού λυμένο, με ένα σώμα που κάθε μέρα απελευθερώνεται, ναι, διαχειρίζομαι το χρόνο ξανά για να μεταβολίσω ακόμη καλύτερα την απόφασή μου αφού πλέον είναι μη αναστρέψιμη. Τώρα ναι, θα το κάνω. Δεν το έκανα πριν την επέμβαση γιατί θεωρούσα κοροϊδία να παριστάνω ότι το διαχειρίζομαι, ενώ ερχόταν και αθροιζόταν στρεσογόνα γεγονότα και εγώ κατάπινα αμάσητα ό,τι υπήρχε μπροστά μου...γιατί προετοιμαζόμουν....Ευτυχώς όχι. Έδρασα εδώ και τώρα. Και σαφώς αυτό αφορά εμένα. Και την δική μου παχυσαρκία των 212 κιλών. Δεν είναι ο κανόνας. Δεν είναι πρόταση δράσης για άλλους. Είναι απλά η πλήρης ειλικρινής και "λάγνα" κατά Ναταλία περιγραφή της όλης ιστορίας. Μέδουσα θα κάνεις ό,τι εσύ αποφασίσεις. Απλά ήθελα να σου πω την πλήρη δική μου ιστορία. Και για την ιστορία, ούτε εγώ είχα χρήματα, τα χρωστάω ακόμη στις Θείες μου και στις Αδελφές μου. Είχα όμως αποφασίσει να σώσω τη ζωή μου και αυτό μέτρησε.

Δν μου φαινεται διολου περιεργο να μην παιρνεις μια λογικη εξηγηση απτους χασαπηδες.
Δηλαδη εκτος του οτι υποφερεις δν εχεις κ τις απωλειες που θα πρεπε να εχεις αν καταλαβα καλα? Ευχομαι να βρεις εναν σωστο επιστημονα να σου δωσει μια εξηγηση κ μια λυση.

Nadine μου, να ξέρεις η σκέψη μου είναι μαζί σου...
Πραγματικά εύχομαι να τελειώσει σύντομα αυτό το μαρτύριο.
Βαθιά μέσα μου πιστεύω ότι δεν θα πονάς για πολύ ακόμα. Θα φύγει ο πόνος και όλα θα γίνουν πάλι φυσιολογικά!
Δεν ξέρω γιατί, αλλά αυτό πιστεύω για σένα.
Χωρίς να είμαι ειδικός, έχω την αίσθηση ότι η δυσκολία σου αυτή σχετίζεται με κάποιο ψυχολογικό τραύμα,
ή ίσως ακόμα και από αυτήν την έντονη άρνηση που είχες πριν κάνεις το χειρουργείο.
Και όταν λυθεί αυτό, όλα θα φτιάξουν και πάλι!
Είμαι πολύ αισιόδοξη για σένα, γιατί, όπως και η Μέδουσα, έχεις απίστευτη δύναμη μέσα σου!

Quote:

---

Originally posted by Άκης
Κι εγώ πέρασα πραγματικά δια πυρός και σιδήρου μέχρι να αποφασίσω για την επέμβαση, ομολογώ όμως με πλήρη ειλικρίνεια ότι ο χρόνος και όλο αυτό που ονομάζουμε "προετοιμασία" δεν έπαιξε κανέναν ρόλο ή μάλλον επέλεξα να μην τον βάλω καθόλου στο παιχνίδι γιατί στη νοσογόνο κακοήθη παχυσαρκία όπως την δική μου και της Μέδουσας "χρόνος" σημαίνει αδράνεια, κίνδυνος για τη ζωή και κιλά...πολλά επιπλέον κιλά και κάθε άλλο παρά ψυχοσκάλισμα και δηθενοκαταστάσεις εσωτερισμού και διάφορα άλλα φαιδρά που μας κάνουν να πιστεύουμε ότι δήθεν εξελισσόμαστε ενώ αυτοκοροϊδευόμαστε παρέα με χιλιάδες θερμίδες να χορεύουν γύρω μας.

---

Άκη καλησπέρα.
Έχω θαυμάσει αρκετές φορές τα γραφόμενά σου και ειδικά την μεγάλη αλλαγή που έχεις πετύχει στην ζωή σου.

Επέτρεψέ μου όμως να διαφωνήσω λίγο με αυτό που γράφεις.
"...δηθενοκαταστάσεις εσωτερισμού και διάφορα άλλα φαιδρά..."
Αυτά είναι πολύ σκληρά λόγια και μου έκανε εντύπωση που τα χρησιμοποίησες.

Θα μιλήσω για την δική μου περίπτωση.
Όντως δεν έχω φτάσει 212 κιλά, όμως δεν είμαι και από τα άτομα που το ανώτερό τους ήταν τα 80 (μην παρεξηγηθώ, δεν υποτιμώ το πρόβλημα αυτών των ανθρώπων).
Πριν 2-3 χρόνια ήμουν 140 κιλά (και πριν 6 μήνες 135) και μπορώ να καταλάβω πώς είναι η κακοήθης και νοσογόνος παχυσαρκία.
Πριν 2-3 χρόνια λοιπόν, είχαν πέσει όλοι πάνω μου και μου έλεγαν ότι πρέπει να κάνω βαριατρική επέμβαση. Εγώ δεν ήθελα με τίποτα. Φοβόμουν. Όλοι επιμέναν, αλλά ευτυχώς ήμουν ενήλικη και δεν μπορούσαν να με υποχρεώσουν να κάνω κάτι που δεν ήθελα.
Μου έλεγαν ότι θα πεθάνω, ότι δεν μπορώ να τα χάσω αλλιώς, ότι σε 5 χρόνια θα έχω ζάχαρο και άλλα αισιόδοξα.
(Δεν τους κατηγορώ, από αγάπη τα έλεγαν.)
Βεβιασμένα τότε έκανα δίαιτες (χωρίς να είμαι έτοιμη ψυχολογικά) οι οποίες οδηγούσαν στο να ξαναπαίρνω πίσω τα κιλά.

Πριν 1 χρόνο (όντας σ' αυτό το φόρουμ) κατάφερα να φτάσω 116 κιλά, χωρίς όμως να είμαι συνειδητοποιημένη. Πέρυσι τον Ιανουάριο άρχισα να τα ξαναπαίρνω πίσω και μέχρι τον Μάρτιο αν θυμάμαι καλά, τα πήρα όλα πίσω.
Προσπαθούσα να ξαναρχίσω προσπάθειες οι οποίες δεν κατάφερναν να επιβιώσουν για πάνω από 48 ώρες.
Όλοι πάλι μου έλεγαν για χειρουργείο, εγώ δεν ήθελα.

Κάθισα και σκέφτηκα "δεν είμαι ακόμα έτοιμη να χάσω τα κιλά. θα χαλαρώσω και όποτε είμαι έτοιμη θα ξεκινήσω."
Και έτσι έγινε.
Όλους τους μήνες που ακολούθησαν, ενώ φαινομενικά εγώ πήγαινα πίσω (με υπερφαγικά φουλ), στην πραγματικότητα η ιδέα ωρίμαζε μέσα μου χωρίς να το συνειδητοποιώ.
Και ξαφνικά, τέλη Ιουλίου είπα "δεν πάει άλλο, θα ξεκινήσω. και θα τα καταφέρω". Και 1η Αυγούστου ξεκίνησα!

Και σε 1 βδομάδα από σήμερα θα κλείσω ακριβώς 6 μήνες ποιοτικής διατροφής και ριζικής αλλαγής στην οπτική μου γωνία!
Με αποτέλεσμα που φαίνεται στο τικεράκι μου. (αν και για μένα δεν έχει τόσο σημασία η απώλεια των κιλών, όσο η αλλαγή οπτικής γωνίας και ο διαχωρισμός φαγητού και συναισθηματικής πείνας)

Θα μπορούσα να κάνω χειρουργείο βεβιασμένα. Σίγουρα τώρα θα ήμουν 60 κιλά και όχι 99. Όμως πιστεύω ότι δεν θα μου έβγαινε σε καλό, ακριβώς επειδή θα γινόταν χωρίς να το θέλω.

Και για να μην παρεξηγηθώ, δεν δαιμονοποιώ το χειρουργείο! Κάθε άλλο! Είναι ένα υπέροχο εργαλείο για να σου δώσει την ώθηση που χρειάζεσαι, όμως πάντα με την προυπόθεση να το θέλεις!

Τα λέω όλα αυτά για να δείξω ότι για μερικούς ανθρώπους, το διάστημα που φαινομενικά μένουν στάσιμοι ή πηγαίνουν προς τα πίσω, ουσιαστικά είναι ένα απολύτως δημιουργικό και χρήσιμο διάστημα που επεξεργάζεσαι μέσα σου την λύση του προβλήματος και αποκτάς την ώθηση που χρειάζεσαι για να ξεκινήσεις και να θεραπευτείς!

Δεν πρέπει να κάνουμε ποτέ πράγματα χωρίς την θέλησή μας, βεβιασμένα ή με καταπίεση!

Αγαπητή μου Μαντζουράνα, Σε Ευχαριστώ για το σχόλιό σου. Δυστυχώς η τραγική εικοσιπενταετία στην παχυσαρκία και ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ μου γνώμη είναι ότι το πολύ ψυχοσκάλισμα και το πολύ μπλά-μπλά είναι άλλα πιάτα ν'αγαπιόμαστε...Στη νοσογόνο κακοήθη παχυσαρκία δεν χωράνε φαιδρότητες. Είμαστε σοβαρά άρρωστοι, και επείγει η επέμβαση. Αυτό είναι χρυσός κανόνας. Από εκεί και μετά, ο καθένας, μέσα στα πλαίσια της αυτοδιάθεσης παριστάνει ό,τι ο ίδιος επιθυμεί. Και σου το λέει αυτό κάποιος που επί δεκαετίες παρίστανε ότι προετοιμαζόταν, έχασα δύο φορές τα κιλά μου, την πρώτη έχασα 60 και τα ξανάβαλα την δεύτερη έχασα 78 τα ξανάβαλα και μάλιστα πήρα και άλα 30 από πάνω. Επομένως μιλάμε επί διαφορετικής βάσεως, μιλάμε για ΚΑΚΟΗΘΗ ΝΟΣΟΓΟΝΟ ΠΑΧΥΣΑΡΚΙΑ. Υπό αυτό το πρίσμα, η ΜΟΝΗ προετοιμασία που πρέπει να γίνει είναι η αποδοχή της αρρώστειας και η παραδοχή της αδυναμίας να τη χειριστούμε που θα οδηγήσει στο χειρουργείο. Επισημαίνω, ΜΕ ΠΛΗΡΗ ΣΕΒΑΣΜΟ σε όλους και όλους, ότι αυτό αφορά ΕΜΕΝΑ και μόνο, ότι αυτό με δίδαξε ο πόλεμος με το σώμα μου και ότι αυτό βιώνω έχοντας δοκιμάσει ΤΑ ΠΑΝΤΑ. Από ψυχοσκαλίσματα, αγγίγματα αγάπης, περιόδους προετοιμασίας, απώλειες με δίαιτες, παλινδρομήσεις και φυσικά τη βασίλισσα όλων το Χειρουργείο. Μην παρεξηγήσεις λοιπόν τα όσα γράφω, αφορούν ΜΟΝΟ εμένα και την δική μου εμπειρία. Και ναι, οι δηθενοκαταστάσεις εσωτερισμου, προετοιμασίας και όλα αυτά τα φαιδρά πρόσθεσαν ΜΟΝΟ ΚΙΛΑ και τίποτε παραπάνω. Λυπάμαι που η δική μου αλήθεια είναι τόσο ωμή ή σκληρή αλλά αυτή είναι αγαπητή Μανζουράνα.

Ξεκίνησα να γράφω μια μακροσκελή απάντηση μετά την έκπληξη με τόσα ποστ στο νήμα, νιώθοντας πως έλειψα πολύ αυτές τις μέρες και πού ήμουν; Κι ενώ έγραψα δις το κατεβατό μου κατά λάθος το έσβησα. Και τις δυο φορές. Το πήρα λίγο σα σημάδι και θα πω λίγα μόνο:
Τα 40 της Λωξάντρας μου σήμερα. Πόνος.

συλλυπητήρια. καλή δύναμη Μέδουσά μου. όπως είδες μας έχεις στο πλευρό σου και σε σκεφτόμαστε.

Μέδουσάκι κουράγιο! Ζόρικα τα 40 ούτε να τα θυμάμαι δε θέλω! Σε σκεφτόμαστε πολύ και πολλοί όπως θα έχεις δει από τα ποστ! Μας φτάνει να ξέρουμε ότι τα διαβάζεις και αισθάνεσαι λιγότερο μόνη στον αγώνα σου!

Καλημέρα,Μεδουσάκι μας!
Και το σκεφτόμουν πως κάπου τώρα θα ήταν...Δύσκολη μέρα πραγματικά.
Όσο τραγουδούσα στην κηδεία τόσο έκλαιγα στα 40. Κι αν σας πω ποιός έφταιγε γι'αυτό...η Εκκλησία!
Που μου είπαν πως 40 μέρες οι ψυχές εκείνων που μας έφυγαν είναι κοντά μας και μετά ελευθερώνονται από τα εγκόσμια...
Σε νιώθω και σε σκέφτομαι...Να έχεις πάντα στο νου πως το 50% των κυττάρων σου γεννήθηκαν από τα δικά της κύτταρα
καθώς και το μεγαλύτερο μέρος του ποιά γαλουχήθηκες να είσαι. Δεν είναι ασφαλώς το ίδιο,αλλά συνεχίζει να ζει μέσα από σένα!
Κι επίσης πως η αγάπη δε χάνεται. Συνεχίζει να μας τυλίγει μέσα από τη νέα της μορφή. Εσύ είσαι η Λωξανδροσυνέχεια,εσύ!

Ράνα μου και παπαντάμ,
αν και είμαι απαισιόδοξη ως προς το συγκεκριμένο θέμα,
σας ευχαριστώ για τις ευχές και την υποστήριξή σας! :love:

Quote:

---

Originally posted by Medousa
Κι ενώ έγραψα δις το κατεβατό μου κατά λάθος το έσβησα. Και τις δυο φορές.

---

Καλά αυτό εγώ το παθαίνω σχεδόν κάθε μέρα :spin:
Δεν είναι τίποτα. Μετά την 10η άντε 15η φορά θα συνηθίσεις και δεν θα σε νοιάζει πια!

Λοιπόν...
Ξέρω Άκη ακριβώς τι λες και γτ, όπως κι εσύ Μαντζουράνα.
Και οι δυο έχετε δίκιο.
Πολλές φορές τα βράδια αναρωτιέμαι αν θα ξημερώσω τη μέρα μου...
Η μητέρα μου πέθανε εξ αιτίας σοβαρά νοσογόνου παχυσαρκίας.
Διαβητική, με πολλά κινητικά προβλήματα τα τελευταία δυο χρόνια και καπνίστρια. Η καρδιά της την πρόδωσε... ή η ίδια πρόδωσε την καρδιά της.
Ξέρω πως αν δεν είμαι εδώ για να παλέψω για να μην ξαναπάρω το βάρος που θα χω χάσει, τι θεωρίες για ψυχολογική εξέλιξη να ασπαστώ και ποια αναζήτηση εσωτερική να έχω. Πιο ξεκάθαρα. Αν σε δυο μήνες δεν υπάρχω γτ απλά χάνω αργά και σταθερά αλλά παρόλα αυτά το σώμα μου δεν μπορεί να ανταπεξέλθει, τι να την κάνω την ψυχολόγα και τη διαιτολόγα;
Απ΄την άλλη είναι καλό να χτίζουμε σε βάσεις γερές. Όταν η θύελλα πρόκειται να σ΄αφήσει άστεγο όμως, κάνεις πιο σπασμωδικές κινήσεις.
Για να μην πολυλογώ. Αν μπορούσα να δανειστώ και να κάνω την επέμβαση στο επόμενο τρίμηνο θα μουν πολύ χαρούμενη. Απλά ως ρεαλίστρια, ξέρω τι μπορώ και τι όχι, κι αυτό που προσπαθώ να βγάλω δεδεμένων των συνθηκών είναι το καλύτερο απ τις δεδομένες και απ τις συνθήκες... Το να κρύβομαι πίσω απ το δαχτυλάκι μου με έφτασε εδώ σήμερα. Ευτυχώς, μπορώ να παραδεχτώ αυτή την αδυναμία μου, οδηγώντας με έτσι στην αναγνώριση και του εσωτερικού θέματος προς επίλυση. Με λίγη διάθεση αλλά με αρκετή θέληση για ζωή, προσπαθώ να κρατηθώ απ όπου μπορώ.
Και βέβαια να πω ένα ευχαριατώ για την αμέριστη συμπαράσταση και το ενδιαφέρον που εισπράττω συνέχεια από σας!!!!!!!

Μέδουσα με κάλυψες πλήρως. Είμαι μαζί σου. Σε ό,τι εσύ αποφασίσεις ή δεν αποφασίσεις. Αν σε παρηγορεί, θα σου πω ότι έζησα τα ίδια και χειρότερα. Εύχομαι να βρεις σύντομα το δρόμο για το ξέφωτο. Σε Ευχαριστώ που με άκουσες με μακροθυμία.

Μέδουσα διάβασα με πολύ προσοχή και στενοχώρια δεν σου κρύβω αυτά που μας έγραψες! Τουλάχιστον σε παρακολουθεί κάποιος γιατρός; Έχεις κάνει εξετάσεις για να δεις το θέμα του διαβήτη σε περίπτωση που έχεις κληρονομικότητα από τη μητέρα σου; Ακολουθείς κάποια φαρμακευτική αγωγή; Θα σε ζαλίζω τώρα με τις ερωτήσεις μου! Μέχρι να βρεθεί ο τρόπος κι η στιγμή να προχωρήσεις σε κάποιο χειρουργείο κάνεις κάτι με πρόγραμμα ή απλά προσπαθείς να αποφεύγεις την υπερφαγία; Έχεις κάποιους ανθρώπους δίπλα σου αυτές τις δύσκολες ώρες να αποτανθείς ώστε να σε βοηθήσουν;πρακτικά. Γιατί εμείς εδώ κακά τα ψέματα μόνο κουβέντες ενθάρρυσνσης σου προσφέρουμε και τίποτε άλλο.

Μεδουσάκι καλη δυναμη θα ευχηθώ κι εγώ... εύχομαι ότιδηποτε ειναι αυτο που θα σε κανει εστω και για λίγο να χαμογελάσεις να έρθει...

Καλημέρα. Άκη θενκς... και Μπεσμπάμπ έχω φίλους και αδερφή και γιατρό και φυσικά έχω το νου μου στα ζάχαρα, τις πιέσεις και τα συναφή. Ευτυχώς τα έχω όλα σε καλά επίπεδα. Πολύ σωστά το έθεσες πάντως, γτ εδώ εγώ ανοίγομαι πιο εύκολα απ' ότι στους δικούς μου. Και το λέω για να τονίσω πως όντως παίρνω από δω (κι ας είναι εξ αποστάσεως) πολλή δύναμη και τρυφερότητα, πέρα από κάποιες καλές ιδέες-συμβουλές.Σκάρλετ, σ΄ευχαριστώ!

Μέδουσα κι εμείς Σε Ευχαριστούμε γιατί μέσα από τη δική σου ιστορία ξαναζούμε τα δικά μας βιώματα, κατανοούμε περισσότερο κάποια ελλείμματά μας, πιθανώς και κάποτε οι αντιδράσεις μας να μην είναι οι δέουσες, αλλά ο διάλογος μεταξύ μας εμένα τουλάχιστον με κάνει πολύ καλύτερο και Σας Ευχαριστώ.

λυπάμαι πολύ για την Λωξάντρα σου....

είμαι σίγουρη όμως ότι χαίρεται από ψηλά που βρήκες νέα παρέα....

Πάνω που είπα καλημέρα, νύχτωσε. Ή έχω μια 'ήπια' καθυστέρηση να την πω; Ο χωροχρόνος μου είναι σε ένα συννεφάκι και δεν συμπίπτει με πολλών. Ζόρι και κουπί η ζωή μας... Άτιμη κενωνία. Περιμένω να ζυγιστώ από βδομάδα... αλλά τα θαύματα έχουν πάρει άδεια άνευ αποδοχών. Έστω. Κι εγώ είμαι ακόμα εδώ!!!

Quote:

---

Originally posted by Medousa
αλλά τα θαύματα έχουν πάρει άδεια άνευ αποδοχών

---

Μην έχουν συνταξιοδοτηθεί φοβάμαι, και δεν τα ξαναδούμε ποτέ...

μην το βάζετε κάτω παιδιά.

εμείς όλοι εδώ μέσα είμαστε θαύματα.
θαύματα ανθρώπων με θέληση και υπομονή.
νομίζετε ότι κανείς αδύνατος αντέχει τις πείνες που τραβάμε?

:roll::roll::roll:

Quote:

---

Originally posted by Medousa

... αλλά τα θαύματα έχουν πάρει άδεια άνευ αποδοχών. Έστω. Κι εγώ είμαι ακόμα εδώ!!!

---

Ένα αναμενόμενο κιτ κατ είναι...
ΕΣΥ είσαι ΕΔΩ!
Εξάλλου,όλα περαστικά είναι...

<3

--->ΛΙΝΑ ΝΙΚΟΛΑΚΟΠΟΥΛΟΥ : ΤΑ ΣΠΙΤΙΑ

Quote:

---

Originally posted by Medousa
Λοιπόν...
Ξέρω Άκη ακριβώς τι λες και γτ, όπως κι εσύ Μαντζουράνα.
Και οι δυο έχετε δίκιο.
Πολλές φορές τα βράδια αναρωτιέμαι αν θα ξημερώσω τη μέρα μου...
Η μητέρα μου πέθανε εξ αιτίας σοβαρά νοσογόνου παχυσαρκίας.
Διαβητική, με πολλά κινητικά προβλήματα τα τελευταία δυο χρόνια και καπνίστρια. Η καρδιά της την πρόδωσε... ή η ίδια πρόδωσε την καρδιά της.
Ξέρω πως αν δεν είμαι εδώ για να παλέψω για να μην ξαναπάρω το βάρος που θα χω χάσει, τι θεωρίες για ψυχολογική εξέλιξη να ασπαστώ και ποια αναζήτηση εσωτερική να έχω. Πιο ξεκάθαρα. Αν σε δυο μήνες δεν υπάρχω γτ απλά χάνω αργά και σταθερά αλλά παρόλα αυτά το σώμα μου δεν μπορεί να ανταπεξέλθει, τι να την κάνω την ψυχολόγα και τη διαιτολόγα;
Απ΄την άλλη είναι καλό να χτίζουμε σε βάσεις γερές. Όταν η θύελλα πρόκειται να σ΄αφήσει άστεγο όμως, κάνεις πιο σπασμωδικές κινήσεις.
Για να μην πολυλογώ. Αν μπορούσα να δανειστώ και να κάνω την επέμβαση στο επόμενο τρίμηνο θα μουν πολύ χαρούμενη. Απλά ως ρεαλίστρια, ξέρω τι μπορώ και τι όχι, κι αυτό που προσπαθώ να βγάλω δεδεμένων των συνθηκών είναι το καλύτερο απ τις δεδομένες και απ τις συνθήκες... Το να κρύβομαι πίσω απ το δαχτυλάκι μου με έφτασε εδώ σήμερα. Ευτυχώς, μπορώ να παραδεχτώ αυτή την αδυναμία μου, οδηγώντας με έτσι στην αναγνώριση και του εσωτερικού θέματος προς επίλυση. Με λίγη διάθεση αλλά με αρκετή θέληση για ζωή, προσπαθώ να κρατηθώ απ όπου μπορώ.
Και βέβαια να πω ένα ευχαριατώ για την αμέριστη συμπαράσταση και το ενδιαφέρον που εισπράττω συνέχεια από σας!!!!!!!

---

Μέδουσα καλησπέρα, εύχομαι η ζωή σου από εδώ και πέρα να είναι γεμάτη μόνο από όμορφες στιγμές.

Να σαι καλά Ελένη. Ναντίν... ναι!!! Τριπλό κιτ-κατ... αντίστοιχο του εκτοπίσματός μου... Μπακλαβά, ζέχνεις αισιοδοξία κι εσύ σήμερα;

Μέδουσα τι κάνεις; Πως είσαι σήμερα;

Quote:

---

Originally posted by eleni1986
Μέδουσα τι κάνεις; Πως είσαι σήμερα;

---

Νομίζω πως αν και με χρονοκαθυστέρηση όπως προείπα... είμαι ακόμη εδώ. Έλεγα πως νιώθω λίγο να βάζω σε ένα περιτύλιγμα από ζαχαρωτό τη μίζερη ζωή μου, αλλά σήμερα έκλεισαν και δυο μήνες που φυγε η Λωξάντρα μου. Είναι κι οι ορμόνες... Καλά είμαι. Λειτουργώ. Εσύ;

Αυτά τα άτιμα τα σκαμπανεβάσματα... ΓΜΤ!!!!!!!!!!!

Quote:

---

Originally posted by Medousa
Αυτά τα άτιμα τα σκαμπανεβάσματα... ΓΜΤ!!!!!!!!!!!

---

Λυπάμαι πολύ για την απώλειας σου, δεν χωράνε λόγια, εύχομαι να έχεις δύναμη.

Ελένη σ΄ευχαριστώ. Είναι που ζυγίστηκα μετά από πολύ καιρό, λίγο η κορτιζόνη που παίρνω το τελευταίο δίμηνο, λίγο η ακαταστασία στα ωράρια φαγητού μου και ανέβασα αντί να κατεβάσω το βάρος μου. Πίκρα ... Αλλά απ΄τις δυο επιλογές που έχω, διαλέγω να ζήσω!

Quote:

---

Originally posted by Medousa
Ελένη σ΄ευχαριστώ. Είναι που ζυγίστηκα μετά από πολύ καιρό, λίγο η κορτιζόνη που παίρνω το τελευταίο δίμηνο, λίγο η ακαταστασία στα ωράρια φαγητού μου και ανέβασα αντί να κατεβάσω το βάρος μου. Πίκρα ... Αλλά απ΄τις δυο επιλογές που έχω, διαλέγω να ζήσω!

---

Μέδουσα δεν γνωρίζω ποιο πρόβλημα υγείας έχεις, πάντως μια φίλη μου που είναι 5 χρόνια με κορτιζόνη για αυτοάνοσο νόσημα, πήγε σε έναν διαιτολόγο και έχασε αρκετά κιλά, μάλιστα σταμάτησε και την κορτιζόνη και είναι αρκετά καλά, θα περάσει και αυτό, κάνε αυτά που πρέπει για την υγεία σου και τα άλλα πραγματικά ειναι δευτερεύοντα, μια βδομάδα πίσω, ένας μήνας πίσω δε λένε τίποτα, όλα θα έρθουν στο δρόμο τους.

Ωχ.. Την έφαγε η μαυρίλα την κυριούλα με το χαρωπό μπικίνι.. Σκάλες βλέπω.. Σαλιγκάρια βλέπω..
Virtual αγκαλιές στέλνω...
Και ναι να ζήσεις!! Αυτή είναι η σωστή επιλογή!!

Ναι... λίγο η μαρμάγκα, λίγο το σκοτάδι... Τα κ@λ0εμπόδια κι η αυτοπαγίδευση. Η ομοιοπαθητική μου θύμωσε με τις κορτιζόνες αλλά από βδομάδα ξαναρχίζω... Σιχτίρ με την εαρινή μου αλλεργία!!!!!!!!!!!!!

PS: Ως τώρα είχα φθινοπωρινή... Αν είσαι ανάποδος να σαι βρε αδερφέ.

μέδουσά μου έλειψες! να μπαίνεις ρε λίγο να μας λες κανά νέο.
κανά κόλπο γκρόσο για να βρεις τρόπο να κάνεις χειρουργείο ή καμιά βοήθεια από την διατροφολόγο σου???
φαντάζομαι όλο κ θα το σκέφτεσαι όλο κ θα το μελετάς, τι ρωτάω κεγώ!

σου αφιερώνω το παρακάτω άσμα

https://www.youtube.com/watch?v=z5jHt6VX7EM

η ξανθούλα μαρέσει πιο πολύ.

Μέδουσα, σου στέλνω όλη την υποστήριξή μου σε όσα δύσκολα βιώνεις. Εύχομαι σύντομα να βρεις το δρόμο σου. Είμαι βέβαιος ότι θα ανακάμψεις και ξανά προς τη δόξα θα τραβήξεις! Από καρδιάς Καλή Δύναμη!

Μεδουσάκι θα σου κάνουμε μουτράκια! Που είσαι; Που τρέχει ο λογισμός σου; Άσε μην απαντήσεις ξέρω! Η κορτιζόνη δε βοηθά δυστυχώς αλλά μόλις την κόψεις θα φύγουν τα περιττά που είναι βασικά κατακρατήσεις. Εύχομαι να είναι προσωρινό το θέμα της κορτιζόνης και να μην ξαναχρειαστείς! Καλή δύναμη κι από μένα ρε κορίτσι σε σκεφτόμαστε!

Καλό μήνα το λοιπόν. Ναι... πάνε τα μπικίνια... Έπεσε λίγο το θυμικό. Αλλά όχι μούτρα, ρε παιδιά... :)

Quote:

---

Originally posted by Medousa
Καλό μήνα το λοιπόν. Ναι... πάνε τα μπικίνια... Έπεσε λίγο το θυμικό. Αλλά όχι μούτρα, ρε παιδιά... :)

---

Μέδουσα είσαι ιδιαίτερα συμπαθής από,όλους, κ εγώ μπαίνω για να δω αν υπάρχουν νέα σου και αν είσαι καλά, σε σκεφτόμαστε και σου στέλνουμε τη σκέψη μας και την αισιοδοξία μας ότι όλα θα πάνε καλά, και ότι η δύναμη που έχεις δεν θα σε αφήσει ποτέ.

Μεδουσάκι μου καλό,

μία από τα ίδια πέρασα και εγώ με τις κορτιζόνες 2 μήνες τώρα. ενώ δεν έχω πάρει κιλά, έχω γίνει σαν την φούσκα....

που λες για τις αλλεργίες, πήγα στην γιατρό και μου έγραψε εμβόλια για την αλλεργία, τα οποία τα δίνει τσάμπα το κεντρικό φαρμακείο του ικα. είναι μια μακρόχρονη διαδικασία 1-2 έτη, αλλά αν έχεις ασφάλεια μπορείς να την κάνεις την θεραπεία αν σου δώσει το οκ ο γιατρός σου και να ανακουφιστείς από τα φτερνίσματα κτλ....

μην σε παίρνει από κάτω μπεμπούλα μου, έρχεται η άνοιξη και θα φτιάξει ολονών μας η διάθεση...

¨Να μπαίνεις ρε λίγο να μας λες κανά νέο.
κανά κόλπο γκρόσο για να βρεις τρόπο να κάνεις χειρουργείο ή καμιά βοήθεια από την διατροφολόγο σου???
φαντάζομαι όλο κ θα το σκέφτεσαι όλο κ θα το μελετάς, τι ρωτάω κι εγώ!¨

Μαντάμ μου μου, όλο απατεωνιές σκέφτομαι τον τελευταίο καιρό, μήπως κι εξοικονομήσω τα χρήματα. Μάλλον θα γίνω πρόεδρος της ερανικής επιτροπής υπέρ της υγείας και της ψυχικής ανάκαμψης της τεθλιμμένης κόρης (χμ... όχι σχόλια πλιζ) και μετά και ως ταμίας θα αξιοποιήσω τα χρήματα όπως μου αρμόζει. ;)



¨Μέδουσα είσαι ιδιαίτερα συμπαθής από,όλους, κ εγώ μπαίνω για να δω αν υπάρχουν νέα σου και αν είσαι καλά, σε σκεφτόμαστε και σου στέλνουμε τη σκέψη μας και την αισιοδοξία μας ότι όλα θα πάνε καλά, και ότι η δύναμη που έχεις δεν θα σε αφήσει ποτέ.΄

Ελένη σ΄ευχαριστώ για την έκφραση συμπάθειας αλλά και τη στήριξη. :)



΄αλλά αν έχεις ασφάλεια΄
Naranja δεν έχω ασφάλεια... όμως...΄΄ μην σε παίρνει από κάτω μπεμπούλα μου΄΄μου λες... και νιώθω τόση γλύκα... :)




Τα νέα μου το λοιπόν έχουν ως εξής: Τπτ. Κορτιζόνη τέλος. Διατροφή ψιλοάστατη... Διάθεση κυματιστή. Αϋπνία κι άγιος ο Θεός. Απορώ... πώς αντέχω ώρες ώρες. Όχι λόγω ναρκισσισμού, αλλά μάλλον γτ δεν μετέχω ψυχή τε και σώματι στην καθημερινότητά μου. Πολλά γίνονται τόσο μηχανικά, που δε θυμάμαι αν τα χω κάνει. Φερ ινάφ. Τι να χωρέσει το πεπερασμένο μου μυαλουδάκι;
Πάντως, με τη στήριξη του λαντόζ και κουτσαίνω! Αλλά όχι γκρίνιες και μιζέριες. Είμαι ακόμα εδώ. :) :)