Printable View
Νομίζω, Γιώργο, ότι αυτό που λες δεν είναι αντίθετο με αυτό που λέει παρακάτω η Ελισάβετ, απλά υπάρχουν πολλές διαφορετικές ανθρώπινες συμπεριφορές, διαφέρει η ψυχοσύνθεση από άτομο σε άτομο. Κάποιοι δεν μπορούν να ερωτευτούν αν δεν το θέλουν, σε άλλους πάλι συμβαίνει χωρίς να το επιδιώξουν.Quote:
Originally Posted by GeorgeGr1
Ρέμεντυ, δεν ξέρω αν θα έφευγε οπωσδήποτε κάποιος που ερωτεύτηκε. Ζω σε μια καθολική χώρα και γνωρίζω πολλές περιπτώσεις γυναικών κι ανδρών ερωτευμένων που άντεξαν να ζούν σε παράλληλες σχέσεις. Σε μας δεν τίθεται τέτοιο θέμα, αλλά δεν φεύγουν όλοι οι ερωτευμένοι. Με τη δεύτερη παράγραφο συμφωνώ.Quote:
Originally Posted by Remedy
Και μια παρόμοια ιστορία: Χθες συνάντησα έναν γνωστό ο οποίος έχασε σε δυο μήνες 30 κιλά. Είχε χρόνια ολόκληρα παράλληλη σχέση, μεγάλος έρωτας, αλλά αγαπούσε και τη γυναίκα του. Τελικά τον χώρισε η παράλληλη σχέση όταν κατάλαβε ότι δεν θα χωρίσει ποτέ για να την παντρευτεί. Λίγο αργότερα κατέθεσε και η γυναίκα του αίτηση διαζυγίου και τώρα κυκλοφορεί σαν ράκος με μια τρίτη γυναίκα. Το μελαγχολικό βλέμμα του με πάγωσε. Ήταν γενικά η σκιά του εαυτού του. Πάντα μου προξενούσε εντύπωση πως μπορεί κανείς να ζει έτσι. Κι αν και τον κατέκρινα και δεν είχα την παραμικρή κατανόηση γι αυτά που έκανε, χθες τον καταλυπήθηκα. Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου.
Άσχετα με το αν γίνεται ή όχι να ερωτευτεί κανείς όταν δεν το επιδιώκει, το θέμα είναι πράγματι, Ελισάβετ, το πως το διαχειρίζεται κι όχι το γεγονός ότι του συνέβη. Κάποια στιγμή οφείλει να έχει το θάρρος να πει στο/στη σύντροφό του, λυπάμαι πολύ, μου συνέβη. Πως προχωράμε τώρα; Πιστεύω ότι αυτοί που το κρύβουν δεν έχουν τη διάθεση να σταματήσουν με την παράλληλη σχέση ή δεν είναι ακόμα βέβαιοι αν μπορούν να ζήσουν με την παράλληλη σχέση ή πιστεύουν για ναρκισσιστικούς λόγους ότι μπορεί να έχουν και τα δυο. Στη διαχείριση του θέματος φαίνεται κι ο χαρακτήρας του ανθρώπου.Quote:
Originally Posted by elisabet
Δεν αναφερομαι στη Νοσταλγια, γενικά μιλάω , σιγουρα μπορει να εχει και δικιοQuote:
Originally Posted by Macgyver
πιστευω οτι δυο διαφορετικες κατηγοριες δεν προκειται να στο πουν.Quote:
Originally Posted by νοσταλγία
αυτοι, που οπως λες δεν εχουν σκοπο να σταματησουν, επομενως αν στο πουν, μετα πρεπει να ειναι αμεμπτη η συμπεριφορα τους και δεν γινεται, κι αυτοι που ειχαν ακτι εντελως ασημαντο κι οχι ερωτα η σχεση (ξεπετα πχ) που δεν θελουν με τπτ να σκιασουν την σχεση τους με αυτο, να τους αμφισβητησεις κλπ.
προτιμουν να το αφησουν πισω χωρις εξομολογησεις.
θα στο πει μονο αυτος που το θεωρει σημαντικο για τον ιδιο και σκοπευει και να σε χωρισει. κανεις αλλος.
συμφωνω απολυτα πως στην διαχειριση του θεματος φαινονται και οι προσωπικοτητες.
μεγα καμπανακι να τον εχεις σωστα υποψιαστει και να σε βγαζει τρελη. πολυ ανανδρο.
Ναι, είναι δειλία, αλλά και έλλειψη σεβασμού. Γιατί έτσι σου αφαιρεί τη δυνατότητα να πάρεις αποφάσεις για τον εαυτό σου και την κοινή σχέση, ενώ εκείνος αποφασίζει και για τα δυο μόνος του. Σου αφαιρεί τη δυνατότητα ενεργής συμμετοχής, σε αναγκάζει να γίνεσαι παθητικός αποδέκτης μιας κατάστασης την οποία υποψιάζεσαι, αλλά δεν γνωρίζεις. Η ταλαιπωρία τραβάει σε μάκρος, γίνεται μια ανοιχτή πληγή. Επίσης επειδή δεν γνωρίζεις με σιγουριά, δεν μπορείς και να κλείσεις -με πολύ πόνο ασφαλώς- μέσα σου το θέμα. Όταν πήρα την απόφαση να ψάξω ένα δωμάτιο, πήγα στην ψυχολόγο μου πολύ χαρούμενη. Με ρώτησε το λόγο και της είπα ότι χάρη στην απόφαση που πήρα, σταμάτησα να νιώθω παθητικό έρμαιο της κατάστασης και ένιωσα ενεργό μέλος μιας ιστορίας που -ναι μεν- δεν επέλεξα, αλλά στην οποία είχα τη δυνατότητα επιτέλους να πάρω θέση. Οι απειλές του για αυτοκτονία με γύρισαν πάλι πολύ πίσω, με ξανάκαναν έρμαιο της κατάστασης.Quote:
Originally Posted by Remedy
Και αυτό ακριβώς ήθελε και θέλει να πετυχαίνει με αυτές τις απειλές του. Συνεχίζεις να λειτουργείς ως μέλος μιας ομάδας, ως σύμμαχος του, ως άτομο που οι αποφάσεις του αφορούν τον άλλον και είναι δεμένες με την ζωή του άλλου, ενώ εκείνος δρα ως μονάδα εδώ και πολύ καιρό. Δώσε σημασία σε αυτή την διαφορά και αποφάσισε αν θέλεις η αν δικαιούσαι να δράσεις κι εσύ ως μονάδα για το δικό σου το καλό.Quote:
Originally Posted by νοσταλγία
Αυτά τα πισπγυρισματα πιστεύω ότι εν μέρει τα κάνεις όχι μόνο επειδή φοβάσαι μην αυτοκτονήσει, αλλά επειδή δεν μπορείς/δεν ξερεις πως/δεν θέλεις να ενεργήσεις ως μονάδα για τη πάρτη σου. Όταν πάρεις χαμπάρι πόσο μόνη είσαι τότε δεν θα σε νοιάζουν πια τέτοιες προφάσεις.
Ναταλακι κι εγω μοναδα ειμαι θεσ να γινουμε δυο μοναδεσ
Ναταλακι πρεπει να το ξεπερασα να ξερεισ οποιοσ θελει να του πω τον γιατρο να ρωτησει πινω καφεδεσ κ περπαταω γτ ημουν στρατιωτησ κι εμεινε κουσουρι
Ναι, λειτουργούσα (εδώ και δυο μέρες απομακρύνθηκα ψυχικά τελείως από αυτόν) ακόμα σαν μέλος μιας ομάδας. Χθες μίλησα με την ψυχολόγο μου, η οποία μου είπε ότι η απειλή δεν είναι οπωσδήποτε χειριστική, αλλά -καθότι κανείς δεν αυτοκτονεί επειδή η γυναίκα του δεν τον εμπιστεύεται πλέον - το πιθανότερο είναι να κάνει κάτι τέτοιο σε μια στιγμή που νιώθει ότι εκείνος ευθύνεται για την κατάσταση που δημιουργήθηκε και νιώθει ενοχές. Ρώτησα την ψυχολόγο αν είναι καλή ιδέα να του πω ότι εγώ βρήκα κάποιον άλλο με τον οποίο είμαι ευτυχισμένη, αυτό δεν ισχύει, αλλά θα τον έκανε να νιώθει λιγότερες ενοχές. Δεν το θεώρησε καλή ιδέα. Για μένα επήλθε πλέον ο εσωτερικός χωρισμός επιτέλους και ήταν καιρός γιατί βασανιζόμουν πολλούς μήνες και πισωγυρνούσα συνέχεια. Και τώρα είναι πολύ δύσκολα, αλλά με διαφορετικό τρόπο.Quote:
Originally Posted by Natalia_sups
Για τα πρακτικά του θέματος δεν έγιναν ακόμα συζητήσεις.
δεν καταλαβαινω γιατι ψαχνεις τροπους να του μειωσεις τις ενοχες.Quote:
Originally Posted by νοσταλγία
αν οντως σε εξαπατησε καλα κανει κι εχει ενοχες. γιατι να μην εχει;
αν ειναι αθωος, για ποιο πραγμα εχει ενοχες δηλαδη;
αν φοβασαι οτι θα αυτοκτονησει επειδη σε απειλει με αυτο, τα ειπαμε. ειδοποιεις την αστυνομια να τον πανε σε ψυσχιατρο να σιγουρευτεις οτι ειναι ασφαλης.
Για δυο λόγους Ρέμεντυ: α) αν κάνει κακό στον εαυτό του, θα νιώθω εγώ υπεύθυνη και δεν θα μπορώ να ζήσω με αυτή τη σκέψη β) επειδή έχω παιδιά και θέλω να έχουν πατέρα για πολλά-πολλά χρόνια ακόμαQuote:
Originally Posted by Remedy
1. αυτα τα δυο παιρνουν σαν δεδομενο τον κινδυνο αυτοκτονιας, ενω μια επισκεψη του στον ψυχιατρο, θα σου λυσει την απορια αν κινδυνευει η οχι, αλλα δεν βλεπω να δραστηριοποιεισαι επ αυτου.Quote:
Originally Posted by νοσταλγία
2. ΛΑΘΟΣ θα νοιωθεις υπευθυνη για το κακο που ισως παθει. δεν του ειπες εσυ να ξενοπηδηξει. δικη του αποφαση και δικη του πραξη ηταν.
δεν ειναι λογικο για μια δικη του πραξη να σε κραταει ομηρο κοντα του με την απειλη της αυτοκτονιας.
αυτο ειναι ΕΚΒΙΑΣΜΟΣ ΚΑΘΑΡΟΣ και οχι ευθυνη δικη σου.
για κατσε βρε νοσταλγια. αν καποιος μου πει οτι η θα του κατσω η θα πηδηξει στο κενο, ειμαι υπευθυνη για τον θανατο του αν δεν του κατσω;. συγνωμη αλλα εχεις διαστρεβλωση στην σκεψη σου. πρεπει να το συζητησεις με τον θεραπευτη σουα υτο.
3. παρολο που δεν πιστευω οτι κινδυνευει απο αυτοκτονια ο ανδρας σου, ακομα κι αν κατι κακο (χτυπα ξυλο) του συμβει, καταλαβαινω οτι εχετε πολυ μεγαλα παιδια. σιγουρα πανω απο 20 χρονων, μπορει και πανω απο τα 30. μια χαρα θα τα καταφερουν...
Ρέμεντυ, εδώ δεν ήθελε να πάμε σε σύμβουλο γάμου, σιγά μην τον πείσω για ψυχίατρο. Το θέμα της ευθύνης το ψιλοσυζητήσαμε με την ψυχολόγο, η οποία το βλέπει όπως κι εσύ. Θα το συνεχίσουμε στην επόμενη επίσκεψη. Επίσης δεν θέλω να ανοίξω ξανά το θέμα "αποδείξεις", καθότι έπαθα μια πατάτα το Σάββατο και τον υποψιάστηκα άδικα και τώρα είμαι η "φαντασιόπληκτη". Αν είχα χειροπιαστές αποδείξεις, το θέμα θα ήταν διαφορετικό, θα έλεγα, έκανες αυτό κι ανέλαβε τώρα τις ευθύνες σου. Τώρα η θέση μου είναι η θέση μιας γυναίκας ζηλιάρας που κατηγορεί άδικα το σύζυγό της και αυτή θα φταίει για ό,τι κι αν συμβεί. Γι αυτό και η ψυχολόγος έφτασε στο σημείο να μου πει "πάρτε ένα ντεντεκτιβ" για να καταλήξει βέβαια ότι αυτή η ιστορία με το ντετέκτιβ και τα πρακτικά προβλήματα (δεν μπορώ να τα αναφέρω εδώ) θα μου κοστίσει 7.000 ευρώ και μπορεί και στο τέλος να μου πει ότι μέσα σε μια βδομάδα δεν ανακάλυψα τίποτα. Έτσι ουσιαστικά το μόνο που μου μένει είναι να πω ότι δεν μπορώ να ζήσω μαζί του γιατί δεν τον εμπιστεύομαι πλέον και η εμπιστοσύνη είναι σοβαρό στοιχείο μιας σχέσης. Όσο για τα παιδιά δεν ξέρω αν είναι κανείς μεγάλος στα 18 του ή στα είκοσί του για να χάσει τον πατέρα του. Εγώ έχασα πολύ αργότερα τους γονείς μου και ήταν πολύ βαρύ παρόλη την προχωρημένη ηλικία μου. Θεωρώ πολύ σημαντικό βήμα το γεγονός ότι κατάφερα επιτέλους να αποστασιοποιηθώ εσωτερικά από αυτόν και παρόλο που είναι πολύ δύσκολο, νιώθω καλύτερα έτσι.Quote:
Originally Posted by Remedy
μα δεν ειπα να τον πεισεις για ψυχιατρο, αφου δεν πειθεται.Quote:
Originally Posted by νοσταλγία
θα ειδοποιησεις τις αρχες οτι απειλει με αυτοκτονια και θα τον πεισουν εκεινοι να κοιταχτει.
χωρις να ξερω και να λεω οτι σιγουρα σε απατησε, ακομα και να σε εχει απατησει, σιγουρα θα φυλαγεται αφου το εχεις συζητησει ανοχιτα , τοσο πολυ.
το θεμα ηταν να βρεις τις αποδειξεις σου οσο ηταν ανυποψιαστος.
ας μην μιλαμε αδικα για θανατους.
καλυτερα να βρεις τον τροπο να βεβαιωθεις για το ποσο κινδυνευει, ζητα πληροφοριες και απο την θεραπευτρια σου γι αυτο, παρα να συζηταμε αν θα λειψει απο τα παιδια σας...
Ναι, συμφωνώ σε όλα.Quote:
Originally Posted by Remedy