Δεν υπάρχει περιορισμός... Όποιος θέλει να μιλήσει για φάρμακα μπορεί, όποιος θέλει να μιλήσει μόνο για τα συναισθήματα του επίσης...Quote:
Originally Posted by Vox
Printable View
Δεν υπάρχει περιορισμός... Όποιος θέλει να μιλήσει για φάρμακα μπορεί, όποιος θέλει να μιλήσει μόνο για τα συναισθήματα του επίσης...Quote:
Originally Posted by Vox
Η λυτρωση ειναι κοντα...
Κι εγω αυτο βλεπω για μενα
Μιλας για θανατο;
λιγο πολυ ολοι μιλανε οπως ελεγε και ο μακ απλα ειναι θεμα αυτοελεγχου προσποιησης πχ ζω τη ζωη και ποσο καλος ειναι καποιος να μαγευει και να ξεγελα τη μοιρα του
Τότε νομίζω ότι δεν έχω και πολλά να πω. Φάρμακα δεν έχω πάρει ποτέ, ούτε έχω επισκεφτεί ποτέ κάποιον ειδικό, και γιατί να το κάνω άλλωστε αφού είμαι καλά.Quote:
Originally Posted by Κύκνος
Χθες κοιμήθηκα πέντε ώρες, σήμερα έξι και νιώθω θαυμάσια. Άντε να αλλάξει λίγο ο καιρός, να βρέξει και να ψυχράνει για να φρεσκαριστεί η ανοιξιάτικη πρασινάδα. :cool:
Μια χαρά τα λες, μπορείς απλά να πεις ότι νιώθεις καλά όπως κι έκανες και χαίρομαι για σένα... :)Quote:
Originally Posted by Vox
Η βροχή σίγουρα ωφελεί το χορτάρι αλλά σε γενικές γραμμές δεν μου αρέσει... Πάντως εδώ για βροχή το πάει δυστυχώς...
Εγώ πάλι αισθάνομαι λυπημένη...
Σ' ευχαριστώ. :)Quote:
Originally Posted by Κύκνος
Αναφέρομαι κυρίως στο δάσος. Φαντάσου αυτή την εντυπωσιακή φορεσιά που έχουν τα φυλλοβόλα αυτή την εποχή (ανοιχτόχρωμο πράσινο), τον ουρανό φορτωμένο με παχιά γκρίζα σύννεφα, να έχει βαριά δροσιά και να σιγοβρέχει ξεπλένοντας τα φύλλα και αναδεικνύοντας το καταπραϋντικό χρώμα τους. Είναι σαν να αναπνέεις με τα μάτια.Quote:
Originally Posted by Κύκνος
Έτσι; Χωρίς λόγο;Quote:
Originally Posted by Κύκνος
Αχ Κατερίνα μου λυπάμαι..
Εγώ νιώθω πως έχω ανάγκη να συναντήσω ανθρώπους από το παρελθόν...από την εποχή που δεν είχα παιδιά.. σαν να αγγίζω κάτι από τις ρίζες μου..
Εστάλη από TA-1020 στο E-Psychology.gr Mobile App
Ναι, έτσι όπως το περιγράφεις ακούγεται πιο όμορφο το σκηνικό... :)Quote:
Originally Posted by Vox
Τώρα για τη λύπη, την αισθάνομαι συχνά επειδή έχω κατάθλιψη αλλά είχε γίνει και κάτι που με στεναχώρησε προχθές... Άρχισα να συνέρχομαι απ' αυτό αλλά το υπόβαθρο της κατάθλιψης δεν φεύγει δυστυχώς...
Νιώθω ένα κενό κι ένα άγχος που δεν ξέρω πως να το αντιμετωπίσω και δεν ξέρω σε ποιον να μιλήσω για να νιώσω καλύτερα...
Ισως ακουστω περιεργη αλλα εγω οταν αισθανομαι αναλογα η πολυ μονη με εντονο αγχος που δεν μπορω να διαχειριστω η οταν φτανω στα ορια του να πηδηξω τελικα απο το μπαλκονι προσευχομαι και βρισκω τεραστια ανακουφιση αρκει να σκεφτεσαι οτι ο Θεος σε αγαπαει ανευ ορων ασχετα αν εσυ μισεις τραγικα τον εαυτο σου αυτο με βοηθαει πολυ
Μισεισ τον εαυτο σου γτ δε βρεθηκε καποιοσ να σε αγαπησει ακομα μολισ σε αγαπησουν θα το καταλαβεισ τη διαφορα
Κύκνε, αδέρφια δεν έχεις; Συνήθως τα αδέρφια καταλαβαίνουν καλύτερα σε σχέση με τους γονείς. Αλλά και αυτό δεν αποτελεί κανόνα.Quote:
Originally Posted by Κύκνος
Έχω έναν αδελφό αλλά νομίζω ότι μερικά πράγματα μπορούν να τα καταλάβουν μόνο άνθρωποι που περνάν παρόμοιες καταστάσεις... Χώρια που δεν τον είδα χθες...Quote:
Originally Posted by Αργύρης85
Με βοηθάει αρκετά το γατάκι μου αλλά μαζί του δεν μπορώ να κάνω συζήτηση προφανώς... :p Όμως με ανακουφίζει η παρουσία του...
Δεν τον μισώ τον εαυτό μου πια...