Printable View
να σου πω και ενα αλλο μυστικο..μην περιμενεις μονο ρην ψυχολογο για να μιλησεις μιλα και με καποιο φιλο η φιλη ακομα και απο το τηλ πες του να μην σε διακοψει και ξεκινα να μιλας για τα συναισθηματα σου και τις σκεψεις σου θα ανακουφιζεσαι και το φορτιο θα ναι μισοQuote:
Originally Posted by Κύκνος
Είναι ακατάλληλη ώρα για να πάρω τηλέφωνο τώρα αλλά βρήκα τελικά την ψυχολόγο και μπορώ να πάω μισή ώρα νωρίτερα, θα ήθελα πιο νωρίς ακόμα αλλά απ' το τίποτα κάτι είναι κι αυτό...εν τω μεταξύ δεν ξέρω τι με έπιασε κι έχω μουδιάσει τώρα...Quote:
Originally Posted by kavkaz
λογικα απτο αγχος και τα καταπιεσμενα συναισθηματα ειναι και εγω εχω αγχωθει με ρην δουλεια πηγα μου πεθα με παρει να μου ζητησει στοιχεια αμκα αφμ κτλπ και εγω σκεφτομαι μαλακιες και ψαχνω αφορμη να μην δουλεψω γιατι φοβαμαι μην αποτυχω καινα απογοητευτω γιατι εχω παντα προσδοκιες μα αν δεν δοκιμασω δεν θα ξερω και να μην του κανω τι εγινε;; παρολαυτα ειμαι αγχομενος γιαυτο σου λεω δεν εχει σημασια τι αισθανομαστε αρκει να κανουμε οτι ειναι να κανουμεQuote:
Originally Posted by Κύκνος
δεν είναι δουλειά ακριβώς..πρακτική είναι σε ένα φαρμακείο μιας και η ειδικότητα ιεκ που τελειώνω τώρα είναι "βοηθός φαρμακείου"..Quote:
Originally Posted by nick190813
γενικά αγχώνομαι πάρα πολύ ό,τι και να κάνω..
και δεν ξέρω ακόμα τι θέλω να κάνω στη ζωή μου (28 είμαι)..
με κόβω να μη συνεχίζω την πρακτική..και να μην κάνω και καμία δουλειά εν τέλει..
έτσι κι αλλιώς δε θέλω να δουλέψω..
οπότε δεν μου φταίει η δουλειά που έχει να κάνει με κόσμο μάλλον..
ό,τι δουλειά και να έκανα δεν θα μπορούσα να την κάνω γιατί η ψυχολογία μου αλλά και το μυαλό μου δε λειτουργούν καλά..
είναι πεσμένες οι λειτουργίες..
ακουσε με νεα εισαι ακομα..απλα χαλαρψσε για αρχη....Quote:
Originally Posted by favvel
την πρακτικη τελειωσε την ,μην την αφησεις μιση μπορει αργοτερα να θες να συνεχεισεις...αλλα τελειωσε την μην παρατας πραγματα μισα γτ αργοτερα μπορει να τα μετανιώνεις..
αφου δεν θες να δουλεψεις? εχεις καποιο εισοδημα? και αργοτερα πως θα βγαλεις συνταξη αμα δεν δουλευεις?
δεν εισαι καλα στην ψυχολογια σ?τι εχεις?καταθλιψη?αγχωδεις διατταραχες?
Εχεις παει σε καποιον ψυχιατρο/ψυχολογο?
Γεια σου φαβελ...ο ίδιος/η ίδια το λες πως φταίει η ψυχολογία σου και συμφωνω, δε λειτουργεί καλά γιατί δεν ελέγχεις το άγχος σου...αλλά στο ότι το μυαλό σου δεν λειτουργεί καλά διαφωνω. Μία χαρά λειτουργεί απλά αφήνεις το άγχος να σε κυριεύει και να σε μπλοκάρει.Quote:
Originally Posted by favvel
Αντί να αφήσεις τη πρακτική σου λοιπόν και αφού δεν φταίει η δουλεια αλλά το άγχος σου, γιατί να μην προσπαθησεις απλά να λύσεις το πρόβλημα τους άγχους που έχεις...αν και εν μέρει παίζει ρόλο και το επίπεδο συναναστροφής με ανθρώπους σε μία δουλειά ή το στρες μιας δουλειάς...όλες τα έχουν αυτά απλά άλλες λιγότερο άλλες περισσότερο. Ίσως η πρακτικη σου είναι όμως εύφορο έδαφος για να αντιμετωπίσεις τους φόβους σου. Στο κάτω κάτω πρακτική είναι, δεν είναι καμία δουλειά που έχεις για να ταιζεις στόματα, δες το σαν εξάσκηση, σαν δοκιμή των ορίων σου...ασχετα από το τι δουλειά θα καταλήξεις να κάνεις τελικά θα πρέπει να μάθεις να διαχειριζεσαι αυτό το άγχος και τη συναναστροφή με ανθρώπους έστω και σε μικρό βαθμό...
ταυτιζομαι με την favvel εμενα η αυτοπεποιθηση μου φτανει μεχρι το σημειο να κανω καμια μαλακια σε καποιον απο κει και περα εχω κατεβασμενα ρολα..ψαχνω δουλεια ενω εχω χασει το νοημα δεν ξερω καν γιατι ψαχνω ισως για να βγω απο την αδρανεια αλλα δεν περνω ευχαριστηση απο τιποτα ειμαι παγωμενος μεχρι τα μπουνια και επιμενω τα αντιψυχωσικα με κανουν ετσι αλλα ειναι μονοδρονος το φελεκι μου μεσα γιατι χωρις αγωγη κινδυνευω να κανω κανεναν κοκορετσι με την ενταση που υπαρχει μεσα μου
απλά γίνεται κάθε φορά το ίδιο στο φαρμακείο..και δεν είναι ότι δεν προσπαθώ..πολλές φορές πηγαίνω με θετική διάθεση..ειδικά όταν είναι μόνο η άλλη βοηθός εκεί είμαι καλύτερα..όταν έρχεται όμως ο φαρμακοποιός που είναι και ιδιοκτήτης μαζί και η μάνα του τότε μπλοκάρω..αρχίζω και μετράω τις ώρες για να φύγω..Quote:
Originally Posted by Natalia_sups
το ξέρω δεν έχω υποχρεώσεις αλλά και οι υποχρεώσεις επιλογή μας είναι..
το να με πει κάποιος τυχερή που δεν έχω υποχρεώσεις ή να με πει τεμπέλα που δε θέλω να δουλέψω πχ με το ρίσκο να πεθάνω απ'την πείνα αυτό δε στέκει γιατί τα πάντα είναι επιλογές που κάνουμε..
εγώ έχω επιλέξει να μην έχω υποχρεώσεις..και ίσως επιλέξω να μη δουλέψω κιόλας αφού βλέπω ότι κάθε φορά που γυρνάω απ'το φαρμακείο ή απ'τη σχολή είμαι δυστυχισμένη..εννοώ πιο δυστυχισμένη γιατί και σπίτι να καθόμουν πάλι δυστυχισμένη θα ήμουν..
τι νόημα έχει να είμαι πιο δυστυχισμένη?
ίσα ίσα για να πω ότι ξεπερνάω τα όριά μου?ότι φτάνω τα όρια μου?
ποια όρια?της αυτοκτονίας?
θα τελειώσω τη μικρή πρακτική..αυτήν του δ'εξαμήνου που την τελειώνω άλλωστε..Quote:
Originally Posted by nick190813
τη μεγάλη την 6μηνη δεν ξέρω..δεν έχω το κουράγιο να την κάνω..
δεν έχω εισόδημα αλλά μένω με τους γονείς και μέχρι τώρα μπορούν να με συντηρούν..
αργότερα αν πεθάνουν οι γονείς μου εε δεν ξέρω τι θα κάνω,το πιθανότερο να αφεθώ στην ασιτία..
την ασιτία την υποστηρίζω εξάλλου..οπότε τη θεωρώ τον ιδανικότερο τρόπο θανάτου..
γενικά τραβιέμαι με ψυχοθεραπευτές και ψυχιάτρους 10 χρόνια σχεδόν..
υποτίθεται είμαι καλά πια και φυσιολογική απλά πέφτω τόσο πολύ ψυχολογικά και σε καθημερινή βάση σκέφτομαι τρόπους διαφυγής απ'το σπίτι,απ'τον κόσμο και απ'την πραγματικότητα αυτή και γενικά από ό,τι αισθάνομαι ότι με περιορίζει..
Τα ορια των δυνατοτήτων σου. Γιατι δεν πιστευεις στον εαυτο σου. Μπορεί να αγχωνεσαι. Μπορεί να φοβάσαι. Ναι. Αλλά ίσως αν τα αντιμετωπιζες κατάματα όσα φοβάσαι τόσο πολυ έπαυαν να σε βασανίζουν τόσο. Στο κάτω κάτω σκεψου, τι είναι το χειρότερο των χειρότερων που μπορεί να συμβεί; Κάθε φορά που αγχωνεσαι η φοβάσαι η τα χάνεις σκεψου "ε και; Τι είναι το χειρότερο που μπορεί να συμβεί; Να με απολυσει; Να με μαλωσει; Και; Αφού ούτως ή άλλως δεν τη παλευω, χάρη θα μου εκανε...ωστόσο θα προσπαθήσω"... Μα οτι κακο και να συμβει στη δουλεια ΔΕΝ παιζει να ειναι το τελος του κοσμου. Θα ειναι απλα μια σκατα μερα. Και αυτο να σκεφτεσαι οταν σε κυριευει παραλογο αγχος. Και έτσι παυοντας να φοβάσαι το χειρότερο δυνατό σενάριο μπορεί να προσαρμοστεις λίγο καλύτερα στις στρεσογονες καταστάσεις...να και ο kavkaz αυτό λέει και αυτό προσπαθεί να κάνει από ότι κατάλαβα.Quote:
Originally Posted by favvel
Επίσης λες θα είσαι δυστυχισμένη και έτσι και αλλιως... Ε γιατί να είσαι δυστυχισμένη με το να καθεσαι απλά ενώ μπορείς να είσαι δυστυχισμένη κάνοντας και κατι; Και πιστεύω πως θα σε βοηθούσε και περισσότερο το δεύτερο...συχνά αυτό που μας πονάει/φοβίζει/ενοχλεί είναι αυτό που μας κάνει και το περισσότερο καλό. Με το να συνεχιζες να προσπαθεις δοκιμάζοντας να ξεπεράσεις τον εαυτο σου λιιιιιγο, ένα μικροσκοπικό τσακ τη φορα μπορεί να βελτιωθεί η κατάσταση και η ποιότητα ζωής σου. Ενώ με το να τα παρατήσεις όλα και να κλειστείς στη χαμστερομπαλα σου δεν θα λυθεί τίποτα σιγουρα. Δες το έτσι...έχεις μία - μικρη έστω- πιθανότητα να βελτιωθούν τα πραγματα από τη μία πλευρά και μηδέν πιθανότητες από την άλλη πλευρά.
Οπότε; Τι θες να διαλέξεις;
Δεν θα θέσω αντίρρηση στο ότι μπορεί να μη σου ταιριαζει το αντικείμενο σου, αλλά δεν δέχομαι το ότι δεν μπορείς να καταφέρεις με κάποιο άλλο. Απλά διακρίνω μία παραιτηση στα λόγια σου που δεν μου αρέσει καθόλου. Γιατί να παραιτηθείς;
Δεν θα σε πει κανείς τεμπελα η δεν ξέρω τι αν δεν θες να δουλευεις αλλά είναι γεγονός πιστεύω το ότι πρέπει να κάνεις πράγματα για να είσαι καλά ψυχικά. Οταν καθόμαστε και βαλτωνουμε χωρίς να κινουμαστε/δημιουργούμε/κάνουμε πραγματα οοοολα μας τα ψυχολογικά βαρη δεκαπλασιαζονται, πίστεψε με το βλέπω απο πρώτο χέρι. Μπορεί αυτό που θα σου έκανε καλο ας πούμε πως δεν είναι δουλειά, είναι κάποιο χόμπι, κάτι...ε δεν πρέπει πάλι να βγαίνεις από το σπίτι σου; Να συναναστρέφεσαι ανθρώπους; Να διαχειριζεσαι καταστάσεις στον έξω κόσμο για να το κάνεις; Άρα; Το πρόβλημα σου δεν είναι η δουλεια είναι το άγχος και το ότι δεν έχεις εμπιστοσύνη στον εαυτο σου...και η λύση δεν είναι η παραίτηση αλλά το να προσπαθείς -χωρίς να πιεζεσαι υπερβολικα- να βγαινεις κάθε μέρα και λιιιιιγο πιο έξω από τη ζώνη άνεσης σου για να προσαρμοστεις....
Είναι όπως όταν πάμε για μπανιο στη θάλασσα...δεν βουτάνε όλοι άιντε πάμε, κάποιοι πρώτα βουτάνε τα πόδια τους και μετά μπαίνουν λιιιγο περισσότερο με καθε βημα μέχρι να συνηθίσουν τη θερμοκρασία που αρχικά είναι δυσάρεστη σε ΚΑΘΕ βημα...όχι τοσο ώστε να μην αντεχεται όμως...η στάθμη του κρύου στο σώμα ανεβαίνει σιγά σιγά σε μικρές δόσεις. Ε ίσως η έκθεση σε αυτά που σε αγχωνουν σε μικρές υποφερτες δόσεις θα σε βοηθούσε...τώρα σε αυτή τη δουλειά θα είναι, σε άλλη, δεν θα είναι σε δουλειά αλλά σε κάτι άλλο, όπως θέλεις δεν είναι αυτό το θέμα μας. Απλά γενικα μην παραιτεισαι.
Να κι ένα ενδιαφέρον βιντεακι που θέλω να μοιραστω μαζι σου και με όλα τα μέλη, πιστεύω είναι εύκολο να πιάσει κανείς το νοημα
http://youtu.be/0_mxntq6uRs
Μάλλον απ' αυτό ήταν γιατί τώρα (μετά τη συνεδρία) νιώθω καλύτερα, όχι τέλεια αλλά καλύτερα...Quote:
Originally Posted by kavkaz
Εσύ πώς είσαι τώρα;
Ναταλία...έχω καταλάβει δύο πράγματα για μένα..
πρώτον ότι με βολεύει και αισθάνομαι πιο οικεία όταν μιλάω με κάποιον απ'το ίντερνετ μέσω μηνυμάτων παρά όταν τον συναναστρέφομαι από κοντά..αυτό το λέω σχετικά με τη συναναστροφή μου με άλλους,που είναι κάτι που φοβάμαι και αποφεύγω για διαφορετικούς λόγους κάθε φορά τον κάθε άνθρωπο..
είτε αν δεν ξέρει το πρόβλημα που έχω περάσει (όπως δύο φίλες που τις έχω 10 χρόνια ξέρουν ότι εντάξει δεν είμαι και ο πιο αισιόδοξος άνθρωπος αλλά δεν τους έχω πει τπτ για όσα έχω περάσει γιατί αισθάνομαι δεν θα με καταλάβουν..οπότε θα μου πεις τι φίλες είναι..εε τις συμπαθώ πάντως είναι καλές κοπέλες..)οπότε σε αυτήν την περίπτωση αποφεύγω να βγω μαζί τους γιατί δεν έχουμε κοινή βάση και αλληλοκατανόηση..
είτε αν είναι φίλος αποφεύγω να βρεθώ από κοντά γιατί έχω ένα θέμα με τους γονείς..
είτε αν είναι άτομο που έχει περάσει ψυχολογικά προβλήματα όπως εγώ αλλά είναι χειρότερα από μένα πάλι επηρεάζομαι κι εγώ και πέφτω ή τέλος πάντων πάλι δεν μπορούμε να μιλήσουμε σε κοινή βάση..
είτε αποφεύγω να βγαίνω με άτομα υγιή επειδή πάλι δεν έχουμε κοινή βάση..εγώ είμαι μαύρη και ντρέπομαι να τους πω τι κάνω ή τι έχω κάνει όλα τα χρόνια της ζωής μου..
σε κάθε περίπτωση αποφεύγω να βγαίνω..αποφεύγω να έρθω αντιμέτωπη με τους ανθρώπους..
και νομίζω ότι αυτό μου συμβαίνει επειδή έχω μια οπτική ανταγωνισμού γενικά..ότι δίνεται μια μάχη ποιος είναι ο καλύτερος..
δεν αντιμετωπίζω τους ανθρώπους σαν ίσους αλλά σαν κατώτερους και ανώτερους..υποσυνείδητα αυτό..
οπότε αν είναι να βγω με υγιή άνθρωπο ξέρω ότι είμαι κατώτερη και θα φάω ήττα οπότε δεν το επιχειρώ..κλπ..
δλδ δεν είμαι χαλαρή να κάνω πλάκα με κάποιον..δεν αφήνομαι στην παρέα..
πάντα έχω το άγχος να φανώ καλή,να φανώ ότι καταλαβαίνω και όχι ότι είμαι χαζή..και στο τέλος απ'το άγχος μου μπλοκάρω και όντως δεν καταλαβαίνω..
επίσης όταν βγαίνω θέλω ο άλλος όπως εδώ στο φόρουμ να ασχολείται μαζί μου..
αυτό δε γίνεται όμως..πρέπει κι εγώ να δίνω και αυτό δεν το'χω μάθει ακόμα στη ζωή..
το δεύτερο που έχω καταλάβει για μένα για να μη λέω πολλά,είναι ότι έχω φτάσει 28 χρονών και δεν έχω βρει τι δουλειά μ'αρέσει..
επέλεξα το βοηθός φαρμακείου έτσι για να έχω μια δουλειά όχι ότι μ'άρεσε..
και πλέον δεν πιστεύω ότι θα βρω ποτέ τι μ'αρέσει..ίσως γιατί δε θέλω να δουλέψω..αυτό έχω καταλάβει..
γενικά ενώ μου τα έγραψες πολύ ωραία όλα κι ενώ συμφωνώ έτσι όπως τα λες ωστόσο νομίζω ότι στην πράξη διαφωνώ..
δλδ στο να κάνω πράξη τα όσα μου λες εκεί χωλαίνω..
μπορώ να κάθομαι μια ζωή να γυρνάω γύρω απ'το ίδιο σημείο,γύρω απ'τον εαυτό μου,να συζητάω μια ζωή τα ίδια πράγματα,αλλά όλο μέλι μέλι και τηγανίτα τπτ που λένε..
Εγω θα πω μονο οτι το απαρχαιντ καταργηθηκε δεν χρειαζεσε να συνεχισεις να το βλεπεις ετσιQuote:
Originally Posted by favvel
Οσο για την πραξη δεν ξερω