Εννοώ την πραγματική αναγνώριση των λαθών του..
Printable View
Κύκνε σβήσε κανένα μνμ
Και που να δεις τι παθαίνω αμα διαβάζω τα δικά μου λόγια . Για τον αυτοσαρκασμό που λές έχω ενα καλό ,,,
Πήγα σε τρεις γιατρούς και όλοι , μα όλοι με έστειλαν στον ανταγωνιστή τους
Ξέρεις γιατί ?
Γιατί ακόμα τον ψάχνουν χαχαχ
Ενα αλλο πετυχημένο είχα πει στον Πετραν ( και που μην περιμένετε να θυμάμαι ) κατι με θέμα πίστης νομίζω , πάει θα τον τρέλανα τον άνθρωπο ,
Παρεμπιπτόντως τώρα τελευταία διαβάζω Σεπάει
μετά ρίχνω και μια ματια στον Σεφέρνη
Τον νού σας ρεμάλια , στην πάντα χαχαχα
..φευγάτε, φαντάζομαι ότι μέχρι να βρεθεί.. εσύ τελικά θάγινες καλά από μόνος σου! να κι ένα καλό ακόμα:
Γιατρός: Έχετε μία σπάνια αρρώστια, σας συνιστώ να κάνετε πολλά αμμόλουτρα.
Ασθενής: Και με τα αμμόλουτρα θα θεραπευτώ, γιατρέ μου;
Γιατρός: Όχι, τα αμμόλουτρα είναι για να συνηθίσετε την ιδέα του χώματος!
σκεφτομαι οτι ο καλυτερος τροπος για να κανεις ληστεια ειναι με το να εισαι ντυμμενος... μπατσος!
Κι αυτο ειναι παραλογο?
Θα επρεπε δλδ οι γυναικες να ελκυονται απο βαρετους ανθρωπους, δυσαρεστους, καταθλιπτικους, μες στον αρνητισμο, χωρις χιουμορ, χωρις αυτοπεποιθηση, χωρις δυναμισμο, δειλους, μαμακηδες, γκρινιαρηδες και κλαψιαρηδες?
ΠΟιος ειτε αντρας ειτε γυναικα ελκεται απο τετοια ατομα?
Γιατι η καλοσύνη κοστίζει , η κακια ειναι δωρεάν , δεν ζητάνε συγνώμη γιατι ειναι εγωιστες και δεν αναγνωρίζουν τα λάθη τους και σε υποβιβαζουν σαν προσωπικότητα .
Τι απορία έχεις Χριστίνα , για το πόσο κακός ειναι οι άνθρωπος ?
Κάθε μέρα ζει για να βλάπτει τον αλλο , ειναι ο εύκολος τρόπος να επιβληθεί και να επιζήσει .
Έχεις δίκιο. Ακόμα κι αν όλα γύρω διέρχονται κρίση, οι γυναίκες έχουν μεγαλοπιαστεί, οι σχέσεις εκλείπουν κτλ, δεν έχουμε άλλη επιλογή παρά να προσπαθήσουμε. Από τη στιγμή που γεννηθήκαμε με το ένστικτο του ζευγαρώματος, για την ψυχική μας πληρότητα πρέπει να το εκδηλώνουμε ασχέτως του αποτελέσματος. Διαφορετικά, είτε το γυρνάμε στην ομοφυλοφιλία, είτε παραμένουμε μίζεροι και μεμψίμοιροι γκρινιάρηδες που τρώγονται με τα ρούχα τους, επειδή αποτελούν μισούς εαυτούς. Διότι, αν σκεφτούμε ότι η ζωή ενός άντρα ρυθμίζεται από δύο κομβικές συνιστώσες, την προσωπική αυτοπραγμάτωση και την ερωτική εξέλιξη, είμαστε κατά το ήμιση ολοκληρωμένοι. Ακόμα, λοιπόν, κι αν αποτυγχάνουμε, έχουμε χρέος να καταβάλλουμε τον αγώνα μας.
Ναι, ξεκίνησα ήδη για τους προαναφερθέντες λόγους, αλλά το προηγούμενο παράδειγμα αφορούσε σε φίλη αποκλειστικά, που μου είχε δώσει ξεκάθαρες ενδείξεις ότι δεν ενδιαφέρεται για κάτι παραπάνω. Οι πρότερες προσπάθειές μου υπήρξαν αποσπασματικές και ολιγάριθμες, κυρίως γιατί οι συνθήκες δε βοηθούσαν. Περί γυναικείας αφερεγγυότητας ο λόγος, όχι περί ερωτικής απόγνωσης.
Εντάξει, τέτοια λάθη εννοείται ότι τα αποφεύγουμε. Είναι κοινή λογική, δε θέλει και πολύ μυαλό για να το καταλάβεις. Πάντως, να σημειωθεί ότι δεν αποκλείεται ακόμα το εγχείρημα να καταλήξει σε ναυάγιο, ακόμα και όλα σωστά να τα κάνεις. Ειδικά όταν εκείνη που έχεις απέναντί σου προτιμά να μείνει μόνη της ή θέλει να διασκεδάσει εις βάρος σου. Τραγική κατάσταση... Αναρωτιέμαι κιόλας αν υπάρχει κανένα στοιχείο ντετερμινισμού στην όλη διαδικασία ή είναι όλα παραδομένα στον τροχό της τύχης.
Λοιπόν, όσον αφορά τις πιθανότητες τώρα... Για να τελεσφορήσει μία υγιής σχέση θέλουμε α) να μου αρέσει, β) να της αρέσω, γ) να καταφέρω να την εντυπωσιάσω, δ) αυτή να αξίζει σαν χαρακτήρας, ε) να κρατήσει για ένα σεβαστό χρονικό διάστημα. Δεδομένου ότι τα ενδεχόμενα είναι στατιστικά ανεξάρτητα μεταξύ τους, η πιθανότητα τομής και των πέντε από τον κανόνα του γινομένου τείνει στο μηδέν. Καταλαβαίνεις τώρα γιατί είμαι τόσο απαισιόδοξος; Πώς θα συμπέσουν όλες οι προϋποθέσεις μαζί;
Σκέφτομαι συνέχεια πόσο άσχημο ειναι για έναν άνθρωπο να ειναι μόνος , στην ψυχη .... και την καρδια ....
Την μοναξιά την δημιουργείς εσύ και ο καθένας μας Λάμπρο!
Από μικρή ένιωθα μόνη και σκεφτόμουν όπως εσύ μέχρι πριν 1 χρονο σχεδόν. Όλα άλλαξαν και με την βοήθεια ενός καλού και άξιου ψυχολόγου και είδα τα πράγματα αλλιώς. Παρότι δεν είμαι ιδιαίτερα κοινωνική θελωντας να πω οτι δεν μου είναι εύκολο να συναναστρέφομαι με ανθρώπους, δεν έχω παρέες και ούτε έχω φίλους άντε κανα δυο.. δεν είμαι πολύ των κοινωνικών εκδηλώσεων αλλά πλέον δεν νιώθω μοναξιά.
Μοναξιά λοιπόν αισθάνεται κάποιος που έχει αφήσει τον εαυτό του στο περιθώριο..
Σκέφτομαι ότι σε τούτη την πλατφόρμα ψυχολογικής υποστήριξης μόνο 2-3 χρήστες αξίζουν. Όλοι οι υπόλοιποι λένε το μακρύ τους και το κοντό τους. Προσωπικά, μόνο για κείνους βρίσκω το νόημα να γράφω.
Και τι δεν σκέφτομαι να πω καλύτερα...καταρχήν, πρέπει να σταματήσει αυτός ο πόνος οπότε "ναι, γιατρέ" και χαίρομαι που βρήκατε από τι είναι γιατί δεν την παλεύω άλλο και θα πάρω δύο μαζί τώρα, όχι ένα να τελειώνει μια ώρα αρχύτερα...
Επίσης σκέφτομαι ότι αν αυτά που είπατε χθες και σήμερα είναι αλήθεια, μάλλον χαίρομαι...
Που υπάρχουν τέτοιες απόψεις...
Αλλά και από απλούς ανθρώπους κι όχι μόνο γιατρούς...
Και τέλος, καλά εσύ ποτέ έγινες 25 μικρή;;;; Πώς και πότε πέρασαν τόσα χρόνια και γιατί;
Α, επίσης σκέφτομαι ότι σήμερα ήταν σαν να πέρασε όλη μου η ζωή μπροστά από τα μάτια μου κατά κάποιο τρόπο στα μέρη που βρέθηκα...από μικρό κοριτσάκι μέχρι πριν ένα χρόνο περίπου...25 Μαρτίου 2011...πόση διαφορά τότε και τώρα εγώ...και πόσο θλιβερή διαφορά αν κάτσω να συγκρίνω...τότε χαμογελούσα...τώρα, τώρα τί; Τώρα εσύ ξέρεις και λίγο καιρό μετά αφού πέρασε η ημερομηνία μου λες να κόψω τα χαζά...δεν θα έπρεπε να είναι έτσι...είναι ενάντια στη φύση αν και πολύ θα ήθελα να μπορείς να με προσέχεις περισσότερο γιατί εσύ έχεις την πυγμή που λείπει από μένα κι αυτό φάνηκε...πάντως, να ξέρεις ότι είμαι περήφανη για σένα μικρέ...κι ότι μου αρέσει που φοβάσαι για μένα...με την καλή έννοια, ξέρεις εσύ σε τι αναφέρομαι...θα το λέμε και θα γελάμε αυτό, θα μείνει η ατάκα του αιώνα που δεν ξέρω τη διαφορά της μηχανής από το παπάκι...
Κι ότι καλύτερα να μην αγγίξω το κινητό απόψε γιατί ξέρω τι απόφαση θα πάρω...ναι...
Tον ωραίο διάλογο του σκίτσου:
http://p-nstatic.doldigital.net/tane...A209A04928.jpg