Originally Posted by
us3rname
Καλησπερα κι απο μενα, ειμαι νεος στο φορουμ, το οποιο παρακολουθω αρκετο καιρο. Εγγραφηκα διοτι εχω ακριβως ιδια θεματα με τον Μιχαλη, εκτος απ' τις διαταραχες υπνου. Δεν ειχα ποτε ιδιαιτερη περαση στο αλλο φυλο. Στο παν/μιο εχω αρχισει κατα καποιον τροπο να βρισκω λιγο τον εαυτο μου, μιας και συναναστρεφομαι με αρκετες κοπελες, αλλα σε φιλικο επιπεδο. Ωστοσο, γνωρισα μια κοπελα απ' το τμημα, με την οποια μιλαγαμε αρκετα τοσο εντος οσο κι εκτος σχολης. Ωσπου καποια μερα πριν λιγους μηνες της προτεινα να βγουμε και δεχτηκε. Περασαμε καλα και πρεπει να ειχε καταλαβει το ενδιαφερον μου προτου καν της προτεινω να βγουμε, χωριο που φαινεται αλλωστε κολαουζο δε θελει. Ο "πηχυς" ηταν ψηλα αναλογικα με την ιδεα που εχω για τον εαυτο μου, δε το περιμενα οτι ειχα ελπιδα με μια τοσο ομορφη κοπελα. Στην εξοδο, ενω παιχτηκαν αγκαλιες και με καποιον τροπο με προκαλουσε να κανω κινηση (δε το ειπε ετσι ωμα φυσικα, αλλα με διαφορες κινησεις κι εκφρασεις της ηταν λες και ηθελε να αντιδρασω), να τη φιλησω δηλαδη, εγω δε το εκανα. Κι αυτο γιατι εκει σκεφτηκα οτι επειδη στην ηλικια που ειμαι δεν εχω ερθει ποτε τοσο κοντα με καποια κοπελα, δε θα ηξερα να φιλαω κι αυτο, οχι μονο θα την ξενερωνε, αλλα θα εβγαινε και παραεξω... Και καπως ετσι, παρ' ολο που περασαμε καλα, και συνεχισαμε για καμια-δυο μερες να μιλαμε λιγο, την εχασα εν τελει. Θεωρησα οτι θα υπαρξει και 2η εξοδος κι εκει επρεπε να ξεπερασω τα κομπλεξ μου, αλλα...
Θελω να καταληξω στο οτι οσο αφηνω την ερωτικη εμπειρια τοσο πιο πολυ κομπλαρω και μου γινεται εμμονη ιδεα το οτι θα ρεζιλευτω οταν παω να φιλησω μια κοπελα, γιατι τα χρονια περνανε και καποια πραγματα οπως το οτι καποιος εχει φιλησει σε αυτη την ηλικια, θεωρουνται δεδομενα... Πως μπορω να το αντιμετωπισω αυτο; Ειναι τοσο μεγαλη "επιστημη" οπως το φανταζομαι εγω ή τζαμπα τα κανα μουσκεμα;