Originally Posted by
GiannisNik3
Τι να σου πω;
"Φορμόλη" εννοώ ότι ήμουν απομονωμένος, δεν είχα παρέες, δεν ήμουν κοινωνικοποιημένος κτλ......... Σου έχει τύχει να είσαι σε παρέα, όλοι να γελάνε μ' ένα αστείο κι εσύ να μην καταλαβαίνεις γιατί γελάνε και γιατί βρίσκουν αστείο το συγκεκριμένο πράγμα; Εμένα πολλές φορές, όταν παρευρισκόμουν σε μια ομάδα συνομηλίκων.. Σα να είχα βγει από μία μηχανή του χρόνου, ένα πράγμα, από άλλο πλανήτη! Έτσι ένιωθα!
Τώρα που είμαι 28 αισθάνομαι ότι έχει αρχίσει να στρώνει κάπως το πράγμα, εντούτοις αισθάνομαι ότι δεν έζησα εφηβική και νεανική ηλικία, όπως έπρεπε και όπως ήθελα και μου' χει μείνει αυτό παράπονο... Παράπονο, το οποίο βγαίνει στον ύπνο μου πολλές φορές. Πόσες φορές έχω δει ότι είμαι παρέα με τους παλιούς συμμαθητές (που δεν κάναμε στην πραγματικότητα, παρά ελάχιστη παρέα) κι ότι κάνουμε πράγματα μαζί, πηγαίνουμε εκδρομές, λαμβάνω ενεργό μέρος στην παρέα και πολλά άλλα.......... Έπρεπε να είμαι πιο ξέγνοιαστος εκείνη την εποχή! Γι' αυτό λέω "δεν έζησα".. Αντ' αυτού, εγώ από τότε είχα τα προβλήματά μου και όλα μου φαίνονταν βουνό. Έλεγα θα περάσουν όλα αυτά και θα φτάσω 25-30 και θα' μαι ξέγνοιαστος, θα' χω δουλειά, κοπέλα, σταθερή ζωή...... Αλλά......................