Σιχαινομαι

Σημερα εκλεισα επιτυχως 1 βδομαδας διαιτα! Σπουδαια νεα, θα μου πειτε... Ειναι για μενα, καθως παντα ξεκινουσα διαιτα Δευτερα και το Σ/Κ την χαλαγα.
Ζυγιστηκα μολις και ειμαι 65,6 (αν και η ζυγαρια μου κανει νερα οποτε δεν ξερω κατα ποσο ισχυει) με ρουχα, φαγωμενη + περιοδο.
Επρεπε να χαιρομαι, αλλα...
Με πιανει παλι η βιασυνη μου να ξεφορτωθω γρηγορα τα κιλα που μου περισσευουν. Σκεφτομαι οτι θα τα χαλασω παλι στο συνηθες πλαφον μου (γυρω στα 62 κ). Σκεφτομαι οτι και να χασω τα κιλα που θελω, δε θα εχω καλες αναλογιες. Σκεφτομαι οτι δεν εχω υπομονη να προχωρησω. Σκεφτομαι οτι αγωνιζομαι κοντρα στον εαυτο μου. Με κοιταζω στον καθρεφτη και σκεφτομαι οτι ποτε δε θα μου αρεσω...
Σημερα δε σιχαινομαι ολους και ολα, μονο τον ιδιο μου τον εαυτο

εμενα μου αρεσω, μολις βρηκα χρονο για μενα κι εκανα μπανιο 1 ωρα. Μου εκανα μασαζ, αποτριχωση, απολεπιση, μασκες, εβαλα κι ενα καρο κρεμες (απορω πραγματικα πως τις βαζουν αλλες κοπελες καθε μερα) και νιωθω σουπερ. Πεινασα κι εφαγα. εφαγα αυτο που ηθελα στην ποσοτητα που ηθελα. Χωρις τυψεις. Μου αρεσω και οπως ειμαι. Ισως να μπορουσα να μεινω για παντα ετσι. ισως θα με βολευε. Ομως μου αρεσουν τα δυσκολα, ειπα να ξεβολευτω, να κουνησω τον πωπω μου με γυμναστικη και να μπω σε διατροφη. Να μη ξαναγγιξω το ΑΒ της διαιτας, ψητα βραστα κρεατικα. Ειχα σιχαθει τον εαυτο μου με τις διαιτες και τα ψητα και τα βραστα. Ναι τοτε δε μου αρεσα, ισως ειχα την εικονα που ηθελα αλλα η σταση ζωης μου απειχε παρα πολυ απο αυτο που ηθελα για μενα και μου ταιριαζε. Ετσι με αλλαξα. Μου αρεσω ετσι. Ομως θα μου αρεσα πιο αναλαφρη, πιο δυνατη, πιο ευκαμπτη, ευλιγιστη = πιο αδυνατη.
Απεχουμε παρα πολυ σε κιλα αλλα σου καταθετω τη δικια μου εμπειρια, που ξερεις μπορει να το δεις με αλλο ματι.
(παντως αυτο που ειπε η Σκαρλετ για το αλλο ακρο κι γω θα στο ελεγα)

Ρε συ, μην κολλάς στις αναλογίες! Ενα σωμα εχουμε και κανουμε οτι καλυτερο μπορουμε γι αυτο αλλά να το αλλάξουμε ΕΝΤΕΛΩΣ δεν γινεται! Πρεπει να συμβιβαστείς με αυτό καλό μου.....

Αν ειχα συμβιβαστει, δε θα βρισκομουν σε αυτο το φορουμ...
Δυστυχως μου ειναι δυσκολο. Θεωρω οτι εχω κανει σαφη βηματα προς το καλυτερο αλλα ακομη ειναι μακρυ το ταξιδι...

και φτανει αλλη μια μερα που εχω την αναγκη να γραψω σε αυτο το θεμα...
εσπασα το φραγμα το 64 κιλων (για καποιο λογο στο μυαλο μου αυτα ειναι τ κιλα που μπορω να επιτυχω, αν και εχω φτασει μεχρι τα 61,5-αλλα δεν τα κρατησα) κι αρχισα παλι να νιωθω πως μεσα στα κιλακια μου και στην γκρινια μου ειμαι ασφαλης. πως δεν ειμαι φτιαγμενη να ειμαι κατω απο 64 κιλα. πως δε θα αντεξω, δε θα αντεξει ο οργανισμος μου (μπορει να ειναι και αληθεια-για να διατηρηθω στα 61-62 πρεπει να πειναω). Θελω να χασω τα κιλα που εχω βαλει στοχο, αλλα...σκαλωνω. κολλαω. φοβαμαι. Δεν ξερω τι φοβαμαι. μαλλον οτι μετα δε θα εχω δικαιολογια να μιζεριαζω.
Αποτελεσμα: εφαγα 3 κουταλιες (του γλυκου ευτυχως-ας ειρωνευτω την αδυναμια μ) μερεντα. Θα προσπαθησω να μην το παρω βαρια, ουτε να κανω βλακειες με τη διατροφη μου. Θα προσπαθησω απλως να συνεχισω κανονικα την προκαθορισμενη διατροφη μου σημερα, ισως ελαφρως μειωμενες ποσοτητες (10-20 γραμμαρια λιγοτερο κοτοπουλο, ισως μισο τοστ αντι για 1 το βραδυ κι ως εκει).
Γραφω και δεν ξερω τι γραφω. Βαρεθηκα να φοβαμαι και να σαμποταρω τον εαυτο μου. Εχω ενα στοχο: Ως τα Χριστουγεννα θα προσεχω τη διατροφη μου και στις γιορτες δε θα παρω κιλα. Θα φαω τοσο οσο να το ευχαριστηθω. Θελω να τα καταφερω! Το ακους? Το θελω!

κλαιω κλαιω κλαιω... οκ για χαζομαρες το ξερω, αλλα ειμαι στο παρατσακ να τσακισω τα σοκολατακια!

τώρα το είδα!ελπίζω να μην τα τσάκισες!!Κ εγώ δεν είμαι στα καλά μου αυτές τις μέρες αλλά όσα προβλήματα και να έχουμε δεν πρέπει να δίνουμε στον εαυτό μας και άλλο ένα πρόβλημα!Τα πας πολύ καλά! Κρίμα να το χαλάσεις!

ψιλολυγισα, αλλα αν εμενα εδω θα ηταν καλα. το κακο ειναι οτι ειμαι καλεσμενη σε τραπεζι αποψε και δεν ξερω πως θα αποφυγω τα "αμαν πια! ολο εισαι σε διαιτα, ολο δεν πινεις".
νιωθω αποκλεισμενη απο την παρεα...

Βρε συ Σάρα τα πας περίφημα!!!!! Προσπάθησε όσο μπορεις, κι αν πάρει λιγο παραπάνω καιρο, ε δεν χάθηκε κι ο κόσμος :)

Quote:

---

Originally posted by sarah1989
ψιλολυγισα, αλλα αν εμενα εδω θα ηταν καλα. το κακο ειναι οτι ειμαι καλεσμενη σε τραπεζι αποψε και δεν ξερω πως θα αποφυγω τα "αμαν πια! ολο εισαι σε διαιτα, ολο δεν πινεις".
νιωθω αποκλεισμενη απο την παρεα...

---

Με τις παρέες είναι λίγο θέμα, γιατί ή για φαγητό θα είναι η για ποτό!Αλλά ρε παιδί μου δεν χρειάζεται και να δικαιολογείσαι.. Κ στο ποτό απλά μπορείς να πίεις λίγο κρασάκι έτσι για την παρέα αλλά σε νορμάλ πλαίσια..δεν τους πέφτει και λόγος

Ή ένα τζιν τόνικ!

Κ εγώ εχω πρόβλημα καμιά φορά με φίλους, σαν να πάνε να σε σαμποτάρουνε , Αλλά νομιζω το καλύτερο είναι να μην ανακοινώνεις είμαι σε δίαιτα.Απλά κάνε τα δικά σου. Δεν λεω να μη φας και να μην πιείς καθόλου απλά κάνε καλές επιλογές.. :)

ΔΙκιο έχεις, καλύτερα είναι να μην το "ανακοινώνεις". Εμενα δεν μου αρεσε ποτέ η αντιμετώπιση που έχω όποτε λέω "είμαι σε διατροφή".

Ναι αλλα απο τη στιγμη που βγαινω καθε μερα δεν με παιρνει να πινω ενα ποτο καθε βραδυ. Ασε που επειδη με ξερω, δε θα πιω μονο θα φαω κ μεσε η πατατακι...

Ξαναγραφω εδω γιατι αυτο το θεωρω το "θεμα" μου. Το μερος οπου μπορω να γραφω ολες μου τις σκεψεις, τους φοβους, τις ανασφαλειες.

Λοιπον, για αλλη μια φορα φτανω σιγα σιγα στα κατωτερα νουμερα που με εχει δειξει ποτε η ζυγαρια. Και για μια ακομη φορα πιανω τον εαυτο μου να θελει να αυτοσαμποταριστει. Ξερω, οτι θελω να φτασω τον στοχο μου, αλλα επισης ξερω οτι με το που δω το 62-63 στη ζυγαρια θελω να πεσω με τα μουτρα στο φαγητο. Το γιατι δεν ξερω.
Φοβαμαι? Νιωθω οτι οταν φτασω στο στοχο μου θα απογοητευτω και δε θα ειναι οπως το περιμενα?
Σκεφτομαι οτι με το που θα πιασω τα 58 κιλα θα ειμαι παλι χαμενη διατροφικα καθως δε θα εχω ενα συγκεκριμενο προγραμμα να ακολουθω αλλα θα πρεπει να κανω ελευθερες επιλογες?
Σκεφτομαι οτι δε μου αξιζει να φτασω το στοχο μου? Αν ναι, γιατι?
Μ αρεσει απλως να εχω για κατι να γκρινιαζω και να παραπονιεμαι?
Ειναι κατι αλλο?