θα ειναι η εποχη που ο θεος θα ειναι αρνητικος με την ανθρωποτηταQuote:
Originally Posted by Εξουθενωμένος
Printable View
θα ειναι η εποχη που ο θεος θα ειναι αρνητικος με την ανθρωποτηταQuote:
Originally Posted by Εξουθενωμένος
Εγω θανιωθα ελλιπης .......
μια χαρα εγω ειμαι παγανιστης και θελω να γκρεμιστουν ολες οι χριστιανικες εκκλησίες για να βρεθουν οι αρχαιοι ελληνικοι ναοι
Ναι, για παραδεισους και ανταμοιβες μετα θανατον, εννοουσα.Quote:
Originally Posted by elisabet
Γιατι ολα αυτα, μας κανουν νωθρους, απαθεις και "αναχωρητες" με την παρουσα ζωη.
Λες και ειναι σιγουρο οτι η καρτερικοτητα και πραοτητα μας ... θα ανταμειφθει μετα θανατον.
ΕΤΣΙ ενεργουμε, σημερα. Σαν αυτη η ζωη να ειναι προθαλαμος. Ολα τα καλα ... ερχονται.
Δεν εχεις αδικο οτι αν δωσεις αγαπη (οχι γονιδιακη, μιας μανας σε ενα γιο, η ενος αδερφου
σε μια αδερφη ... εκει μπλεκονται τα γονιδια πολυ και δεν ξερεις αν το κανεις απο επιλογη
η απο συνηθεια και κεκτημενη ταχυτητα) .... θα σε θυμουνται μετα θανατον, και θα ζεις
στις αναμνησεις τους (ισως και στις πραξεις τους).
Αλλα ... ΠΟΣΟΙ .... προλαβαινουν η εχουν την τυχη να αγαπηθουν (αμφιδρομα)
σε αυτην την ζωη ? Απο την δικη μου οπτικη γωνια .... ΟΧΙ ολοι ! Σιγουρα ΟΧΙ.
Αρα, ΠΟΙΟΙ θα σε θυμουνται ? Αυτοι, που μολις γυρισεις την πλατη σου, φτυνουν κατω ?
Οι αυτοι που βαριουνται την παρουσια σου ακομα και σε μια μαζωξη καθε 15 μερες ?
Η αγαπη (αμφιδρομη) δεν ειναι καθολικη ... ειναι μια πολυτελεια ! Πολυτελεια που
αρκετοι εχουν τα εργαλεια για να την καλλιεργησουν και δρεψουν αλλα καποιοι αλλοι
... απλα δεν εχουν ουτε τα εργαλεια, ουτε την υπομονη, ουτε την ασιγαστη λαχταρα.
Εχει υπερκτιμηθει το γνωμικο "Everybody needs somebody to love". Κανεις απο ολους
αυτους τους ροκ σταρς δεν εχει κανει γκαλοπ (στατιστικου δειγματος 20.000 ατομων)
πριν γραψει την μπουρδα του. Υπαρχουν αρκετοι (οχι οι περισσοτεροι) που το μονο
που ονειρευονται ειναι μια παραλια, χρυσαφι αμμο, ενα κουβαδακι, ενα φτυαρακι ...
και τιποτε αλλο !
Αυτοι οι λιγοι ανθρωποι ... δεν ειναι ουτε κακοι, ουτε πλανεμενοι, ουτε αθεοι
(αθρησκοι, ισως), ουτε χαμενοι, ουτε παγανιστες, ουτε κυρηττοντες μια νεα απαθεια.
Το μονο που θελουν ειναι να τους αφησουν ησυχους με ενα κουβαδακι και φτυαρακι
να πλασουν παιχνιδισματα στην αμμο ωστε να χαρουν ... απο αυτο, και μονο απο αυτο.
(για οσο τους αφηνουν και οι ορμονες που ειναι ο ΑΥΘΕΝΤΙΚΟΣ διαβολος,
αν μου επιτραπει να προσθεσω).
Η πιστη σε οτιδηποτε , ακομη και χαζο , εχει αποτελεσματα , διοτι κινητοποιειται μερος του εγκεφαλου που δεν χρησιμοποιουμε .....σε οτιδηποτε .......αρκει να πιστευουμε ακλονητα .........
Εγω πιστευω ακλονητα στο παιχνιδι και την ικανοποιηση της παιδικης μου περιεργειας.
Σωζομαι ?
Ρητορικο το ερωτημα ... ΔΕΝ σωζομαι ! Γιατι ο Θεος ΤΟΥΣ ... απαιτει ωριμοτητες,
προσηλωσεις, αφιερωσεις, καθηκοντα, στερησεις, εγκλωβισμους ... και θυσιες !!!
Ο δικος μου "θεος" (που δεν ειναι καν θεος, ειναι μια γαληνια ονειρικη κατασταση)
ΔΕΝ απαιτει τιποτα !!! Ειναι η ιδια η παιδικοτητα της ψυχης μου και, αυτονοητα,
ΔΕΝ με εγκλωβιζει σε οδυνηρα διλληματα, με καθε ευκαιρια. Βρισκεται σε πληρη
συγχρονισμο με το βαθυτερο ΕΙΝΑΙ μου. Απο την ημερα της γεννησης μου .......
μεχρι την ημερα του θανατου μου. Δεν χρειαστηκε ΠΟΤΕ να μου κυρηξει τιποτα.
Ο Θεος δεν ειναι ιδιοκτησία κανενός όμως.Quote:
Originally Posted by Εξουθενωμένος
Κ εδώ που τα λέμε ο δικός σου Θεός, πιο Θεός απ των άλλων που περιγράφεις μου φαίνεται.
Δεν το εννοούσα ακριβώς έτσι όπως το λες. Οτι θα ζεις στις αναμνήσεις των άλλων. Γιατί τότε αυτοί που δεν αγαπήθηκαν και δεν θα τους θυμάται κανείς όπως λες, τι γίνονται;Quote:
Originally Posted by Εξουθενωμένος
Προσωπικά δεν μπορώ να πιστέψω σε καμιά μάταιη ζωή.
Πιστεύω πως η ζωή του καθενός μας έχει ένα ξεχωριστό νόημα για τον καθένα. Άλλος βρίσκει το νόημα στο να κάνει οικογένεια, άλλος στο να αγαπηθεί πολύ, άλλος στο να χορτάσει ταξίδια και ανέσεις... άλλος στο κουβαδάκι του που λες.
Ο καθένας όμως όταν το κάνει με ειλικρίνεια αυτό που κάνει και με Αγάπη, τότε αυτό δεν χάνεται. Κάτι άλλαζει στον κόσμο γύρω του, έστω κι ανεπαίσθητα, άρα πάντα κάτι μένει πίσω. Μπορεί σε αναμνήσεις άλλων, μπορεί σε ένα καλό για την κοινωνία ευρύτερα, μπορεί σε ένα μυρμίγκι που απέφυγες να πατήσεις...δεν ξέρω σε τι, σε οτιδήποτε.
για το θεο ολοι ειναι αδελφοι οσοι ειναι σαν αυτον
και οσοι μετανοησουν και απαρνηθουν τη κακη φυση τους σ αυτους πηγαινει η φραση μακαρι φτωχο το πνευμα
Παμε απο το τελος. Αν δε μας "κυρηξει" καποιος κατι... λεμε .. μα καλα κανεις δε μας μιλαει? Δε θα επρεπε καπως καποιος να μας κατευθύνει? Αβοηθητους μας αφησε ο Θεός? οποτε κυρηγμα = βοήθεια... όποιος θελει, δεν ειναι υποχρεωτικό.Quote:
Originally Posted by Εξουθενωμένος
Αυτα που περιγραφεις ως "απαιτει" ειναι οδηγιες προς την ελευθερια, ειναι σαν εισαι σκλαβος στους ταλιμπαν (δηλαδη στα παθη και τις αμαρτιες τα οποια ΔΕΝ ειναι ελευθερια αλλα σκλαβιά) και να λες... μα καλα γιατι μου δεινει οδηγιες προς ελευθερία? Μα δε σε υποχρεώνει κανεις να "ελευθερωθείς" όποιος θέλει κανει ό,τι πιστεύει. πχ θελεις να τρως ακαταπαυστα με λαιμαργία? ναι ειναι θυσια για αυτον που εχει αυτο το παθος, το να σταματησει να τρωει τοσο, το να στερηθει ταπολλα λιπαρα, καθηκον απεναντι στον εαυτό του και τα παιδιά του, στον/στην συζυγο που οταν παντρευτηκαν ηταν 50 κιλα οχι 95! :)
Οποιος εχει πραγματικά οπως λες "παιδικότητα" τοτε φυσικα δε χρειαζεται κανενα κηρυγμα ή θυσια κτλ γιατι πολυ απλα η παιδικη καρδια και η αγαπη - απλότητα που ακομα εχει (πριν χαλασει απο τα σκατα της ζωης) είναι απαλαγμενη απο αυτα τη σκλαβιά της αμαρτίας... αλλα δε νομιζω να υπαρχουν πολλοι τετοιοι σημερα, δηλαδη χωρις παθη αδυναμιες κτλ μονο καλη καρδια.. οποτε επειδη δεν ειμαστε ετσι... ε μια βοηθεια τουλάχιστον την χρειαζομαστε μπας και ξεφυγουμε απο τα σαπια μας "θελω".
Εγω παντως, οταν μπαινω στην θαλασσα και επιπλεω ανασκελα ...
δεν χρειαζομαι κανεναν παραδεισο. Ολα ειναι εκει οπως πρεπει να ειναι.
Τιποτα δεν λειπει. Το ιδιο και αν τυχει να καθισω στην βρεγμενη αμμο
(αν και στα 53, με βλεπουν λιγο περιεργα και το αποφευγω ....)
Το λεω οχι για να ζηλεψουν οσοι δεν βρισκονται κοντα σε θαλασσα
αλλα για να επισημανω την ΑΠΛΟΤΗΤΑ αντιληψης και αισθησης που
εχει χαθει μεσα τον συγχρονο τροπο σκεψης (να προλαβει τα ολο
και περισσοτερα, ολο και ακριβοτερα, ολο και σπανιοτερα, ολο και
πολυπλοκοτερα). Παλιοτερα, οταν δεν μπορουσα να βρισκομαι κοντα
σε θαλασσα, εβαζα ενα καλειδοσκοπιο στο PC, Pink Floyd η Michel Jarre
στα ακουστικα και ... γεια σας ! Τιποτα δεν μου σκαλιζε τα σωθικα.
Τερμα η πολυπλοκη εκτιμηση του κοσμου .... (απο μενα).
Μεσα σ'αυτην την πολυπλοκοτητα (που αποδιδει συμβαντα εκει
που δεν υπαρχει τιποτα) ανηκουν και οι θρησκειες. Ειμαι αυτος,
βρισκομαι εδω, αντιλαμβανομαι αυτο και κανω αυτο !!!!
Οπως ακριβως αντιλαμβανεται τον κοσμο ενα παιδι.
Είναι πολύ σημαντικό που σκέφτεσαι σαν παιδί, και μάλιστα συνήθως αυτοί που είναι κοντά στο Θεό σκέφτονται έτσι. Ωστόσο, δεν προβληματίζεσαι για το μετά θάνατον?Quote:
Originally Posted by Εξουθενωμένος
Οτι ειναι να συμβει ... εχει ηδη συμβει.
Οτι ειναι να υπαρξει ... εχει ηδη υπαρξει.
Και οτι ειναι να πεθανει ... εχει ηδη πεθανει.
Τι νοημα εχει να ψαχνω τα μετα θανατον ...
... οταν ειμαι ηδη "νεκρος" εν ζωη (απο τα 19) ?
Μπορει και να εκτιμουσα τα της ζωης ...
... αν δεν ειχε βουλιαξει το ειναι μου, απ'το μισος
για τον πατερα μου. Αλλα, ο χρονος δεν γυρνα πισω.
εφοσον εσυ τον αποκαλεις θεο ΤΟΥΣ εσυ το διαλεξες
ειναι αδυνατο να βρει καποιος το σωστο δρομο χωρις καθοδηγιση
αλλα εμενα με ενοχλουν οσοι επειδη ειναι αθεοι θελουν να επειρεασουν τους αλλους με χοντροειδη ψεματα
Για μένα είναι Θεός ένα πλάσμα που αντιλαμβάνεται 4 χωρικές διαστάσεις και τον χρόνο = 5 διαστάσεις.
Αυτό το πλάσμα βλέπει τις τρεις διαστάσεις σαν ένα σημείο, έχει δηλαδή πλήρη επίγνωση της δικής μου πραγματικότητας και μπορεί να δει το παρόν το παρελθόν και το μέλλον των τριών διαστάσεων.
Μπορεί να επέμβει στις 3 διαστάσεις όπως μπορώ εγώ στις 2 διαστάσεις, άρα μπορεί να κάνει θαύματα.
Μετά θάνατον σταματώ να επικοινωνώ με τρισδιάστατα πλάσματα και "χάνομαι" σε άλλες διαστάσεις.