Αχ,δεν είμαι ελληνίδα όμωωωως.Σε αυτό το φόρουμ το γεμάτο ελληνίδεεεεεες.Τι κρίμα,έχασα την ευκαιρία να τσακωθώ μαζί σου γιατί δεν θα με ήθελες.λολ
Right,το θέμα ποιο είναι δλδ???Αφού δεν γουστάρεις τις ελληνίδες,πήγαινε με ξένες.Σε κρατάει κανένας?
Printable View
Αχ,δεν είμαι ελληνίδα όμωωωως.Σε αυτό το φόρουμ το γεμάτο ελληνίδεεεεεες.Τι κρίμα,έχασα την ευκαιρία να τσακωθώ μαζί σου γιατί δεν θα με ήθελες.λολ
Right,το θέμα ποιο είναι δλδ???Αφού δεν γουστάρεις τις ελληνίδες,πήγαινε με ξένες.Σε κρατάει κανένας?
Εμένα δεν θα με πείραζε καθόλου αν μια κοπέλα που μου άρεσε δεν είχε φίλους και κοινωνική ζωή.Αυτές δεν μπορώ να καταλάβω τί κόλλημα έχουν και δεν σε προσέχουν αν δεν έχεις 100 φίλους.Βεβαια είναι οι ίδιες που έτσι και σε τυλίξουν σε 'υποχρεώνουν' να ξεκοψεις από όλους.Πόσα άτομα βλέπουμε που ενώ έχουν κοινωνική ζωή,με το που κάνουν σχέση ή παντρεύονται ξεκόβουν από όλους και βγαίνουν μόνο μαζί;Αλλά αυτό είναι στον χαρακτήρα του κάθε ατόμου,άλλος μπορεί να έχει πολλούς γνωστούς αλλά να μην νιώθει τίποτα γι'αυτούς και να τον γεμίζει μόνο η σχέση του,άλλος μπορεί να έχει ελάχιστους ή καθόλου γνωστούς και η κοινωνική του ζωή να είναι μόνο η σχέση του.Quote:
Originally Posted by rock
Να πω κι εγώ την ταπεινή μου άποψη.
Το αέναο κυνήγι ερωτικής συντρόφου δεν είναι παρά μία φυγή από την απειλή της μοναχικότητας. Το ίδιο ισχύει γενικώς για τις διαπροσωπικές μας σχέσεις. Όσο περισσότερο κάποιος δεν αντέχει τον εαυτό του, τόσο περισσότερο θα αναζητεί συντρόφους εξαπατώντας έτσι τον ίδιο του τον εαυτό. Αντί να ξορκίζουμε την μοναχικότητα που τόσο φοβόμαστε, είναι προτιμότερο να την βιώσουμε. Και όταν μάθουμε μέσα από αυτή την διαδικασία, να αντλούμε από τον εαυτό μας αυτά που μας κάνουν να χαιρόμαστε την ζωή, τότε ίσως να μπορέσουμε να απολαύσουμε και τον έρωτα αφού πλέον θα είναι για’ μας ξεκάθαρο ότι από τους άλλους δεν μπορούμε να περιμένουμε τίποτα.
Αυτός που φοβάται την μοναξιά, είναι λάθος το να προσπαθεί να την ξεγελάσει με διάφορα τεχνάσματα. Την μοναχικότητά μας πρέπει να την αφήσουμε να μας οριμάσει μέσα από την διαδικασία της θλίψης - γιατί έτσι κι αλλοιώς μόνοι ήμαστε - και όχι να την αποφέυγουμε. Και όταν
Αυτό που φοβόμαστε πρέπει να μπούμε στην δύσκολη διαδικασία να το βιώσουμε
Το να προσπαθούμε να μετριάσουμε την μοναξιά μας Μόνοι δεν είμαστε επειδή δεν έχουμε ερωτική σύντροφο ή παρέες.
σορυ
το κανονικο κειμενο...
Το αέναο κυνήγι ερωτικής συντρόφου δεν είναι παρά μία φυγή από την απειλή της μοναχικότητας. Το ίδιο ισχύει γενικώς για τις διαπροσωπικές μας σχέσεις. Όσο περισσότερο κάποιος δεν αντέχει τον εαυτό του, τόσο περισσότερο θα αναζητεί συντρόφους εξαπατώντας έτσι τον ίδιο του τον εαυτό. Αντί να ξορκίζουμε την μοναχικότητα που τόσο φοβόμαστε, είναι προτιμότερο να την βιώσουμε. Και όταν μάθουμε μέσα από αυτή την διαδικασία, να αντλούμε από τον εαυτό μας αυτά που μας κάνουν να χαιρόμαστε την ζωή, τότε ίσως να μπορέσουμε να απολαύσουμε και τον έρωτα αφού πλέον θα είναι για’ μας ξεκάθαρο ότι από τους άλλους δεν μπορούμε να περιμένουμε τίποτα.
Πως έχεις τόσο καλό χειρισμό της ελληνικής γλώσσας και δεν είσαι ελληνίδα; Just curious.Quote:
Originally Posted by RainAndWind
Φαντάζομαι πάντως ότι μεγάλωσες Ελλάδα.
Ουαου.
Nαι, Ελλάδα. Αλλά δεν πιστεύω σε χωρισμούς τέτοιους, οπότε και δε νοιάζει να τους χρησιμοποιώ για πάρτη μου. Είμαι ό,τι γουστάρω. btw, developmental bilingualism, σκέφτομαι και χρησιμοποιώ εξίσου δύο γλώσσες στην καθημερινότητά μου. Είναι τέτοιοι διαχωρισμοί φτιαγμένοι για να μας κατατάσσουν οι άλλοι κάπου. Μπορείς να είσαι ό,τι θες αν το καλοσκεφτείς και να αυτοπροσδιορίζεσαι όπως σου κάνει κέφι. Δεν αισθάνομαι ελληνίδα, δε θέλω να είμαι και δε θα είμαι επειδή το θέλουν κάποιοι, επειδή τους συμφέρει, ούτε επειδή έτσι με μάθανε.
Και γλιτώνεις και τις παπαριές που μας μαθαίνουν για τα ένδοξα παρελθόντα, τις τεχνητές διαφορές από τόπο σε τόπο ανθρώπινο, που τις εκμεταλλεύονται για να σκοτωνόμαστε να διατηρήσουμε την εδαφική μας ακεραιότητα έναντι "εχθρών", να νιώθουμε απειλημένοι από τη διαφορετικότητα την εθνική, και την πολιτιστική και να λυσσάμε μήπως το όνομα μακεδονία -για παράδειγμα- μας το κλέψουνε. basically those structures don't exist. Για σκέψου πόσο φτηνές θα έμοιαζαν οι μάχες τους αν όλοι μας τους αφαιρούσαμε τη δύναμη να το κάνουν, αν για παράδειγμα κάθε πρωί που ξύπναγες έλεγες "σήμερα θα είμαι ινδιάνος",
αύριο θέλω να είμαι αβορίγινας. Και θα νιώθαμε και πιο κοντά σε ό,τι έχουμε χάσει εξαιτίας τέτοιων διαχωρισμών, την αίσθηση πως όλη η ανθρωπότητα είναι Ένα σύνολο, μία Οντότητα. διάσπαρτες σκέψεις,λολ.
Ροοοοαρρ!
Στα-μα-τα να μιλας και να σκεφτεσαι οπως εγω Ηρω! Δεν ειναι ευγενικο!!!
νταμν!
ουτε κι εμενα με νοιαζει αν θα εχει κοινωνικη ζωη η κοπελα μου, και μακαρι να μην εχει για να μη ζηλευω. δε ταιριαζω με πολυ κοινωνικες κοπελες ουτως ή αλλως. πιστευω οταν μπαινοβγαινουν τριτοι μεσα σε μια σχεση, λογικο ειναι να χαλασει. το ζευγαρι θελει χρονο μαζι, και προσωπικα οπως ειπα μου αρεσει να μοιραζομαι καθε στιγμη με την κοπελα μου (ακομα κι αν ειναι στο μπανιο πχ).
ναι σιγουρα δε θελουμε να ειμαστε μονοι, οσοι ειμαστε η κοινωνια και η ζωη μας εσπρωξε εκει, αλλα δε το αντεχουμε. απλα ψαχνουμε ατομα που μας μοιαζουν, γιατι αν δε μας μοιαζουν, σιγουρα θα μας παρατησουν παλι.Quote:
Originally Posted by aeolus74
τωρα οσον αφορα τα υπολοιπα, ζω μονιμως στη μοναξια, εχω ζησει αρκετο καιρο ετσι, ειχα μεχρι κι ενα χρονο και παραπανω να κανω σχεση με καποια. δε τη φοβαμαι τη μοναξια, πλεον εχω τα ενδιαφεροντα μου, προσπαθω οσο μπορω να ζω τη ζωη μου, αλλα δυστυχως δε μπορεις να πορευτεις μονος, ουτε να εξελιχτεις ετσι. δε μπορεις να διασκεδασεις τοσο, δε μαθαινεις να μοιραζεσαι... και τελικα ουτε οικογενεια δημιουργεις στο τελος.
οποτε οσο κι αν καποιος μπορει να αντιμετωπισει τη μοναξια, οσο κι αν μαθει να ζει μ'αυτη, δεν εχει πολλα περιθωρια εξελιξης (επαγγελματικα μονο, αλλα και παλι το χρημα δεν ειναι το παν).
+ 100, δε ξερω που γεννηθηκες τελικα, δε με νοιαζει κι ολας, αλλα παιζει να εισαι απ'τις εξυπνοτερες χρηστριες!!!Quote:
Originally Posted by RainAndWind
Δεν κάνει ν απελπίζεσαι. Είμαι πάνω από 30 που έχεις θέσει σα στόχο και ακόμα το παλεύω.
Το πρόβλημα δυστυχώς δε βρίσκεται στις γυναίκες αλλά σ΄εμάς, μέσα μας. Όπως έχει γράψει πιο πάνω η Θεοφανία, οι γυναίκες ψάχνουν να βρουν άντρες δυνατούς σα χαρακτήρες. Αυτό κοιτάνε πρώτα και πάνω απ όλα. Τις απορρίψεις τις τρώμε γι αυτό που είμαστε, που δυστυχώς γίναμε έτσι με τα χρόνια.
Σαν πρώτο βήμα πρέπει να παλέψουμε να ξεμπλοκάρουμε τισ δυνάμεις που έχουμε μέσα μας, τις οποίες οι φοβίες και οι ανασφάλεις εμποδίζουν να βγουν στην επιφάνεια. Αυτές τις δυνάμεις να χρησιμοποιήσουμε. Το ξέρω πως είναι δύσκολο για όσους είχαν την ατυχία να έχουν τέτοιο πρόβλημα. Τρελλένεσαι όταν βλέπεις τύπους κατά πολύ κατώτερους σου να την πέφτουν σε γυναίκες που γουστάρεις. Και συ λόγω αυτών των ελαττωμάτων του χαρακτήρα σου να μην μπορείς να κάνεις το ίδιο. Πίστεψε με θέλει πάρα πολλή αγώνα και τίποτε άλλο.
Και το δεύτερο, μέσα από τη λίγη εμπειρία που έχω, σχεδόν όλες οι γυναίκες είναι εύκολες. Με δυναμισμό και πειθώ μπορείς να καταφέρεις τη γυναίκα που γουστάρεις. Δεν είναι δυσκολο. Όλα τα άλλα περί κοινωνίας, ότι ψάχνουν πλούτη και ομορφιά είναι δικαιολογίες για την αδυναμία μας.
Και κάτι άλλο για να συμπληρώσω το πιο πάνω μηνυμα μου,
Στα καφέ, στα κλαμπ, κοινωνικές εκδηλώσεις κλπ ανοιχτους χώρους που κυκλοφορώ ξέρεις ποιους βλέπω μόνους;;;
Απάντηση: τους ήρεμους, γαλήνιους και ήσυχους.
Σωστος, αλλωστε αν ισχυε το τελευταιο θα εκαναν σχεσεις μονο οι λεφταδες και τα μοντελα. Ισχυουν και αντιστοιχα διαφορα για τις γυναικες και το πως εξηγουν καποιες αδυναμιες βεβαια.Quote:
Originally Posted by ioannis2
Αυτο το ποστ σου σε συνδιασμο με κατι που ειπε ο Paolo περι κοινωνικοτητας κτλ καπου, ειναι μεγαλες αληθειες και για τα δυο φυλα, ωστοσο βλεπω να αγνοηθηκαν και αυτος ειναι ο λογος που κανω αυτο το ποστ. Cheers
δεν ειμαι απελπισμενος, απογοητευμενος ειμαι, διαβαζετε τον τιτλο του θεματος! δε περιμενω τη Super Woman να ερθει να με σωσει. ουτε εγω ειμαι Super Man για να μπορω να σωσω καμια, ειδικα απ'τη στιγμη που ειμαι ανεργος, αλλα δεν εχω και δικο μου σπιτι ακομα. παρολαυτα δε νομιζω πως δε μπορω να εχω σχεση και να εξελιχτω μαζι με καποια (ειδικα απ'τη στιγμη που θελω κι εγω να φυγω εκτος Ελλαδος). παλιοτερα ετυχε να φτασω μεχρι και συγκατοικηση κι ολας...Quote:
Originally Posted by ioannis2
το θεμα με εμενα δεν ειναι οτι δεν εχω δυνατο χαρακτηρα. υπαρχουν φορες που εχω τετοια σιγουρια για μενα, που νιωθω οτι μπορω να κανω τα παντα! το προβλημα ειναι οτι δεν ειμαι θεος για να κανω οντως τα παντα, αλλα απλα αλλος ενας ανθρωπος. εξαιτιας αυτου, μπορει καποιος να με πει μιζερο οπως στο αλλο θεμα, οτι εχω ανασφαλειες, αδυναμιες κι οτι αλλο προβλημα.
ετσι εξωτερικα αν και δειχνω συνηθισμενος προς παραξενος, εσωτερικα ειμαι απελπιστικα διαφορετικος και ξεχωριστος. απλα λογο κοινωνιας και της ζωης στην Ελλαδα καταντισα σκατα. εχει τυχει να με ερωτευτουν και να με θελουν μονο για το μυαλο μου, το τροπο που σκεφτομαι κι οσα λεω.
καντα quote παλι αν ειναι...Quote:
Originally Posted by rock
Ε..χμ.. θα ηταν πιο λογικο να κανεις quote σε καμια απο τις απαντησεις που εχουν να κανουν με το θεμα μαλλον.
Σε ουσιωδεις ερωτησεις , οπως το ποσο χρονων εισαι που σε ρωτησαν καποιοι ή ας πουμε το αν σπουδασες και για ποιο λογο δε μπορεις να εισαι φοιτητης πλεον, το που βγαινεις και τι κοσμο γνωριζεις δεν εχεις απαντησει. Το μονο που ειχες πει ειναι οτι τις συγκεκριμενες κοπελες που εκανες σχεση τις γνωρισες μεσω ιντερνετ. Δικαιωμα σου βεβαια να απαντας σε οτι θελεις, αλλα επειδη ειναι πρακτικο το θεμα του να γνωρισει κανεις κοσμο , πρεπει να δουμε ποια ειναι τελικα αυτη η συναναστροφη που εχουμε με τους ανθρωπους και αν εχουμε γιατι πλεον απ'το πουθενα δε γινονται γνωριμιες τοσο ευκολα οσο παλιοτερα, αυτο το αναγνωριζουμε ολοι. Εσυ ο ιδιος στο πρωτο σου ποστ ομως εχεις διαγραψει το ενδεχομενο τυχαιας γνωριμιας εξω λεγοντας οτι και να σ'αρεσει καποια δεν την πλησιαζεις. Δεν το λεω εγω, εσυ το εχεις πει.
συγνωμη αλλα τα πιο πολλα απ'αυτα ειναι προσωπικα στοιχεια και δε θελω να τα βγαλω εδω. οποιος θελει να μαθει κατι για μενα, μπορει να με ρωτησει ελευθερα σε message, κι αν εχει msn να μιλησουμε κι ολας να του πω περισσοτερα. και το οτι ανεφερα ποσες σχεσεις εχω κανει εδω (σχεσεις μονο, οχι γνωριμιες και φασεις) βρισκω πως ειναι πολυ, αφου οι συνομιλικοι μου θα εχουν κανει σιγουρα καμποσες παραπανω!
φοιτητης δε μπορω να ειμαι, γιατι δε νιωθω πως μπορω να μαθω κατι ουτε εχω την υπομονη, και φυσικα που διεκοψα τις σπουδες αποτομα. κοσμο τυχαια εξω δεν γνωριζω, ουτε συχναζω καπου πλεον. αν εχει κανονιστει απο πριν, πχ καποια απο το νετ θελει να με γνωρισει κανονικα ή με εχουν καλεσει αλλου, σαφως και θα παω. κυκλοφορω σπανια κι αν δεν υπαρχει αναγκη και καποια δουλεια που πρεπει να γινει, το αποφευγω. δε νιωθω ουτως ή αλλος, το μονο που μου προκαλει η κοινωνια εκει εξω ειναι σιχαμαρα.
΄Quote:
Originally Posted by KENO
Πολύ θετικό, πίστεψε με το ότι μέσα σου νοιώθεις ότι έχεις δυνατό χαρακτήρα και ότι είσαι βέβαιος για αυτό. Αυτό να εκμεταλλευτείς και κάνε τα αδύνατα δυνατά να το βγάλεις προς τα έξω.
Το ότι έφτασες μέχρι τη συγκατοίκηση αυτό δείχνει, εξωτερίκευσες αυτό το δυνατό κομμάτι. Και χρησιμοποίησε το και για επαγγελματική αποκατάσταση ακόμα.