Ρε σεις, cosmopolitan forum το κάνατε εδώ μέσα...
Printable View
Ρε σεις, cosmopolitan forum το κάνατε εδώ μέσα...
Quote:
Originally Posted by GiannisNik3
Φίλε μου για να βρω κάτι πρεπει πρωτα να το χάσω. Εγω δε την απέκτησα ποτε μου...
Αυτο που πρέπει να κάνω ειναι να αποκτήσω αυτοεκτίμηση. Εχω κανει βηματα, και μαλιστα μεγαλα, αλλα εχω πολυ δρομο ακομα και.... νιωθω πως ο χρόνος μου τελειωνει.
Ασε. Πολυ καθικια όλοι τους. Σαν τις σφίγγες έπεφταν πάνω μου καθε μερα...
Οσο για τη "δασκαλα" ναι με έδερνε και αυτη... του στυλ, γυρω γυρω όλοι βαρατε τον Μανωλη... (Βεγκος)
Ναι το σκεφτόμουν αλλα φοβόμουν πως αν έκανα κάτι θα τα έκανα χειρότερα... παιδι ήμουν, 4 τάξη πήγαινα. Τωρα μακαρι να μπορουσα να γυρισω πίσω στο χρόνο θα τα σάπιζα στο ξυλο, αλλα τοτε φοβόμουν πως θα βρω μπελα απο τους γονείς τους που τα χτυπησα.
Έχω συναισθήματα και δε θα τα χάσω!Quote:
Originally Posted by chris athens
Θα κάνω τα πάντα γι' αυτό!
Η μεγαλύτερη ήττα είναι να γίνει και να κάνει κανείς ό,τι πριν το θεωρούσε απευκταίο.......
Quote:
Originally Posted by elisabet
Οχι. Δεν ειχα πει κουβέντα. Οταν ειχαν δει τα σημαδια απο το χέρι της "δασκαλας" και με ρωτησαν ποιος το έκανε δεν μιλησα. Πηγαν και ρωτησαν την "δασκαλα" και τους ειπε πως δεν ήξερε αλλα θα με πρόσεχε περισσοτερο.... και μετα απο αυτο μου τσιμποσε το κεφαλι για να μην φαινονται.
Εφτασα σε σημειο να μην θελω να πάω σχολειο. Οταν μια μερα δεν άντεξα και μιλησα εγινε χαμός. Ο πατερας μου επιασε τα παιδια και τα σακατεψε στο ξυλο. Η μανα μου την "δασκαλα" και την εκανε σκουπιδι (όχι πως δεν ήταν). Πηγαινε για μηνυση κατευθειαν αλλα η ξαδερφη της μάνας μου την έπιασε (αυτη ήταν γνωστη της "δασκαλας" μου) και την παρακάλεσε να μην κανει μηνυση γτ ήταν αρρωστη και μαλακιες. Εγω ήθελα να τελειωνει το όλο θεμα και ετσι δεν εκανε μηνυση, αλλα έφυγα κι απο αυτο το σχολειο. Πηγα σε ενα αλλο και τα ιδια κι εκει. Τουλαχιστον δεν ειχα και την δασκαλα. Απεκτησα ομως μια φιλη τοτε... την καθαρίστρια του σχολειου. Εκει πέρναγα τα διαλείμματα μου.
Ο λόγος που με χτυπουσε ήταν λεει γτ με έβλεπε κατω (μετα το ξύλο απο τα αλλα παιδια, ένας κρατουσε τσιλιες και μόλις ερχοταν αυτη εφευγαν όλοι και με αφηναν εκει) νωμιζε πως κυλιόμουν στο πάτωμα σαν παιχνιδι και με έδερνε για αυτο.... Ποιο ηλιθια δικαιολογια EVER!!!
Ξερω τι είναι. Το ίδιο πράγμα που κρατάει όλα τα παιδια που εχουν το ίδιο πρόβλημα. Ο φόβος. Ο φόβος μην βρεις μεγαλυτερο μπελα, φόβος μην απογοητευσεις τους γονείς σου, φόβος μην φας περισσοτερο ξυλο. Ομως ήταν βλακεια μου. Για αυτο αν αυτη την στιγμη κάποιο παιδι που παθαινει μπουλινγκ διαβαζει αυτο το μηνυμα να ξερει πως αυτη οι μπουλιδες περνουν δυναμη απο το φόβο σου. Χωρίς αυτόν είναι μικροσκοπικα σκουλίκια. Αχρηστα παράσιτα και τιποτα αλλο που κάνουν ότι κανουν για να καλυψουν την ανικανότητα τους.
Για αυτο καντε κατι. Μιληστε στους γονεις σας. Μην τους αφηνετε να κλέβουν απο την δύναμη σας.
Καταλαβαινω τι ήθελες να πεις. Και συμφωνω κατα ενα μέρος. Αλλα όχι εντελως. Για παράδειγμα αυτα τα μέρη (προσωπικα δε πηγα σε studio γτ δεν υπάρχουν τετοια στο τόπο μου... πηγα στα άλλα που εχεις πολυ λιγο χρονο και ειναι χάλια.... μα χάλια η εξυπηρέτηση!)
ανθιζουν ακομα και σημερα. Εγω να φανταστεις όταν πήγα ήταν γεματο. Εφυγα και πηγα μεσημερι και δεν είχε πελατες... μονο όταν πληρωσα δευτερη φορα, (δεν προλαβα να ολοκληρωσω την πρωτη και πληρωσα και δευτερη φορα.... αφου ντυθηκα και βγηκα έξω) ειχε έρθει ενας αλλος πελατης. Και αυτα τα μερη ειναι για κατι γρηγορο. Υπάρχουν γυναικες που πληρωνονται 10 φορες περισσοτερο για μια ωρα και εχουν τεράστιο πελατολόγιο.... και όχι μονο απο πλουσιους. Μαλιστα ερευνες λένε πως τωρα με την κριση εχουν αυξηθει τετοια επαγγελματα...
Οποτε το σεξ όντως εχει αυξηθει για κάποιους (πχ βλεπω τα ανηψια μου ειναι γυμνασιο αλλα εχουν κοπελες. Δεν εχουν κάνει κατι ακόμα, αλλα εχουν πλησιασει πιο κοντα απο εμενα πάντως) αλλα δεν ειναι για όλους. Αυτοι που θα εκαναν σεξ, αν είχαν γεννηθει παλια, με 10 γυναικες πχ τωρα θα κάνουν με 50. Ενω αυτοι που δε θα έκαναν παλια, δε θα κάνουν και τωρα. Δεν αλλαξε κάτι αλλο.
Νιωθω σαν 10χρονος στο σωμα 29χρονου. Σαν σεξουαλικα να έμεινα 10 χρονων.... όπως και για το θεμα φίλιες να είμαι 5. Τοσο χαλια.
Μακαρι να ήμουν ο μοναδικός. Τουλάχιστον θα ήξερα πως μόνο εγω υποφερω και πως κανεις άλλος δεν εχει αυτόν τον πόνο...
Να σου πω ενα αστειο;
Πριν βρω αυτο το φόρουμ, πιστευα πραγματικα πως μόνο εγω υπάρχω... Πως ήμουν κατι σαν το αντίβαρο στην ζυγαρια για να φερνω μια ισορροπια. Ότι δεν έκανα κατι γτ έπρεπε κάποιος να μην κάνει για να μπορουν να έχουν σχεσεις οι αλλοι. Σαν να θυσιαζόμουν (θέλοντας και μη) για να εχουν όλοι οι άλλοιαυτο που δεν μπορουσα να έχω εγω... ξερω, γελεια σκέψη αλλα μου εδινε δυναμη και πολυ υπομονη. Οταν ανακάλυψα αυτο το φόρουμ και είδα πόσοι σαν και μενα υπάρχουν, λυπηθηκα που η "θυσία" μου ήταν αχρηστη. Που δεν ήμουν συμαντικός/ξεχωριστός ουτε καν σε αυτο. Που και άλλοι ενιωθαν τον πόνο να μην τους θέλουν ερωτικα....
Σκέφτηκες ποτέ να πας να βρεις αυτούς τους τύπους;Quote:
Originally Posted by archangel
Να τους πεις κατάμουτρα τι κακό σου κάνανε;
Πριν μερικα χρόνια συναντησα τυχαια εναν απο αυτούς. Ειχε το θρασος να μου κα΄νει και χαρες που με είδε.... Λες και ειχε ξεχασει τι εκανε. μονολεκτικα του απαντησα και εφυγα. Αστο δι@ολο!!Quote:
Originally Posted by GiannisNik3
Εγω στο τριτο σχολειο υπηρχε μια μαυρη κοπελα που κοροιδευαν όλοι, στην αρχη εκανα παρεα μαζί της αλλα στο τελος για να με αφησουν ησυχο εκανα κατι που μετανιωνω ακομα και σημερα. Αρχισα να την κοροιδευω κι εγω..... Το μονο καλο που βγηκε απο αυτο ήταν πως με αυτο τωρα ξερω ότι δεν θα αλλαζω αυτο που ειμαι για κανενα λόγο. Πολλες ειναι οι φορες που σκεφτομαι να ψαξω να την βρω και να της ζητησω συγνωμη, αλλα ντρεπομαι πολυ
Με έκανες και θύμωσα πολύ με την δασκάλα σου!!!! Είχα κι εγώ εναν δάσκαλο που μας χτυπούσε στο δημοτικό κι ακόμα και τώρα (επειδή μένω τα τελευταία χρόνια στον τόπο που μεγάλωσα) όποτε τον βλέπω τυχαία στο δρόμο δεν θέλω να του λέω ούτε γεια! Και καταλαβαίνω απόλυτα το κλίμα τρομοκρατίας που λες και το ότι δεν ήθελες να το πεις στους δικούς σου γιατί φοβόσουν τα χειρότερα. Εγώ δεν ζούσα τέτοιες καταστάσεις με συμμαθητές, μόνο αυτός ο δάσκαλος ήταν που χτυπούσε σχεδόν όλα τα παιδιά και πάλι οι περισσότεροι φοβόμασταν να το πούμε στους δικούς μας για να μη μας κάνει χειρότερα.Quote:
Originally Posted by archangel
Πέρασες πολύ δύσκολα βρε συ και τώρα καταλαβαίνω καλύτερα γιατί σου είναι τόσο δύσκολο να κοινωνικοποιηθείς. Κουβαλάς αυτό το βάρος της απόρριψης γιατί ως παιδί είναι φυσιολογικό να μην μπορείς να υπερασπιστείς τον εαυτό σου.
Όμως και πάλι μου κάνει εντύπωση κάτι. Οι γονείς σου δεν ήξεραν για το ξύλο κτλ αλλά δεν ανησυχούσαν που σε έβλεπαν χωρίς φίλους; Δεν προσπάθησαν να σε βοηθήσουν σε αυτό το κομμάτι; Εμένα ας πούμε η αδερφή μου που δεν ήταν τόσο κοινωνική μικρή και περνούσε πολλές ώρες μέσα στο σπίτι, οι γονείς μου συνέχεια ανησυχούσαν και προσπαθούσαν να την παρακινήσουν να κάνει φίλες, την πήγαιναν σε σπίτια που είχαν παιδιά στην ηλικία της για να κάνουν παρέα, βγαίναν οι ίδιοι με άλλους γονείς ....δεν έκαναν τέτοια οι γονείς σου; Ή σε άλλες δραστηριότητες που είχες, δεν υπήρχαν άλλα παιδιά να κανετε παρέα; Θα πήγαινες φαντάζομαι μια ξένη γλώσσα ή σε κάποιο άθλημα...κάτι.
Γιατί σίγουρα αν είχες κάνει έστω έναν φίλο σε εκείνες τις ηλικίες δεν θα αντιδρούσες με τον ίδιο τρόπο στην βία των συμμαθητών σου. Το ότι ήσουν ένας και εκείνοι πολλοί είναι που σε ακινητοποιούσε.
Quote:
Originally Posted by elisabet
Τετοιοι "ανθρωποι", αν και δεν τους αξιζει ο τίτλος "ανθρωποι", δεν πρεπει να γίνονται δάσκαλοι. Αυτο εχω να πω. Εχει πεθανει και δε μπορω να την συγχωρησω...
Στο πρωτο σχολειο μεναμε εξω απο δυο χωρια στη δουλεια. Ηταν ενα βετζινάδικο και το σπίτι ήταν απο πάνω, όποτε δεν υπηρχαν παιδια για να παίξω παρα μόνο αν ερχόταν κάνεις εκει, κατι σπανιο
Μετα που πηγα στο δευτερο, και τρίτο σχολειο μου έλεγαν να κάνω φίλους αλλα 1ον φοβόμουν και 2ον κανεις δε με ήθελε. Με ελάχιστα ατομα που μιλουσα λίγο δεν ενιωθα ανετα να τους βάλω στο σπίτι μου μεσα.
Ακομα και στο φροντηστηριο πήγα στο γυμνασιο και ήμουν ο μεγαλυτερος απο όλα τα υπόλοιπα παιδια εκει που πηγαιναν δημοτικο.
Μακαρι να μπορουσα να γυρισω πισω στο χρόνο τωρα. Δε θα τους αφηνα να με ξανακοιτάξουν.....
Εγώ τι να πω;Quote:
Originally Posted by elisabet
Που η μάνα μου έκανε τα πάντα για να κοινωνικοποιηθώ μικρός;
Και σε πάρτι με πήγαινε και πάρτι μου έκανε στο σπίτι...
Προσπάθησα όσο μπορούσε!
Παρόλα αυτά, εγώ από μικρή ηλικία ήμουν "sui generis".
Θυμάμαι όταν ήμουν 6, που είχα πάει σ' ένα πάρτι ενός κοριτσιού..
Ήμουν έξω από το αυτοκίνητο και δεν ήθελα να μπω μέσα, διότι όλα τα παιδιά φώναζαν το επίθετό μου -του τύπου "ζήτω, ήρθε ο τάδε"- κι εγώ το εκλάμβανα αρνητικά και μ' έκαναν να ντραπώ!
Ντροπή και συστολή εκ γενετής.....
Δε ξέρω από που αρχίζει αυτό το πράγμα.....
Παρόλα αυτά και παρότι ήμουν ντροπαλός και δε γούσταρα να παίζω ποδόσφαιρο με τα αγόρια, διότι δε μου άρεσε η βία, τα κορίτσια με συμπαθούσανε! Και με κάνανε παρέα! Πιο πολύ στο φιλικό κομμάτι όμως, όχι στο ερωτικό.........
Και πέρασα αρκετά καλά!
Όταν άλλαξα σχολείο, στην Πέμπτη δημοτικού, ό,τι ήξερα χάθηκε....
Αν εξαιρέσεις ένα κορίτσι, όλα τα υπόλοιπα με κοροϊδεύανε......
Επειδή, όταν ήμουν 1 έτους, έπεσα από τις σκάλες ρωτούσα τους δικούς μου μήπως "παίχτηκε" κάτι και μου συμβαίνουν αυτά που μου συμβαίνουν, τα παράξενα! Ξέρω γω, μήπως μου άφησε κανά "κουσούρι" όλο αυτό, διότι αρκετές φορές ακόμα κι εγώ ο ίδιος απορώ με τον τρόπο σκέψης μου! Είναι σα να κάνει κάτι ο εαυτός μου εκείνη την ώρα και ταυτόχρονα ο άλλος εαυτός να μου λέει "μα είσαι με τα καλά σου, ρε μαλάκα;"............... Έχω κάνει και στα 14 εγκεφαλογράφημα, τότε που με είχε πιάσει βουλιμία, και δε μου βρήκαν τίποτα, λένε.............
Εγώ έχω καταλήξει οτι ο άνθρωπος ήταν άρρωστος. Χρειαζόταν βοήθεια και ο ίδιος. Δεν είναι φυσιολογικό να ξεσπάς σε 10χρονα.Quote:
Originally Posted by archangel
Κάποια στιγμή τον είχα συναντήσει κάπου, πολλά χρόνια αργότερα μεγάλη πια και μου έκανε παράπονα γιατί δεν τον χαιρετάω. Του είπα "γιατί με χτυπούσες!" και ακόμα και με αυτή φράση που του την είπα μπροστά σε κόσμο και είδα την αμηχανία του, ένιωσα να μου φεύγει ένα βάρος.
Νομίζω πάντως οτι οι γονείς έχουν μεγάλο μερίδιο σε αυτό το κομμάτι με τους φίλους. Δεν είναι απλά το θέμα να σου πουν να κάνεις φίλους, δεν χρειάζεται να στο πει αυτό κανείς, αν ήξερες τον τρόπο θα το έκανες και μόνος σου, να σου δείξουν έπρεπε! Ας έμενες όπου έμενες, θα μπορούσαν να καλέσουν οι ίδιοι κάποιους γονείς με τα παιδιά τους στο σπίτι, να σε πάρουν και να πάτε εσείς επίσκεψη σε κάποιους άλλους...να γίνουν οι ίδιοι φίλοι με τους γονείς των παιδιών ώστε να σου δείξουν τον δρόμο και να σε κάνουν να νιώσεις πιο άνετα. Δεν γίνεται να βλέπεις ένα παιδί σε αυτές τις ηλικίες να μην έχει φίλους και να αδιαφορείς.
Εχω παράδειγμα από τον περίγυρο μου εδώ μια οικογένεια ακριβώς με το θέμα που λες. Δεν ξέρω αν το παιδί υφίσταται μπουλινγκ στο σχολείο (πολύ πιθανό!!!) αλλά σίγουρα κάποιο πρόβλημα υπάρχει γιατί έχει φτάσει γυμνάσιο και δεν έχει ούτε έναν φίλο! Και οι γονείς το αντιμετωπίζουν ως φυσιολογικό αυτό, σα να μη συμβαίνει τίποτα. Μη σου πω οτι χαίρονται κιόλας που το παιδί τους είναι "ήσυχο" και δεν έχει μπλέξει με παρέες και δεν γυρνάει δεξιά κι αριστερά. Όχι, δεν είναι προτέρημα να είναι "ήσυχο"! Είναι παιδί! Πρέπει να ψηθεί με τις ανθρώπινες σχέσεις, πρέπει να βγαίνει, να κάνει και βλακείες.... αλλιώς πώς θα μάθει; Κι αν για κάποιο λόγο δεν μπορεί να το κάνει μόνο του, εσύ ως γονιός πρέπει να το μάθεις να το κάνει. Φρόντισε εσύ να γίνεις πιο κοινωνικός για να γίνει και το παιδί σου!
Και βλέπω το παιδί και ακόμα και στον δρόμο που περπατάει , μοιάζει φοβισμένο! Δεν θέλω να σκεφτώ τι πρόβληματα θα κουβαλάει αυτό το παιδί μεγαλώνοντας και πόσο αγώνα θα πρέπει να κάνει ως ενήλικας πια για να μάθει πράγματα που έπρεπε να είχε μάθει στα 10 του. θυμώνω πολύ με τους γονείς με κάτι τέτοια...
Πάντως πρέπει να είσαι περήφανος για τον εαυτό σου νομίζω... είσαι τυχερός που όλα αυτά δεν σου βγήκαν σε κακία και μίσος για τους άλλους. Είναι λογικό να νιώθεις εγκλωβισμένος σε σώμα ενήλικα, γιαυτό σου λέω οτι πρέπει να εστιάσεις στις κοινωνικές σχέσεις γενικά προς το παρόν και να αφήσεις για λίγο στην άκρη τα ερωτικά. Τι σου λέω τώρα θα μου πεις... είσαι νέος άνθρωπος φυσικά και θέλεις να ερωτευτείς και να το ζήσεις όλο αυτό, αλλά νομίζω αν εστιάσεις γενικά στις σχέσεις σου με τους άλλους, κοινωνικές φιλικές κτλ...θα έρθει κι αυτό πιο γρήγορα από όσο φαντάζεσαι.
Ψυχοθεραπεία κάνεις;
Είναι η μαλακία που υπάρχει στο κεφάλι κάποιων γονιών και προωθείται και μέσω του εκπαιδευτικού συστήματος.....Quote:
Originally Posted by elisabet
Το "ήσυχο" παιδί!
Αν γνωρίζανε τι κακό κάνουνε δάσκαλοι με τέτοιες αντιλήψεις!
Κι εγώ, όταν ήμουν 2α- 3η Λυκείου και είχα κλειστεί εντελώς στον εαυτό μου και το μόνο που έκανα ήταν να διαβάζω, οι καθηγητές μόκο! Αντ' αυτού ήμουν το "καλό" παιδί, το διαβαστερό, που δεν ασχολούμαι με τριήμερες, που λέω το μάθημα και τα σχετικά....
Αν ήξερα τι θα περνούσα αργότερα, όταν στα 21 ένιωσα πως "ανοίχτηκε" η γη κάτω από τα πόδια μου.... Όταν ένιωθα κυριολεκτικά καθυστερημένος μπροστά στους συνομηλίκους μου, που δεν καταλάβαινα τι λέγανε και γιατί γελάνε μ' αυτό το αστείο...... Ευχόμουν να έκανα ένα ταξίδι στο χρόνο να διόρθωνα όλα αυτά τα λάθη!
Έτσι για να βγάλω τη "ρετσινιά" του καλού παιδιού πήγαινα στα studio κι έκανα ό,τι ανωμαλία μπορεί να φανταστεί κανείς......!
αστο δε θα φανταστω γιατι ξερεις τι θα χρειαστω
..............λεκανάκι;Quote:
Originally Posted by αλεξανδρος_77
Μη μου ανησυχείς!
Μόνο μέχρι ουρολαγνεία έφτασα...
Παραπέρα δεν το πήγα.
Σε πληροφορώ ότι από την αρχαία ελληνική μυθολογία, κιόλας, μπορείς να ανιχνεύσεις τέτοιες καταστάσεις!Quote:
Originally Posted by αλεξανδρος_77
Θυμήσου, όταν ο βασιλιάς Ακρίσιος φυλάκισε την κόρη του, Δανάη, σ' ένα κελί κάτω από τη γη.
Είχε πάρει χρησμό ότι ο εγγονός του θα τον σκότωνε και θα του έπαιρνε το θρόνο, γι' αυτό ήθελε να την εμποδίσει να έρθει σ' επαφή μ' οποιοδήποτε άντρα..
Ο Δίας είδε την ομορφιά της και την ερωτεύτηκε. Κι επειδή δε μπορούσε να' ρθει μ' άλλο τρόπο σε επαφή μαζί της, "γλίστρησε" στο κελί υπό τη μορφή χρυσής βροχής. Έτσι εισχώρησε, από μία χαραμάδα, στη φυλακή της! Εκείνη έμεινε έγκυος και γέννησε τον Περσέα. Από' κει πήραν τα ονόματά τους η "χρυσή βροχή", όπως την εννοούμε σήμερα, το γνωστό "golden shower", "golden rain"!
αυτον πρωτη φορα τον ακουω εγω ξερω μονο το βασιλια αρθουρο :-/
Εισαι τυχερός που δεν εχει Imoge να βάλωQuote:
Originally Posted by GiannisNik3
Τουλαχιστον εσυ κατουρουσες!!! σωστα;;;
Quote:
Originally Posted by elisabet
και κάλα του τα πες. Που ήθελε και χαιρετουρες....
Κοιτα. Οι γόνεις μου προσπάθησαν πολλες φορές. έφερναν φίλους τους που είχαν παιδια και παίζαμε λιγακι (μάλιστα θυμαμαι μια φορα που παίζαμε με ενα παιδι απο εκει, πηρα ενα χαρτοκόπτη και τρυπησα καμια σαρανταρια φορές ενα δερμάτινο σαλόνι που είχαμε τότε. Το ξυλο που είχα φαει ακομα το θυμαμαι :Ρ χαχαχαχα) αλλα αυτο δεν ήταν αρκετο για να κανω παρέα. συνηθως επαιζα μόνος μου (Το αγαπημενο μου παιχνιδι το έπαιζα την ανοιξη. Ηταν κατι λουλουδια που το έκανα να μοιαζει με ανθρωπο και επαιζα πόλεμο με αυτα. Ή κάτι άλλα λουλουδια που αν τα έτρυβες στον τοιχο έβγαζαν ενα ροζ χρωμα που έκανα πως ήταν αιμα και με μια βελόνα, εκανα πως ηταν σπαθι, έπαιζα πως τα σκότωνα. Ωραια παιχνιδια ήταν )
Ισως ειμαι χαρουμενος που είχα την ζωη που είχα μόνο και μόνο γτ είμαι αυτός που είμαι χάρει σε αυτο που έπαθα.
Εχω κάνει τωρα παρεα με ενα παιδι που γνωρισα στη δουλεια (πελάτης) και μια μερα κουβεντιάζαμε για τα σεξουαλικα και μου είπε πως
δίνω πολυ σημασια στις γυναίκες και πως θα ήταν καλυτερο να της γράψω και να της αφήσω αυτες να με κυνηγησουν....... αποκλείεται
όχι. Δεν εχω κάνει ποτε.
archangel είδα και το δικό σου μήνυμα.Quote:
Originally Posted by elisabet
Καταλαβαίνω τη δυστυχία να νιωθεις 10χρονος σε σώμα 29χρονου. Ελπίζω η ζωη σου τωρα (σε όλα) να αντιστοιχει σε συμπεριφορα 29χρονου. Διοτι η χαμηλη αυτοεκτιμηση και η επεκταση της δλδ η αυτουποτιμηση, ως αποτελεσμα των τραυματων που μας φορτωνουν σε μικρη ηλικια κανει ζημια στη συνεχεια της ζωης μας. Μας κανει να θεωρουμε τους εαυτους μας κατώτερους των αλλων, αποφευγουμε να ρισκαρουμε και να κανουμε βηματα μπρος, ετσι χανονται ευκαιριες μπροστα απο τα ματια μας σε καθε τομεα της ζωης.
Τουλάχιστον πάλι καλα που είχες δυναμικούς γονείς που έβαλαν για τα καλά τη δασκάλα και τα άλλα παιδια στη θέση τους. Και όντως, οι μπούληδες παίρνουν δύναμη από φόβο κάποιου και του κάνουν μπούλιγκ. Πολύ σωστή διαπίστωση την οποία δυστυχώς δεν κατανοούν όσοι υφίστανταια μπούλιγκ. Γι αυτό δεν αντιδρούν. Άμα αντιδράσει κανεις στο μπούλιγκ οι μπούληδες μπαίνουν για τα καλα στη θεση τους και επικρατεί πλέον σεβασμός και αποφυγή ή ξεκινά μια εκατέρωθεν ανταπόδωση που μπορεί να φτάσει σε εί ταν ή επί τας. Το θετικό σε αμφότερες τις περιπτώσεις είναι πως γλυτώνεις απο το να φορτωθείς εσωτερικά τραύματα τα οποία θα κουβαλάς μια ζωή. Καλύτερα να βασανίζεσαι με νεύρα και εκδηλώσεις εκδίκησης παρα με απωθημένα.
elisabet,
αυτον τον δάσκαλο φανταζομαι πως αμα το βλεπεις ξυπνάνε μέσα σου οι μνημες και ο φόβος, γι αυτο προσποιήσε πως είσαι αδιαφορη ή τον χαιρετας και του μιλάς σαν να μην συμβαινει τιποτα. Το να του τα χωσεις, να του υψωσεις δλδ τονο φωνης τώρα και να του πεις καταμουτρα γι αυτα που σου εκανε, αυτο επενεργει ως λύτρωση για σενα. Φεύγει μερος από το βαρος που κουβαλας μεσα σου. Ειναι θεμα υπέρβασης να το επιτυχεις.
Δεν το χεις σκεφτεί ποτέ ή είσαι αρνητικός;Quote:
Originally Posted by archangel
Νομίζω η ψυχοθεραπεία θα σε βοηθούσε πολύ. Φαίνεται σα να έχεις κατασταλάξει μέσα σου σε μια συγκεκριμένη εικόνα για τον εαυτό σου (είμαι το θύμα, ο κακομοίρης που δεν τον θέλει καμια, είμαι βαρετός κτλ) και αναπαράγεις συνεχώς αυτή την εικόνα. Ίσως ένας ειδικός να μπορούσε να σε βοήθησει να αλλάξεις αυτή την εικόνα και να νιώσεις καλύτερα με τον εαυτό σου.
Κι εντάξει δεν είναι ανάγκη να είμαστε όλοι οι σουπερ κοινωνικοί, αλλά θα μπορούσε να σε βοηθήσει ώστε αυτό να μην σου δημιουργεί πρόβλημα στην ζωή σου.
Να σου πω την αλήθεια τωρα πια τον λυπάμαι. Δεν μου προκαλεί ταραχή η συνάντηση ή φόβο ή κάτι τέτοιο...νομίζω περισσότερο τον λυπάμαι γιατί θεωρώ πως πέρασε μια ζωή δυστυχής με πολύ θυμό χωρίς λόγο.Quote:
Originally Posted by ioannis2
Απλά το θεωρώ και υποκρισία να τον χαιρετήσω, δεν χαίρομαι που τον βλέπω δεν έχω όμορφες αναμνήσεις να θυμάμαι απο κεινον, οπότε το θεωρώ υποκρισία να τον δω και να κάνω την χαρούμενη και να τον χαιρετήσω. Και μόνο που του απάντησα όταν με ρώτησε γιατί δεν του μιλάω και του είπα την αλήθεια και είδα την αμηχανία του εκέινη τη στιγμή μπροστά σε όλους νομίζω μου αρκεί, δε το κουβαλάω πια ως βάρος. Μερικές φορές που συναντιόμαστε με παλιούς συμμαθητές και θυμόμαστε τέτοια περιστατικά, τα περισσότερα με γέλιο τα θυμόμαστε πια και μάλλον μας έκανε κι ένα καλό άθελα του, μας έδεσε όλους περισσότερο μεταξύ μας. Δηλαδή θυμάμαι τότε ως παιδιά που μαζευόμασταν όλοι μαζί και προσπαθούσαμε να καταστρώσουμε σχέδια για το πως θα τον ξεφορτωθούμε από το σχολείο χωρίς να καταλάβει οτι το κάναμε εμείς.Ή οτι χωριζόμασταν σε ομάδες και οι μισοί φυλάγανε τσίλιες και οι άλλοι μισοί του σκάγανε τα λάστιχα του αυτοκινήτου.
Αρα το χειρίστηκες καλά elisabet. Ιδίως τώρα, αλλά και τότε.
Έπαιξε ρόλο το ότι δεν ήμουν μόνη, νομίζω αυτό ήταν το βασικό. Γιατί ο δάσκαλος (όπως κι ο γονιός κτλ) είναι η εξουσία σε εκείνη τη φάση και μπορεί εύκολα να σε τσακίσει. Όμως δεν ήμουν μόνη, ήμασταν όλα τα παιδιά μαζί, οπότε αυτό από μόνο του σου δίνει θάρρος. Αν ήμουν όπως στην περίπτωση του archagel εγώ από την μία και όλοι οι άλλοι μαζί από την άλλη, δεν θα μου άφηναν επιλογή νομίζω.
Επίσης οι γονείς μου είχαν την τάση (μου βγήκε σε καλό τις περισσότερες φορές) να μην αναλαμβάνουν εκείνοι αυτό που θεωρούσαν δική μου ευθύνη. Θυμάμαι μια φορά είχαμε πάει κάπου όλοι μαζί και υπήρχαν κι άλλες οικογένειες με παιδιά κι εμείς τα παιδιά παίζαμε όλα μαζί λίγο πιο πέρα. Ένα μεγαλύτερο παιδί μου έπαιρνε συνεχώς τα παιχνίδια και δεν μου τα έδινε πίσω. Πήγα στους γονείς μου όλο παράπονο και τους το είπα για να έρθουν και να το πάρουν. Τότε μου είπαν : αν θες το παιχνίδι σου πήγαινε και πάρτο μόνη σου, αλλιώς σταμάτα να γκρινιάζεις. Εκείνη τη στιγμή θύμωσα μαζί τους, αλλά αναγκάστηκα και πήγα και του το πήρα μόνη μου. Βέβαια φαντάζομαι οτι θα παρακολουθούσαν διακριτικά τι γινόταν για να επέμβουν αν χρειαζόταν, αλλά τελικά με αυτό μου κάνανε περισσότερο καλό απ' οτι αν ερχόντουσαν και λύνανε αυτοί το θέμα.
Αυτό που θέλω να πω είναι οτι σε τέτοιες περιπτώσεις οι γονείς παίζουν καθοριστικό ρόλο στο πώς το χειρίζονται και στο πώς μαθαίνουν και στα παιδιά τους να το χειρίζονται και η λύση δεν είναι πάντα να αναλάβουν εκείνοι όλη την ευθύνη. Μπορούν διακριτικά να βοηθήσουν αλλά ταυτόχρονα να δώσουν στο παιδί την ώθηση να αντιδράσει μόνο του όταν κάποιος του επιτίθεται με όποιον τρόπο.
Νομίζω πως η Ελισάβετ έχει δίκιο!Quote:
Originally Posted by elisabet
Δοκίμασε να πας σε ένα ψυχοθεραπευτή.
Θα σε βοηθήσει!
Quote:
Originally Posted by ioannis2
Συμφωνω. Κι εγω εχω χασει καποιες ευκαιριες στο παρελθον μου εξαιτιας όλων αυτων. Μαλιστα οταν σπουδαζα, ειχα γνωρισει μια κοπελα που γιναμε καλοι φιλοι. Στην αρχη αυτη η κοπελα (που ήταν παρα πολυ ομορφη Why :ρ) με φλερταρε ξεκαθαρα, μου ειχε πει πολλες φορες να παμε για καφε ή να παμε σπίτι της να μεινουμε μόνοι κλπ αλλα εγω δεν πηγα. οταν επιτελους το εκανα ήταν αργα, με εβλεπε πλεων σαν φίλο. Γνωρισε μαλιστα και ενα παιδι (απο τα καλυτερα παιδια που εχω γνωρισει) και πλεων ειναι παντρεμενη με ενα παιδι μαζί του. Δλδ τουλαχιστον για αυτην ειναι όλα καλα, και ισως καλυτερα που εγιναν ετσι τα πραγματα.
Ναι αυτο πρεπει να κατααβουν αυτα τα παιδια. Οτι εχουν την δυναμη να τους σταματησουν. Εγω το καταλαβα στο γυμνασιο και για αυτο μετα απο εκει σταματησε αυτο το βασανο αλλά άλλα παιδια δεν το μαθαινουν και δε κανουν τίποτα ή κανουν καποια βλακεια (δες Γιακουμακη).
Οχι το εχω σκεφτει.Quote:
Originally Posted by elisabet
Απλως υπαρχουν ανθρωποι που εχουν πολυ χειρότερα ψυχολογικα προβλήματα απο εμενα που εχουν περισσοτερο αναγκη τον ψυχολόγο απο εμενα. Και εκτος αυτου.... δε μου αρεσει να μιλαω για τα ερωτικα μου προβληματα προσωπο με προσωπο.... Εννοω εδω υπάρχει η ανωνυμια που μου δίνει την ελευθερια να μιλησω. Ενας όμως ψυχολόγος θα με δει απο κοντα. Θα ξερει το όνομα μου. ποιος είμαι.
χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχ αχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα χαQuote:
Originally Posted by elisabet
Συμμορία ;Ρ
Quote:
Originally Posted by elisabet
Συμφωνω με αυτο που εκαναν οι γονεις σου. Σου εμαθαν να υπερασπιζεσαι τον εαυτό σου χωρίς να βασιζεσαι στους άλλους. Το να είσαι υπερπροστατευτηκός δεν ειναι πάντα καλό...
Quote:
Originally Posted by elisabet
Αυτο είναι! Αυτο κανω κι εγω. Πρεπει να βλέπεις πάντα το θετικο σε όλα. Να βρίσκεις κάποιο καλο ακόμα και στο χειρότερο κακό. Εγω πχ δεν θα ήμουν αυτος που είμαι αν δεν ειχα πάθει ότι εχω μάθει. Και μπορει να εχω 1002 κακα αλλα και το ενα καλό που εχω ειναι αρκετο για να τα καλυψει.... τουλάχιστον για μενα
Ελα βρε...και τι φοβάσαι; Μην πάρεις την θέση από κάποιον άλλον που χρειάζεται περισσότερο τον ψυχολόγο;Quote:
Originally Posted by archangel
Κοίτα αυτό που κάνεις, το έκανα για χρόνια για διάφορα θέματα. Υποβιβάζεις το δικό σου θέμα, βλέποντας τα χειρότερα. Αυτό ακριβώς έκανα κι εγώ. Έλεγα σιγά το δικό μου δεν είναι και τόσο σοβαρό, είμαι υπερβολική, υπάρχουν άνθρωποι που έχουν χειρότερα και τα καταφέρνουν μια χαρά. Ναι αλλά δεν είναι έτσι! Για τον καθένα μας είναι σοβαρό το δικό του όσο απλό κι αν φαίνεται στους απ εξω. Και να σου πω και κάτι; Είναι βολική δικαιολογία για να μην ασχολούμαστε ποτέ με τα δικά μας. Είναι καλό να είσαι θετικός άνθρωπος και να βλέπεις το θετικό και να μην ξεχνάς πως υπάρχουν και χειρότερα, αλλά αυτό δεν μπορεί να είναι δικαιολογία για να βολεύεσαι με τα μέτρια! Ή να μην διεκδικείς τα καλύτερα!
Ενώ τα πράγματα είναι απλά : Ξέχνα το αν είναι σοβαρό ή όχι. Είναι κάτι που σε ενοχλεί και θες να το αλλάξεις; Αν η απάντηση είναι ναι, τότε κάνε κάτι να το αλλάξεις!!! Αλλιώς πάρτο απόφαση πως έτσι θα ναι η ζωή σου και σταμάτα να γκρινιάζεις. Θες να συνεχίσεις να ζεις έτσι; μπορεί να είσαι ευχαριστημένος με αυτόν τον τρόπο ζωής ή να έχεις αποφασίσει να καλογερέψεις δεν ξέρω... αν δεν θες όμως τοτε κινητοποιήσου να κάνεις κάτι για αυτό. Δεν θα έρθει μόνο του! Αν ήταν να έρθει θα είχε έρθει μέχρι τώρα.
Συγνώμη που στα λέω έτσι χύμα, αλλά είναι ο τρόπος που τα λέω και στον εαυτό μου όταν με πιάνω να βολεύομαι με καταστάσεις που δεν με ικανοποιούν και να το παίζω θετική ότι και καλά τα πράγματα θα αλλάξουν από μόνα τους. Τίποτα δεν αλλάζει αν εμείς συνεχίζουμε να κάνουμε τα ίδια που κάναμε μέχρι τώρα! Δεν είσαι αισιόδοξος αν περιμένεις οτι κάνοντας τα ίδια θα έχεις άλλα αποτελέσματα, είσαι απλά ηλίθιος! (δεν το λέω για σένα ...καταλαβαίνεις!)
Τώρα για το άλλο που λες πώς θα μιλήσεις σε έναν άγνωστο για τα προσωπικά σου...σιγά! Λες και θα είσαι ο πρώτος που θα ακούσει και θα συγκλονιστεί! Κι εγώ πριν πάω πρώτη φορά σε ψυχολόγο θεωρούσα οτι αποκλείεται να καταφέρω να μιλήσω σε έναν άγνωστο και να του πω τα πολύ δικά μου. Ναι καλά... σε πληροφορώ οτι μια χαρά πήγα, έβγαλα από το νου μου οτι μιλάω σε άνθρωπο απέναντι μου, είπα πες οτι μιλάς στον καθρέφτη στον εαυτό σου και μετά από τα πρώτα 5 λεπτά τα είχα ξεφουρνήσει όλα! Είχα σκεφτεί να του πω αν δεν μπορούσα να ανοιχτώ, αν γινόταν να του τα γράψω και να τα δώσω γραπτώς (δεν ξέρω αν γίνεται κι αν θα το δεχόταν) αλλά τελικά ούτε αυτό χρειάστηκε. Ιδέα σου είναι οτι δεν μπορείς να το κάνεις! Μόλις πας θα δεις οτι η ανάγκη σου να τα βγάλεις από μέσα σου θα είναι μεγαλύτερη απο την ντροπή.
Quote:
Originally Posted by elisabet
καταλαβαινω τι εννοεις.
Συμφωνω και ισως να πάω αν δω πως το χρειαζομαι. Απλως δεν βλέπω πως θα με βοηθησει το να μιλησω σε κάποιον στο να ξεπεράσω το πρόβλημα μου. Εκτος κι αν ειναι γυναικα και με ερωτευτει ;Ρ
Οχι, προτειμω να μου τα λένε χυμα απο το να μασας τα λόγια σου. :)
Αρα σε κανει να μιλας σε αυτον απο μονο σου....
Συγνωμη που αργισα να απαντησω αλλα το πρόγραμμα στη δουλεια εγινε παράξενο και δεν ειχα χρόνο να μπω στο ιντερνετ,
ΚΛΑΙΩ!!! :DQuote:
Originally Posted by noumac
Θα σε βοηθήσει γιατί προφανώς κάτι κάνεις λάθος εκτός κι αν έχεις πια κατι τόσο απωθητικό στην εμφανιση σου που ενταξει εκει πάει αλλου το θέμα.Quote:
Originally Posted by archangel
Αλλά για να μην έχει υπάρξει μια σχέση μέχρι τώρα ή μια στενή φιλία ή κάτι...σημαίνει ότι κάτι γίνεται. Κι όσο συνεχίζεις να φέρεσαι όπως φερόσουν μέχρι τώρα δεν θα αλλάξει κάτι. Η συμπεριφορά σου μέχρι τώρα, ο τρόπος σκέψης σου κτλ είχαν αυτό το αποτέλεσμα στην ζωή σου, μη περιμένεις να αλλάξει αυτό χωρίς να αλλάξεις πρώτα κάτι από τα παραπάνω.
Ένα στοιχείο που φαίνεται και μπορώ να στο πω κι απο δω είναι οτι έχεις πολύ χαμηλή αυτοπεποιθηση και αυτοεκτιμηση. Αυτά υπάρχουν τρόποι να τα δουλέψεις με έναν ψυχολόγο.
Όμως μπορει να υπάρχουν κι άλλα που οτι και να λέμε εμείς εδώ δεν μπορούμε να σε βοηθήσουμε.
Εγώ νομίζω πως αν πας και τονωθεί λίγο η αυτοπεποίθηση σου θα γίνεις άλλος άνθρωπος!
Αν είναι και γυναίκα και σε ερωτευτεί ... ακόμα καλύτερα! :Ρ
Quote:
Originally Posted by elisabet
Και πως θα τονοθει η αυτοπεπειθηση μου στον ψυχολόγο.... Η αυτοεκτίμηση ίσως αλλα η αυτοπεπείθηση πως; δεν καταλαβαινω
Εγω πιστευω πως είναι εξαιτείας του μπουλινγκ που είχα μικρός, και ότι μεγάλωσα σχετικα μόνος μου. Θελω να πω μικρός ενιωθα ενα φόβο όταν πλησιαζα αλλα παιδια. ισως υποσυνείδητα να έχω ακόμα τον ιδιο φόβο
Βρε συ αφού λες από μόνος σου τους λόγους!
Γιαυτό πάμε στον ψυχολόγο για να πολεμήσουμε τους φόβους μας, να έρθουμε σε καλύτερη επαφή με το μέσα μας, να αλλάξουμε τυχόν λάθος πεποιθήσεις...ειναι διαφορετικο να τα συζητάς με αγνώστους στο ιντερνετ -που δεν ειμαστε και ειδικοί- και διαφορετικό να έχεις έναν ειδικό που να μπορεί να σε καθοδηγήσει ακριβώς και να σε βοηθήσει να αλλάξεις πράγματα στην ζωή σου.
Στο κάτω κάτω δοκίμασε! Δωσε ενα χρονικό διάστημα και αν θεωρήσεις πως δεν σε βοηθάει μην ξαναπάς.
Αλλά η ζωή περνάει και μην κάθεσαι με σταυρωμένα χέρια περιμένοντας να αλλάξουν τα πράγματα ως δια μαγείας!
Μια φράση που μου αρέσει πολύ είναι "Αν δε σου αρέσει εκεί που είσαι, κουνήσου! Δεν είσαι δέντρο!"
Ίσα ίσα που είναι το αντίθετο. Η αυτοεκτίμησή σου μπορεί να μην βελτιωθεί ποτέ, αλλά η αυτοπεποίθησή σου θα βελτιωθεί σίγουρα αν πας σε ένα καλό ψυχολόγο. Αυτοπεποίθηση σημαίνει να πιστεύεις ότι μπορείς να καταφέρνεις πράγματα, άσχετα αν εκτιμάς τον εαυτό σου ή όχι.Quote:
Originally Posted by archangel
Εγώ πάντως με γνωσιακή-συμπεριφορική σε ΠΟΛΥ καλό ψυχολόγο, κατόρθωσα στο παρελθόν να κάνω σπουδαία πράγματα, πράγματα που ούτε να φανταστώ μπορούσα. Και να ξεκαθαρίσουμε ότι ήμουν σε πολύ χειρότερο επίπεδο κοινωνικά από σχεδόν όλους εδώ μέσα. Εδώ δεν μπορούσα να μιλήσω καν σε κορίτσια και έφτασα, για πρώτη φορά στη ζωή μου, να πάρω τηλέφωνο μια κοπέλα για να βγούμε για καφέ (δεν έγινε τελικά...)
Θα το δοκιμάσω.... ασε να μαζέψω λιγα χρήματα. και να βρω κανεναν καλό. Δεν εχω ψαχτει σε αυτο το θέμα οπότε δε ξέρω αν υπάρχει κάποιος καλός καπου κοντα.Quote:
Originally Posted by elisabet
Quote:
Originally Posted by masterridley
κατάλαβα.
Θα το δοκιμάσω. Εσυ προχωρισες καθόλου τωρα....