Όταν σε θέλει για φίλο.....

[diomides]

Ρε σεις, cosmopolitan forum το κάνατε εδώ μέσα...

[archangel]

Φίλε μου και μόνο από πείσμα πρέπει να βρεις την αυτοεκτίμησή σου!!
Μακάρι να μπορούσα να σου προσφέρω μια μεγάλη αγκαλιά!
Τι μαλάκες ήταν όλοι αυτοί;
Σε δέρνανε;
Και αυτή η μαλακισμένη η δασκάλα, όχι μόνο δεν έκανε τίποτα, αλλά έριχνε κι άλλο λάδι στη φωτιά;
Δε ντρεπότανε λίγο;
Εγώ, αν μου το κάνανε αυτό στο παιδί μου, μήνυση θα της έκανα!!
Ου να μου χαθεί....
Άντε μην αρχίσω τα κοσμητικά επίθετα εδώ μέσα και με πετάξουν έξω από το forum!
Εσύ γιατί τους άφηνες;
Δε σκέφτηκες να τους αστράψεις μία;
Έστω και λίγο......

Φίλε μου για να βρω κάτι πρεπει πρωτα να το χάσω. Εγω δε την απέκτησα ποτε μου...
Αυτο που πρέπει να κάνω ειναι να αποκτήσω αυτοεκτίμηση. Εχω κανει βηματα, και μαλιστα μεγαλα, αλλα εχω πολυ δρομο ακομα και.... νιωθω πως ο χρόνος μου τελειωνει.

Ασε. Πολυ καθικια όλοι τους. Σαν τις σφίγγες έπεφταν πάνω μου καθε μερα...
Οσο για τη "δασκαλα" ναι με έδερνε και αυτη... του στυλ, γυρω γυρω όλοι βαρατε τον Μανωλη... (Βεγκος)
Ναι το σκεφτόμουν αλλα φοβόμουν πως αν έκανα κάτι θα τα έκανα χειρότερα... παιδι ήμουν, 4 τάξη πήγαινα. Τωρα μακαρι να μπορουσα να γυρισω πίσω στο χρόνο θα τα σάπιζα στο ξυλο, αλλα τοτε φοβόμουν πως θα βρω μπελα απο τους γονείς τους που τα χτυπησα.

[GiannisNik3]

Εντάξει Εσύ είσαι η τραγική εξαίρεση μαλλον

Έχω συναισθήματα και δε θα τα χάσω!
Θα κάνω τα πάντα γι' αυτό!
Η μεγαλύτερη ήττα είναι να γίνει και να κάνει κανείς ό,τι πριν το θεωρούσε απευκταίο.......

[archangel]

Τι λες βρε;; Πώς γινόταν όλα αυτα χωρίς να αντιδράσει κανείς; Εννοώ, στους γονείς σου τότε δεν το είχες πει, δεν σε προστάτευσαν;
Ενταξει τα παιδιά είναι σκληρά πάντα κι όταν εντοπίσουν κάποιον πιο "αδύναμο" έχουν την τάση να του τη πέφτουν, αλλά δεν έκανε κανείς τίποτα για αυτο; Και μου λες οτι και η δασκάλα σε χτυπούσε έτσι χωρίς λόγο;!!!
Κάνεις ψυχοθεραπεία/έχεις κάνει; Νομίζω θα σε βοηθούσε να βρεις τι είναι αυτό που σε κρατούσε και δεν αντιδρούσες τότε.

Αυτό που έλεγα για την εποχή και το παρεξηγήσατε, είναι η σύγκριση με παλιότερα. Ένας 17αρης πχ το 40 ή το 60 πολύ δύσκολα μπορούσε να βρει σεξ, δεν προσφέροταν γιατί ήταν άλλη η εποχή. Έτσι υπήρχε πολύ μεγαλύτερη ανάγκη ύπαρξης επαγγελματιών. Τώρα πια οι γυναίκες έχουν αλλάξει, δεν θεωρούν το σεξ κάτι κακό, ούτε ο γάμος είναι προϋπόθεση. Ένα παιδί λοιπόν 16-17 χρονών μπορεί να κάνει τις σχέσεις του και να βρει σεξ πολύ πιο εύκολα. Σε αυτό αναφερόμουν.
Όταν κάτι δεν έχει πάει καλά σε αυτές τις ηλικίες, είτε γιατί έτυχαν οι συνθήκες έτσι είτε γιατί το άτομο το ίδιο δεν μπορούσε να ανταποκριθεί είναι λογικό μετά να δυσκολεύει. Δεν βάζω όριο στο πότε θα γίνει το σεξ, οτι πρέπει οπωσδήποτε να γίνει στα 17 ή στα 20, μπορεί και να μην έχει γίνει μέχρι τότε, αλλά αν έχει υπάρξει μια σωστή εξέλιξη του ατόμου μέχρι τότε χωρίς καταναγκασμούς (να έχει φίλους, να έχει αναπτύξει την αυτοπεποίθηση του, να έχει δραστηριότητες, να έχει παρέες με το αλλο φύλο κτλ), τότε ναι μετά είναι εύκολο να γίνει, είναι απλά θέμα χρόνου.
Δεν είσαι άχρηστος! Απλά προφανώς σου έτυχαν θέματα που σε μπλόκαραν τότε και περιόρισαν την εξέλιξη σου σε αυτόν τον τομέα και για αυτό τώρα δυσκολεύεσαι. Δεν σημαίνει πως είναι ακατόρθωτο, σημαίνει πώς πρέπει να μάθεις από την αρχή και να παλέψεις διπλά για την αυτοπεποιθηση σου ενώ όλα αυτά θα είχαν έρθει φυσικά αν δεν προηγηθεί τα άλλα που είπαμε.
Δεν είσαι ο μοναδικός, όλοι λίγο πολύ παλεύουμε με θέματα του παρελθόντος ή της παιδικής μας ηλικίας για να "διορθώσουμε" αυτά που έγιναν με λάθος τρόπο και επηρέασαν τον καθένα μας σε κάποιο τομέα της ζωής μας.

Οχι. Δεν ειχα πει κουβέντα. Οταν ειχαν δει τα σημαδια απο το χέρι της "δασκαλας" και με ρωτησαν ποιος το έκανε δεν μιλησα. Πηγαν και ρωτησαν την "δασκαλα" και τους ειπε πως δεν ήξερε αλλα θα με πρόσεχε περισσοτερο.... και μετα απο αυτο μου τσιμποσε το κεφαλι για να μην φαινονται.
Εφτασα σε σημειο να μην θελω να πάω σχολειο. Οταν μια μερα δεν άντεξα και μιλησα εγινε χαμός. Ο πατερας μου επιασε τα παιδια και τα σακατεψε στο ξυλο. Η μανα μου την "δασκαλα" και την εκανε σκουπιδι (όχι πως δεν ήταν). Πηγαινε για μηνυση κατευθειαν αλλα η ξαδερφη της μάνας μου την έπιασε (αυτη ήταν γνωστη της "δασκαλας" μου) και την παρακάλεσε να μην κανει μηνυση γτ ήταν αρρωστη και μαλακιες. Εγω ήθελα να τελειωνει το όλο θεμα και ετσι δεν εκανε μηνυση, αλλα έφυγα κι απο αυτο το σχολειο. Πηγα σε ενα αλλο και τα ιδια κι εκει. Τουλαχιστον δεν ειχα και την δασκαλα. Απεκτησα ομως μια φιλη τοτε... την καθαρίστρια του σχολειου. Εκει πέρναγα τα διαλείμματα μου.

Ο λόγος που με χτυπουσε ήταν λεει γτ με έβλεπε κατω (μετα το ξύλο απο τα αλλα παιδια, ένας κρατουσε τσιλιες και μόλις ερχοταν αυτη εφευγαν όλοι και με αφηναν εκει) νωμιζε πως κυλιόμουν στο πάτωμα σαν παιχνιδι και με έδερνε για αυτο.... Ποιο ηλιθια δικαιολογια EVER!!!
Ξερω τι είναι. Το ίδιο πράγμα που κρατάει όλα τα παιδια που εχουν το ίδιο πρόβλημα. Ο φόβος. Ο φόβος μην βρεις μεγαλυτερο μπελα, φόβος μην απογοητευσεις τους γονείς σου, φόβος μην φας περισσοτερο ξυλο. Ομως ήταν βλακεια μου. Για αυτο αν αυτη την στιγμη κάποιο παιδι που παθαινει μπουλινγκ διαβαζει αυτο το μηνυμα να ξερει πως αυτη οι μπουλιδες περνουν δυναμη απο το φόβο σου. Χωρίς αυτόν είναι μικροσκοπικα σκουλίκια. Αχρηστα παράσιτα και τιποτα αλλο που κάνουν ότι κανουν για να καλυψουν την ανικανότητα τους.
Για αυτο καντε κατι. Μιληστε στους γονεις σας. Μην τους αφηνετε να κλέβουν απο την δύναμη σας.

Καταλαβαινω τι ήθελες να πεις. Και συμφωνω κατα ενα μέρος. Αλλα όχι εντελως. Για παράδειγμα αυτα τα μέρη (προσωπικα δε πηγα σε studio γτ δεν υπάρχουν τετοια στο τόπο μου... πηγα στα άλλα που εχεις πολυ λιγο χρονο και ειναι χάλια.... μα χάλια η εξυπηρέτηση!)
ανθιζουν ακομα και σημερα. Εγω να φανταστεις όταν πήγα ήταν γεματο. Εφυγα και πηγα μεσημερι και δεν είχε πελατες... μονο όταν πληρωσα δευτερη φορα, (δεν προλαβα να ολοκληρωσω την πρωτη και πληρωσα και δευτερη φορα.... αφου ντυθηκα και βγηκα έξω) ειχε έρθει ενας αλλος πελατης. Και αυτα τα μερη ειναι για κατι γρηγορο. Υπάρχουν γυναικες που πληρωνονται 10 φορες περισσοτερο για μια ωρα και εχουν τεράστιο πελατολόγιο.... και όχι μονο απο πλουσιους. Μαλιστα ερευνες λένε πως τωρα με την κριση εχουν αυξηθει τετοια επαγγελματα...
Οποτε το σεξ όντως εχει αυξηθει για κάποιους (πχ βλεπω τα ανηψια μου ειναι γυμνασιο αλλα εχουν κοπελες. Δεν εχουν κάνει κατι ακόμα, αλλα εχουν πλησιασει πιο κοντα απο εμενα πάντως) αλλα δεν ειναι για όλους. Αυτοι που θα εκαναν σεξ, αν είχαν γεννηθει παλια, με 10 γυναικες πχ τωρα θα κάνουν με 50. Ενω αυτοι που δε θα έκαναν παλια, δε θα κάνουν και τωρα. Δεν αλλαξε κάτι αλλο.
Νιωθω σαν 10χρονος στο σωμα 29χρονου. Σαν σεξουαλικα να έμεινα 10 χρονων.... όπως και για το θεμα φίλιες να είμαι 5. Τοσο χαλια.

Μακαρι να ήμουν ο μοναδικός. Τουλάχιστον θα ήξερα πως μόνο εγω υποφερω και πως κανεις άλλος δεν εχει αυτόν τον πόνο...
Να σου πω ενα αστειο;


Πριν βρω αυτο το φόρουμ, πιστευα πραγματικα πως μόνο εγω υπάρχω... Πως ήμουν κατι σαν το αντίβαρο στην ζυγαρια για να φερνω μια ισορροπια. Ότι δεν έκανα κατι γτ έπρεπε κάποιος να μην κάνει για να μπορουν να έχουν σχεσεις οι αλλοι. Σαν να θυσιαζόμουν (θέλοντας και μη) για να εχουν όλοι οι άλλοιαυτο που δεν μπορουσα να έχω εγω... ξερω, γελεια σκέψη αλλα μου εδινε δυναμη και πολυ υπομονη. Οταν ανακάλυψα αυτο το φόρουμ και είδα πόσοι σαν και μενα υπάρχουν, λυπηθηκα που η "θυσία" μου ήταν αχρηστη. Που δεν ήμουν συμαντικός/ξεχωριστός ουτε καν σε αυτο. Που και άλλοι ενιωθαν τον πόνο να μην τους θέλουν ερωτικα....

[GiannisNik3]

Οχι. Δεν ειχα πει κουβέντα. Οταν ειχαν δει τα σημαδι!!
Ξερω τι είναι. Το ίδιο πράγμα που κρατάει όλα τα παιδια που εχουν το ίδιο πρόβλημα. Ο φόβος. Ο φόβος μην βρεις μεγαλυτερο μπελα, φόβος μην απογοητευσεις τους γονείς σου, φόβος μην φας περισσοτερο ξυλο. Ομως ήταν βλακεια μου. Για αυτο αν αυτη την στιγμη κάποιο παιδι που παθαινει μπουλινγκ διαβαζει αυτο το μηνυμα να ξερει πως αυτη οι μπουλιδες περνουν δυναμη απο το φόβο σου. Χωρίς αυτόν είναι μικροσκοπικα σκουλίκια. Αχρηστα παράσιτα και τιποτα αλλο που κάνουν ότι κανουν για να καλυψουν την ανικανότητα τους.
Για αυτο καντε κατι. Μιληστε στους γονεις σας. Μην τους αφηνετε να κλέβουν απο την δύναμη σας...

Σκέφτηκες ποτέ να πας να βρεις αυτούς τους τύπους;
Να τους πεις κατάμουτρα τι κακό σου κάνανε;

[archangel]

Σκέφτηκες ποτέ να πας να βρεις αυτούς τους τύπους;
Να τους πεις κατάμουτρα τι κακό σου κάνανε;

Πριν μερικα χρόνια συναντησα τυχαια εναν απο αυτούς. Ειχε το θρασος να μου κα΄νει και χαρες που με είδε.... Λες και ειχε ξεχασει τι εκανε. μονολεκτικα του απαντησα και εφυγα. Αστο δι@ολο!!

Εγω στο τριτο σχολειο υπηρχε μια μαυρη κοπελα που κοροιδευαν όλοι, στην αρχη εκανα παρεα μαζί της αλλα στο τελος για να με αφησουν ησυχο εκανα κατι που μετανιωνω ακομα και σημερα. Αρχισα να την κοροιδευω κι εγω..... Το μονο καλο που βγηκε απο αυτο ήταν πως με αυτο τωρα ξερω ότι δεν θα αλλαζω αυτο που ειμαι για κανενα λόγο. Πολλες ειναι οι φορες που σκεφτομαι να ψαξω να την βρω και να της ζητησω συγνωμη, αλλα ντρεπομαι πολυ

[elisabet]

Οχι. Δεν ειχα πει κουβέντα. Οταν ειχαν δει τα σημαδια απο το χέρι της "δασκαλας" και με ρωτησαν ποιος το έκανε δεν μιλησα. Πηγαν και ρωτησαν την "δασκαλα" και τους ειπε πως δεν ήξερε αλλα θα με πρόσεχε περισσοτερο.... και μετα απο αυτο μου τσιμποσε το κεφαλι για να μην φαινονται.
Εφτασα σε σημειο να μην θελω να πάω σχολειο. Οταν μια μερα δεν άντεξα και μιλησα εγινε χαμός. Ο πατερας μου επιασε τα παιδια και τα σακατεψε στο ξυλο. Η μανα μου την "δασκαλα" και την εκανε σκουπιδι (όχι πως δεν ήταν). Πηγαινε για μηνυση κατευθειαν αλλα η ξαδερφη της μάνας μου την έπιασε (αυτη ήταν γνωστη της "δασκαλας" μου) και την παρακάλεσε να μην κανει μηνυση γτ ήταν αρρωστη και μαλακιες. Εγω ήθελα να τελειωνει το όλο θεμα και ετσι δεν εκανε μηνυση, αλλα έφυγα κι απο αυτο το σχολειο. Πηγα σε ενα αλλο και τα ιδια κι εκει. Τουλαχιστον δεν ειχα και την δασκαλα. Απεκτησα ομως μια φιλη τοτε... την καθαρίστρια του σχολειου. Εκει πέρναγα τα διαλείμματα μου.

Ο λόγος που με χτυπουσε ήταν λεει γτ με έβλεπε κατω (μετα το ξύλο απο τα αλλα παιδια, ένας κρατουσε τσιλιες και μόλις ερχοταν αυτη εφευγαν όλοι και με αφηναν εκει) νωμιζε πως κυλιόμουν στο πάτωμα σαν παιχνιδι και με έδερνε για αυτο.... Ποιο ηλιθια δικαιολογια EVER!!!
Ξερω τι είναι. Το ίδιο πράγμα που κρατάει όλα τα παιδια που εχουν το ίδιο πρόβλημα. Ο φόβος. Ο φόβος μην βρεις μεγαλυτερο μπελα, φόβος μην απογοητευσεις τους γονείς σου, φόβος μην φας περισσοτερο ξυλο. Ομως ήταν βλακεια μου. Για αυτο αν αυτη την στιγμη κάποιο παιδι που παθαινει μπουλινγκ διαβαζει αυτο το μηνυμα να ξερει πως αυτη οι μπουλιδες περνουν δυναμη απο το φόβο σου. Χωρίς αυτόν είναι μικροσκοπικα σκουλίκια. Αχρηστα παράσιτα και τιποτα αλλο που κάνουν ότι κανουν για να καλυψουν την ανικανότητα τους.
Για αυτο καντε κατι. Μιληστε στους γονεις σας. Μην τους αφηνετε να κλέβουν απο την δύναμη σας.

Καταλαβαινω τι ήθελες να πεις. Και συμφωνω κατα ενα μέρος. Αλλα όχι εντελως. Για παράδειγμα αυτα τα μέρη (προσωπικα δε πηγα σε studio γτ δεν υπάρχουν τετοια στο τόπο μου... πηγα στα άλλα που εχεις πολυ λιγο χρονο και ειναι χάλια.... μα χάλια η εξυπηρέτηση!)
ανθιζουν ακομα και σημερα. Εγω να φανταστεις όταν πήγα ήταν γεματο. Εφυγα και πηγα μεσημερι και δεν είχε πελατες... μονο όταν πληρωσα δευτερη φορα, (δεν προλαβα να ολοκληρωσω την πρωτη και πληρωσα και δευτερη φορα.... αφου ντυθηκα και βγηκα έξω) ειχε έρθει ενας αλλος πελατης. Και αυτα τα μερη ειναι για κατι γρηγορο. Υπάρχουν γυναικες που πληρωνονται 10 φορες περισσοτερο για μια ωρα και εχουν τεράστιο πελατολόγιο.... και όχι μονο απο πλουσιους. Μαλιστα ερευνες λένε πως τωρα με την κριση εχουν αυξηθει τετοια επαγγελματα...
Οποτε το σεξ όντως εχει αυξηθει για κάποιους (πχ βλεπω τα ανηψια μου ειναι γυμνασιο αλλα εχουν κοπελες. Δεν εχουν κάνει κατι ακόμα, αλλα εχουν πλησιασει πιο κοντα απο εμενα πάντως) αλλα δεν ειναι για όλους. Αυτοι που θα εκαναν σεξ, αν είχαν γεννηθει παλια, με 10 γυναικες πχ τωρα θα κάνουν με 50. Ενω αυτοι που δε θα έκαναν παλια, δε θα κάνουν και τωρα. Δεν αλλαξε κάτι αλλο.
Νιωθω σαν 10χρονος στο σωμα 29χρονου. Σαν σεξουαλικα να έμεινα 10 χρονων.... όπως και για το θεμα φίλιες να είμαι 5. Τοσο χαλια.

Μακαρι να ήμουν ο μοναδικός. Τουλάχιστον θα ήξερα πως μόνο εγω υποφερω και πως κανεις άλλος δεν εχει αυτόν τον πόνο...
Να σου πω ενα αστειο;


Πριν βρω αυτο το φόρουμ, πιστευα πραγματικα πως μόνο εγω υπάρχω... Πως ήμουν κατι σαν το αντίβαρο στην ζυγαρια για να φερνω μια ισορροπια. Ότι δεν έκανα κατι γτ έπρεπε κάποιος να μην κάνει για να μπορουν να έχουν σχεσεις οι αλλοι. Σαν να θυσιαζόμουν (θέλοντας και μη) για να εχουν όλοι οι άλλοιαυτο που δεν μπορουσα να έχω εγω... ξερω, γελεια σκέψη αλλα μου εδινε δυναμη και πολυ υπομονη. Οταν ανακάλυψα αυτο το φόρουμ και είδα πόσοι σαν και μενα υπάρχουν, λυπηθηκα που η "θυσία" μου ήταν αχρηστη. Που δεν ήμουν συμαντικός/ξεχωριστός ουτε καν σε αυτο. Που και άλλοι ενιωθαν τον πόνο να μην τους θέλουν ερωτικα....

Με έκανες και θύμωσα πολύ με την δασκάλα σου!!!! Είχα κι εγώ εναν δάσκαλο που μας χτυπούσε στο δημοτικό κι ακόμα και τώρα (επειδή μένω τα τελευταία χρόνια στον τόπο που μεγάλωσα) όποτε τον βλέπω τυχαία στο δρόμο δεν θέλω να του λέω ούτε γεια! Και καταλαβαίνω απόλυτα το κλίμα τρομοκρατίας που λες και το ότι δεν ήθελες να το πεις στους δικούς σου γιατί φοβόσουν τα χειρότερα. Εγώ δεν ζούσα τέτοιες καταστάσεις με συμμαθητές, μόνο αυτός ο δάσκαλος ήταν που χτυπούσε σχεδόν όλα τα παιδιά και πάλι οι περισσότεροι φοβόμασταν να το πούμε στους δικούς μας για να μη μας κάνει χειρότερα.

Πέρασες πολύ δύσκολα βρε συ και τώρα καταλαβαίνω καλύτερα γιατί σου είναι τόσο δύσκολο να κοινωνικοποιηθείς. Κουβαλάς αυτό το βάρος της απόρριψης γιατί ως παιδί είναι φυσιολογικό να μην μπορείς να υπερασπιστείς τον εαυτό σου.

Όμως και πάλι μου κάνει εντύπωση κάτι. Οι γονείς σου δεν ήξεραν για το ξύλο κτλ αλλά δεν ανησυχούσαν που σε έβλεπαν χωρίς φίλους; Δεν προσπάθησαν να σε βοηθήσουν σε αυτό το κομμάτι; Εμένα ας πούμε η αδερφή μου που δεν ήταν τόσο κοινωνική μικρή και περνούσε πολλές ώρες μέσα στο σπίτι, οι γονείς μου συνέχεια ανησυχούσαν και προσπαθούσαν να την παρακινήσουν να κάνει φίλες, την πήγαιναν σε σπίτια που είχαν παιδιά στην ηλικία της για να κάνουν παρέα, βγαίναν οι ίδιοι με άλλους γονείς ....δεν έκαναν τέτοια οι γονείς σου; Ή σε άλλες δραστηριότητες που είχες, δεν υπήρχαν άλλα παιδιά να κανετε παρέα; Θα πήγαινες φαντάζομαι μια ξένη γλώσσα ή σε κάποιο άθλημα...κάτι.

Γιατί σίγουρα αν είχες κάνει έστω έναν φίλο σε εκείνες τις ηλικίες δεν θα αντιδρούσες με τον ίδιο τρόπο στην βία των συμμαθητών σου. Το ότι ήσουν ένας και εκείνοι πολλοί είναι που σε ακινητοποιούσε.

[archangel]

Με έκανες και θύμωσα πολύ με την δασκάλα σου!!!! Είχα κι εγώ εναν δάσκαλο που μας χτυπούσε στο δημοτικό κι ακόμα και τώρα (επειδή μένω τα τελευταία χρόνια στον τόπο που μεγάλωσα) όποτε τον βλέπω τυχαία στο δρόμο δεν θέλω να του λέω ούτε γεια! Και καταλαβαίνω απόλυτα το κλίμα τρομοκρατίας που λες και το ότι δεν ήθελες να το πεις στους δικούς σου γιατί φοβόσουν τα χειρότερα. Εγώ δεν ζούσα τέτοιες καταστάσεις με συμμαθητές, μόνο αυτός ο δάσκαλος ήταν που χτυπούσε σχεδόν όλα τα παιδιά και πάλι οι περισσότεροι φοβόμασταν να το πούμε στους δικούς μας για να μη μας κάνει χειρότερα.

Πέρασες πολύ δύσκολα βρε συ και τώρα καταλαβαίνω καλύτερα γιατί σου είναι τόσο δύσκολο να κοινωνικοποιηθείς. Κουβαλάς αυτό το βάρος της απόρριψης γιατί ως παιδί είναι φυσιολογικό να μην μπορείς να υπερασπιστείς τον εαυτό σου.

Όμως και πάλι μου κάνει εντύπωση κάτι. Οι γονείς σου δεν ήξεραν για το ξύλο κτλ αλλά δεν ανησυχούσαν που σε έβλεπαν χωρίς φίλους; Δεν προσπάθησαν να σε βοηθήσουν σε αυτό το κομμάτι; Εμένα ας πούμε η αδερφή μου που δεν ήταν τόσο κοινωνική μικρή και περνούσε πολλές ώρες μέσα στο σπίτι, οι γονείς μου συνέχεια ανησυχούσαν και προσπαθούσαν να την παρακινήσουν να κάνει φίλες, την πήγαιναν σε σπίτια που είχαν παιδιά στην ηλικία της για να κάνουν παρέα, βγαίναν οι ίδιοι με άλλους γονείς ....δεν έκαναν τέτοια οι γονείς σου; Ή σε άλλες δραστηριότητες που είχες, δεν υπήρχαν άλλα παιδιά να κανετε παρέα; Θα πήγαινες φαντάζομαι μια ξένη γλώσσα ή σε κάποιο άθλημα...κάτι.

Γιατί σίγουρα αν είχες κάνει έστω έναν φίλο σε εκείνες τις ηλικίες δεν θα αντιδρούσες με τον ίδιο τρόπο στην βία των συμμαθητών σου. Το ότι ήσουν ένας και εκείνοι πολλοί είναι που σε ακινητοποιούσε.

Τετοιοι "ανθρωποι", αν και δεν τους αξιζει ο τίτλος "ανθρωποι", δεν πρεπει να γίνονται δάσκαλοι. Αυτο εχω να πω. Εχει πεθανει και δε μπορω να την συγχωρησω...

Στο πρωτο σχολειο μεναμε εξω απο δυο χωρια στη δουλεια. Ηταν ενα βετζινάδικο και το σπίτι ήταν απο πάνω, όποτε δεν υπηρχαν παιδια για να παίξω παρα μόνο αν ερχόταν κάνεις εκει, κατι σπανιο
Μετα που πηγα στο δευτερο, και τρίτο σχολειο μου έλεγαν να κάνω φίλους αλλα 1ον φοβόμουν και 2ον κανεις δε με ήθελε. Με ελάχιστα ατομα που μιλουσα λίγο δεν ενιωθα ανετα να τους βάλω στο σπίτι μου μεσα.

Ακομα και στο φροντηστηριο πήγα στο γυμνασιο και ήμουν ο μεγαλυτερος απο όλα τα υπόλοιπα παιδια εκει που πηγαιναν δημοτικο.

Μακαρι να μπορουσα να γυρισω πισω στο χρόνο τωρα. Δε θα τους αφηνα να με ξανακοιτάξουν.....

[GiannisNik3]

Με έκανες και θύμωσα πολύ με την δασκάλα σου!!!! Είχα κι εγώ εναν δάσκαλο που μας χτυπούσε στο δημοτικό κι ακόμα και τώρα (επειδή μένω τα τελευταία χρόνια στον τόπο που μεγάλωσα) όποτε τον βλέπω τυχαία στο δρόμο δεν θέλω να του λέω ούτε γεια! Και καταλαβαίνω απόλυτα το κλίμα τρομοκρατίας που λες και το ότι δεν ήθελες να το πεις στους δικούς σου γιατί φοβόσουν τα χειρότερα. Εγώ δεν ζούσα τέτοιες καταστάσεις με συμμαθητές, μόνο αυτός ο δάσκαλος ήταν που χτυπούσε σχεδόν όλα τα παιδιά και πάλι οι περισσότεροι φοβόμασταν να το πούμε στους δικούς μας για να μη μας κάνει χειρότερα.

Πέρασες πολύ δύσκολα βρε συ και τώρα καταλαβαίνω καλύτερα γιατί σου είναι τόσο δύσκολο να κοινωνικοποιηθείς. Κουβαλάς αυτό το βάρος της απόρριψης γιατί ως παιδί είναι φυσιολογικό να μην μπορείς να υπερασπιστείς τον εαυτό σου.

Όμως και πάλι μου κάνει εντύπωση κάτι. Οι γονείς σου δεν ήξεραν για το ξύλο κτλ αλλά δεν ανησυχούσαν που σε έβλεπαν χωρίς φίλους; Δεν προσπάθησαν να σε βοηθήσουν σε αυτό το κομμάτι; Εμένα ας πούμε η αδερφή μου που δεν ήταν τόσο κοινωνική μικρή και περνούσε πολλές ώρες μέσα στο σπίτι, οι γονείς μου συνέχεια ανησυχούσαν και προσπαθούσαν να την παρακινήσουν να κάνει φίλες, την πήγαιναν σε σπίτια που είχαν παιδιά στην ηλικία της για να κάνουν παρέα, βγαίναν οι ίδιοι με άλλους γονείς ....δεν έκαναν τέτοια οι γονείς σου; Ή σε άλλες δραστηριότητες που είχες, δεν υπήρχαν άλλα παιδιά να κανετε παρέα; Θα πήγαινες φαντάζομαι μια ξένη γλώσσα ή σε κάποιο άθλημα...κάτι.

Γιατί σίγουρα αν είχες κάνει έστω έναν φίλο σε εκείνες τις ηλικίες δεν θα αντιδρούσες με τον ίδιο τρόπο στην βία των συμμαθητών σου. Το ότι ήσουν ένας και εκείνοι πολλοί είναι που σε ακινητοποιούσε.

Εγώ τι να πω;
Που η μάνα μου έκανε τα πάντα για να κοινωνικοποιηθώ μικρός;
Και σε πάρτι με πήγαινε και πάρτι μου έκανε στο σπίτι...
Προσπάθησα όσο μπορούσε!
Παρόλα αυτά, εγώ από μικρή ηλικία ήμουν "sui generis".
Θυμάμαι όταν ήμουν 6, που είχα πάει σ' ένα πάρτι ενός κοριτσιού..
Ήμουν έξω από το αυτοκίνητο και δεν ήθελα να μπω μέσα, διότι όλα τα παιδιά φώναζαν το επίθετό μου -του τύπου "ζήτω, ήρθε ο τάδε"- κι εγώ το εκλάμβανα αρνητικά και μ' έκαναν να ντραπώ!
Ντροπή και συστολή εκ γενετής.....
Δε ξέρω από που αρχίζει αυτό το πράγμα.....
Παρόλα αυτά και παρότι ήμουν ντροπαλός και δε γούσταρα να παίζω ποδόσφαιρο με τα αγόρια, διότι δε μου άρεσε η βία, τα κορίτσια με συμπαθούσανε! Και με κάνανε παρέα! Πιο πολύ στο φιλικό κομμάτι όμως, όχι στο ερωτικό.........
Και πέρασα αρκετά καλά!
Όταν άλλαξα σχολείο, στην Πέμπτη δημοτικού, ό,τι ήξερα χάθηκε....
Αν εξαιρέσεις ένα κορίτσι, όλα τα υπόλοιπα με κοροϊδεύανε......
Επειδή, όταν ήμουν 1 έτους, έπεσα από τις σκάλες ρωτούσα τους δικούς μου μήπως "παίχτηκε" κάτι και μου συμβαίνουν αυτά που μου συμβαίνουν, τα παράξενα! Ξέρω γω, μήπως μου άφησε κανά "κουσούρι" όλο αυτό, διότι αρκετές φορές ακόμα κι εγώ ο ίδιος απορώ με τον τρόπο σκέψης μου! Είναι σα να κάνει κάτι ο εαυτός μου εκείνη την ώρα και ταυτόχρονα ο άλλος εαυτός να μου λέει "μα είσαι με τα καλά σου, ρε μαλάκα;"............... Έχω κάνει και στα 14 εγκεφαλογράφημα, τότε που με είχε πιάσει βουλιμία, και δε μου βρήκαν τίποτα, λένε.............

[elisabet]

Τετοιοι "ανθρωποι", αν και δεν τους αξιζει ο τίτλος "ανθρωποι", δεν πρεπει να γίνονται δάσκαλοι. Αυτο εχω να πω. Εχει πεθανει και δε μπορω να την συγχωρησω...

Στο πρωτο σχολειο μεναμε εξω απο δυο χωρια στη δουλεια. Ηταν ενα βετζινάδικο και το σπίτι ήταν απο πάνω, όποτε δεν υπηρχαν παιδια για να παίξω παρα μόνο αν ερχόταν κάνεις εκει, κατι σπανιο
Μετα που πηγα στο δευτερο, και τρίτο σχολειο μου έλεγαν να κάνω φίλους αλλα 1ον φοβόμουν και 2ον κανεις δε με ήθελε. Με ελάχιστα ατομα που μιλουσα λίγο δεν ενιωθα ανετα να τους βάλω στο σπίτι μου μεσα.

Ακομα και στο φροντηστηριο πήγα στο γυμνασιο και ήμουν ο μεγαλυτερος απο όλα τα υπόλοιπα παιδια εκει που πηγαιναν δημοτικο.

Μακαρι να μπορουσα να γυρισω πισω στο χρόνο τωρα. Δε θα τους αφηνα να με ξανακοιτάξουν.....

Εγώ έχω καταλήξει οτι ο άνθρωπος ήταν άρρωστος. Χρειαζόταν βοήθεια και ο ίδιος. Δεν είναι φυσιολογικό να ξεσπάς σε 10χρονα.

Κάποια στιγμή τον είχα συναντήσει κάπου, πολλά χρόνια αργότερα μεγάλη πια και μου έκανε παράπονα γιατί δεν τον χαιρετάω. Του είπα "γιατί με χτυπούσες!" και ακόμα και με αυτή φράση που του την είπα μπροστά σε κόσμο και είδα την αμηχανία του, ένιωσα να μου φεύγει ένα βάρος.

Νομίζω πάντως οτι οι γονείς έχουν μεγάλο μερίδιο σε αυτό το κομμάτι με τους φίλους. Δεν είναι απλά το θέμα να σου πουν να κάνεις φίλους, δεν χρειάζεται να στο πει αυτό κανείς, αν ήξερες τον τρόπο θα το έκανες και μόνος σου, να σου δείξουν έπρεπε! Ας έμενες όπου έμενες, θα μπορούσαν να καλέσουν οι ίδιοι κάποιους γονείς με τα παιδιά τους στο σπίτι, να σε πάρουν και να πάτε εσείς επίσκεψη σε κάποιους άλλους...να γίνουν οι ίδιοι φίλοι με τους γονείς των παιδιών ώστε να σου δείξουν τον δρόμο και να σε κάνουν να νιώσεις πιο άνετα. Δεν γίνεται να βλέπεις ένα παιδί σε αυτές τις ηλικίες να μην έχει φίλους και να αδιαφορείς.

Εχω παράδειγμα από τον περίγυρο μου εδώ μια οικογένεια ακριβώς με το θέμα που λες. Δεν ξέρω αν το παιδί υφίσταται μπουλινγκ στο σχολείο (πολύ πιθανό!!!) αλλά σίγουρα κάποιο πρόβλημα υπάρχει γιατί έχει φτάσει γυμνάσιο και δεν έχει ούτε έναν φίλο! Και οι γονείς το αντιμετωπίζουν ως φυσιολογικό αυτό, σα να μη συμβαίνει τίποτα. Μη σου πω οτι χαίρονται κιόλας που το παιδί τους είναι "ήσυχο" και δεν έχει μπλέξει με παρέες και δεν γυρνάει δεξιά κι αριστερά. Όχι, δεν είναι προτέρημα να είναι "ήσυχο"! Είναι παιδί! Πρέπει να ψηθεί με τις ανθρώπινες σχέσεις, πρέπει να βγαίνει, να κάνει και βλακείες.... αλλιώς πώς θα μάθει; Κι αν για κάποιο λόγο δεν μπορεί να το κάνει μόνο του, εσύ ως γονιός πρέπει να το μάθεις να το κάνει. Φρόντισε εσύ να γίνεις πιο κοινωνικός για να γίνει και το παιδί σου!
Και βλέπω το παιδί και ακόμα και στον δρόμο που περπατάει , μοιάζει φοβισμένο! Δεν θέλω να σκεφτώ τι πρόβληματα θα κουβαλάει αυτό το παιδί μεγαλώνοντας και πόσο αγώνα θα πρέπει να κάνει ως ενήλικας πια για να μάθει πράγματα που έπρεπε να είχε μάθει στα 10 του. θυμώνω πολύ με τους γονείς με κάτι τέτοια...

Πάντως πρέπει να είσαι περήφανος για τον εαυτό σου νομίζω... είσαι τυχερός που όλα αυτά δεν σου βγήκαν σε κακία και μίσος για τους άλλους. Είναι λογικό να νιώθεις εγκλωβισμένος σε σώμα ενήλικα, γιαυτό σου λέω οτι πρέπει να εστιάσεις στις κοινωνικές σχέσεις γενικά προς το παρόν και να αφήσεις για λίγο στην άκρη τα ερωτικά. Τι σου λέω τώρα θα μου πεις... είσαι νέος άνθρωπος φυσικά και θέλεις να ερωτευτείς και να το ζήσεις όλο αυτό, αλλά νομίζω αν εστιάσεις γενικά στις σχέσεις σου με τους άλλους, κοινωνικές φιλικές κτλ...θα έρθει κι αυτό πιο γρήγορα από όσο φαντάζεσαι.
Ψυχοθεραπεία κάνεις;

[GiannisNik3]

Μη σου πω οτι χαίρονται κιόλας που το παιδί τους είναι "ήσυχο" και δεν έχει μπλέξει με παρέες και δεν γυρνάει δεξιά κι αριστερά. Όχι, δεν είναι προτέρημα να είναι "ήσυχο"! Είναι παιδί! Πρέπει να ψηθεί με τις ανθρώπινες σχέσεις, πρέπει να βγαίνει, να κάνει και βλακείες.... αλλιώς πώς θα μάθει; Κι αν για κάποιο λόγο δεν μπορεί να το κάνει μόνο του, εσύ ως γονιός πρέπει να το μάθεις να το κάνει. Φρόντισε εσύ να γίνεις πιο κοινωνικός για να γίνει και το παιδί σου!
Και βλέπω το παιδί και ακόμα και στον δρόμο που περπατάει , μοιάζει φοβισμένο! Δεν θέλω να σκεφτώ τι πρόβληματα θα κουβαλάει αυτό το παιδί μεγαλώνοντας και πόσο αγώνα θα πρέπει να κάνει ως ενήλικας πια για να μάθει πράγματα που έπρεπε να είχε μάθει στα 10 του. θυμώνω πολύ με τους γονείς με κάτι τέτοια...

Είναι η μαλακία που υπάρχει στο κεφάλι κάποιων γονιών και προωθείται και μέσω του εκπαιδευτικού συστήματος.....
Το "ήσυχο" παιδί!
Αν γνωρίζανε τι κακό κάνουνε δάσκαλοι με τέτοιες αντιλήψεις!
Κι εγώ, όταν ήμουν 2α- 3η Λυκείου και είχα κλειστεί εντελώς στον εαυτό μου και το μόνο που έκανα ήταν να διαβάζω, οι καθηγητές μόκο! Αντ' αυτού ήμουν το "καλό" παιδί, το διαβαστερό, που δεν ασχολούμαι με τριήμερες, που λέω το μάθημα και τα σχετικά....
Αν ήξερα τι θα περνούσα αργότερα, όταν στα 21 ένιωσα πως "ανοίχτηκε" η γη κάτω από τα πόδια μου.... Όταν ένιωθα κυριολεκτικά καθυστερημένος μπροστά στους συνομηλίκους μου, που δεν καταλάβαινα τι λέγανε και γιατί γελάνε μ' αυτό το αστείο...... Ευχόμουν να έκανα ένα ταξίδι στο χρόνο να διόρθωνα όλα αυτά τα λάθη!
Έτσι για να βγάλω τη "ρετσινιά" του καλού παιδιού πήγαινα στα studio κι έκανα ό,τι ανωμαλία μπορεί να φανταστεί κανείς......!

[αλεξανδρος_77]

αστο δε θα φανταστω γιατι ξερεις τι θα χρειαστω

[GiannisNik3]

αστο δε θα φανταστω γιατι ξερεις τι θα χρειαστω

..............λεκανάκι;
Μη μου ανησυχείς!
Μόνο μέχρι ουρολαγνεία έφτασα...
Παραπέρα δεν το πήγα.

[GiannisNik3]

αστο δε θα φανταστω γιατι ξερεις τι θα χρειαστω

Σε πληροφορώ ότι από την αρχαία ελληνική μυθολογία, κιόλας, μπορείς να ανιχνεύσεις τέτοιες καταστάσεις!
Θυμήσου, όταν ο βασιλιάς Ακρίσιος φυλάκισε την κόρη του, Δανάη, σ' ένα κελί κάτω από τη γη.
Είχε πάρει χρησμό ότι ο εγγονός του θα τον σκότωνε και θα του έπαιρνε το θρόνο, γι' αυτό ήθελε να την εμποδίσει να έρθει σ' επαφή μ' οποιοδήποτε άντρα..
Ο Δίας είδε την ομορφιά της και την ερωτεύτηκε. Κι επειδή δε μπορούσε να' ρθει μ' άλλο τρόπο σε επαφή μαζί της, "γλίστρησε" στο κελί υπό τη μορφή χρυσής βροχής. Έτσι εισχώρησε, από μία χαραμάδα, στη φυλακή της! Εκείνη έμεινε έγκυος και γέννησε τον Περσέα. Από' κει πήραν τα ονόματά τους η "χρυσή βροχή", όπως την εννοούμε σήμερα, το γνωστό "golden shower", "golden rain"!

[αλεξανδρος_77]

αυτον πρωτη φορα τον ακουω εγω ξερω μονο το βασιλια αρθουρο :-/