α δλδ το ξυλο το θεωρεις φυσιολογικο ε?χαχααα:pQuote:
Originally Posted by kounelaki1
σε οποιο επιπεδο και να είναι μπορει να αφησει τραυματα στο αλλον...δεν ξερεις ποσο αδυναμο χαρακτηρα εχει...ειδικα σ ένα παιδακι
Printable View
α δλδ το ξυλο το θεωρεις φυσιολογικο ε?χαχααα:pQuote:
Originally Posted by kounelaki1
σε οποιο επιπεδο και να είναι μπορει να αφησει τραυματα στο αλλον...δεν ξερεις ποσο αδυναμο χαρακτηρα εχει...ειδικα σ ένα παιδακι
Εντωμεταξύ και μένα με πιάσανε να "καπνίζουμε" με την τοτε παρέα μου στα 11-12. Δεν ήταν και το φοβερό έγκλημα, μικρά παιδιά ήμασταν κάναμε και βλακείες. Και το βάζω σε εισαγωγικά γιατί πολύ αμφιβάλλω για το αν ξέραμε να καπνίζουμε όντως, απλά κλεβαμε κάτι τσιγάρα απο τους γονείς μας και πηγαίναμε σε μια κρυψώνα που είχαμε και παίζαμε και παριστάναμε τους μεγάλους προσπαθώντας να καπνίσουμε. Μας αντιλήφθηκε πρώτη η μάνα της φίλης μου, ειδοποίησε και τις άλλες μανάδες και βρεθήκαμε χωρίς ποδήλατα για καμιά βδομάδα. Ετσι αποφασίσαμε να κόψουμε το κάπνισμα στα 11 ! :)
Εντάξει αν έφαγες και μια σφαλιαρα δεν θα πάθεις και τπτ! Θα ήταν ολ οι με ψυχοφάρμακα τώρα... Δεν λέω για ξυλο.. Μην πας στα άκρα...Quote:
Originally Posted by Xfactor
Εστάλη από SM-A510F στο E-Psychology.gr Mobile App
Το ξαναρχισες ομως :PQuote:
Originally Posted by elisabet
ενταξει μια σφαλιαριτσα δν θεωρείται ξυλοQuote:
Originally Posted by kounelaki1
Λες να έφταιγε που δεν έφαγα ένα γερό χέρι ξύλο τότε?Quote:
Originally Posted by savatage
Μου το είπε κάποτε ένας έξυπνος αυτό. Οτι έπρεπε να είχα φάει ξύλο για να είμαι καλύτερη τώρα.
Σε μερικές περιπτώσεις κάνει καλό... Την θέλουμε [emoji23][emoji23] γκουχ γκουχQuote:
Originally Posted by Xfactor
Εστάλη από SM-A510F στο E-Psychology.gr Mobile App
Τωρα που το λες... αναρωτιεμαι αν τα αδελφια που λεγαμε πριν συνεχισαν να καπνιζουν ή αν το ξαναρχισαν αργοτερα, παρα την καπως "φρικαλεα" τιμωρια.Quote:
Originally Posted by elisabet
Χμ...ναι όντως.Quote:
Originally Posted by savatage
Μπορώ να βρω όμως κι άλλη βλακεία που έκανα ως παιδί πάντως πολύ πιο σοβαρή από το τσιγάρο, και δεν ξανάκανα ποτέ μετά παρόλο που δεν έφαγα ξύλο και δεν είχα και καμιά τιμωρία, απλά μου εξήγησαν απλά κι όμορφα τι είχα κάνει και με έβαλαν να ζητήσω συγγνώμη.
Δε θυμαμαι καθολου ουτε μια αφορμη για βιαιη τιμωρια, θυμαμαι τη φρικη της τιμωριας κατα τη διαρκεια, αλλα δεν εχω ιδεα ποιο ηταν το εγκλημα. Με την απορια εμεινα!Quote:
Originally Posted by elisabet
Εννοείς δεν καταλάβαινες ούτε τότε γιατί σε τιμωρούν ή ότι ήταν βλακεία η αφορμή κάθε φορά;Quote:
Originally Posted by savatage
Εγώ έδινα αφορμές οφείλω να ομολογήσω κι αν σκεφτώ και το περιβάλλον και την εποχή (μιας κ είμαι πάνω από 30 τώρα) θεωρώ τέρατα υπομονής τους γονείς μου παρόλο που δεν είχαν και το αντίστοιχο μορφωτικό επίπεδο για να καταλάβουν καλύτερα κάποια πράγματα. Από ψυχολογική βία βέβαια, καλά πήγαμε. Αλλά ομολογώ πως κάποιες φορές έκανα μερικά πράγματα για τα οποία άνετα κάποιοι άλλοι γονείς στην θέση τους θα με σάπιζαν στο ξύλο.
Οχι, εννοω οτι δε μου εμεινε στη μνημη τι ηταν τελικα αυτο που δεν επρεπε να ξανακανω. Δεν εμεινε κανενα μαθημα δηλαδη, μονο η φρικη της τιμωριας.Quote:
Originally Posted by elisabet
Προφανώς γιατί η τιμωρία ήταν τόσο μεγάλη κάθε φορά αναντίστοιχα με το "έγκλημα", που τελικά σου έμεινε μόνο η φρίκη της τιμωρίας. Λογικό.Quote:
Originally Posted by savatage
Εμένα ξέρεις ποια ήταν η χειρότερη τιμωρία μου; Το βλέμμα του πατέρα μου. Αυτό θεωρούσα πάντα την χειρότερη τιμωρία που μπορούσε να μου επιβάλλει. Είναι πολύ χαμηλών τόνων άνθρωπος, δεν τον θυμάμαι ποτέ να βγαίνει εκτός εαυτού, δεν θυμάμαι ποτέ βρισιές φωνές κτλ, θυμάμαι μόνο το βλέμμα του όταν έκανα βλακεία.
Ο μεγαλος σαβ αρχισε ξανα, δεν ξερω και αν σταματησε. Ο μικρος που εφαγε την τιμωρια δεν καπνισε ξανα και δεν καπνιζει ακομα ποσα χρονια μετα.
Πιστευεις ότι είχε κάποια σχέση η εξέλιξη του καθενός με την τιμωρία που επιβλήθηκε τελικά;Quote:
Originally Posted by Natalia_sups
Το ρωτώ επειδή αναφέρεις για τον μικρό που δέχτηκε την τιμωρία οτι δεν κάπνισε ποτέ του. Ή μπορεί να είναι και τυχαίο;
Τι να σου πω δεν ξερω. Η αληθεια ειναι παντως πως ο ενας, ο καπνιζων, εβγαλε ψυχολογικα προβληματα αργοτερα και ο αλλος ανθισε στη ζωη του και εξελίχθηκε παρα πολυ καλα... ισως συνδιασμος του χαρακτηρα και του ψυχισμου του καθε παιδιου μαζι με την τιμωρια. Τον εναν με βαση την προσωπικοτητα του και τις ψυχικες του αναγκες τον εμποδισαν/χαντακωσαν αυτες οι τιμωριες και τον αλλον τον...εφοδίασαν να το πω; Για την ζωη του. Οτι οι πραξεις εχουν συνεπειες, οτι οι αλητειες δεν ειναι αποδεκτο πραγμα, οτι τον εκαναν πιο πειθαρχημενο, πιο εργατικο, κλπ. Ετσι το ερμηνευει ο ιδιος, δεν ειναι δικο μου συμπερασμα αυτο αλλα δικο του. Εγω ειλικρινα δεν ξερω...Quote:
Originally Posted by elisabet
Ειχε το ρολο του "καλου παιδιου" ? Του προστατη?
Ναι ειχε τον υποστηρικτικο ρολο του προστατη απο μικρος.Quote:
Originally Posted by savatage
Και γενικα ειναι απο τους ανθρωπους που τραβανε τους αλλους κοντα τους.
Η ψυχουλα του το ξερει κατα ποσο "εφοδιαστηκε" και "ανθισε" εχοντας το βαρος αυτου του ρολου. Να ειναι καλα το παιδι.Quote:
Originally Posted by Natalia_sups
Το γνωριζω οτι τον βαρυνε πολυ. Και με εχει στηριξει κι εμενα πολυ. Αλλα δεν σου κρυβω οτι ζουσα και στη σκια του...και η προσπαθεια να ανταπεξελθω στο αδυνατο στανταρ της τελειοτητας του ηταν ματαιη...πηρε περισσοτερη αγαπη. Αυτη ερχοταν με πολλες δυσαναλογες προσδοκιες και βαρη για ενα παιδι, δεν ηταν υγιης ουτε αυτη, αλλα σιγουρα πηρε περισσοτερη.Quote:
Originally Posted by savatage
Ωστοσο πλεον δεν με πειραζει αυτο, του ειχα κι εγω αδυναμια και ξερω πως ειχε τα δικα του μπαγκαζια το οποιο του "προνομιο"....ειχε συνεξαρτητικη σχεση με τη μητερα μου. Και βλεπω οτι και στη μετεπειτα στη προσωπικη του ζωη τετοια συντροφο επελεξε... Τεσπα...
Και κοίτα πόσο καθόλου τυχαίο δεν είναι οτι από μικρός ακόμα ήταν αυτός που πήρε όλο το βάρος της τιμωρίας οικειοθελώς.
Σε κάθε οικογένεια υπάρχει κι ένας τέτοιος ρόλος τελικά.
Πηρε περισσοτερη αγαπη γιατι ειχε βρει τον τροπο να την κερδιζει(τον τροπο που επιθυμουσε ο τιμωρός). Ο αλλος ηταν ο αντιδραστικος, το πιο ελευθερο πνευμα, ηταν πιο δυνατη η αναγκη του να εκφραστει και να αντιδρασει, παρα να κερδισει την οποια ευνοια.
Εσυ ησουν αντιδραστικη?
Ερε τι θυμηθηκα, τι εκανα στο δημοτικο καθίστε αναπαυτικά αρχίζω! Θυμαμαι μια φορα που πηραμε ξυλακια σε σχημα τσιγαρου και τα αναβαμε και καναμε οτι καπνιζαμε, μαρεσε μαλιστα που πηρα και τσιχλες για να μην μυριζει η αναπνοη απο το τσιγαρο χαχα! Αλλη φορα δεν ειχα μπει στην ταξη και εξω που ημουν πηρα μια σκουπα ορθια και την εβαζα στο παραθυρο εξωτερικα και την εκανα δεξια, αριστερα, δηλαδη φανταζεστε να ειστε μεσα στην ταξη και να βλεπετε εξω απο το παραθυρο μια σκουπα να εμφανιζετε και να πηγαινει μια δεξια, μια αριστερα!! Αλλη φορα εβαλα κουκουναρι στο αυτοκινητο στην εξατμιση του δασκαλου!!
Τι να σου πω... Δεν ειμαι σιγουρη... Μου λενε οτι πολυ μικρη ημουν πολυ ησυχο παιδι και οτι μεγαλωνοντας αρχισα να γινομαι "δυσκολη"...δεν θα ελεγα οτι ημουν ποτε αντιδραστικη ομως οχι, ουτε δυσκολη στη πραγματικοτητα. Απλα ημουν σιγουρα διαφορετικη απο την μητερα μου η απο τις οποιες προσδοκιες της...θυμαμαι χαρακτηριστικα και προσπαθειες μου να ειμαι ο εαυτος μου και να της εξηγησω τη πλευρα μου, (που μπορουμε να το παρουμε ως "αντιδραση") αλλα και να προσπαθω να ανταπεξελθω στις προσδοκιες της. Αλλα ρε γαμωτο...αστροναυτης να γινω και να κατουρησω στο φεγγαρι δεν θα ανταπεξελθω στις προαδοκιες της...λολ...ειναι λες και μαζι με οτι πετυχαινα παντα αλλαζαν και οι προσδοκιες της, μονιμα υπαρχει κατι που λειπει, μονιμα υπαρχει το ανικανοποιητο, οτι και αν κανω δεν ειναι αρκετο. Πλεον εχω συμφιλιωθει με αυτο...θελει παντα να ειμαι το παιδακι που χρειαζεται τις συμβουλες και τη καθοδηγηση της...οκ ναι... Ναι ναι... Ναι...εχω βρει την ειρηνη μου ετσι. Ετσι εχει μαθει να αλληλεπιδρα μαζι μου, δεν θα της το χαλασω. Λεω ναι και κανω τα δικα μου. Λολ.Quote:
Originally Posted by savatage
Θεωρω οτι τετοιες συμπεριφορςς/ συνηθειες τις κανουμε βάσει προτυπων, οχι βάσει τιμωριας η ανοχης.Quote:
Originally Posted by savatage
Καπνιζαν οι γονεις;
Πιο πιθανο να καπνισεις καποια στιγμή στην ζωη σου, τον κωλο τους κατω να χτυπανε.
Δευτερευοντως μονο λογω φιλων.
Πρωτα το προτυπο των γονιων μετραει.
Εγω παντως με το ξυλο δεν εμαθα να μην κάνω και να μην θέλω και να μην λεω αυτα που δεν θελει η μαμα μου.
Εμαθα μονο να μην το ξερει αν τα κανω....
Κοινως, ειχα μια ΑΛΛΗ ζωη απο αυτη που νομιζε. Αν αυτο θελουν να πετυχουν οσοι δέρνουν τα παιδια τους, και ειναι αυταρχικοι, να ξερουν οτι ειναι ο δρόμος με τους περισσοτερους κινδυνους.
Απο τυχη εχω γλυτωσει απο πολλα...
Δεν καπνιζαν οι γονεις στη συγκεκριμενη περιπτωση.Quote:
Originally Posted by Remedy
χαχαχα τι μου θυμίσατε τώρα.. Εσάς σας έπιασαν οι γονείς σας να καπνίζετε.. Τι να πω και εγώ που ο πατέρας μου κανονικά δεν κάπνιζε και μια μέρα όταν ήμουν στο γυμνάσιο, είχαμε σχολάσει νωρίτερα και πήγα ξαφνικά στο μαγαζί. Εκεί λοιπόν επιασα τον πατέρα μου να καπνίζει!! Με το που με είδε, ντράπηκε, προσπάθησε να δικαιολογηθεί και το έσβησε επιτόπου. Από τότε δεν τον ξαναείδα να καπνίζει.
Εγώ πάλι δεν είχα καπνίσει ποτέ μου μέχρι πέρισυ που είπα να κάνω ένα τσιγάρο χασίς. Ξενέρωσα.. Το περίμενα αλλιώς. Να νιώσω κάπως γαμάτα ρε σεις.. Αλλά μπα.. οτι να`ναι ήταν.. Δεν ξαναδοκίμασα από τότε και ούτε πρόκειται.. Επόμενος στόχος τώρα είναι να δοκιμάσω κάτι σε κοκαϊνη, ηρωϊνη κτλ.. χαχαχαχα.. πλακίτσα..
Αυτό ακριβώς κατάφεραν και οι δικοί μου γονείς. Να τους κρύβω πράγματα. Τώρα αν από τύχη, έχω γλιτώσει από πολλά, δε ξέρω..Quote:
Originally Posted by Remedy
Θα συμφωνήσω απόλυτα.Quote:
Originally Posted by Remedy
Ούτε εγώ έμαθα τίποτα που προσπάθησαν να μου επιβληθεί έστω κι αν δεν υπήρχε ξύλο. Φαντάζομαι οτι αυτό είναι ίσως και στον χαρακτήρα του κάθε παιδιού. Εγώ σε ο, τι με τσαμπουκά μου λέγανε ΟΧΙ πήγαινα και το έκανα. Απλά από ένα σημείο και μετά έμαθα να μην τους λέω τίποτα. Και πραγματικά τότε μπαίνεις σε μεγαλύτερο κίνδυνο ως παιδί.
χαχαχαχα καλό κι αυτό!!! Τον έβαλες τιμωρία;;;Quote:
Originally Posted by kozchr
Nαι του είπα ότι αν το ξανακάνει, θα το πω στη μαμά του!! Πέρα από την πλάκα.. Δεν του είπα τίποτε. Εν τω μεταξύ όλα τα χρόνια ο πατέρας μου μας έλεγε πόσο κακό είναι το τσιγάρο και να μην το δοκιμάσουμε ποτέ μας και εξεπλάγην που τον είδα εκείνον να καπνίζει.
Ο αδερφός του μανιώδης καπνιστής και ακολούθησε και ο γιος του και μάλιστα ο πατέρας μου έλεγε ότι το παιδάκι ήταν 2-3 χρονών όταν ο αδερφος του, του έβαζε για "μαγκιά" το τσιγάρο στο στόμα. Οταν λοιπόν ο πρώτος μου ξάδερφος μεγάλωσε και κάπνιζε επίσης πολύ και στα 33 του πριν λίγα χρόνια, πέθανε απο καρκίνο του στομάχου, ο πατέρας μου στην κηδεία πήγε στον αδερφό του και του φώναξε μέσα στον κόσμο (έτσι και αλλιώς δεν είχαν και πολύ καλές σχέσεις λόγω των περιουσιακών που δεν ήταν δίκαιοι οι γονείς και αυτοί έπρεπε να είναι για να μην έχουν θέμα τα παιδιά) ότι "εσύ το σκότωσες το παιδί που του έβαζες τσιγάρο απο 2 χρονών στο στόμα".
Ναι εμένα με χτυπούσε πολύ ο μπαμπάς μου για το παραμικρό. Μια φορά μάλιστα με είχε κλείσει το χέρι στο αυτοκίνητο και με έσπασε στο ξύλο μετά γιατί έκλαιγα παρόλο που έφταιγε αυτός.
Εγω εχω εκνευριστει:mad: πολυ τωρα με αυτο που διαβασα!!:mad:
Κι εγω, δηλαδη ελεος τι ζωα υπαρχουν. Συγνωμη λουλουδι μου αλλα ειναι ζωο
Λυπαμαι πολυ βρε δελφινι.
Ξύλο με τη ζώνη,με βέργα,με παντόφλα,έπιπλα και άλλα.Ακόμα και σήμερα μόνο στην ψυχολόγο μου το έχω πει.Η λογική μου λέει ότι δεν φταίω εγώ, όμως πολλές φορές νιώθω ότι είμαι κακιά και το άξιζα και ας ήμουν μόνο 6 χρονών και ότι αυτό το βλέπουν και οι άλλοι.
Μαιρουλα εμενα στο στρατο με δερναν μια εβδομαδα σερι κανε γυμναστικη να δυναμωσεισ εμενα παιζει ολα τα κοκαλα μου να ειναι σπασμενα
Λέω να ξεκινήσω καμία πολεμική τέχνη όταν θα βρω χρόνο και θα είμαι σε καλύτερη οικονομική κατάσταση.Μέχρι τότε κάνω τζόκινγκ 2-3 φορές την εβδομάδα και σκέφτομαι να το αυξήσω.Δεν κάνεις καμιά ακτινογραφία να το κοιτάξεις αν σε πονάνε?Μίας φίλης μου της βρήκανε αιμάτωμα στο κεφάλι μετά από καιρό επειδή την χτυπούσε ο πρώην σύζυγός της.
Δεν εχω προβλημα πηγα σε πολεμο λογικο να εχω κατι αλλα σε γιατρο δεν παω μονο τα βασικα
Μαίρη και εμένα το ίδιο. Αλλά βγάλε από το μυαλό σου πως έφταιγες εσύ.Quote:
Originally Posted by Mary93
Αυτο προσπαθω να κανω.Ειμαι στην αρχή. Μεχρι πριν δυο χρονια πιστευα οτι ειναι φυσιολογικο ολο αυτο και συμβαινει σε ολους.
και ειμαι 25 χρονων φαντασου.