Originally Posted by
λιλιουμ
το οτι εγω σπουδασα π.χ. μαγειρικη γιατι μου αρεσει να μαγειρευω, να αναμιγνυω υλικα, να δημιουργω, να μυριζω, να γευομαι και να απολαμαβανω ενα πιατο καθολη τη διαρκεια της δημιουργιας του ειναι κακο; ημουν εγωιστρια κακια που εκανα αυτο που ηθελα;; Φτου μου να παω να χαθω!!! Εγω πιστευω οτι σαφως υπαρχει καλος εγωισμος, ειναι αυτος που αγαπας και γνωριζεις τον εαυτο σου και τον φροντιζεις, αληθινα. Αν σπουδαζα δικηγορος επειδη ηθελα να βγαλω λεφτα, εχω ψωνιο να φανω οτι περασα σε υψηλοβαθμη σχολη, θελω να αναλαβω το γραφειο του μπαμπα για να συνεχισω το ονομα και για να αγορευω σε δικαστηρια και να επιδεικνυομαι, τοτε να, ειναι κακος εγωισμος. Αλλα αν σπουδασα δικηγορος γιατι θελω να υπερασπιζομαι το δικαιο και να βοηθαω και με ενδιαφερει το νομικο συστημα απο κοινωνιολογικης και ανθρωπολογικης και ιστορικης αποψεως, που στο καλο ειναι το κακο σε αυτο;; γνωθι σαυτον ελεγαν οι αρχαιοι ημων προγονοι, και αυξανεσθε και πληθυνεσθε η αγια γραφη για οσους πιστευουν, το πληθυνεσθε αφορα την αναπαραγωγη, το αυξανεσθε ομως ειναι η αυτοπραγματωση. που ειναι το κακο στο να αγαπαω τον εαυτο μου με υγιη τροπο; οσες φορες το εχω κανει καλο εχω δει μονο. οταν δεν μας αγαπαμε, η μας αγαπαμε με ψευτικους ορους που ενσταλλξαν αλλοι μεσα μας, ειμαστε δυστυχισμενοι