οσο για την παιδοφιλια και αλλα ωραια, σου παραθετω το παρακατω απο τo terrapapers.com :
"...Όπως λέει ο Βρετανός φιλόσοφος Μπέρτραντ Ράσελ το 1916: «Σχετικά με την συνήθεια ότι οι κληρικοί είναι πιο ενάρετοι από τους άλλους άνδρες κατά μέσο όρο» στο βιβλίο του «Η Θρησκεία και οι Εκκλησίες».
Ο φιλόσοφος-θεολόγος Μάρτιν Μπούμπερ, στο Καλό και το Κακό, έκανε την εξής διαπίστωση:
«Δεδομένου ότι το πρωταρχικό κίνητρο του κακού είναι η μεταμφίεση, ένα από τα μέρη που είναι πιο πιθανό να βρεθούν οι κακοί άνθρωποι είναι μέσα στην εκκλησία. Ποιος καλύτερος τρόπος για να κρύψει κανείς το κακό του από τον εαυτό του, καθώς και από τους άλλους, από το να είναι διάκονος ή κάποια άλλη πολύ ορατή μορφή χριστιανού μέσα στον πολιτισμό μας; Δεν θέλω να υπονοήσω ότι οι κακοί είναι τίποτα άλλο από μια μικρή μειοψηφία μεταξύ των θρησκευόμενων ή ότι τα θρησκευτικά κίνητρα των περισσότερων ανθρώπων είναι καθ’ οποιονδήποτε τρόπο πλαστά. Εννοώ μόνο ότι οι κακοί άνθρωποι τείνουν να έλκονται προς την ευσέβεια, για την μεταμφίεση και την απόκρυψη που μπορεί να τους προσφέρει».
Οι παιδεραστές φαίνεται να επιλέγουν καριέρες που θα τους προστατεύουν και θα τους καμουφλάρουν, ενώ ταυτόχρονα θα τους παρέχουν πρόσβαση στα θύματα. Ο Robin Levett και ο Bob Crane γράφουν στο It’s OK To Say No!:
“Επειδή η κακοποίηση των παιδιών είναι μια σεξουαλική προτίμηση που διαμορφώνεται σχετικά νωρίς στην ζωή, ορισμένοι παραβάτες συνειδητά ή ασυνείδητα επιλέγουν επαγγελματικούς δρόμους που θα τους φέρουν τακτικά σε επαφή με τα παιδιά. Άλλοι μπορεί να προσφέρονται εθελοντικά για να επιβλέπουν αθλητικές δραστηριότητες παιδιών ή δραστηριότητες συλλόγων. Πολλά είναι μέλη της κοινότητας με μεγάλη εκτίμηση στο πρόσωπό τους. Μερικοί είναι σε θέσεις εξουσίας επί των παιδιών- δάσκαλοι, γιατροί, αστυνομικοί, κληρικοί, προπονητές.”
Οι επαγγελματίες συμφωνούν ότι οι παιδόφιλοι, οι σεξουαλικοί κακοποιοί παιδιών, συχνά αναζητούν επαγγέλματα ή δραστηριότητες που τους φέρνουν σε επαφή με παιδιά. Σε μεγάλο βαθμό ανεξερεύνητος είναι ο ρόλος που μπορεί να παίξει ο χριστιανισμός στην πιθανή διαμόρφωση εγκληματιών. Οι ερευνητές γνωρίζουν ότι ένας τυπικός κακοποιός παιδιών είναι «καλός χριστιανός» και συχνά εκκλησιαστικά ενεργός σε εκκλησιαστικές δραστηριότητες. Γιατί να συμβαίνει αυτό;
Ο Havelock Ellis έγραψε: «Σε όλες τις χώρες, η θρησκεία και η δεισιδαιμονία συνδέεται στενά με το έγκλημα».
Δεν πρέπει να προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι το έγκλημα συνδέεται με την θρησκευτική νοοτροπία και την ιδεολογία του: πεποιθήσεις όπως το προπατορικό αμάρτημα, η ιερότητα των φρικιαστικών διδασκαλιών της Βίβλου, η ακαμψία στους ηθικούς κώδικες, η άφεση αμαρτιών μέσω της εξομολόγησης, η έλλειψη προσωπικής ευθύνης για τις πράξεις του καλού χριστιανού και τα τρομακτικά φαντάσματα ενός ζηλότυπου θεού και κακών διαβόλων. Βοηθούν να διαιωνίζονται τα εγκλήματα.
Το θρησκευτικό δόγμα ενθαρρύνει τις ανισότητες εξουσίας απέναντι στις γυναίκες και τα παιδιά και τέτοιες ανισότητες οδηγούν π ά ν τ α σε κακοποίηση.
Το χριστιανικό δόγμα δίνει έμφαση στην υποταγή και διδάσκει τον υποδειγματικό χριστιανό να ακολουθεί σαν πρόβατο και να «γίνεται σαν μικρό παιδί» (Ματθαίος 18:3). Η κλασική χριστιανική αντίληψη ότι η ανθρώπινη φύση είναι εκ φύσεως «διεφθαρμένη» και αμαρτωλή είναι επίσης μια αυτοεκπληρούμενη προφητεία.
Η χριστιανική διακονία προσελκύει τους σεξουαλικά παρεκκλίνοντες ή τους πλάθει η ίδια;
Όταν κάποιος κοιτάζει τον έκπτωτο τηλευαγγελιστή Jimmy Swaggart, μπορεί να υποθέσει ότι όσο περισσότερο έτρεχε ενάντια στους πειρασμούς της πορνογραφίας και των παράνομων σεξουαλικών σχέσεων, τόσο περισσότερο προσπαθούσε να ξεπεράσει τις δικές του παρορμήσεις και να πολεμάει την φύση του. Ή μπορεί κανείς να υποθέσει ότι οι βαθιές σεξουαλικές καταστολές και καταπιέσεις της φονταμενταλιστικής θρησκείας, σε συνδυασμό με την ανθυγιεινή λατρεία που έλαβε ως ένας από τους εκλεκτούς του θεού τους, διέφθειραν αυτό που κάποτε ήταν μια αθώα φύση. Και στις δύο περιπτώσεις, το κοκτέιλ της υπουργικής εξουσίας με τις κοινωνικές ανισότητες και τα κατασταλτικά δόγματα της θρησκείας είναι αποδεδειγμένα εκρηκτικό.
Μια μελέτη που κυκλοφόρησε από τον αιδεσιμότατο Ronald Barton και την Reve Karen Lebaczq (Μάρτιος, 1990) για το Κέντρο Ηθικής και Κοινωνικής Πολιτικής της Graduate Theological Union στο Μπέρκλεϋ, διαπίστωσε ότι το 1/4 του συνόλου των κληρικών έχουν εμπλακεί σε σεξουαλική ανάρμοστη συμπεριφορά. .... "