Ναι μαρκέλα μου, αυτό μου έχει πει και μια φίλη μου, αλλά δεν ξέρω κατά πόσο είναι αλήθεια. Εσύ το πιστεύεις;
Printable View
Εγω πιστευω οτι οταν καταλαβαινεις, οταν ξερεις, μπορεις και να συγχωρεσεις και να αγαπησεις, αρα αυτο σε κανει καλον. Επισης πιστευω οτι πολυ λιγοι ειναι οι πραγματικα κακοι και οι πραγματικα καλοι :)
Δεν είναι μόνο αυτό καλός. Καλός είναι να μπορείς να καταλαβαίνεις τον άλλον και να μην τον πληγώνεις.......Όσο για το άλλο, πιστεύω λίγοι είναι οι πραγματικά καλοί, και αν υπάρχουν, όσο για τους πραγματικά κακούς, είναι όλοι απλά το θέμα είναι πόσο το κάνουν επίτηδες. Αλλά και το καταλάθος πονάει.
Μα ναι, ειπα οταν καταλαβαινεις, τοτε αγαπας και συγχωρεις, αρα δεν πληγωνεις! Κακια ναι ολοι εχουμε μεσα μας δυστυχως, αλλα εγω μιλησα για τους πραγματικα απολυτα κακους, αυτοι ειναι λιγοι, οπως και οι παρα πολυ καλοι και αγαθοι..
Εγώ όμως δεν είπα όταν σου 'χουν κάνει κάτι και πρέπει να τους καταλάβεις και να τους συγχωρέσεις, που τότε είναι δικαίωμά σου να μην μπορείς γιατί σε έχουνε πληγώσει, αλλά γενικά ότι πρέπει να καταλαβαίνουμε τον άλλον πως νιώθει πριν πάμε να τον πληγώσουμε και να μην το κάνουμε, και ναι δυστυχώς η κακία είναι έμφυτη. :(
Mπορουμε να αρχισουμε με τον εαυτο μας να γινουμε πιο καλοι και με περισσοτερη κατανοηση, ωστε να καταλαβαινουμε και τους αλλους οταν μας συμπεριφερονται αδικα με τροπο που μας πληγωνει. Δε μπορουμε να περιμενουμε απο τους αλλους να γινουν καλοι ξαφνικα με ενα μαγικο ραβδι, αλλα μπορουμε να γινουμε εμεις, και μπορουμε να μαθουμε να καταλαβαινουμε οτι ειναι αδυναμιες του χαρακτηρα τους και οτι ειναι κατα βαση δυστυχισμενοι, και να μην πληγωνομαστε.
:) Ωραία τα λες (στη δεύτερη πρόταση). Αλλά στην πρώτη ότι πρέπει να τους καταλαβαίνουμε όταν μας φέρονται άσχημα, διαφωνώ. Το θέμα είναι αν γίνεται να τους δείχνουμε ότι μας πείραξε κάτι και αν χαίρονται, να ανταποδίδουμε την κακία για να καταλαβαίνουν τι έκαναν. Είπαμε καλοί, αλλά όχι και να μας εκμεταλλεύονται.
oti bariεμαι να σκεφτομαι...μεγα λαθος!
...σκέφτομαι πως όση φρίκη, πίκρα, νεύρα και κακία να βγάζει κάποιος, η αλήθεια παραμένει η ίδια και ποτέ δεν αλλάζει....
Και ομως μπορει να διαφωνεις, αλλα ουσιαστικα αυτος ειναι ο μονος τροπος για να μην πληγωνεσαι, με πιθανοτητα να αλλαξει και τη συμπεριφορα του ο αλλος αν δει οτι αντιδρας ψυχραιμα και δε σε επηρεαζει, αλλιως απλα εσυ θυμωνεις, στεναχωριεσαι, νευριαζεις, και ουτε τη συμπεροφιρα τους θα αλλαξεις, ουτε κερδιζεις κατι, αντιθετως χανεις, την ηρεμια σου.
Οταν καταλαβαινεις οτι ο αλλος συμπεριφερεται ασχημα απο δικη του αδυναμια, ανασφαλεια, ανεπαρκεια, απο προβλημα δικο του, γιατι για να συμπεριφερεται ασχημα ευτυχης και συναισθηματικα γεματος και ισορροπημενος δεν ειναι, και οτι δεν εισαι εσυ το προβλημα, δεν υπαρχει λογος να πληγωνεσαι! Σαν να ειναι ενας ανθρωπος κουτσος, θα τον παρεξηγησεις επειδη ειναι κουτσος, θα τα βαλεις μαζι του και θα τον κατηγορησεις? Ετσι ειναι και οι συναισθηματικο-ψυχολογικες αναπηριες.
Και παλι, επειδη δεν ειμαστε αγιοι να αντιδρουμε ψυχραιμα σε καθε συμπεριφορα, μπορουμε τα πολυ ακραια απλα να τα αποφευγουμε. Αλλα επειδη ολοι οι ανρθωποι οπως κι εμεις εχουν τα θεματα τους, πρεπει να μαθουμε να τα αναγνωριζουμε και να τα διαχωριζουμε.
Δηλαδή πως να τα διαχωρίζουμε;
Πρεπει να διαχωρισεις οτι η κακια και η προβληματικη συμπεριφορα προκυπτουν απο αδυναμιες μας και την ακροτητα τους, και σπανια ειναι συνειδητη προσπαθεια σαδιστικης κακοποιησης του αλλου!
Στην τελευταια περιπτωση απλα το βαζεις στα ποδια, στην πρωτη, επειδη ολοι λιγο πολυ ζουμε μαζι με αλλους στο σπιτι μας και γυρω μας που μας νευριαζουν και τους νευριαζουμε, πρεπει λοιπον να καταλαβουμε οτι απλα συμπεριφερονται ετσι γιατι ετσι ειναι ο χαρακτηρας τους στην ακροτητα τους, οταν δεν ειναι δλδ ψυχικα και συναισθηματικα ηρεμοι, ασφαλεις, ισορροπημενοι και ευτυχισμενοι, κι οχι επειδη συνειδητα θελουν να μας αρρωστησουν, να μας πληγωσουν και να μας στεναχωρησουν, ασχετα αν αυτο αφηνουμε να γινεται!!
Α οκ λίλιουμ σε ευχαριστώ.