Originally Posted by
λιλιουμ
Σκεφτομαι σε ενα φορουμ που κυριαρχουν τα προβληματα, οι διαμαχες, οι αρνητικες σκεψεις και συναισθηματα, να ριξω ενα ευχαριστο ποστ, να χαθει σαν σταγονα στον ωκεανο!!
Εκανα λοιπον μια ανασκοπηση στις ευτυχισμενες στιγμες του παρελθοντος, και κατεληξα οτι οι πιο ευτυχισμενες ηταν αυτες που υπηρχε διασκεδαση, ξεγνοιασια, ερωτας και αγαπη. Που υπηραχαν ανθρωποι, και που γιναν απρογραμματιστα.. Προσπαθησα να φτιαξω και ενα τοπ 5, εγινε τοπ 10, ε στο τελος εβαλα και 1 μπονους. Το καλο ειναι οτι οσο σκεφτομουν τοσες περισσοτερες θυμομουν!!!
- να πινουμε το χυμο μας σε ενα σχεδον αδειο παραλιακο μπαρ και να κοιταμε το ολογιομο φεγγαρι, την Αφροδιτη νομιζω ακριβως απο κατω του να φωτιζεται απο αυτο σαν σταρ του σινεμα που επεφτε πανω της ο προβολεας, και την απιστευτη αντανακλαση στη θαλασα - μεγαλειωδες
- να ταξιδευω μονη μου με αεροπλανο, να τριγυριζω μονη μου στα αεροδρομια, να χανομαι αναμεσα σε τοσους ανθρωπους απο τοσες χωρες και να ακουω γυρω μου δεκαδες διαφορετικες γλωσσες - αχ Heathrow
- η βδομαδα στη Σκιαθο, ενιωθα εντελως ξεγνοιαστη και αναλαφρη, σαν να ζουσα την αιωνια λιακαδα ενος καθαρου μυαλου - και το τελειο κοκτειλ καιπιρινια φραουλα!!!
- πανω στη μηχανη να γυριζουμε την Αθηνα επειτα απο τελεια συναυλια και να εχω τα χερια μου στις τσεπες του - αλητικον
- να κοιμαμαι και να ξυπναω οτι ωρα θελω, στο δικο μου σπιτακι σαν φοιτητρια - ατέεεεελειωτη ευχαριστηση!!!
- να πηγαινουμε στο ικα να περασει κουτσαινοντας απο επιτροπη για αδεια αναρρωτικη για τη δουλεια για τον ραγισμενο αστραγαλο, με τη μηχανη του, και εμενα απο πισω να κουβαλαω τις πατεριτσες - ναι, ο αστραγαλος ηταν οντως ραγισμενος!!
- αραγμα σε παραλια στην οποια για να παει κανεις πρεπει να σταματησει σε ενα πλατωμα καπου στην παλια εθνικη, να πηδηξει κατι βραχια, εναν κορμο δεντρου πεσμενο, τις γραμμες του τρενου, να κανει και μια κουτρουβαλα, και οριστε! 5-6 μετρα πριβε παραλια, με τα πευκα να σε σκεπαζουν απο παντου, να πιανεις μια χουφτα βοτσαλα, και να βρισκεις 8 κοχυλια και 3 πετρουλες (και 18 πευκοβελονες). Δεν ειχαμε και πετσετες, ηταν και αυτο μη σχεδιασμενο, και βγαλαμε αυτες που ειχαμε να προφυλασσουν τα καθισματα στο αυτοκινητο - σπανιο
- να ακουμε ολη νυχτα Tool στο ημιυπογειο και να φιλοσοφουμε - υπαρχει και σε παραλλαγες με madrugada και placebo
- να ακουω τα βηματα των αλλων στο διαδρομο στο διαμερισμα που μεναμε ολοι μαζι, να μου χτυπανε την πορτα να μου πουν να παμε σινεμα, να αραζουμε και να γελαμε στην κουζινα τρωγοντας οτι ειχε η κατσαρολα ολοι μαζι, να μου λειπει καποιος οταν εφευγε για μερες, και να χαιρομαι οταν γυριζε - χαιρομουν οταν γυριζα κι εγω
- να κοιταζω απο το παραθυρο τα βικτωριανα σπιτια και τον απεναντι πρασινο λοφο, και να σκεφτομαι οτι απο μικρο παιδι ηθελα να ερθω στο συγκεκριμενο μερος και να το ζησω αυτο και να δυσκολευομαι να το πιστεψω οτι οντως το ζω - οντως απιστευτο
- να βολταρουμε βραδυ καλοκαιρι τρωγοντας μανταρινια στο αυτοκινητο, και να καταληγουμε για βραδινο μπανακι ακουγοντας μουσικη απο το κινητο - μαζι με τα μανταρινια