Σιγά μην πάει έξω να δουλέψει! Εδώ από τον καναπέ του δεν σηκώνεται!
Printable View
Αυτή τη στιγμή νιώθω πολύ βλάκας που ξόδεψα έτσι τον χρόνο μου...
Προσπάθησα να μεταπείσω ένα άτομο το οποίο ηγήται σε ένα project να μοιραστεί πληροφορίες σχετικά με αυτό ανοιχτά έτσι ώστε το project να προχωρήσει πιο γρήγορα αλλά αυτός τίποτα,ξεροκέφαλος...κάθησα του έκανα ολόκληρη ανάλυση (στα αγγλικά πάντα...) αλλά τίποτα...μου την έδωσε πολύ....ήθελε και την πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χοχορτάτο...μου την έδωσε πολύ ο παρτάκιας....αλλά περισότερο σπάστηκα με εμένα που ξόδεψα την ώρα μου και όλες οι προσπαθιές μου έπεσαν στο κενό...
Σκέφτομαι ότι δεν αξίζει τελικά να χαλιέμαι για κανέναν και για τίποτα....Αυτή είμαι και σ όποιον αρέσω.......και στους μ@λ@κες just give them hell και πολυ τους ειναι!!!!!!!!!!!!!
σκεφτομαι αυτους που αυτοκτονουν στα τρενα. και θελω κι εγω να τελειωσει. δεν ειμαι και πολυ στα καλα μου. αλλαξε η ωρα και δε μπορω να προσαρμοστω. λες κι επεσα κατω και χτυπησα κι επαθα αμνησια. δε ξερω τι μου γινεται. και βλεπω τους ανθρωπους απο πισω, και εινια λες και υπαρχουν τοσες επιλογες να τους κανεις οτι θελεις.
Σκέφτομαι πως μερικές φορές αξίζει να προσπαθείς για ένα όνειρο..κι ας είναι η φωτιά του να σε κάψει....
Σκέφτομαι πόσο κακό κάνουμε στον εαυτό μας πολλές φορές, πόσο τον τιμωρούμε, πόσο τον βασανίζουμε χωρίς έλεος.. Σκέφτομαι πόσο κρύο είναι το δωμάτιο της εντατικής και πως το σώμα μας και το μυαλό μας υπομένει και αντέχει μέχρι ενός σημείου.. Αντέχει για πολύ καιρό, αλήθεια.. Αλλά μετά από ένα σημείο καταρρέει.. Και όλα, μυαλό, όργανα, αισθήσεις καταρρέουν το ένα πίσω από το άλλο, κάτι σαν domino effect.. Όλα αυτά τα γράφω για να τα ακούσω και εγώ μπας και φροντίσω λίγο τον εαυτό μου και για όλους εσάς εδώ.. Έχω δικό μου άνθρωπο στο νοσοκομείο εδώ και 15 μέρες, είμαι τρομαγμένη από το πόσο κακό κάνουμε στον εαυτό μας μέρα με τη μέρα..
Ποσο αληθινα ειναι αυτα που γραφεις...Πραγματι κανουμε πολυ κακο στον εαυτο μας...χωρις να μας φταιει....εκει μπορουμε και ξεσπαμε...και δεν μας νοιαζει...τον ταλαιπωρουμε,τον βασανιζουμε χωρις οικτο, ατελειωτα....αντεχει και οσο πιο πολυ αντεχει τοσο περισσοτερο τον βασανιζουμε....μεχρι τη στιγμη που δεν μπορει να αντεξει αλλο αλλα ειναι πολυ αργα...
σκεφτομαι το αγνο σεξακι του ΘΕΟΥ, μεσα στο δασος. με τη ρομαντικη και ησυχη καστανιουλα απο τη μια, και την δυναμικη αλλα καλομαθημενη ξανθουλα απ'την αλλη. ε και αυτο ηταν!
Σκέφτομαι ένα... ευχαριστώ στον ειδικό, για όλους τους διυλίζοντες ρελατιβισμούς του με τους οποίους με προίκισε, είναι και γαμώ δλδ. Έπρεπε να περάσει λίγος χρόνος φαίνεται.
Κι ένα μεγάλο ευχαριστώ κάπου εκεί στα δυτικά... : ) Οι εκπλήξεις είναι πάντα μια γωνία μακρυά : )
σκεφτομαι πως στο καλο θα με παρει ο υπνος σημερα που κοιμηθηκα σαν βοδι το μεσημερι!πφφφ...
δωρα, ανταλαζουμε? Θελω να μεινω ξυπνιος!! οχι οχι, ΠΡΕΠΕΙ να μεινω ξυπνιος! αγκκ!
Σκεφτομαι οτι τα τελευταια 2 με 3 χρονια κανω πραγματα για να ευχαριστησω τους αλλους, βαζοντας μερικες φορες στην ακρη τα δικα μου ''θελω'',προγραμματιζω πραγματα που ισως να θελω να γινουν με αλλο τροπο, και ολα αυτα επειδη νομιζω πως αμα οι γυρω μου ειναι ευχαριστημενοι κ ευτυχισμενοι τοτε θα ειμαι κ εγω... Επισης θελω πολυ να φωναξω ΕΛΕΟΣ ΠΙΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΕΓΩΙΣΤΕΣ ,ΥΠΑΡΧΕΙ Κ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΛΕΓΕΤΑΙ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΛΛΟΝ! αυτα...
σκεφτομαι το ονειρο που ειδα. ημουν λεει σε ενα αλλο σπιτι, καλοκαιρι, κι εγινε πολυ μεγαλος σεισμος! την ωρα του σεισμου ημουν μαζι με μια κοπελα (η οποια αν και δεν ειδα προσωπο, μαντευω ποια ειναι), και τον πατερα μου (με τον οποιο η σχεση μας ειναι αδιαφορη, σχεδον δε μιλιομαστε), τον οποιο ο σεισμος πετυχε κοντα στο μπαλκονι. αναρωτιεμαι τι σημαινει...?
δεν ξερω να σου πω τι μπορει να σημαινει...ισως εχει να κανει με τη σχεση που εχεις με τον πατερα σου???
Σκέφτομαι πως θέλω να μείνω μόνη μου, δεν αντέχω κανέναν πια, δεν μπορώ άλλο, έχω βαρεθεί τη μιζέρια κ τη δυστυχία του κοσμου......