νομιζω πως αυτο που λετε εχει να κανει με το οτι δεν ταιριαζαν οι ανθρωποι. οταν εχεις επιλεξει σωστα κι αγαπας τον/την συντροφο, παραμενεις μαζι του οσα χρονια κι αν περασουν, τον φροντιζεις, τον στηριζεις, θελεις το καλο του, χωρις να περιμενεις ανταλλαγμα. αν το καλο του ειναι με καποιον αλλον ανθρωπο, τοτε τι να γινει, τον αφηνεις να φυγει. αυτο σημαινει ανιδιοτελης αγαπη, κανεις οτι κανεις οχι για σενα, αλλα επειδη αγαπας τον αλλον.
στις μερες μας τωρα που τα παντα εχουν γινει περιπλοκα, ειναι πιο δυσκολο να ταιριαξουν δυο ανθρωποι, κι ετσι ακομα κι αν ξεκινησουν ωραια στην αρχη, μετα χανεται το ενδιαφερον κλπ. κι αυτο γιατι δεν ευχαριστιομαστε τη ζωη, αλλα αντιθετως μας βγαινει με το ζορι και δε μας περισσευει καν. ετσι τσιγκουνευομαστε αισθηματα, δε μπορουμε ουτε χρονο να αφιερωσουμε πολλες φορες για το αλλο ατομο. μας τον τρωει βλεπετε η δουλεια. οποτε πως να μη καταντησει και η σχεση βαρετη και κουραστικη ? εγωιστες ειμαστε ολοι για να επιβιωσουμε και να καλυφθουμε οπως μπορουμε.
elenakimarialenaki αυτο που λες συγκεκριμενα για τη παρεα των φιλων και τη συντροφικοτητα της σχεσης το εγραψα και στο ακριβως προηγουμενο μηνυμα νομιζω. σαφως μια σχεση ειναι δυνατοτερη απο μια φιλια, γιατι τα δινεις ολα για ολα (ή τουλαχιστον ετσι θα επρεπε να ειναι). στη φιλια δεν ειναι ετσι, θελει εστω και λιγο να αντεχεις αυτα που σου δινει ο αλλος. δλδ δε χαθηκε και τιποτα αμα οι φιλοι σου ειναι διαφορετικοι, απλα παρεα σου κρατανε, δε θα τους παντρευτεις κι ολας. κι επειδη εισαι πιο χαλαρα και τα κριτηρια δεν ειναι τοσο αυστηρα οσο της σχεσης, γι'αυτο πιστευω συχνα κρατανε και περισσοτερο, και βλεπουμε σχεσεις να τελειωνουν, ενω οι φιλοι παραμενουν (το αν μας στηριζουν ή οχι ειναι αλλο θεμα).
