Μακρια του αδειασε η ζωη μου!!

Quote:

---

Originally Posted by αννα....

μου ειπε οτι θελει να κανουμε οικογενεια εκατσε και τα σκεφτηκε ολα και καταλαβε τι εχασε
και με ρωτησε αν ειναι καλυτερα να μην ερχετε σπιτι το παιδι αλλα να την βλεπει εξω μονο αν θελει και εκεινη βεβαια!
εγω οσο ερχοταν το παιδι εβλεπα ποσο πολυ την αγαπουσε και απεναντι μου ηταν απομακρος, αυτο με πληγωσε πολυ και δεν θα ηθελα να ξαναζησω με αυτη τη φοβια..
δεν εβαλε ορια και ειχαμε το παιδι του χυμα μεσα στο σπιτι να κανει οτι θελει και δεν ξερω αν ειναι λυση να την βλεπει μονο εκτως σπιτιου

---

μακαρι ρε παιδι μου να τα καταλαβε ολα αυτα.
για το παιδι, η γνωμη μου ειναι να του εξηγησεις με ΠΟΛΥ καλο τροπο,πολυ γλυκο και πολυ ειλικρινη , οτι δεν θες να βγαλετε το παιδι απ την κοινη σας ζωη, απλα θελεις να το εχετε μαζι σας ΣΑΝ ΖΕΥΓΑΡΙ, οχι σαν πατερας- κορη και σταχτοπουτα.... μην πεις αυτη την εκφραση, καταλαβεινεις τι εννοω.
οτι πρεπει να του δωσεις να καταλαβει οτι το παιδι δεν σου ειναι προβλημα, το μονο προβλημα σου ηταν οτι εδειχνε να σου φερεται σαν ξενο σωμα και οχι σαν την αγαπημενη του,μπροστα στο παιδι.
συμφωνω οτι δεν ειναι καλη λυση να το βλεπει ΜΟΝΟ μονος του.
ας το βλεπει μονος του οσο θελει, πατερας ειναι, θα θελουν να πουν και τα δικα τους, θα του ανοιγεται περισσοτερο το παιδι, δεν πρεπει να αισθανθει οτι εισαι υποχρεωτικη παρουσια στην σχεση του με τον πατερα, αλλα ουτε και η ΞΕΝΗ που δεν πρεπει να βλεπει ποτε.
βρειτε μια ισορροπια σε αυτο αλλα η κοινη παρεα που θα κανετε οι τρεις σας, πρεπει να σε περιλαμβανει ΙΣΟΤΙΜΑ, οχι σαν παρακατιανη...

δεν πιστευω οτι θα μπορεσει να γινει ποτε κατι τετοιο και ισως ειναι καλυτερο και για τους τρις να βλεπονται καπου εξω..
διαφορετικα παντα θα πρεπει να προσαρμοζω τη ζωη μου στις αναγκες του παιδιου του και της πρωην του..
αισθανομαι καποιες φορες οτι ζω τη ζωη των αλλων τη δικη τους δλδ γιατι σαν γονεις κανονιζουν το προγραμμα τους και εγω ειναι σαν να μην υπαρχω
ειμαι σε δυσκολη θεση παντα δευτερη νομιζω θα ερχομαι για τον αντρα μου αν ειμαστε ξανα μαζι

Quote:

---

Originally Posted by αννα....

δεν πιστευω οτι θα μπορεσει να γινει ποτε κατι τετοιο και ισως ειναι καλυτερο και για τους τρις να βλεπονται καπου εξω..
διαφορετικα παντα θα πρεπει να προσαρμοζω τη ζωη μου στις αναγκες του παιδιου του και της πρωην του..
αισθανομαι καποιες φορες οτι ζω τη ζωη των αλλων τη δικη τους δλδ γιατι σαν γονεις κανονιζουν το προγραμμα τους και εγω ειναι σαν να μην υπαρχω
ειμαι σε δυσκολη θεση παντα δευτερη νομιζω θα ερχομαι για τον αντρα μου αν ειμαστε ξανα μαζι

---

εγω νομιζω οτι μπορει μια χαρα να γινει 'κατι τετοιο", αλλα σημασια εχει το τι νομιζεις και τι θελεις ΕΣΥ.

Συμφωνώ απόλυτα με την remedy ...αλλά δεν καταλαβαίνω τι λες, συγγνώμη...
πιστεύεις ότι είναι καλύτερο να βλέπονται έξω?Δηλαδή τι είδους οικογένεια προτείνεις?
Καλη μου το κοριτσι είναι το παιδί του ανθρώπου που αγαπάς..Αυτος θα προσπαθησει να βάλει τα θεμέλια μιας σωστής σχέσης μεταξύ των τριών σας και εσύ θα την υποστηρίξεις με όλη σου την καρδια .
Τι θα πει θα έρχεσαι δευτερη κοπέλα μου?

Quote:

---

Originally Posted by Frini

Τι θα πει θα έρχεσαι δευτερη κοπέλα μου?

---

Άννα, θα συμφωνήσω με frini.

Επίσης, πιστεύω ότι πάντα θα αγαπάει το παιδί του πιο πολύ από οποιονδήποτε άλλο στον κόσμο, το οποίο και είναι το λογικό. Αν υπάρχουν υπόνοιες ανταγωνισμού μεταξύ εσένα και του παιδιού του, θα χάσεις.

Απλα δεν μπαινεις καν σε φάση ανταγωνισμου..
Φυσικά δεν θα προσαρμοζεις την ζωη σου στις ανάγκες της πρώην του...αυτο πως προκύπτει????Αλλά βρισκετε τις χρυσές τομές σαν ζευγάρι χωρίς ν' αφήνετε το παιδί στην απέξω...Αν ήταν δική σου κόρη δεν θα ήθελες ο αγαπημένος σου να σέβεται την σχέση σας, να την μοιράζεται όπου μπορεί, να συμμετέχει?
Και αν κάνετε μεθαυριο δικο σας παιδί (μακρυα την πάμε την βαλίτσα) δεν θα φροντίσετε ώστε να υπάρχει μια όμορφη σχέση μεταξύ των αδερφών? θα παιρνει το μωρο ο άντρας σου έξω από το σπίτι να το δει η αδερφή του?
Απλά καταλαβαίνω ότι είναι κυρίως δική του ευθύνη ότι αισθάνεσαι τόσο μειονεκτικά απέναντι στην σχέση τους.

οσο ηταν μαζι μας υπηρχαν θεματα συνεχεια, αναγκαστηκα και εκεινος σαν πατερας επρεπε να πεφτει πανω απο το παιδι του..
εγω αισθανομουν οτι συνεχεια ειχε το μυαλο του στην κορη του και αυτο τον εκανε να μην ειναι καλα μαζι μου αν και εκανα τα παντα να του δειχνω οτι ειμαι εκει και να προσπαθω να τον στηριζω σε ολα ακομα και στις δραστηριοτητες με το παιδι του ημουν σε ολα εκει.. αφηναμε πισω τη δικη μας ζωη για να κανουμε πραγματα για το παιδι..
σε σχεση με το οτι ειναι καλυτερο να το βλεπει εξω, δεν ειναι κατι που ειπαμε οτι θα γινει αλλα εφοσον μας δημιουργει συνεχεια προβληματα και δεν μπορει να καταλαβει οτι ειμαστε ζευγαρι, πειτε μου εσεις ποσο ευκολο ειναι να βρουμε λυση, γιατι εμεις καναμε τρομερη υπομονη αλλα εχει μεγαλωσει σε ενα σπιτι που η μητερα της δεν της εχει μαθει να ειναι ταπεινη να μην εχει εγωισμο και να σεβετε τους μεγαλυτερους..
εγω υποστηριζω με ολη μου την καρδια τα παντα και εχω υπομονη αλλα το παιδι δεν δεχετε κουβεντα δεν αλλαζει δυο χρονια τωρα και καθε φορα ειναι και πιο ιδιοτροπο..
δεν μπορειτε ισως να καταλαβετε γιατι δεν το εχετε ζησει..
ειναι αλλη η ζωη με ενα παιδι που εχεις επιλεξει να φερεις στον κοσμο και αλλη οταν αναγκαστηκα για να εισαι με τον ανθρωπο που αγαπας πρεπει να δεχτεις και το παιδι του οπως και αν ειναι..
και το σημαντικοτερο πως μεγαλωνει με τον τροπο που η μητερα της θελει και οχι οπως θα μεγαλωνα εγω το παιδι μου..
εκει ποσο μπορω να επεμβω εγω για να κανω πιο ευκολη τη συνηπαρξη μας??
ο πατερας της ειναι ξεκαθαρος οτι θελει να τη μεγαλωνει με αυτον τον τροπο και δε θελει να της βαζει ορια, εγω αν σε ενα παιδι θα ηθελα να βαζω ορια για να με σεβετε τουλαχιστον και να μην εχω προβληματα στην καθημερινοτητα μου να μπορω να ειμαι καλα!!
δλδ δεν εχω λογο σε τιποτα αλλα πρεπει να συμβιωνω..
δεν ειναι καθολου ευκολο πιστεψτε με..
ουτε το να την βλεπει εξω ειναι ευκολο αλλα ειναι μια λυση ισως και εκεινος το ειπε οτι ισως μπορουμε να το δουμε ετσι..
ενα παιδι ερχετε σε ενα ζευγαρι για να το ενωσει και να το κανει πιο ευτυχισμενο πιο δεμενο ειναι ευλογια
ακομα και ας μην ειναι δικο μας εγω ετσι το βλεπω

Aννα μου καλησπερα , διάβασα την ιστορία σου και καταρχην ευχομαι να καταληξουν όλα καλά στο τέλος και να ζήσετε ευτυχισμένοι.
Θέλω να σου πω την γνώμη μου απο την αλλη πλευρα όσο αφορα το παιδί αφού έχω μια κόρη και πρόσφατα παντρεύτηκα πάλι με κάποιον. Θα σου πω οτι μαζί του ήμουν και είμαι πολύ ερωτευμένη ίσως πρώτη φορα έχω ερωτευτεί έτσι ...αλλά δεν θα έπαιρνα ποτέ την απόφαση να συζήσω μαζί του στην αρχή και για τον γάμο αργότερα αν αυτός δεν έβαζε το παιδί μου πάνω από τα δικά μας θέλω. .

Ξέρω πολύ καλά την συμπεριφορά της μικρής την ιδια ειχε και εχει ακομα πολλες φορές η δικιά μου ( και σκεψου εμεις αυτος δλδ δεν την <<ανεχόταν>> μόνο σκ αλλα 7 μέρες την εβδομάδα. Ξερεις πόση υπομονή πόσες υποχωρήσεις στην αρχη; πόσες φορες μου ελεγε κοιμησου εσυ με την μικρη εγω στον καναπε . Βόλτα οι δυο μας; ποτε!! μονο όταν έλειπε κατασκήνωση. Ποσα αλου φαν παρκ και παιδικες ταινιες εχει φαει στην μαπα ο άνθρωπος ;

Αν έμπαινε στην διαδικασία από την αρχή να μου μιλάει για την διαπαιδαγώγησή της ή για το ότι αισθάνεται παραγκωνισμένος θα είχε φάει πόρτα και τα ρουχαλάκια του σε βαλιτσούλα και σπίτι. Σε μια συζήτηση μας μου είχε πει κάποτε σε αγαπάω τόσο πολύ είναι δυνατόν να μην αγαπάω το παιδί σου; αφού είναι κομμάτι δικό σου.

Μην μπεις στο τρυπάκι να συγκρίνεις τα αισθήματα που έχει για σένα με τα αισθήματα που έχει για το παιδί του είναι 2 εντελώς διαφορετικά πράγματα και αν το κάνεις δυστυχως η σχέση σας θα είναι καταδικασμένη. Διαφωνω να την βλέπει μόνος πάντα , αν είσαι η συντροφος του θα εισαι εκεί χωρίς υποδείξεις χωρίς προσποιήσεις και διακριτική απεναντι στην μικρη .Αν σε ενοχλεί τόσο η συμπεριφορά της στο σπίτι πήγαινε στο δωμάτιο σου και διαβασε ένα βιβλιο βγες μια βολτα, δεν ξέρω κατι να σε αποφορτίσει η μικρη δοκιμαζει όρια όρια δικα σου και του πατερα της σας τεσταρει όλη την ωρα.

Επισης για να κλεισω ενα παιδι δεν έρχετε για να ενώσει ή για να χωρίσει ένα ζευγαρι να το κάνει ευτυχισμένο 'δυστυχισμένο ένα παιδι είναι απλά ενας μικρός άνθρωπος .

ειναι πολυ δυσκολη η θεση μου και τψν ανθρωπων που βρισκονται σε αυτην την πλευρα γιατι δεν ζουμε με φυσιολογικο τροπο τη γεννηση ενως παιδιου και το μεγαλωμα του αλλα μας ερχετε ξαφνικα και πρεπει να συμβιβαστουμε με ολους τις αλλαγες που ερχονται στη ζωη μας..
δεν ειμουν προετοιμασμενη θελω να πω και ειναι ψυχοφθορο για μια γυναικα να μη μεγαλωνει το δικο της παιδι πρωτα αλλα το παιδι του αντρα της και καποιας αλλης γυναικας..

;Aννα καλημέρα, η faith έχει δίκιο . Και εγώ σου μίλησα έτσι όπως σου μίλησα λόγω της προσωπικής εμπειρίας μου. Και εγώ μεγάλωσα με την κόρη του άντρα μου μέσα στο σπίτι και εκείνος με τον δικό μου γιο. Οπότε γνωρίζω πολύ καλά τις δυσκολίες και πόση προσπάθεια θέλει. Να συμπληρώσω ότι εμείς είχαμε ένα ακόμα θέμα όσο τα παιδιά ήταν μικρά. Να αμβλύνουμε τον ανταγωνισμο μεταξύ τους και τις "διεκδικήσεις¨των γονιών τους από δύο πρόσωπα όχι από ένα.
Αλλά είναι αυτο που είπε η faith, αν αγαπάς πολύ τον σύντροφό σου, αγαπάς και το παιδί του γιατί είναι κομμάτι δικό του.
Γνωρίζω πολύ καλά τις δυσκολίες και ποσο λεπτους χειρισμους χρειάζεται η κατάσταση για να κρατηθουν ισορροπίες. Εγώ πιστεύω ότι φυσικά και έχει δικαιώματα στην σχέση αυτή ο "τρίτος" άνθρωπος με την απόφαση δημιουργίας οικογένειας. Και φυσικά έχει δικαιωμα σττην διαπαιδαγώγηση. Αρκεί να είναι διακριτική η παρουσία του . Να μην επεμβαίνει τουλάχιστον το πρώτο χρονικο διαστημα, μέχρι ότου χτιστεί μια σχέση εμπιστοσύνης.Και όπως έχω πει και σ' αλλο ποστ μου, φυσικά οφείλουμε να βάζουμε όρια στα παιδιά. Λόγω της κατάστασης και επειδή ο γονιος νιώθει ενοχές, δεν πρέπει ν' αφήνουμε τα παιδιά να το εκμεταλλεύονται. Έτσι κάνουμε κακο στα ίδια αλλά και στην δική μας σχέση.
Σου είπα ότι θεωρώ ότι είναι κυρίως δική του ευθύνη που αισθάνεσαι τόσο μειονεκτικά με την σχέση τους. Πιστεύω ότι πρώτα εκείνος δεν χειρίζεται σωστά την κατάσταση. Και ναι κορίτσι, ουτε εσύ είσαι προετοιμασμένη για κάτι τέτοιο. Θέλει κότσια, υπομονή και πολυ αγάπη. Σκέψου παρα πολυ σοβαρά αν είσαι έτοιμη για κάτι τέτοιο.

Quote:

---

Originally Posted by αννα....

ειναι πολυ δυσκολη η θεση μου και τψν ανθρωπων που βρισκονται σε αυτην την πλευρα γιατι δεν ζουμε με φυσιολογικο τροπο τη γεννηση ενως παιδιου και το μεγαλωμα του αλλα μας ερχετε ξαφνικα και πρεπει να συμβιβαστουμε με ολους τις αλλαγες που ερχονται στη ζωη μας..
δεν ειμουν προετοιμασμενη θελω να πω και ειναι ψυχοφθορο για μια γυναικα να μη μεγαλωνει το δικο της παιδι πρωτα αλλα το παιδι του αντρα της και καποιας αλλης γυναικας..

---

Καλημέρα Άννα μου,
έτσι πιστεύω κι εγώ ότι η δική σου περίπτωση διαφέρει απ' της Φέηθ. Εσύ δηλ. νομίζω, ότι είσαι σε πιό δύσκολη θέση απ' ότι εκείνη,
αν λάβουμε υπ' όψη το γεγονός, ότι ο ίδιος μπροστά της δεν κρατά ισορροπίες και δεν σου φερόταν και με τον καλύτερο τρόπο κάτι
που σημαίνει, ότι όσο και να προσπαθήσεις εσύ γι' αυτό το παιδί, αν εκείνος συνεχίσει να σ' ακυρώνει είναι μάταιο!
Ακόμα και δικό σου νάταν το παιδί, όταν ο σύντροφός σου, συμπεριφέρεται μ' έναν τέτοιο τρόπο μπροστά του, τότε το χειρότερο που
μπορεί να συμβεί είναι να στρέψει το σπλάχνο σου εναντίον σου! Χρειάζεται να αλλάξουν πολλά! Μακάρι νάναι διατεθειμένος να προσπαθήσει. :)

Καλημέρα Φρύνη μου,
στην περίπτωση της Άννας ο σύντροφος, δεν προσπαθεί όμως, όπως π.χ. εσύ κι η Φέηθ να βοηθήσει, ώστε να κτιστεί αυτή η σχέση εμπιστοσύνης, με την Άννα και το παιδί, δεν ξέρουμε
καν αν την θέλει.. γιατί η μέχρι τώρα συμπεριφορά του, δεν δείχνει κάτι τέτοιο.. εμένα μου δείχνει, ότι πρόκειται για ένα άτομο ανασφαλές, που θέλει την κόρη του απλά σύμμαχό του..

Μαρκέλα μου έχεις δίκιο αλλά και η άννα πρέπει να είναι διατεθειμένη να προσπαθήσει. Και μάλιστα πολυ. Όσο νιώθει ανταγωνιστικά με την κόρη του συντρόφου της και δεν μπορεί να αποδεχτει ότι εκείνη είναι η προτεραιότητα του, δεν μπορεί να χτιστεί ουτε σχέση ουτε οικογένεια.

Αννα, μόνον εκείνος μπορεί να εξομαλύνει τη σχέση ανάμεσα σε εσένα και την κόρη του. Συμφωνώ με όσα γράφτηκαν παραπάνω, οτι δηλαδή είναι προτιμότερο να συνυπάρχετε οι τρεις σας όποτε εκείνος βλέπει την κόρη του, αλλά αν ο ίδιος δεν το θέλει, δε θεωρώ τόσο τρομερό να τη βλέπει εκτός σπιτιού. Επειτα, οι σχέσεις των ανθρώπων εξελίσσονται με το χρόνο. Μπορείς σταδιακά να πλησιάσεις την κόρη του κι εκείνη να αποδεχτεί την παρουσία σου στη ζωή του πατέρα της. Η αποδοχή και η εμπιστοσύνη χτίζονται σιγά σιγά και με προσεκτικά βήματα...

Quote:

---

Originally Posted by Frini

Μαρκέλα μου έχεις δίκιο αλλά και η άννα πρέπει να είναι διατεθειμένη να προσπαθήσει. Και μάλιστα πολυ. Όσο νιώθει ανταγωνιστικά με την κόρη του συντρόφου της και δεν μπορεί να αποδεχτει ότι εκείνη είναι η προτεραιότητα του, δεν μπορεί να χτιστεί ουτε σχέση ουτε οικογένεια.

---

Μα εννοείται!!! Δεν έχει θέση καμιά ο ανταγωνισμός, τη στιγμή που προσπαθείς να ζήσεις με κάποιον ευτυχισμένος και μάλιστα αν έχει και παιδί!
Το θέμα είναι κατά πόσο κι η άλλη πλευρά βοηθάει, έχει κατανόηση και προσπαθεί.. Δεν φτάνει ο ένας να χτίζει κι ο άλλος να μένει απλός παρατηρητής,
γιατί αν δεν βοηθάς στην λύση ενός θέματος, είναι σαν να γίνεσαι εμπόδιο πιστεύω.. :)