Originally Posted by
Marianna30
Θέλω κατ'αρχήν να σας ευχαριστήσω πάρα πολύ γιατί με έχετε βοηθήσει, μέσω της συζήτησης να ξεδιπλώσω αυτό το ερωτικό κουβάρι που αρχικά απέδιδα σε δυσλειτουργία. Βλέπετε δεν έχω καταφέρει να μοιραστώ όλη αυτή την κατάσταση με φίλους, πράγμα το οποίο συνέβαλε σε μια "αυτιστική" αντιμετώπιση του προβλήματος. Το οποίο σημαίνει ότι σπαταλούσα (και ακόμα σπαταλώ) πολύ χρόνο και ενέργεια προσπαθώντας να καταλάβω τί συμβαίνει, χωρίς να καταλήγω σε λογικό συμπέρασμα. Σε αυτό συνέβαλε ίσως και μια απλοϊκή, αφελής ή ακόμα και "ανώριμη" προσέγγιση από την πλευρά μου, ότι "όλα τα προβλήματα λύνονται με κάποια προσπάθεια". Αναρωτιέμαι, πόση προσπάθεια είναι ψυχικά δυνατόν να καταβάλει κανείς, για κάτι που υπό άλλες συνθήκες προκύπτει φυσικά και αβίαστα; Οι συγκρίσεις με άλλες σχέσεις ή με σχέσεις φίλων είναι αναπόφευκτες. Και μου είναι πάρα πολύ στενάχωρο, γιατί υπάρχουν κατα τα άλλα γερές συναισθηματικές και πνευματικές βάσεις. Το οικοδόμημα φαίνεται όμως πως χρειάζεται οπωσδήποτε και έναν τρίτο, γερό μάλιστα, πυλώνα για να σταθεί.